Panopticon

[Vortex]

Jednoosobowy projekt Atmospheric Black/Folk Metal z USA, stworzony przez Austina Lunna w 2007 roku. Na końcu 2008 opuścił zespół Anagnorisis, aby całkowicie zająć się własnym projektem. W 2008 wydał album Panopticon, a w 2009 split z Lake Of Blood, później z Wheels Within Wheels, a także album Collapse.

Nazwa pochodzi od specjalnie zaprojektowanego więzienia.

Skład:
A. Lunn - Everything (2007-present) Agnosis, Dämmerfarben, Seidr, Throndt, ex-Kólga, Plainwords, ex-Anagnorisis

▼ Muzycy koncertowi

Andy Klokow - Bass (2016-present)
Ray Capizzo - Drums (2016-present) Falls of Rauros, Obsidian Tongue, Shabti
Tanner Anderson - Keyboards (2016-present) Celestiial, Obsequiae, ex-Autumnal Winds, Hiraeth Eschar, ex-Azrael, ex-Where Rivers End
Nostarion - Cello (2019-present) Dämmerfarben, Dystertid, Folkearth, Idhafels, Throndt, Ulfsdalir, Vyre, ex-2Excess, ex-Autumn in Frost, ex-Enid, ex-Seelenfrost, The Evening (Deu), ex-Folkodia, ex-Funeral Procession, ex-Cerberus, ex-Fetus Excavation
Aaron - Guitars (2019-present) Falls of Rauros, ex-Feral

Jake Quittschreiber - Guitars (2016-2019) Circadian Ritual

Dyskografia:
2008 - Panopticon
2008 - La passione de Sacco & Vanzetti [single]
2009 - Panopticon / Lake of Blood [split]
2009 - It's Later than You Think [split]
2009 - Collapse
2010 - ...on the Subject of Mortality
2010 - Panopticon / When Bitter Spring Sleeps [split]
2010 - Skagos / Panopticon [split]
2011 - Wheels Within Wheels / Panopticon II [split]
2011 - Social Disservices
2012 - Kentucky
2013 - Vestiges / Panopticon [split]
2014 - Brotherhood [split]
2014 - Roads to the North
2015 - Autumn Eternal
2016 - Panopticon / Waldgeflüster [split]
2016 - Revisions of the Past [kompilacja]
2017 - Sheep in Wolves Clothing [single]
2018 - The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness I and II
2019 - The Crescendo of Dusk [EP]
2019 - .​.​.​Scars II (The Basics)
2020 - Nechochwen / Panopticon [split]
2020 - Panopticon / Aerial Ruin [split]
2020 - Beast Rider [EP]
2020 - Live Migration [live]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Panopticon/126117
BC: https://thetruepanopticon.bandcamp.com/music
BC: https://theflenser.bandcamp.com/music

[DiabelskiDom]

Bardzo lubię potężny, klimatyczny aczkolwiek niepozbawiony wściekłości album "Roads to the North". Jedyny, który mam na półce bo też spośród słyszanych przeze mnie materiałów jest najlepszy. "Autumn Eternal" mimo, że kontynuuje stylistykę poprzednika już mnie tak bardzo za serce nie chwycił. Ciekawy był też album "Kentucky", bardziej zwrócony ku country, którym poprzetykane były blackmetalowe numery o wiele częściej niż na Drogach Ku Północy.

[Vortex]

Mam podobne odczucia. Widzę po sieci że "Autumn Eternal" zbiera lepsze recki niż roads, ale bliższy memu sercu zdecydowanie jest ten z 2014 roku.

[RottenLife]

O widzę że mam 3 albumy do nadrobienia, prawie zapomniałem o tej kapeli.

[Endymion]

Poleci ktoś coś ciekawego z dorobku tej grupy do przesłuchania??

[Onufry]

Szczerze, to chyba tylko album Kentucky. Dość oryginalny koncept, fajnie się tego słucha. Reszta twóczości jednak potwierdza, że amerykanie raczej w black metal nie umieją (z paroma wyjątkami).

[Hajasz]

@Up no ciężko się z tym nie zgodzić ale taka jest prawda. Potwierdzam, że Kentucky to ich najlepszy album, cholernie oryginalny i ciekawy koncept. Potem płyta Roads To The North i ewentualnie ostatnia choć obie stawiam zdecydowanie niżej niż wspomniane Kentucky.

Poza tym Panopticon jest reprezentantem stylu, który nazywa się Cascadian Black Metal i jest to osobny odłam black metalu, do którego zaliczają się amerykańskie zespoły z okolic obszaru pasma Cascadowego rozciągającego się od Południowej Kolumbii Brytyjskiej przez Waszyngton i Oregon do Północnej Kalifornii.

[Onufry]

Niby tak, ale ten nurt jest chyba nieco na siłę, bo jakoś nie znajduję wśród reprezentujących go zespołów niczego szczególnie wyróżniającego ani łączącego.

[yog]

Ja znajduję - nudzą mnie one wszystkie

[Nucleator]

Pierdolicie - jest kilka ciekawych zespołów jak Addaura, Skagos czy Wolves in the Throne Room. Choć z drugiej strony dla mnie to po prostu atmosferyczy black i tyle, a te łatki typu cascadian, north itp. mnie nie interesują. Panopticon też ma parę fajnych wydawnictw - Kentucky to obowiązek, znakomita płyta oparta na bardzo ciekawym koncepcie. Amerykański klimat aż się z niej wylewa. Ponadto dwa ostatnie albumy - Roads to the North i Autumn Eternal, choć do tego drugiego to trzeba w odpowiednich warunkach słuchać - bo sprzątając przy nim czy przeglądając internet nic z niego nie będziesz pamietał. Pozostałe wedle uznania.

[DiabelskiDom]

Żadne tam Kentucky, Drogi ku Północy to najlepszy ich (jego) album. Z prostej przyczyny - tam są najlepsze kompozycyjnie numery, na następcy ze świecą takich szukać.

[Vortex]

@Up tutaj ja postawię pieczęć, bo zdanie mam identyczne, na tym krążku wysiany jest piękny klimat, który mnie bardzo łatwo pochłania.

[Hajasz]

Panopticon wydał 2h kolosa. Płyta The Scars of Man on the Once Nameless Wilderness dostępna od jutra jako dwie osobne płyty ale komplet.



Disc 1
1. Watch the Lights Fade 03:46
2. En Hvit Ravns Død 09:38
3. Blåtimen 06:49
4. Sheep in Wolves Clothing 06:52
5. A Ridge Where the Tall Pines Once Stood 03:42
6. En Generell Avsky 06:09
7. The Singing Wilderness 09:47
8. Snow Burdened Branches 11:24
58:07

Disc 2
1. The Moss Beneath the Snow 12:16
2. The Wandering Ghost 03:53
3. Four Walls of Bone 07:53
4. A Cross Abandoned 05:58
5. Beast Rider 04:12
6. Not Much Will Change When I'm Gone 05:00
7. Echoes in the Snow 03:30
8. The Itch 05:15
9. At the Foot of the Mountain 09:08
10. The Devil Walked the Woods 03:25
01:00:30

[Vortex]

Mam nadzieje, że to zwiastun nowego albumu. Swoją drogą całkiem spoko jest ten składak.

[yog]

Szczerze podziwiam, że znajdujecie cierpliwość do Panopticon, też bym tak chciał

[Hajasz]

Szczerze podziwiam, że znajdujecie cierpliwość do Panopticon, też bym tak chciał

Ja nie znalazłem cierpliwości do tej płyty i szybko wypierdoliłem ja do kosza. Jak na zespół, który czarował w Kentucky i na Drodze Na Północ ten album to niestrawne gówno przy którym niepotrzebnie straciłem z 30 min mojego życia.

[DiabelskiDom]

Pierwsze kawałki bardzo obiecujące, jak puściłem pierwszy raz to myślę sobie "Wow, po średniej "Autumn Eternal" tendencja zwyżkowa!" ale im dalej się w ten album wgłębiałem tym wacek bardziej opadał. A jak już weszła druga, americano-folkowa płyta to już w ogóle kaplica. Nie to, że mam coś do takiego grania, ale nie czytając wcześniej opisu nastawiłem się na metalowe granie przez całość dwugodzinnego materiału. I guzik, siedzę i czekam na przester a tu co kawałek to akustyki i monologi. Ale dobra, następnego dnia, wyspany, wziąłem się za ten album raz jeszcze z odpowiednim nastawieniem. Cóż, wynudziłem się jak mops. Czekałem z utęsknieniem na wyłapanie sztosa pokroju "Where Mountains Pierce the Sky" ale dupa. Wymęczona, wydłużona i ziewogenna płyta. Niestety, projekt Lunna usilnie stara się wszystkim udowodnić, że jest projektem tylko dwóch płyt.

[porwanie w satanistanie]

Kurde, a ja co prawda niewiele pamiętam, bo przy pracy słuchałem, ale wiem, że klimat mi zrobiło bardzo fajny, przy czym ta druga płyta chyba nawet bardziej.

[yog]

@porwanie w satanistanie nie jesteś chyba sam, bo ta płyta plasuje się aktualnie na rateyourmusic na 5 miejscu albumów 2018 roku

[Lis]

Też jestem ciekaw tej drugiej płyty. Cała utrzymana w stylistyce americana/folk, coś dla mnie.

[dj zakrystian]

Szczerze podziwiam, że znajdujecie cierpliwość do Panopticon, też bym tak chciał

Ja nie znalazłem cierpliwości do tej płyty i szybko wypierdoliłem ja do kosza. Jak na zespół, który czarował w Kentucky i na Drodze Na Północ ten album to niestrawne gówno przy którym niepotrzebnie straciłem z 30 min mojego życia.

Codziennie tracisz coś z zycia, lepiej na Panopticon niż oglądanie wiadomości

[pit]

- jeden z lepszych coverów Amebix

Ostatni album Panopticon jest najlepiej ocenianym albumem metalowym w tegorocznym podsumowaniu thequietus.com (bo chyba nikt nie uznaje już Årabrot za zespół metalowy?).

Edit. śmieszna rzecz, bo tak jest w podsumowaniu głównym, a właśnie zajrzałem na listę poświęconą samemu metalowi i Panopticon nie ma tam wcale, widocznie dla redaktorów thequietus to nie jest metal, ale np. The Body jest

[Vortex]

Nawet spoko epeczka wyszła

[Vortex]

Zajebisty live, serio, najlepszy Panopticon w wersji koncertowej, bez chicken kentucky, wyborny materiał.

[Zsamot]

A ja teraz, w okresie pseudo zimy, znajduję więcej nastroju do tego typu grania. Nie ukrywam, że najmocniej mi przeszkadza brak sklepu muzycznego z czasów studenckich w Katowicach. Człowiek naściąga tyle rzeczy, a potem one leżą... Tymczasem album/y z roku 2018 są taką ciekawą propozycją w klimatycznym black metalu (pal licho te odmiany), która po prostu płynie. Nie oczekuję tu hiper odkryć, ale dobrych kompozycji. i te - wbrew narzekaniom - tu się znajdują.

Nie jest to żaden top, ale stanowczo warto mieć na półce, nawet jeśli nawet lekko pokryte kurzem.

[GracSol9]

new track chyba do nadchodzącej płyty

[DiabelskiDom]

Po Roads to the North nic specjalnie ciekawego już nie wyszło, ale ze względu na sentyment sprawdzę nówkę jak wyjdzie, chociaż wielkich nadziei nie żywię.

[pit]

Jeszcze jeden nowy kawałek. Z redneckiego instrumentarium brakuje tylko tarki do prania i słojów po samogonie.

[Vortex]

Cały album słuchalny, ale nic nie wprowadzający. Plumkanie dla zainteresowanych.

[brzask]

Niestrudzony Austin Lunn ponownie nagrywa i snuje wizje swego atmo bm - The Rime Of Memory wyjdzie pod koniec listopada
Jeden numer dostępny jest już, a więcej skrobnę jak będzie całość

[Vortex]

Pora idealna na takie granie, oby zaczarował tym razem.

[Vortex]

No i udało się. Świetnie połączył swój styl, z jako takim modern brzmieniem. Dla mnie świetny album.

[pit]

Wydaje się, że poza muzyką z Appalachów tym razem dorzucił solidną dawkę neo-folku. A riffy są naprawdę frostbitten.