Judas Priest

**Nucleator** 7 lat temu

Przeglądam sobie internet, zadanie na analizę danych zrobione, to sobie sprawdzę tych Judasów. Zasysam plik, w międzyczasie czytając entuzjastyczne recenzje i opinie, myślę sobię "O, może faktyczznie coś dobrego te chłopy wykrzesali". Dobra pobrało się, zapuszczam pierwszy utwór

-------- 3 godziny później--------------

I co? Ano jajco. To kolejny wymęczony, płaski, pozbawiony energii album gości, którzy nie wiedzą, kiedy ze sceny zejść i nadal myślą, że będą kopać dupska niczym po wydaniu Painkiller. A pierwszy utwór nie zapowiadał tego, bo riffy miło płyną, a i Halford jako tako daje radę. Ale potem... na Firepower jest 14 utworów, czyli no dość sporo. Ano, tylko co z tego, skoro większość po prostu sobie leci, nie wywołując najmniejszych emocji. Zachwytów nad Halfordem absolutnie nie rozumiem, przecież ten gość to poziom Erica Adamsa z Manowar. Z The Lord of Steel. Naprawdę gość ma swoje lata, zdzierał gardło w takich klasykach jak The Ripper czy Victim of Changes, więc pastwił się nie będę. Bo to nie on jest największą bolączką. A jest nią w mojej opinii praca gitarzystów. Riffy i solówki, zwłaszcza te drugie są po prostu do bólu przeciętne. No cóż, do KK Downinga to Faulkner nigdy startu nie miał, ale naprawdę partie solowe są po prostu słabe i nie wbijają się w czerep. Same kompozycje to poziom przeciętnego Redeemer of Souls, a okazje niespodzianki w postaci sabbathowego Lone Wolf choćby wypadają blado. Nie oczekiwałem rewolucji stylistycznej, ale troszeczkę w duchu liczyłem na heavy metal zagrany z wykopem. Tymczasem takie Saxon jakoś z tonu nie spuszcza i Thunderbolt jednym riffem zamiata całe Firepower. Smutne to, że Judasi kalają swą dyskografię kolejnym słabym wydawnictwem, ale szczerze przyznam, że nie jestem zaskoczony. Niech zagrają sobie parę tras i udadzą się na zasłużoną emeryturę. Swoje już zrobili.

**pampa** 7 lat temu

Dla mnie świetna płyta cały czas leci razem z Saxonem zarówno w domu jaki i w samochodzie !!!!

**CzłowiekMłot** 7 lat temu

Szkoda, ale to bardzo szkoda Tiptona. Widać, ze jego stan fizyczny pozostawia wiele do życzenia. Zapewne małe są szanse na to by pojawił się choć na chwile w Spodku, ale pomarzyć można...

"Firepower" słuchałem dość pobieżnie to się nie wypowiem.

**mork** 7 lat temu

Firepower przy Painkiller jest bo jest... W połowie byłem już znużony. Fanem have metalu nie jestem ale album Painkiller uwielbiam. W sumie mój komentarz jest z gatunku "nie znam się to się wypowiem" także można przewijać dalej

**dj zakrystian** 7 lat temu

mork pisze: ↑7 lat temu Firepower przy Painkiller jest bo jest... W połowie byłem już znużony. Fanem have metalu nie jestem ale album Painkiller uwielbiam. W sumie mój komentarz jest z gatunku "nie znam się to się wypowiem" także można przewijać dalej

Pisałem to samo kilometr dalej. Nie jest zła ta płyta, jest nawet bardzo fajna jak na taki staż w hejwi metylu. Bym to porównał do ostatniej Metallicy, też trzyma poziom, fajnie się słucha, są momenty gdzie wacław dygnie... ale to już nie te emocje co kiedyś.

**mork** 7 lat temu

Czy jakaś płyta JD może równać się do Pain Killer? Powinienem sprawdzić to już dawno temu, ale teraz jest gdzie i kogo zapytać więc skorzystam z tego skrótu. Dziś przesluchalem z sentymentu całego Pain Killer i jak za pierwszym razem, wiele lat temu : kopara opada

**Nucleator** 7 lat temu

mork pisze: ↑7 lat temu Czy jakaś płyta JD może równać się do Pain Killer?

Jest jedna, nawet lepsza. To Sad Wings of Destiny.

**yog** 7 lat temu

Sad Wings of Destiny >>>>>>>>> wszystko, moim zdaniem. To tam wynaleziono prawilny heavy metal, który nie był już hard rockiem. Wczoraj była 42 rocznica wydania tego szacownego wydawnictwa.

Edit: Poleciało raz, włączyłem kolejny. Dużo tam starego Kata, końcówkę Dreamer Deceiver chyba Roman uwielbiał w pierwszych latach funkcjonowania zespołu.

**porwanie w satanistanie** 7 lat temu

mork pisze: ↑7 lat temu Czy jakaś płyta JD może równać się do Pain Killer?

Po mojemu Painkiller nie łapie się nawet do ich pierwszej piątki, za bardzo ten heavy/speed przerysowany, jakieś to takie kwadratowe, do tego to płaskie brzmienie....

Sad Wings of Destiny, Sin After Sin, Killing Machine, Stained Class pierwsza koncertówka, British Steel, Screaming for Vengeance - to moim zdaniem o wiele lepsze strzały. Choć jeśli nie lubisz wibracji cokolwiek archaicznego heavy, to mogą Ci nie podejść.

**EdusPospolitus** 7 lat temu

Kurczę bardzo dobry krążek im wyszedł ten "Firepower". Wciąż trochę nie czaję po kiego grzyba zamieścili aż 14 utworów, ponieważ gdyby ilością ograniczyć ten longplay do powiedzmy 9-10 kawałków, bez problemu album mógłby wskoczyć nawet na solidne 8/10. Mimo tego JP zaskoczyli mnie bardzo pozytywnie, przestali tak męczyć jak na poprzednich trzech powrotnych albumach i nagrali kawał porządnego heavy.

**deathwhore** 7 lat temu

porwanie w satanistanie pisze: ↑7 lat temu
mork pisze: ↑7 lat temu Czy jakaś płyta JD może równać się do Pain Killer?
Po mojemu Painkiller nie łapie się nawet do ich pierwszej piątki, za bardzo ten heavy/speed przerysowany, jakieś to takie kwadratowe, do tego to płaskie brzmienie....

Sad Wings of Destiny, Sin After Sin, Killing Machine, Stained Class pierwsza koncertówka, British Steel, Screaming for Vengeance - to moim zdaniem o wiele lepsze strzały. Choć jeśli nie lubisz wibracji cokolwiek archaicznego heavy, to mogą Ci nie podejść.

Już chciałem pisać, co macie myśleć na temat Judas Priest i płyty Painkiller, ale widzę, że znalazł się godny człowiek, który już Wam uświadomił jak powinniście myśleć.

**yog** 7 lat temu

Bardzo fajny album to jest, ten Painkiller, ale straszliwie przerysowany. Trochę na zasadzie bicia rekordów, znacznie wolę te klasyczne starocie, gdzie wynajdywali koło, a nie palili hektolitry nitrogliceryny w wyścigu na ćwierć mili.

**deathwhore** 7 lat temu

Inna sprawa, że to głównie otwieracz taki jest

Reszta już bardziej klasyczna. W sumie dawno nie słuchałem.

**yog** 7 lat temu

W sumie ja też, bo jakoś zawszę się kończy na odpaleniu Sad Wings... czy jakiego Sin After Sin, jak mam na Judasów ochotę ostatnio.

**yog** 7 lat temu

Słucham ostatnio od kilku dni Sad Wings of Destiny nie mogąc przestać się zachwycać, jaka ta płyta - jak by to powiedział @deathwhore - wybitna. Dreamer Deceiver to jest kawałek, o jakim by takie Led Zeppelin mogło tylko marzyć

Biorąc pod uwagę rocznik, zaryzykowałbym stwierdzenie, że album zasługuje na pozycję w TOP 10 w historii metalu.

Sad Wings of Destiny + punk = NWOBHM

**deathwhore** 7 lat temu

Sin After Sin, znany z nośników cyfrowych, to mała, biedna cipka ośmiolatki bez włosków przy Sin After Sin z czarnej płyty. Kurwa.

**Vortex** 6 lat temu

Szanowny Judas Priest zagra na naszym woodstocku. Mnie ta wiadomość baaaaaardzo cieszy

**CzłowiekMłot** 6 lat temu

Mnie również, tym bardziej, że do Katowic było mi wybitnie nie po drodze. Mimo, że Wood śmierdzi to dla nich jestem w stanie przymknąć na to oko

**Vortex** 6 lat temu

Czyli to się odwlecze to nie uciecze.... Widzimy się zatem

**CzłowiekMłot** 6 lat temu

No i jednak nie dało się spotkać z @Vortexem.

Judasi wysmażyli piękny koncert, z pewnością niczym nie wyróżniający się od innych na tej trasie.

Było karaoke przy hiciorach z "British Steel", nie zabrakło gościnnego występu starego Tiptona, śpiewania na Harleyu, ogni i pięknej scenerii. Okazało się, że dziadek Halford potrafi jeszcze ładnie wydrzeć japę, a brak słynnego duetu gitarowego nie razi aż tak jak mogłoby się wydawać. Faulkner godnie zastąpił papę Downinga. Solosy serwował takie, że czapki z głów (zwłaszcza w "Sinner")! Godna postawa pana Sneapa sprawiła, ze będę w końcu musiał lepiej poznać jego macierzystą kapelę.

Najnowsze kawałki zabrzmiały mocniej niż na płycie, a nawet średnio lubiany przeze mnie "Turbo Lover" zmusił do potupania nóżką.

Przyczepić mogę się tylko do braku jakichś ładnych balladek, czy pominięcia szlagierów z "Painkillera" (prócz otwieracza)...ale to niuanse.

Wydarzenie to utwierdziło mnie w przekonaniu, że w przypadku zamknięcia firmy Judas Priest pozostanie heavy metalowa pustka

**Vortex** 6 lat temu

No szkoda na privie wyjaśnienia.

Co do koncertu to fakt, świetna robota na scenie. Rozśmieszył mnie jeden koleś na drugi dzień. Pyta się czy na Judasach byliśmy, odpowiadamy że oczywiście i że jak zawsze zagrali świetnie. Kolega jako argument podał fakt iż Halford miał słaby kontakt z publicznością i przez to mu się nie podobało. Rozmowa w tym momencie została zakończona

**mork** 6 lat temu

CzłowiekMłot pisze: ↑6 lat temu No i jednak nie dało się spotkać z @Vortexem.

Judasi wysmażyli piękny koncert, z pewnością niczym nie wyróżniający się od innych na tej trasie.

Było karaoke przy hiciorach z "British Steel", nie zabrakło gościnnego występu starego Tiptona, śpiewania na Harleyu, ogni i pięknej scenerii. Okazało się, że dziadek Halford potrafi jeszcze ładnie wydrzeć japę, a brak słynnego duetu gitarowego nie razi aż tak jak mogłoby się wydawać. Faulkner godnie zastąpił papę Downinga. Solosy serwował takie, że czapki z głów (zwłaszcza w "Sinner")! Godna postawa pana Sneapa sprawiła, ze będę w końcu musiał lepiej poznać jego macierzystą kapelę.

Najnowsze kawałki zabrzmiały mocniej niż na płycie, a nawet średnio lubiany przeze mnie "Turbo Lover" zmusił do potupania nóżką.

Przyczepić mogę się tylko do braku jakichś ładnych balladek, czy pominięcia szlagierów z "Painkillera" (prócz otwieracza)...ale to niuanse.

Wydarzenie to utwierdziło mnie w przekonaniu, że w przypadku zamknięcia firmy Judas Priest pozostanie heavy metalowa pustka

Podpisuję się pod tym. Rewelacyjny koncert.

**CzłowiekMłot** 6 lat temu

Wszystko jasne. Ważne by udało się kolejnym razem.

Malkontentów koncertowych nigdy nie brakuje.

**CzłowiekMłot** 5 lat temu

Wygląda na to, że komuś znudziły się zabawy w wnusiami. takie tam z tegorocznego Bloodstock. Czyżby coś się szykowało w obozie JP?

**dj zakrystian** 5 lat temu

Z tego co wyczytalem, to ani KK ani Ross nie powroca do swoich ziomow.

**CzłowiekMłot** 5 lat temu

Przykro mi to słyszeć, zwłaszcza w przypadku pierwszego z panów.

**CzłowiekMłot** 5 lat temu

dj zakrystian pisze: Z tego co wyczytalem, to ani KK ani Ross nie powroca do swoich ziomow.

Coś się jednak ruszyło, bo Downing powołał do życia zespół KK's Priest, który ma w planach wydanie płyty i koncerty. Jeszcze dwóch znanych ex-JP gości w składzie:

Obrazek

**dj zakrystian** 5 lat temu

To bedzie cos jak X Wild pewno. Projekt bylych muzykow Running Wild bez Kasparka.

**karp** 5 lat temu

Klasyki Judas Priest w wykonaniu Rossa mnie nie przekonują, ale już na coverband z Owensem zacieram ręce. Jak będą grali na żywo utwory z Jugulatora, to chętnie zobaczyłbym jakiś koncert, jeśli cena nie będzie absurdalna. Po autorskim materiale nie oczekuje absolutnie niczego, bo pewnie będzie generyczny do bólu.

W ogóle dziwi mnie, że jeszcze nie napisałem tu laurki dla Judas Priest, bo dla mnie to ekipa wybitna i niedościgniona w swoim gatunku. Chyba nie ma drugiego zespołu heavy metalowego, który wydał aż tyle kozackich płyt. Albumy JP z lat 70' wyprzedziły swoją epokę (choć na Rocka Rolli mocno słychać jeszcze Zeppelinów, Deep Purple czy nawet Black Sabbath), to chyba najpłodniejszy i najlepszy okres w historii zespołu. Żadne wydawnictwo nie schodzi poniżej bardzo dobrego poziomu, a jest kilka wręcz wybitnych (Sad Wings, Sin After Sin i Stained Class). Goście grali w swojej, najwyższej lidze. Wciąż zastanawiam się, jak ludzie musieli reagować gdy w 1974 wjeżdżał ten miażdżacy riff pod koniec Island of Domination.

Z kolei w 80' trafiły im się gorsze momenty w postaci Point of Entry i Ram It Down, ale i tak żadnej z tych dwóch płyt nie nazwałbym słabą, czy nawet przeciętną. Choć jak na taki zespół płyta "dobra" to trochę mało. No i jeszcze glamowo-sofcikowe Turbo, absolutna topka płyt do samochodu. Powyżej "dobrego poziomu" jest oczywiście British Steel i najpotężniejsze strzały z tego okresu - Screaming i Defenders. Absolutna apoteoza ejtisowego heavy metalu, nikt nie wykręcił albumów, które mają ten klasyczny, heavy metalowy vibe i jednocześnie dają tak mocno dają w pysk.

A i tak największy hit to początek lat 90'. Goście wydają swoją DWUNASTĄ (!) płytę i zamiatają tym całą scenę heavy metalową. Zwykle jak jakiś klasyczny, heavy metalowy hord wydaje swój dziesiąty album, to są już ostatnie podrygi starego dziada, który ma problem ze skomponowaniem czegoś, co nie zanudzi słuchacza. A tu wjeżdża Rob Halford na swoim motocyklu, cały na biało z dwunastym w dyskografii Painkillerem i wraz z duo Downing - Tipton pokazuje, jak się robi heavy.

Po Painkillerze też nie było źle, choć trudno było przebić TAKI album. Mimo to, z Owensem wydają bardzo dobrego Jugulatora, ale trafia się i wtopa i nieudany eksperyment w postaci Demolition. Na odsiecz przybywa Halford i razem z nim forma zespołu w postaci Angel of Retribution. Później niestety zjazd, średni i przynudzający Nostradamus i Redeemer (choć obie płyty miały swoje momenty, takie Halls of Valhalla to hicior godny starszych wydawnictw) i zaskakujące dobre Firepower. Wiadomo, że oblicza gatunku już nie zmienią, ale zespołowi, który w swoim dorobku ma przynajmniej 7 wybitnych albumów, można to wybaczyć.

Wersja skrócona laurki: wszystko, włącznie od debiutu do Jugulatora mogę słuchać bez końca i ani trochę mi się nie znudzi.

**yog** 5 lat temu

karp pisze: ↑5 lat temu Wciąż zastanawiam się, jak ludzie musieli reagować gdy w 1974 wjeżdżał ten miażdżacy riff pod koniec Island of Domination.

Może o czymś nie wiem, ale nie reagowali w ogóle przez najbliższe 2 lata, bo Sad Wings of Destiny jest z 1976 roku, ale jak już zareagowali, to chyba średnio, pamiętam jakiś wywiad z Judasami i wynikało z niego, że wyprzedzenie NWOBHM o parę lat nie przyniosło im wtedy splendoru, a raczej przymierali głodem, co ich przy okazji tęgo dziwiło, bo uważali, że nagrali wspaniałe albumy, a tu sukcesów niewiele. Stąd też zrodził się plan nagrania bardziej przystępnego dla radia i prostszego British Steel.

**karp** 5 lat temu

yog pisze: ↑5 lat temu
karp pisze: ↑5 lat temu Wciąż zastanawiam się, jak ludzie musieli reagować gdy w 1974 wjeżdżał ten miażdżacy riff pod koniec Island of Domination.
Może o czymś nie wiem, ale nie reagowali w ogóle przez najbliższe 2 lata, bo Sad Wings of Destiny jest z 1976 roku, ale jak już zareagowali, to chyba średnio, pamiętam jakiś wywiad z Judasami i wynikało z niego, że wyprzedzenie NWOBHM o parę lat nie przyniosło im wtedy splendoru, a raczej przymierali głodem, co ich przy okazji tęgo dziwiło, bo uważali, że nagrali wspaniałe albumy, a tu sukcesów niewiele. Stąd też zrodził się plan nagrania bardziej przystępnego dla radia i prostszego British Steel.

Racja, pomyliłem datę premiery z Rocka Rollą xD To, że płyta nie okazała się hitem to wiem, ale chciałbym choć na chwilę być w skórze słuchacza, który do tej pory najcięższe co słyszał to Black Sabbath (żeby nie było, Iommi pisał mocarne riffy) i punkowe wyziewy i nagle dostaje w mordę czymś z Sad Wings. Bo obecnie metal przekroczył chyba wszystkie możliwe granice ekstremy (sięgając nawet do kakofonii jak Portal), trudno już być naprawdę zaskoczonym ciężarem muzyki.

**yog** 3 lata temu

Z okazji 50-lecia hejwi metalowego granka (?) skromne boxiwo cedeczków w liczbie 42. 50 Heavy Metal Years Of Music. Jedyne £345.00. Premiera 15 października 2021.

https://shop.judaspriest.com/products/singles-boxset

Obrazek

Cała litania:

► Pokaż

3 x previously unreleased original 24 track live recordings

A further 5 previously unreleased live stereo recordings from the archives

All previously released CD’s re-mastered from the original audio by Alex Wharton at Abbey Road Studios, London

CDs housed in mini LP Japanese-style wallets

Box set designed by long-time Judas Priest collaborator Mark Wilkinson

Includes Ross Halfin photos signed by each band member:
Rob Halford
Glenn Tipton
Ian Hill
Richie Faulkner
Scott Travis

Numbered British Steel metal razor blade (blunt)

Memorabilia book featuring rare photos, posters, adverts and passes

Replica British Steel tour programme

Two Replica Tour posters from:
British Steel 1980 German Tour
Defenders Of The Faith 1984 European Tour

CD1 – Rocka Rolla
CD2 – Sad Wings of Destiny
CD3 – Sin After Sin (1977)
CD4 – Stained Glass (1978)
CD5 – Killing Machine – (1978)
CD6 – Unleashed In the East (Live in Japan 1979)
CD7 – British Steel
CD8 – Point Of Entry
CD9 – Screaming for Vengeance
CD10 – Defenders of the Faith
CD11 – Turbo
CD12 & CD13 – Priest… Live! CD14 – Ram It Down
CD15 – Painkiller
CD16 – Jugulator
CD17 & CD18 – ’98 Live Meltdown
CD19 – Demolition
CD20 & CD21 – Live in London
CD22 - Angel of Retribution
CD23 – Nostradamus (Act 1) & CD24 – Nostradamus (Act 2)
CD25 – A Touch Of Evil Live
CD26 & CD27 – Redeemer of Souls
CD29 – Firepower

5 previously unreleased live stereo recordings from the archives

Restored and edited by Tom Allom at La Cucina W8

Mastered by Alex Wharton at Abbey Road Studios, London

CD30 & CD31 – Live In Atlanta ’82 (Previously Unreleased)

CD30

The Hellion / Electric Eye
Riding on the Wind
Heading Out to the Highway
Metal Gods
Bloodstone
Breaking the Law
Sinner
Desert Plains
The Ripper
Diamonds and Rust

CD31

Devils Child
Screaming for Vengeance
You’ve Got Another Thing Coming
Victim of Changes
Living After Midnight
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Hell Bent For Leather

CD32 – Live at the Mud Club ’79 (Previously Unreleased)

Hell Bent For Leather
Delivering The Goods
Running Wild
Beyond The Realms Of Death
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Victim Of Changes
Rock Forever
Starbreaker

CD33 & CD34 - Live In Houston '86 (Previously Unreleased)

CD33

Out In The Cold
Locked In
Heading Out To The Highway
Metal Gods
Breaking the Law
Love Bites
Some Heads Are Gonna Roll
The Sentinel
Private Property
Desert Plains
Rock You All Around The World

CD34

The Hellion/ Electric Eye
Turbo Lover
Freewheel Burning
Victim of Changes
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Living After Midnight
You’ve Got Another Thing Comin’
Hell Bent for Leather

CD35 & CD36- Live In New Haven '88 (Previously Unreleased)

CD35

The Hellion/ Electric Eye
Metal Gods
Sinner
Breaking the Law
Come and Get It
I’m a Rocker
The Sentinel
The Ripper
Beyond the Realms Of Death
Some Heads Are Gonna Roll

CD36

Turbo Lover
Ram It Down
Heavy Metal
Victim of Changes
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Living After Midnight
You’ve Got Another Thing Comin’
Hell Bent for Leather

CD37 - Los Angeles '90 (Previously Unreleased)

Riding on the Wind
Grinder
Heading Out to the Highway
Between the Hammer & the Anvil
Bloodstone Better by You, Better Than Me
Leather Rebel
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Hell Bent for Leather
You’ve Got Another Thing Coming

CD38 - London '81(Previously Unreleased)

Solar Angels Intro / Heading Out to the Highway
Metal Gods
Hell Bent for Leather
Breaking the Law
Sinner
Beyond the Realms of Death
Grinder
Desert Plains
You Don’t Have to Be Old to Be Wise
Victim of Changes
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)

CD39 - Denver '80 (Previously Unreleased)

Hell Bent for Leather
The Ripper
Running Wild
Living After Midnight
Sinner
Beyond the Realms of Death
You Don’t Have to Be Old to Be Wise
Grinder
Victim of Changes
Steeler
Genocide
Tyrant
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)

CD40 - Irvine '91 (Previously Unreleased)

Hell Bent for Leather
Heading Out to the Highway
The Hellion / Electric Eye
Diamonds and Rust
All Guns Blazing
Metal Gods
Some Heads Are Gonna Roll
The Ripper
Night Crawler
Turbo Lover
A Touch of Evil
Painkiller
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)
Breaking the Law
Living After Midnight
You’ve Got Another Thing Coming

CD41 & CD42- Beyond Live & Rare (Previously Unreleased)

Previously unreleased stereo recordings from the archives

Restored and edited by Tom Allom at La Cucina W8

Mastered by Alex Wharton at Abbey Road Studios, London

CD41

Epitaph (Studio Demo) Demo from 1976’s Sad Wings Of Destiny
Solar Angels (Live) July 22, 1981 - New York, NY - The Palladium
Sinner (Live) July 22, 1981 - New York, NY - The Palladium
Desert Plains (Live) July 22, 1981 - New York, NY - The Palladium
You Don’t Have To Be Old To Be Wise (Live) July 22, 1981 - New York, NY - The Palladium
Genocide (Live) May 09, 1978 - Cleveland, OH - Agora Theatre
Victim Of Changes (Live) May 09, 1978 - Cleveland, OH - Agora Theatre
Ripper (Live) May 09, 1978 - Cleveland, OH - Agora Theatre
Screaming For Vengeance (Live) November 24, 1982 - Tucson, AZ - Tucson Convention Center
The Green Manalishi (With The Two Prong Crown) (Live) June 07, 1981 - Odessa, TX - Ector County Coliseum
Victim of Changes (Live) June 07, 1981 - Odessa, TX - Ector County Coliseum

CD42

Tyrant (Live) June 07, 1981 - Odessa, TX - Ector County Coliseum
Diamonds and Rust (Live) February 14, 1981 - Amsterdam, Netherlands - Jaap Edenhal
White Heat Red Hot (Live) July 29, 1978 - Tokyo, Japan - Yuubin Chokin Hall
Better By You Better Than Me (Live) July 29, 1978 - Tokyo, Japan - Yuubin Chokin Hall
Starbreaker (Live) July 29, 1978 - Tokyo, Japan - Yuubin Chokin Hall
Rock Forever (Live) Killing Machine Tour - February 09, 1979 - Tokyo, Japan - Kōsei Nenkin Kaikan
Evil Fantasies (Live) Killing Machine Tour - February 09, 1979 - Tokyo, Japan - Kōsei Nenkin Kaikan
Troubleshooter (Live) World Wide Blitz Tour - February 29, 1981 - Wiesbaden, Germany - Rhein-Main-Halle
Grinder (Live) World Wide Blitz Tour - February 29, 1981 - Wiesbaden, Germany - Rhein-Main-Halle
The Sentinel (Live) May 02, 1984 - Albuquerque, NM - Tingley Coliseum
Freewheel Burning (Live) May 02, 1984 - Albuquerque, NM - Tingley Coliseum
All Guns Blazing (Live) August 17, 1991 - Montreal, QC, Canada - Forum de Montreal
Painkiller (Live) March 26, 1991 - Sheffield, England - Sheffield City Hall
Mother Sun (Live) October 11, 1975 - Slough, England - Slough College

**TheAbhorrent** 3 lata temu

O, przyznają się do płyt z Owenem?

W poprzednim boxie z "kompletną dyskografią" ich nie było. Nie jestem wielkim fanem JP, ale jakieś to słabe się wydaje, po co fanom płyty w tekturach w ramach boxu, jak pewnie je mają od dawna w przynajmniej jednej wersji na półce? Nie widzę sensu takich boxów mówiąc szczerze. Chyba, że dla nowych fanów, którym nie chce się zbierać starszych płyt, ale to chyba nie te czasy i nie ta cena.

**yog** 3 lata temu

Przypuszczam, że parę z tych płyt (co najmniej 5 starych koncertówek, a pewnie i jakieś nagrania studyjne) wcześniej się nie ukazały. No i remastery są z samego Abbey Road (!!!). Jest to oczywiście wydawnictwo kierowane raczej do starych maniax, którzy jednak przypuszczalnie każdego albumu wcale nie mają, bo skończyli słuchać Judasów dajmy na to na Painkillerze.

**Hajasz** 3 lata temu

Tak sobie dzisiaj siedzę z paroma futrami na kwadracie i leci Judas Priest. Foczki raczej ogarnięte w klasykach i kiedy tak sobie lecą klasyczne płyty na pełnej pi... gdzieś na wysokości szczytu Painkiller taka jedna ruda foczka mówi, że w tym jednym kawałku jest więcej riffów i melodii niż w całym black metalu!!! Szczerze powiem, że wmurowało mnie na maxa ale taka jest prawda. Co tam się odpierdala to sama poezja i aby nie było, że gnębię tylko black metal to w tych solówkach kiedy obie gitary sobie na przemian jadą to przecież totalny cios. Takiego wiercenia nie uświadczymy nigdzie no może na płytach Morbid Angel albo Pungent Stench. Po tym całym wszystkim konkluzja wyszła taka, że niech młoda szkoła się uczy bo skończy z kutasem w japie.

**porwanie w satanistanie** 3 lata temu

Hajasz pisze: ↑3 lata temu gdzieś na wysokości szczytu Painkiller taka jedna ruda foczka mówi, że w tym jednym kawałku jest więcej riffów i melodii niż w całym black metalu!!!

Cóż, co zrobisz jak przygłucha albo po prostu gówno w życiu słyszała? W takim "Freezing Moon" jest więcej riffów niż w "Painkiller", a już na pewno są one bardziej zróżnicowane.

Ale że leady w tym kawąłku to kosmos to fakt, trudno znaleźć metalowy kawałek z lepiej poukładanymi solówkami. Aż szkoda, że całościowo album to taki średniak.

**kurz** 3 lata temu

Painkiller to świetny album, ostatni taki hiciarski wyprysk grupy, ale najfajniejsze co nagrali mieści się gdzieś w układzie zamkniętym Sad Wings of Destiny / Killing Machine. W tych czterech albumach, jak dla mnie, jest idealna równowaga między ciężkim bluesem i tworzącym się heavy metalem.

Ilość riffów i melodii nie ma znaczenia, istotne jest co niosą za sobą.

**CzłowiekMłot** 3 lata temu

„Zabójca Bólu” to rewelacyjny album. I kawałek tytułowy wcale niw jest najlepszy z zestawu jaki tam serwują.

**kurz** 3 lata temu

CM wiem, że jesteś fanem tego albumu, czytałem posty, i wcale się temu nie dziwię. Płytka to czysta energia i trudno jej nie lubić. Ja uwielbiam brzmienie lat 70-ych i stąd moi faworyci.

**CzłowiekMłot** 3 lata temu

Te albumy co wymieniłeś szanuje, również bardzo cenie sobie brzmienia lat 70-tych, ale jednak wole je w wykonaniu Black Sabbath i Led Zeppelin, których wypadkową słyszę na tych wlasnie płytach. Wyżej cenie „Sin after Sin” i od tego albumu zaczyna się dla mnie właściwe JP na 100%. Kolejnym albumem który mi wchodzi bez popity jest dopiero „Brytyjska Stal”.

**kurz** 3 lata temu

Sin After Sin jest w tej czwórce, o której pisałem, a British Steel nigdy mi do końca nie weszła.

Black Sabbath i Led Zeppelin - to absolutne wyżyny niedostępne dla przeogromnej większości kapel z tego i późniejszych okresów.

**yog** 3 lata temu

Jak dla mnie Painkiller to trochę taki Manowar, heavy metal na krawędzi kiczu i pastiszu, żartu z samego siebie. Lepsza od Led Zeppelin, zdecydowanie najlepsza w dorobku jest dwójka jak dla mnie, co pisałem pewnie z 10 razy. Bez tej płyty by nie było NWOBHM.

**dj zakrystian** 3 lata temu

CzłowiekMłot pisze: ↑3 lata temu „Zabójca Bólu” to rewelacyjny album. I kawałek tytułowy wcale niw jest najlepszy z zestawu jaki tam serwują.

Bo najlepszy numer leci na zakończenie: One Shot at Glory. Co tam za riffy i solówy wyskakujące jak policjant zza krzaka. Mjut dla uszu!

**CzłowiekMłot** 3 lata temu

dj zakrystian pisze: ↑3 lata temu
CzłowiekMłot pisze: ↑3 lata temu „Zabójca Bólu” to rewelacyjny album. I kawałek tytułowy wcale niw jest najlepszy z zestawu jaki tam serwują.
Bo najlepszy numer leci na zakończenie: One Shot at Glory. Co tam za riffy i solówy wyskakujące jak policjant zza krzaka. Mjut dla uszu!

No kurła, dla mnie trzy utwory, powyższy, Dotyk Zła i Między Młotem a Kowadłem to esencja tego albumu.

**Nucleator** 3 lata temu

dj zakrystian pisze: ↑3 lata temu
CzłowiekMłot pisze: ↑3 lata temu „Zabójca Bólu” to rewelacyjny album. I kawałek tytułowy wcale niw jest najlepszy z zestawu jaki tam serwują.
Bo najlepszy numer leci na zakończenie: One Shot at Glory. Co tam za riffy i solówy wyskakujące jak policjant zza krzaka. Mjut dla uszu!

Oj tak, zwłaszcza KK Downing, którego ceniłem znacznie bardziej niż Tiptona, wali tu rewelacyjną partię. Mi tam Painkiller do dziś wchodzi bardzo dobrze, może poza kawałkiem Between the Hammer & the Anvil, który jest dla mnie taki jakiś bez wyrazu. Niemniej i tak wyżej w swojej hierarchii stawiam płyty Sad Wings of Destiny i Screaming for Vengeance, na którym są zarówno super heavy metalowe strzały jak Electric Eye czy tytułowy, jak i nieco bardziej piosenkowe kompozycje jak choćby (Take These) Chains z rewelacyjnym refrenem. No i to brzmienie!

**CzłowiekMłot** 3 lata temu

No Screaming for Vengeance piękne również. Do Olimpu stylu JP dodałbym jeszcze Defenders of The Faith i Ram It Down.
Powrotny album z Halfordem też bym wrzucił, gdyby nie pewne dłużyzny które psują odbiór całości.

**CzłowiekMłot** 2 lata temu

Nie chce mi się dużo pisać, bo się wzruszyłem:

https://www.terazmuzyka.pl/judas-priest ... -sugeruje/

**dj zakrystian** 2 lata temu

CzłowiekMłot pisze: ↑2 lata temu Nie chce mi się dużo pisać, bo się wzruszyłem:

https://www.terazmuzyka.pl/judas-priest ... -sugeruje/

Od dawna im się należało. Legenda metalu w pełnym tego słowa znaczeniu. Obok BS i Majdenów, najbardziej wpływowy band w gatunku. Mam nadzieję, że potężny gej Halford wjedzie ta na harleju, jak Grzegorz Braun do biura Szumowskiego.

**dj zakrystian** 2 lata temu

Lecę po kolei z dyską JP i tak:
Rocka Rolla - bardzo fajne hard rockowanko z progresywnymi wstawkami. To jeszcze nie jest właściwy Priest, ale dobrze to brzmi po tylu latach.
Sad Wings of Destiny - Sztos i duży progres w tworzeniu czegoś swojego. Do tego świetny sound wioseł. Ripper powoduje ciary mimo upływu lat. Ponadczasowa płyta.
Sin after Sin - jest dobrze, ale nie lepiej od poprzedniczki. Tempo podkręcone, ale brak tam trochę kunsztu SWoD i jakichś konkretnych strzałów w japę, poza tytułowym.
Stained Class - to tu po raz pierwszy mamy w pełni klasyczny Judas Priest. Proto speed metal w Exciter, tytułowy i Invader, klasyczne hejwi szlagi na japę. Kozacki Saints in Hell i cover skłaniający ponoć do samobójstwa. Do it! Ja tam tego nie słyszę i jedyne w co mam ochotę strzelić, to butla z piwem. To na razie tyle.

**Blind** 2 lata temu

dj zakrystian pisze: ↑2 lata temu Stained Class - to tu po raz pierwszy mamy w pełni klasyczny Judas Priest. Proto speed metal w Exciter, tytułowy i Invader, klasyczne hejwi szlagi na japę. Kozacki Saints in Hell i cover skłaniający ponoć do samobójstwa. Do it! Ja tam tego nie słyszę i jedyne w co mam ochotę strzelić, to butla z piwem. To na razie tyle.

Wspaniała płyta. Jest na niej jakaś magia i gęsty klimat. Właściwie płyta bez słabego numeru. Polecam też wydanie, które lata po streamingach, gdzie na końcu jest Fire Burns Below. Nagrany w latach późniejszych, ale pasujący klimatem do albumu.
Wszystko się zgadza. Okładka też cudowna. Na t shircie wyglądałaby cudownie.