Yoth Iria

[IrasArgor]

Yoth Iria jest duetem w którego skład wchodzą legendarni już pionierzy i kreatorzy greckiej sceny black metal: Jim Mutilator i The Magus.

Muzyka Yoth Iria to amalgamat wizji i doświadczenia jej twórców. Mroczna, diaboliczna, przepełniona emocjami, potężna i majestatyczna. Kwintesencja greckiego occult black metalu z początku lat 90-tych ze spojrzeniem w przyszłość.

Jim Mutilator to pierwszy basista i współzałożyciel Rotting Christ, z którym stworzył takie ikoniczne albumy jak “Thy Mighty Contract” czy “Non Serviam”. Brał także udział w nagraniu debiutanckiego krążka Varathron “His Majesty At The Swamp”. Te trzy płyty to najbardziej rozpoznawalne i definiujące albumy greckiej szkoły black metalu.

The Magus to basista, klawiszowiec wokalista oraz producent. W 1989 roku razem z nieżyjącym już Baronem Blood'em założył zespół Necromantia, chyba najbardziej awangardowy i wyprzedzający swoją epokę twór ówczesnej black metalowej sceny. Oprócz Necromantii jego muzyczny dorobek obejmuje współpracę z Rotting Christ, Varathron, Thou Art Lord oraz liczne projekty, by wymienić tylko N.A.O.S., Diabolos Rising czy Raism. To jemu w dużej mierze przypisuje się ukształtowanie helleńskiego black metalowego brzmienia.

Od siebie tylko dodam, że pełniak to sztosik. Złożona, wielobarwna, piękna, ociekająca klimatem płyta. Pomimo, sporych różnic stylistyczny, dodanych smaczków (jest helleńsko ale nie brakuje elementów doomu, heavy metalu, tu i ówdzie jakiś prog-rockowy sznyt wejdzie), płyta jest bardzo spójna. Brawa dla autorów ale też dla sesyjnych muzyków George Emmanuela, JV Maelstrom i Johna Patsourisa.

Skład:
Jim Mutilator - Bass (2019-present) Medieval Demon, ex-Rotting Christ, ex-Varathron, ex-Black Church, ex-Industrial Resistance
The Magus - Vocals (2019-present) Necromantia, Thou Art Lord, ex-N.A.O.S., ex-Principality of Hell, ex-Raism, ex-Diabolos Rising, ex-Necromancy, ex-Rotting Christ, ex-Zemial (live), ex-Mortify, ex-Danse Macabre, ex-Demented, ex-Wampyre ShadowWolf

Dyskografia:
2020 - Under His Sway [EP]
2020 - Kawir / Yoth Iria ‎ [split]
2021 - As the Flame Withers





MA: https://www.metal-archives.com/bands/Yo ... 3540451390
BC: https://yothiria.bandcamp.com/music

[TITELITURY]

Teraz wszyscy metalowcy zachwycają się kolejną wersją Bestial Raids, ale ja nie jestem metalowcem, więc zamiast o tamtem, wypowiem się o tem.

A może jestem metalowcem? No, nieważne.

W każdym razie, użyłeś wielu ładnych wyrazów i słów: "grecki", "black metal", "Necromantia", "Rotting Christ". Zabrakło mi tylko "piwa" i "dupeczek", ale przecież w życiu nie można mieć wszystkiego. Natomiast, mieć grecki BM grany na starą modłę, to już bardzo dużo. Dlatego dziś, zamiast dalej zgłębiać czeluście czesko - słowackiej sceny ( miał być to słowacki "Evil"), postanowiłem posłuchać tego Jotis Ira. Pełen entuzjazmu zasiadłem więc przed odbiornikiem internetowym i, nastawiony na sztos w stylu świetnego Magnus Venator Katavasii, rozpocząłem odsłuch onego greckiego black metalu, tworzonego przez ludzi, którzy stworzyli grecki black metal. I jakież było moje rozczarowanie, gdy z głośników popłynęły dźwięki miałkie, cukierkowe, a wszystko zdało się tak progresywne, że omalże nie zwróciłem pitej akurat zielonej herbaty. Ci, co tu ze mną czasem wymienią parę zdań, wiedzą że lubię melodie. Dissection, to dla mnie kult bijący na głowę większość kapel, a Jona uważam za genialnego kompozytora jak na ten gatunek muzyki, uwielbiam grecką scenę, itd. Ale nawet mimo mojego umiłowania melodyjek, pogardzanych tu na forum powszechnie, nie byłem w stanie znieść tego, co zafundowało mi Jotis Ira. Często w takich sytuacjach przywołuje scenę z jednego z moich ulubionych filmów s - f dzieciństwa, jakim jest "Battle Beyond the Stars". W jednej ze scen Kosmiczny Kowboj częstuje przedstawiciela rasy Nestor hod - dogiem. Ten przeżuwa, analizując skład i odpowiada "przecież w tym nie ma psa". A miał być, w końcu to hot - dog, nie? No. Tak jest i w muzyce Jotis Ira. Miał być pies, a nie ma psa. Miał być grecki black metal, a jest jakieś pitolenie. I tu leży pies pogrzebany. Dla odmiany więc posłucham sobie, hmm, Ithaqui. Ale to później, bo najpierw słowacki black metal.

[yog]

Nie wiem, jak tam album, bo nie słyszałem jeszcze, ale epka ku czci barona krew bardzo przyjemna była. Faktycznie mocno melodyjne granie i trochę cukierkowe, ale czego się spodziewać po Rotting Christ w końcu, zresztą dobra melodyjka żadnej muzyki nie zepsuła. W każdym razie i Necromantii w tym wystarczająco, żeby mi leżało - parę razy, jak nie paręnaście, te trzy utwory poleciały przy premierze Under His Sway.

[deathwhore]

Demo brzmi jak soundtrack z filmu dla dzieci, produkcji Disneya. Chujowe. Albumu nie chce mi się sprawdzać.

[yog]

Zajebista płytka, no chyba, że komuś przeszkadzają melodie w muzyce, to może sobie darować. Takie reinkaosowe granie, z miłości do metalu, bez jakiejś spiny na bycie mrocznym, złowrogim czy chuj wie jakim, czyste okultystyczne riffowanko. Nie lubisz Iron Maiden? Wypierdalasz.

[HUMAN]

W nowym Metal Hammer jest nawet z bohaterami tematu wywiad. Co do muzyki jest dobrze, klimat całkiem mroczny, riffy w porządku, wokal taki jaki powinien być, czego chcieć więcej.

[Zsamot]

Przyzwoite, klimatyczne granie. Nie jest to objawienie, ale też i bym nie kierował tu żadnych słów rozczarowania.

[Szajtan]

Zespół przypomniał dziś o sobie teledyskiem do utworu The Great Hunter

[Szajtan]

Under His Sway ponownie ukaże się 10 grudnia z logiem Pagan Records. Reedycja ukaże się w 12-calowym winylu, CD i formacie cyfrowym i będzie zawierać bonusowy utwór, którego nie ma w poprzedniej wersji EPki. Oba fizyczne formaty będą ograniczone do 500 sztuk.

[Zsamot]

Dobra informacja, bo chętnie zanabędę. Bardzo mi ten album przypadł do gustu. Chociaż tak naprawdę nie wiem, czym tak naprawdę, ale najwyraźniej trafił w stosowny moment.

Nie wiem jak to odbiorę za 5-10 lat, ale na dziś- słucham z prawdziwą przyjemnością. Poczytałem w nowym Musisck Magazine wywiad- sensowni ludzie.

[Hajasz]

Dzisiaj ukazał się drugi album Blazing Inferno. Z poprzedniego składu ostał się tylko Mutilator a ów album to taki Rotting Christ 2.0 z innym wokalem.
Po trzecim kawałku poszedłem się wysrać i słuchałem już poprzez drzwi. Raczej nic nie straciłem bo cały album strasznie infantylny jest. Szkoda czasu.

[Elementw]

W dodatku sławę na wokalu zamieniono na nołnejma kacapa.