Black Sabbath

[kurz]

Powiem tak, szukacie wszyscy chuja w dupie.
Wiadomo Paranoid the best

[Pioniere]

Ja o wiele bardziej cenię se debiut. A co by nie było wątpliwości, albumy 1-5 są zajebiste. Jednak okultystyczny klimat z debiutu bardziej do mnie przemawia.

[kurz]

MAGIA

[pit]

Jakość jak żyleta, dużo Geezera, klasa.

[darnoksss]

Ja o wiele bardziej cenię se debiut. A co by nie było wątpliwości, albumy 1-5 są zajebiste. Jednak okultystyczny klimat z debiutu bardziej do mnie przemawia.

To samo. Wszystkie moje ulubione kawałki BS są na tym albumie plus właśnie ta swojska atmosfera rodzącego się kultu Szatana. Z reszty płyt z Ozzym najbardziej lubię chyba Sabbath Bloody Sabbath a z tych bez niego Dehumanizera

[pit]

Debiut to bardzo porządny blues/kwas rock.

[Wędrowycz]

Dla mnie obecnie najlepszy okres Black Sabbath to ten od debiutu do "Sabotage" włącznie. Do tych materiałów najchętniej wracam. Debiut to dla mnie absolut przez to, że najbardziej przekatowany, choć nie jego pierwszego usłyszałem, tylko "Paranoid" jak mnie pamięć nie myli.

Pamiętam jednak magię jak kumpel wykopał skarb w postaci pierwszego bicia debiutu na cd u swojego ojca i z namaszczeniem słuchaliśmy go z wypiekami na twarzach w skupieniu. Tak, w tych dźwiękach jest istna magia.

Debiut to bardzo porządny blues/kwas rock.

To także prawda.

Teraz swoją drogą pozostał mi do odświeżenia okres od "Mob Rules" do końca, bo też rozgrzebałem odświeżanie Black Sabbath i przez wiele innych rzeczy przerwałem, ale co się odwlecze...

Aha i kolejna luźna myśl względem tego zespołu. Black Sabbath to kolejna obok takiego Slayera kapela, której mogę słuchać bez znudzenia ciągle. Obstawiam, że gdybym tak jak w przypadku Slayera zrobił sobie bity tydzień tylko i wyłącznie z muzyką Black Sabbath, to też spokojnie bym nie odczuł znużenia.

[kurz]

Jakość jak żyleta, dużo Geezera, klasa.

Z tego koncertu jest jeszcze Black Sabbath, ktoś się dokopał do konkretnych taśm.
Geezer? Motor, brzmienie, spokój.


Debiut ma fantastyczny klimat, bez dwóch zdań. TORPEDA.
Jednak to Paranoid wystrzelił ich w NADPRZESTRZEŃ.

[dj zakrystian]

Ja to najbardziej lubię płyty od Master of Reality, do Sabotage. Dwie pierwsze i dwie ostatnie z Ozzym też świetne, szczególnie bluesujący z diabłem debiut. Never Say Die niedoceniona a szkoda.

[Wędrowycz]

To ja sobie śmieszka zarzucę, bo właśnie mi się wyświetlił przed chwilą, ale w temacie jak najbardziej.

[darnoksss]

Aha i kolejna luźna myśl względem tego zespołu. Black Sabbath to kolejna obok takiego Slayera kapela, której mogę słuchać bez znudzenia ciągle. Obstawiam, że gdybym tak jak w przypadku Slayera zrobił sobie bity tydzień tylko i wyłącznie z muzyką Black Sabbath, to też spokojnie bym nie odczuł znużenia.

To fakt, BS mi też się nie nudzi. Zwłaszcza w odpowiednich warunkach i odpowiednim stanie .

[Szajtan]

Mistrz Rzeczywistości... czyli wszystko, co powinniście wiedzieć o przełomowym krążku Sabbs - "Master of Reality".

[pit]

Ulubiony materiał Juliana Cope od Black Sabbath. Nagranie z koncertu w Asbury Park z 1975 roku, które wcześniej było w obrocie tylko jako bootleg pod wdzięczną nazwą: "Behind the Wall of Spock". Brzmi ostro i precyzyjnie. Tutaj recka Żuliana:

https://www.headheritage.co.uk/unsung/a ... l-of-spock

[dj zakrystian]

TYR to całkiem dobra płyta z nielubianym, acz świetnym wokalistą. Brzmienie totalnie spierdolone. Iommi brzmi jak Newsted na AJFA. Same numery, to taki manowarowski epic hejvi metal.

[Szajtan]

Wszyscy z pewnością już wiedzą, ale z kronikarskiego obowiązku odnotowuję, iż 31 maja ukaże się box zawierający albumy nagrane z Tonym Martinem. "Anno Domini 1989-1995" zawierać bedzie zremasterowane albumy "Headless Cross", "Tyr", "Cross Purposes" oraz zmiksowany na nowo przez samego Tony'ego Iommi "Forbidden".
Box zostanie wydany w dwóch wersjach - cztery CD oraz cztery winyle.

[encyklopedia metalu]

Piękny box...tylko na cholerę tam ten Forbidden?

[porwanie w satanistanie]

A chciałbyś być tym gościem, który powie Ice-T, że płyta z jego gościnką wypada z zestawu?

Nie no, bardzo fajnie. Zarówno sam Martin, jak i okres z jego udziałem zawsze byli w historii BS jakoś pokrzywdzeni...

[CzłowiekMłot]

"Forbidden" jest spoko. Stawiam ją na pewno wyżej od "13".

[kurz]

Headless Cross jest bardzo fajnym albumem, momentami bardzo dobrym.
Ale..
Crimson Glory, Savatage, Queensryche, Sanctuary. Life is brutal and full zasadzkos.
Co do wokalu Martina, zdecydowanie bardziej lubię od Dio. Jest w nim więcej życia, nawet jeżeli nie ma tak szerokiej skali jak on. Gdyby Martin zaśpiewał na Heaven and Hell i Mob Rules, które kompozycyjnie, muzycznie są sztosami, to te albumy byłyby zdecydowanie lepsze. Tylko, że ja nie jestem fanem Dio. Dla mnie jest sztuczny.

[Szajtan]

"Evil Eye" / "Get a Grip" podwójny singiel, to zwiastun zapowiedzianego na 31 maja boxu "Anno Domini 1989-1995"..

[blue_calx]

Bardzo lubię vol. 4 za, odnoszę wrażenie, dogadanie w zespole i dotarcie się, czyli feeling oraz tamtejsze psychodeliczne eksploracje (żeby nie powiedzieć, że już na dzień dobry w Wheels of Confusion nam wszystko pływa). Wywaliłbym z tej płyty FX lub zastąpił jakąś etiudą w stylu Embryo i też byłoby ok. Mistrzowskie partie gitarowe i basowe. Co do Dio to również nie jestem fanem, choć wymiata w Children of the Sea, a z Martinem kiedyś zapętliły mi się utwór tytułowy z płyty Headless Cross oraz numer Dying for Love. Natomiast wcale mnie nie cieszy jak ktoś puszcza w towarzystwie utwór "Paranoid" bardziej zajechanego numeru chyba nie znam. I swoją drogą od lat nie słuchałem całości, bo leci na zmianę Jedynka, Master of Reality 4. Reszta po raz-dwa z lat Ozziego była, raz czy trzy Mob Rules.

[dj zakrystian]

Bardziej zajechane numery? Smells like teen spirit, Nofing els mader, Smołk Ondełoter... ja bym nic na Vol 4 nie zmienił, a FX pierwszy przykład vaccine core?

[blue_calx]

Szczepionka core? Pierwsze słyszę, ale chyba fanem nie zostanę. Jak dla mnie to parę puknięć w struny na odkręconych korbach to trochę za mało, by wzbudzić zachwyt, i tyle. Za to Embrio już tak. Co do zajechańców - 100% zgody.

[kurz]

Paranoid słuchałem chyba z siedemset osiemdziesiąt dziewięć miliardów razy i do tej pory nic a nic mi się nie znudził.

[dj zakrystian]

Wiafdomo, że ponadczasowe, ale ja mam tak, że nie potrafię słuchać rzeczy typu Killemol, Rejdżinblodu, czy Paranoid właśnie, bo zajechane do bólu. Wtedy odpalam vol.4, lub cokolwiek innego od Sabbathów.

[DiabelskiDom]

No Vol.4 to świetny album, gdzie mamy już od samego wejścia cudowne Wheels of Confusion. Poza tym choćby Snowblind i ogólnie po ostatnim odświeżeniu pierwszych kilku płyt stwierdzam, że żałuję, że tak dawno nie słuchałem, takie to dobre.

No ale właśnie, pierwszych kilka płyt. Debiut i Paranoid to świetne płyty, ale na teraz za najlepszą z sześciu początkowych materiałów uważam zdecydowanie Master of Reality. Tam w zasadzie każdy numer to nieprzeciętny sztos i wzorzec doskonałego metalu dla potomnych. Sweet Leaf, After Forever, Children of the Grave, Into the Void... Doskonałość przez wielkie D.

W sumie to wczoraj calutki dzień leciało Black Sabbath i zanosi się na to, że dzisiaj też tak będzie.

Jeszcze szybki edit:

Okres z Dio fajny, ale bardziej na dzisiaj podoba mi się etap z Martinem, jeśli o tych płytach bez Ozziego mówimy. A płytka Tyr chyba najlepsza z tych właśnie bez Osbourne'a.

[dj zakrystian]

Tyr jest świetny, ale produkcja skopana. Brzmi, jak Bon Jovi. Wysunąć gitarę do przodu i zdjąć pogłosik z perki.

[TheAbhorrent]

Osobiście nie kumam okresu z Martinem. Nic dziwnego, że to nie miało wyjść jako Black Sabbath, tam są jakieś łzawe piosenki, a całość brzmi jak wspomniane Bon Jovi. Nie hejtuje Bon Jovi, jak ktoś lubi to spoko, ale sięgając po płytę Black Sabbath spodziewam się zupełnie innej muzyki.

Pierwsze 6 z Ozzym to pomnik, płyty z Dio też wspaniałe.

[DiabelskiDom]

No nie wiem, mnie się raczej przy świeżej głowie kojarzyło z jakimś epickim heavy. Może nie z wikingowym, bo to autosugestia z powodu tytułów, ale takim właśnie lekko podniosłym. No i z Crypt Sermon, ale to przez wokale

[deathwhore]

Tyr to absolutnie dojebana płyta, od początku do końca. To pierwszy Black Sabbath który usłyszałem, tak swoją drogą, ale raczej patrząc bez sentymentu słucha mi się jej bardzo dobrze. Prędzej słodkie balladki to znajdowały się na płycie z Hudgesem (świetna płyta, chociaż pewnie mimo wszystko najgorsza Black Sabbath - ale to właśnie jest taki rock pod Bon Jovi), Mob Rules też był Country Girl, a i na płytach z Ozzym przecież jakieś Changes się trafiło.

[pit]

Ja najbardziej lubię albumy z Ozzym oraz Dehumanizer.

[DiabelskiDom]

Nie no, Panowie. Bon Jovi? Łzawe balladki? Poważnie, proponuję sobie odświeżyć bądź też, jak ja, odkryć na nowo. Zwłaszcza jeśli, tak jak również ja, słuchaliście tej płyty ostatnio 20 lat temu.

Obok Master of Reality słucham jej teraz najczęściej ze wszystkich. To nawet nie tyle jest Manilla Road, co momentami wręcz Candlemass! Potężny, epicki doom/heavy metal z ultrahiciorami typu Jerusalem, Valhalla czy The Sabbath Stones. Co do balladek, to hmmm, mamy tu tak naprawdę jedną, Odin's Court. Trwa niecałe 4 minuty ale może dla kogoś czyni to Tyr łzawą, balladową płytą.

Co do produkcji, to ciężko mi również ten aspekt zrozumieć. To nawet z remasterowanego streamingu brzmi dobrze, zatem podejrzewam, że z oryginału, a już tym bardziej z winyla z epoki to będzie cios.

[deathwhore]

Aha, może koledze od Cradle of Filth serio chodziło o Seventh Star, bo to tamtej najbliżej ze wszystkich do radiowego hard rocka o miłości, no i to tamta nie miała wyjść jako Black Sabbath, a solowo Iommiego. Ale tam Martin nie śpiewał.


Inna sprawa, że Seventh Star to bardzo fajna płyta, a jak ktoś ocenia muzykę przez pryzmat tego, jakie jest logo na okładce, no to może niech sobie opisze mp3 jakimś innym wykonawcą i wtedy będzie super album.

[dj zakrystian]

Pisząc o Bon Jovi, miałem na myśli wypolerowaną produkcję, bo same numery na TYR, to rzecz jasna inne klimaty. Tony Martin, wcale nie gorszy wokal od Dio, tylko barwa inna. Możliwości ma ogromne.Nie wiem, czemu tak jebany przez kucy?