Iron Maiden

[TheAbhorrent]

Z drugiej strony nie przesadzajmy. Facet żył jak chciał. Nagrał dwie przezajebiste, ponadczasowe płyty, które uczyniły go legendą. To o dwie więcej niż masa ludzi Mylę się, czy jego zdrowie się posypało po wypadku na motorze? Miał problem z chodzeniem, zaczął tyć. Wciąż jednak koncertował, imprezował. Łatwo powiedzieć, że mógłby to czy tamto, ale to nie jest takie proste. Niech mu ziemia lekką będzie.

[dj zakrystian]

Pierwsze słyszę, że ktoś chciał być ćpunem i alkoholikiem. To raczej wynik problemów ze sobą. No, ale gość z doktoratem wie lepij od niedoszłego magistra

[brzask]

...
Oh, another time, another place
Oh well, another smile on another face
When you see me floating up beside you
You get the feeling that all my love's inside of you
...
Please, take me away
Take me away
So far away

Tekst Purgatory i to w jaki sposób jest odśpiewany, bajka..

[TheAbhorrent]

Pierwsze słyszę, że ktoś chciał być ćpunem i alkoholikiem. To raczej wynik problemów ze sobą. No, ale gość z doktoratem wie lepij od niedoszłego magistra

Coś Cię uwiera, że nie umiesz bez wycieczek osobistych? Jak się w czymś różnimy, to będziesz już zawsze robił wjazd na rzeczy bez znaczenia?

Nie sądzę, że chciał się stoczyć, ale trochę zmienia mi się patrzenie na takie sprawy. Pomagałem kiedyś w przy bezdomnych i myślałem, że to jest takie proste, odpowiednio zagadać wydzielając obiad, to wybiorą programy rehabilitacyjne i dach nad głową ponad alko. No i nie. Ludzie mają dużo krzywd w sobie, takich żywych ran. Dlatego te programy mają raczej średnią efektywność i kładzie się nacisk na zapobieganie (co nie jest łatwe w kulturze chlania). Znam też ludzi próbujących wyjść z nałogu. Długo by gadać. Pytanie też jest o rodzinę, bliskie jest mi podejście, w którym patrzy się na życie przez to, co daje się innym. Używki to wiadomo, że głównie krzywdy.
Sam zaczynam o sobie myśleć, że mogłem to i tamto, gdyby nie coś tam, złe wybory, poświęcenie się temu, zamiast czemuś innemu. Praca vs rodzina krótko i długoterminowo. Życie to nie jest jednak prosta sprawa.

Innymi słowy, nie wiem jak żyć. Życie Dickinsona wydaje się dużo lepsze di'Anno, ale nie każdy tak chce i umie. Ludzie piszą jakieś wspomnienia z nim, to był raczej pogodnym gościem. Pisanie o nim jak o jakimś totalnym przegrywie nie jest OK. Np. zastanawiam się co musiało się dziać z nim, jakie miał relacje z bliskimi, że z tego co można przeczytać przepił kasę od Ironów na operację. Może był po prostu słaby, a może jest za tym dużo więcej życiowych zawijasów. Nie wiem tego.

[Zsamot]

Pierwsze słyszę, że ktoś chciał być ćpunem i alkoholikiem. To raczej wynik problemów ze sobą. No, ale gość z doktoratem wie lepij od niedoszłego magistra

Coś Cię uwiera, że nie umiesz bez wycieczek osobistych? Jak się w czymś różnimy, to będziesz już zawsze robił wjazd na rzeczy bez znaczenia?

Nie sądzę, że chciał się stoczyć, ale trochę zmienia mi się patrzenie na takie sprawy. Pomagałem kiedyś w przy bezdomnych i myślałem, że to jest takie proste, odpowiednio zagadać wydzielając obiad, to wybiorą programy rehabilitacyjne i dach nad głową ponad alko. No i nie. Ludzie mają dużo krzywd w sobie, takich żywych ran. Dlatego te programy mają raczej średnią efektywność i kładzie się nacisk na zapobieganie (co nie jest łatwe w kulturze chlania). Znam też ludzi próbujących wyjść z nałogu. Długo by gadać. Pytanie też jest o rodzinę, bliskie jest mi podejście, w którym patrzy się na życie przez to, co daje się innym. Używki to wiadomo, że głównie krzywdy.
Sam zaczynam o sobie myśleć, że mogłem to i tamto, gdyby nie coś tam, złe wybory, poświęcenie się temu, zamiast czemuś innemu. Praca vs rodzina krótko i długoterminowo. Życie to nie jest jednak prosta sprawa.

Innymi słowy, nie wiem jak żyć. Życie Dickinsona wydaje się dużo lepsze di'Anno, ale nie każdy tak chce i umie. Ludzie piszą jakieś wspomnienia z nim, to był raczej pogodnym gościem. Pisanie o nim jak o jakimś totalnym przegrywie nie jest OK. Np. zastanawiam się co musiało się dziać z nim, jakie miał relacje z bliskimi, że z tego co można przeczytać przepił kasę od Ironów na operację. Może był po prostu słaby, a może jest za tym dużo więcej życiowych zawijasów. Nie wiem tego.

Bardzo rozsądna argumentacja. Ja zmojej zawodowej i życiowej perspektywy mogę tylko rzec: dokładnie tak.

[dj zakrystian]

Wiem, po prostu dziwi mnie zdanie: żył jak chciał. Tzn chciał się stoczyć, siedzieć w pierdlu i być wyrzucony z Majden, który po Killers stał u progu światowej kariery? No raczej nie.
Moje ulubione numery z zakapiorem Paulem, to Remember Tomarow, Another Life, Prowler, Strange World i przytoczone Purgatory. Zresztą całe obie płyty są genialne. W tym się chyba zgadzamy?

[brzask]

Stoczyć i uzależnić się raczej nikt nie chciał/chce ale zakładając młodość, granie muzyki na żywo, czerpanie z tego megaprzyjemności i całą otoczkę z tym związaną tj dupy, alkohol i wspólne imprezowanie z kumplami i podróżowanie.. a przy tym jednocześnie zarabianie na tym dobrej kasy! - no umówmy się - czy ktoś mając ~20 lat tak nie chciał?! Piękna sprawa.

[deathwhore]

No i umówmy się - nikt mu pewnie wódy i innych smakołyków do gardła ani nosa nie wpychał. Hell's Angels też nie wciela swoich członków siłą.

[Zsamot]

Tak, ale wiesz, wylot z Ironów, potem słabe wyniki kolejnych projektów... Myślę, że trudno zaznać chwały a potem być de facto zmuszonym grać kawałki z okresu, którego może wcale nie chciał pamiętać.

[deathwhore]

No ale właśnie to clue tego, że żyjesz jak chcesz. Tylko potem ponosisz konsekwencje. Takimi konsekwencjami bywają np. wyrzucenie z zespołu, pobyt w więzieniu czy nieco przedwczesna śmierć.

[Zsamot]

Otóż to.
A że miał pecha osiągnąć top za gówniarza, to i niestety nie spożytkował tego należycie. Zresztą , co ja gadam, żył jak chciał.

[Hajasz]

żył jak chciał.

Każdy żyje jak chce lub opcja druga jak mu inni każą. Nie ma nic po środku. Ty wybierasz, ty decydujesz albo zrobi to ktoś inny.

[Vexatus]

Każdy żyje jak chce lub opcja druga jak mu inni każą.

Żeby to było takie proste... Niestety nie masz racji, a raczej może nie do końca masz rację. Każdy żyje tak jak umie lub tak jak może, bo niestety wszyscy jesteśmy tylko tym kim/czym wszyscy jesteśmy.

[Zsamot]

żył jak chciał.

Każdy żyje jak chce lub opcja druga jak mu inni każą. Nie ma nic po środku. Ty wybierasz, ty decydujesz albo zrobi to ktoś inny.

Tylko nastolatki widzą świat dwubiegunowo... Życie jest "nieco " bardziej skomplikowane.

[Hajasz]

Tylko nastolatki widzą świat dwubiegunowo... Życie jest "nieco " bardziej skomplikowane.

Przeważnie nastolatki zakładają zespoły metalowe, boysbandy, girlsbandy itp. większość z nich zawsze kończy tak samo kiedy przychodzi sukces. Alkohol, prochy, łatwy sex, wyskakiwanie przez okno, zaglądanie do lufy. Podobnie z dziećmi aktorami, które nagle zagrały w jakimś kasowym filmie i posypały się pieniądze zawsze schodzą na wcześniej obraną ścieżkę. Na końcu zawsze jest śmierć.

[Zsamot]

Niestety tak.

[dj zakrystian]

Czasami, to nawet Hajasz coś mądrego napisze.
Dodam tylko, że Steve Harris i reszta ekipy, też była w wieku ok 20 lat. A jednak postąpili rozważniej.

[Blind]

I dzięki tej postawie Harrisa czy później też Dickinsona osiągnęli to, co osiągnęli. Samozaparcie, dyscyplina, ambicje, dążenie do celu itd. No i niesamowity menedżer. Bez niego to może i by się Ironi rozpadli pod koniec lat 90 zamiast odrodzić się na nowo. Płyty z Bayleyem lubię, ale komercyjnie zespół coraz gorzej na tym wychodził.

Ale super, że przed Brucem był Paul i z nim nagrali dwie niesamowite płyty. Killers bez niego nie miałoby takiej mocy.

[dj zakrystian]

Ale super, że przed Brucem był Paul i z nim nagrali dwie niesamowite płyty. Killers bez niego nie miałoby takiej mocy.

Po prostu dla Paula, to była bardziej zabawa i przygoda. Byle się najebać i coś zaruchać. Harris traktował Maiden jako cel życia. Bruce zresztą też mocno się angażował, pomimo nie bycia liderem.

[Szajtan]

Di'Anno był jedynym punkowcem w Iron Maiden i stanowił przeciwwagę dla największego progrockowca w kapeli - Steve'a Harrisa.
I właśnie dzięki niemu dwa pierwsze albumy miały punkowego ducha, który zniknął wraz z pojawieniem się Dickinsona za mikrofonem.
To były ostatnie podrygi artystycznego dziewictwa Żelaznej Dziewicy. Wkrótce wjeżdża ona już naprawdę do mainstreamu.

[TheAbhorrent]

Bogowie, dajcie nam taki mainstream jak Iron Maiden w 80s

[DiabelskiDom]

Ja od jakiegoś czasu bardziej doceniam Siódmego Syna Siódmego Syna. Nie powiem, że nie bez nawiązań, sugestii i rozmów szanownych forumowiczów, bo nie. Od długiego czasu Somewhere in Time jest dla mnie najlepszym krążkiem Ajronów ale też trochę wynikało to z faktu, że inne traktowałem może nie po macoszemu, ale jednak nie doceniałem.
I hej, ciągle tak uważam, bo jednak za samo Sea of Madness i Aleksander the Great należy się jebany pomnik, ale wspomniane na początku posta Seventh Son of a Seventh Son to jest także kopalnia wyśmienitych riffów, melodii i wokali. Tytułowy kawałek to cios nad ciosy, no kto twierdzi inaczej, ten powinien oddać legitymację metalowca.
A i tutaj prztyknę w nos co poniektórych, bo najkrótsze i najbardziej hiciarakie numery z tego albumu, czyli Can I Play With Madness?, The Evil That Men Do oraz fenome-kurwa-nalny Clairvoyant to także są wyjebiste kawałki i myślę, że trzeba mieć moc złej woli, żeby im umniejszać.

[Zsamot]

Co tu rzec, wymieniasz takie płyty, że jak je włączę, to i nie raz po tydzień mi lecą niemal non-stop.

[dj zakrystian]

Dla mnie najlepsza może być dowolna od debiutu, do Fear of the Dark, w zależności od nastroju. Seria ciosów.

[TheAbhorrent]

Osobiście uważam, że Iron Maiden od debiutu do "Fear..." włącznie to same wybitne granie i być może najlepsza seria wybitnych płyt. Lepiej lub gorzej, ale to bez znaczenia, bo wciąż ekstremalnie zajebiście. SSoaSS uwielbiam, w sumie mój faworyt (gdybym był zmuszony wybrać jedną).