Takafumi Matsubara

[yog]

W związku z tym, że jakoś się nikt dotąd nie kwapił, to napiszę trochę o czymś, na czym się nie znam.

Takafumi Matsubara to - jak można się domyślić - solowy projekt gitarzysty o tym samym nazwisku. Zorientowani lepiej ode mnie powinni wiedzieć, że grał on wcześniej w Gridlink, który to uległ zawieszeniu zdaje się z powodu częściowego paraliżu lewej ręki, jaki dopadł bohatera tematu gdzieś w roku 2014. Projekt ten jest przedstawicielem, jak to nazywam na własne potrzeby, hipsterskiego grindu. Pewnie to po prostu nowożytny grindcore, nie wiem. Zajebistym przedstawicielem, w każdym razie. Jest to jeden z niewielu przypadków, w których patrząc na okładkę z grindem nie miałem większych obaw, czy mi się spodoba. No i się spodobało. Muza w stylu wspomnianego Gridlink, Discordance Axis, takie klimaty. Czyli szybko, ostro, zwinnie, ale nie jakoś ultra ciężko czy brutalnie. Miłośnicy darcia mordy też nie powinni być jednak zawiedzeni.

Jedyny dotychczas album, który wyszedł w 2019 roku oferuje dokładnie to, co sugeruje tytuł Strange, Beautiful and Fast. Mamy tu więc ogromne prędkości, ale i melodyjne riffowanie wpadających w ucho połamanych gitar (piłowanko z Path to Isolation doskonałe), a nawet znalazło się miejsce dla jednego kawałka funkowo-rapowego (g-funkowego?). Aby spłodzić tę płytę, Takafumi zaprosił do współpracy ze dwa tuziny muzyków znanych z innych projektów nurtu, nagrał między innymi jeden z tracków wspólnie z polską Antigamą (S.A.M). Krążek ukazał się w formie cyfrowej i CD sumptem Selfmadegod. Płytka dedykowana jest Hee Chung, zmarłemu perkusiście Unholy Grave, który jednak zdążył przed śmiercią coś tutaj zagrać.

Jak można domniemywać, rehabilitacja Matsubary zakończyła się sukcesem.

Skład:
Takafumi Matsubara - Guitars Formless Master, Gridlink, ex-Congenital Hell, ex-Hayaino Daisuki, ex-Mortalized, Retortion Terror, ex-Funeral Moth (live), ex-Floating in the Sweet Abyss, ex-Guilty Connector

Dyskografia:
2019 - Strange, Beautiful and Fast
2021 - Mortalized (Poison EP) [EP]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ta ... 3540457316
BC: https://selfmadegod.bandcamp.com/music
BC: https://takafumimatsubara.bandcamp.com/music

[Pioniere]

Świetny projekt, ... a ta masa znamienitych dla gatunku muzyków i wokalistów robi swoje — eksperyment się nieźle rozrasta, przez co mamy tu duża różnorodność stylu, jedynie szalona melodyjna gitara Takafumi, spina te utwory w jednolitą całość, nadając temu charakterystycznego mu sznytu. Jedna z lepszych płyt w gatunku z ubiegłego roku.

Płytka jest poświęcona Hee Chungowi, bo początkowo to waśnie on miał grać całość partii perkusji, ale po tym, jak się mu zmarło, pozostawiając zaledwie urywki ze studio, Matsubara wpadł na pomysł zatrudnienia, kogo mu tam tylko się uda zwerbować, by oddać cześć zmarłemu koledze, który zapoznał go z grindcorem. I tak mamy tu m.in. wokalistów z : Full Of Hell, Mortalized, Chepang, Kill The Client, Maruta oraz muzyków m.in. z : P.L.F,, Chepang, Alphanumeric, Wormrot, Total Fucking Destruction, Anyigama, Merzbow, Organ Dealer,, Noisear, Unholy Grave, World Downfall, Completed Exposition, Cognizant.

[yog]

Wkleję, żeby nie zapomnieć o przesłuchaniu. W mijającym roku pojawiła się epka Takafumiego o podobno bardziej negatywnym wydźwięku od albumu, a tytule Mortalized Unreleased Songs EP (Poison EP).

Goście:
Toshi / Palm - Vocals (Track 1 & 6)
Tsukasa / SWARRRM - Vocals (Track 2)
Sanshiro / Mortalized - Vocals (Track 3 & 4)
Jon Chang / Discordance Axis & Gridlink - Vocals (Track 5)
Hoonee Jo / Banran/Mortalized - Drums (Tracks 1-3)
Vijesh Gharlwara / Wormrot - Drums (Tracks 4-6)

[yog]

I przy epce nóżka sama chodzi.

[Szajtan]

Na krążku tym znalazły się wałki, które kiedyś zostały skomponowane dla potrzeb zespołu Mortalized, w którym to udzielał się Takafumi, a które nie weszły na żadne oficjalne wydawnictwo rzeczonego zespołu. Stało się to zresztą jednym z powodów odejścia tego muzyka ze wspomnianej grupy, choć pewnie niejedynym.
Zajebisty rozpierdol, który wszystkim fanom pokurwionego Grindcore’a spod znaku japońskiego wizjonera niewątpliwie przypadnie do gustu. Podoba mi się ta choroba, mimo że to stare kompozycje (a może właśnie dlatego?). Czekam zatem z niecierpliwością na następne wykwity opętańczej brutalności stworzonej przez Takafumi Matsubarę.