Dawnbringer

[brzask]

Założony przez Chrisa Blacka (m.in Nachtmystium i High Spirits) i Scotta Hoffmana w roku 1995 zespół grający przede wszystkim heavy metal - w Stanach w środowisku metalowym cieszący się dużym szacunkiem, mający spory wkład w tamtejszą scenę.

W początkowym okresie całość okraszona była mocniejszymi, brudnymi wokalami, by w późniejszym przejść w melodyjny śpiew. Jeśli chodzi o samą muzykę, ta również ewaluowała od mocniejszej, po spokojniejszą. Przyjemne dla ucha granie na solidnym poziomie.

Szczególnie polecam i darzę sentymentem wydany w roku 2010 "Nucleus" oraz młodszy o 2 lata "Into the Lair of the Sun God".


Skład:
Chris Black - Vocals, Bass, Drums, Keyboards (1995-2016) Aktor, High Spirits, Metalusafer, Pharaoh, Professor Black, Superchrist, ex-Professor Black & Gezol, ex-Sculptured, ex-Spiral Wheel, ex-Final Prayer, ex-Nachtmystium
Scott Hoffman - Guitars (rhythm) (1997-2016) Nite, High Spirits (live), ex-Edenrot, ex-Winterlong

▼ Byli muzycy

Dean Grey - Guitars
John Weston - Vocals, Bass (1995-2000)
Chris Kerns - Bass (session) (1998) Pharaoh

▼ Muzycy koncertowi

Ian "Pit Viper" Sugierski - Drums (2011-present) Wastelander, High Spirits (live), Professor Black (live), Superchrist, Wolfbait, Overnight Sensation, ex-Moros Nyx, ex-Air Hunger, ex-Blue Snaggletooth, ex-Cemetery, ex-Dr. Röck, ex-Red Swan, ex-The End Times, ex-The Meatmen
Matt Altieri - Guitars (2011-present) Ferrous Oxide, Lügarüx, ex-Deceased (live), ex-Hail Plankton, ex-T.P.G. (The Porno Gods)

Dyskografia:
1996 - Sacrament [EP]
1997 - Unbleed
1998 - Dawnbringer / Edenrot [split]
2000 - Catharsis Instinct
2006 - In Sickness and in Dreams
2010 - Nucleus
2011 - Three Soldiers Standing / Night of the Sinner [EP]
2012 - Into the Lair of the Sun God
2014 - Night of the Hammer
2016 - XX [EP]
2020 - Snake (rzekomo istniejący już w okolicy 1999)






MA: https://www.metal-archives.com/bands/Dawnbringer/569
BC: https://dawnbringer.bandcamp.com/music

[yog]

Chyba z okazji tematu kiedyś tam sobie postanowiłem sprawdzić In Sickness and in Dreams, no i żeś dziś przypomniał, to w końcu odpaliłem i podoba mi się bardzo. Okładka jakby to jaka elektronika była, ale nic bardziej mylnego. 24 minuty płyta, dużo się na niej dzieje, wiele różnych rzeczy, wszystkiego trochę za mało, płyta się w sumie urywa, co tylko powoduje, że odpalam kolejny raz i nie wiem już, który raz leci, ale chyba z 6. Będzie jeszcze słuchane.

Słychać, że panowie jarają się heavy metalem, ale jak by mogło być pudło, skoro na focie typy w koszulkach Deceased, Impaled Nazarene, Slayer i Iron Maiden? Można by powiedzieć, że niekończące się riffowanko, gdyby nie to, że płyta bez kitu trwa 24 minuty co jest jakimś kuriozum, ale nie mam jej tego za złe.

[DiabelskiDom]

Warto nadmienić, że na Metallum mamy na zdjęciu typa w koszulce Blind Guardian

Samą kapelę znam, bo kiedyś słyszałem jeden z albumów, ale kompletnie nic z niego nie pamiętam. Teraz zarzuciłem jadąc na szychtę album Nucleus i wstępne wrażenia jak najbardziej pozytywne.

[yog]

Warto nadmienić, że na Metallum mamy na zdjęciu typa w koszulce Blind Guardian

Ten koleś współtworzył powermetalowy Pharaoh (założyłem im kiedyś temat) - m.in. z nieżyjącym już wokalistą Control Denied - więc jakoś nie dziwi.

[DiabelskiDom]

Oczywiście, że nie dziwi. W końcu dzięki temu każda z koszulkowych inspiracji jest w związku z powyższym na wysokim poziomie

[yog]

Po paru tygodniach wróciłem do In Sickness and in Dreams - ile razy dziś w nocy poleciała trudno mi powiedzieć, bo zlatuje czas z nią ekspresowo i podtrzymuję zdanie, że płytka jest sztos w chuj.

[brzask]

Po paru tygodniach wróciłem do In Sickness and in Dreams - ile razy dziś w nocy poleciała trudno mi powiedzieć, bo zlatuje czas z nią ekspresowo i podtrzymuję zdanie, że płytka jest sztos w chuj.

Racja, właśnie słucham jej sobie i podoba mi się duuużo bardziej niż kiedyś. Pamiętam, że nie doceniłem tych krótkich kawałków i skupiłem się bardziej na tych dłuższych z innym płyt. A tu faktycznie czuć w tym graniu straszną pasję. Świetne gitarki i bardzo dobre, w większości lekko zachrypnięte, wokale.
Kawał dobrego metalu. Po prostu.

Edit
To nie wszystko.
Zostałem sobie jeszcze przy Night of the Hammer /płyta z szarą okładką z typem trzymającym młotek i planującym pewnie konkretny rozpierdol../ gdzie chłopaki jadą już wolniej tworząc bardziej epicki klimacik.
Mamy tu np. mrugnięcie okiem w stronę Kinga Diamonda w pierwszej części Funeral Child hehe