brutalland.pl

Vexatus pisze: ↑

5 lata temu

Ja jeszcze "Coven..." porządnie nie przetrawiłem (bo akurat tej płyty słucham bardzo rzadko) a tutaj już następny pełniak za chwilę wychodzi...

Witaj w klubie, coś się panowie rozpędzili z wydawaniem nowych rzeczy, albo po prostu ja się zamuliłem wracając chętniej do staroci niż nowości. Kawałka nie chce mi się jeszcze sprawdzać, poczekam na całość. Okładka spoko.

TITELITURY pisze: ↑

5 lata temu

A mnie się nie podoba. Jeden motyw w kółko, a na nim nabudowane jakieś bajery i zaśpiew przypominający to hipsterskie "wędrowcy, tułacze, lebiegi". Siedem minut nudy. Ale ludzie i tak kupią.

Ja na pewno. Zajebiście to płynie.

Ja oczywiście też kupię. Klimatują tak bardzo ładnie, że hej.

No i fajnie, że wyjechali z nowym albumem tak nagle, nie trzeba czekać długo

Dodam tylko, że pełny tytuł nadchodzącego albumu to Sinister, Or Treading The Darker Paths, a pozostałe 4 kawałki mają po 10+ minut.

Na wieść o nowym albumie przemoczyłem majty. Na październik czeka mnie ciekawe zamówienie z HH. W tym samym okresie wychodzi nowe CDG, Archgoat i Deathhammer.

yog pisze: ↑

5 lata temu

Dodam tylko, że pełny tytuł nadchodzącego albumu to Sinister, Or Treading The Darker Paths, a pozostałe 4 kawałki mają po 10+ minut.

Hmm, czyżby powrót do brzmień z demka z 2007 r.? Czy może sama nazwa do niego nawiązuje?

Wy się tu głupotami zajmujecie, a tymczasem...

Trochę to radosne jakieś ;p

Zajebiste, zwłaszcza te basowo-perkusyjne, lekko jazzowe wstawki.

Przez chwilę myślałem, że to na bongosach jest grane. Ciut ta tęcza kolorowa, ale i tak chyba czwarty raz włączyłem, więc raczej się podoba. Czasem brzmi absolutnie cultesowo, czasem coś zupełnie nowego. Chyba o to chodzi w sumie? To basowe zwolnienie nieopodal początku bardzo mi leży.

yog pisze: ↑

5 lata temu

Ciut ta tęcza kolorowa

No momentami trup w lentilkach :p Te wesołe riffy w zestawieniu z tym nekro brzmieniem brzmią trochę groteskowo.

Na pierwszym LP było takich zagrań od groma. W zasadzie zapowiada się tu na mocną fuzję klimatów z wszystkich poprzednich pełniaków + wpływy Odd Spirituality. Zagrywek w stylu Coven też nie brakuje.

Czy wiecie, że wg badań ponad 70 % kobiet nigdy nie miało orgazmu ? Biedne pchają się na bolec gdzie bądź, gnane owczym pędem w rozseksualizowanej, lewackiej wspakulturze, która mówi, że jeśli nie będą pruły się jak stare portki na lewo i prawo, spotkają się z ostracyzmem wśród rówieśników. Dają więc dupy po kiblach, na imprezach w remizach, obraca je kto chce i jak chce, a tu nomen omen dupa. Na starość już tylko nadżerka, hpv i banda bachorów z jednym chromosomem więcej. Po takim wstępie zapewne domyślacie się, droga metalowa społeczności, co mam do powiedzenia o tej nowej płycie kapeli, która stała się kultowa już za swojego życia. Są takie płyty, które przyciągają riffami. Ot, np. taki Morok, żeby daleko nie szukać. Festiwal riffów powyciąganych jakby żywcem z utworów norweskich tuzów gatunku, które tak wpadają w ucho, że pomimo wtórności nie mogę oderwać się od płyt tego jednoosobowego horda. Z drugiej strony natomiast są płyty, które przyciągają klimatem, a na ten składa się całokształt muzyki. Gitary, perka, wokal, klawisze, etc. Odejmij któryś, a muzyka straci czar. Przykładem takiej muzyki jest Mare. Do tej drugiej kategorii zaliczyłbym też CDG. Tyle, że jeśli Mare nagrało doskonałą płytę z potknięciami, tak CDG odwrotnie. Popełniło klocucha z momentami. Męczący mnie główny gitarowy motyw w pierwszym kawałku, międlony do znudzenia przez te siedem minut, a na nim nabudowane zajebiste klawisze, błądzący sobie gdzieś basik, itd. Drugi utwór zabija, niestety dopiero pod koniec, a trwa przez minut dwanaście. Itd., itp. Cała ta płyta niestety razi mnie brakiem pomysłu z przebłyskami geniuszu, które składam raczej na karb wypadków przy pracy, niż zamierzonego działania. Wymęczyłem się przeokrutnie i znów nie było fajerwerków, no ale przecież słuchać wypada, bo parafrazując Gombro, "CDG świetną kapelą jest". Nie dla mnie - na kolejnej płycie.

A jak dla mnie - doskonale Perkusja wyśmienita, bas suty, a Woods of Power pod koniec leci w rejony High Hopes Pink Floydów ;p Ja się przy tym kiwam. Póki co na więcej komentarza się nie pokuszę.

A ja, jako chyba największy ich fan na forum, stawiający ów band ponad wszelkie inne z gatunku napiszę, że do doskonałości to tu jeszcze sporo brakuję i owszem, jak pisze @TITELITURY są momenty, lecz w porównaniu z doskonałym Henbane to nówka się nie umywa. W zasadzie jest to najgorszy materiał, jaki wydało CDG - a i tak będę go zapewne dość często słuchał i nabędę fizyczniak do kolekcji, lecz takiej ekscytacji i wręcz spazmatycznej przyjemności z odsłuchu, jakie wywołują u mnie poprzednie długograje, tu się nie doczekam. Podobnie jak @Titek uważam, że materiał nie został dostatecznie przemyślany i jakby zrobiony w pośpiechu, zlepiając w dość chaotyczną całość nagromadzone pomysły. Ogólnie bass plumka zajebiście, lecz o perce, którą @yog chwali, napisze tylko, że wystukuje raczej cieniutkie rytmiki, które jedynie czasem potrafią wprowadzić słuchacza w trans, co było jednym ze stałych składowych elementów ich wcześniejszych nagrań, a przy tak długich utworach nie pomaga w odsłuchu.

Na razie to tyle, trza dalej słuchać, a może nasuną się kolejne nieco pozytywniejsze wnioski.

Czy najgorszy materiał CdG, to nie jestem akurat pewien, bo uważam za takowy "The Rise Of Lucifer", ale jest tak, że obok zajebistych motywów i momentów, mamy sporo dłużyzn i przynudzania. Ogólnie obraz całości jawi mi się jako dobry, ale wiem już że mimo wielu odsłuchów moja ocena się nie zmieni na korzyść. Okładka elegancka, klimat jest, ale jakby pomysłów zabrakło.

"Sinister, or Treading the Darker Paths" to dobra płyta, ale... Mam z tym albumem taki oto problem, że oprócz całkiem sporej ilości momentów, które generują świetny klimat (który to moim zdaniem w muzyce Cultes des Ghoules jest najważniejszy), jest tu też sporo przynudzania. CdG trochę za bardzo rozwlekają kawałki - czasem przynosi to świetny efekt w postaci klimatu i kawałki robią się dość transowe, czasem pojawiają się dłużyzny. Na poprzednich płytach wyglądało to dość podobnie. Na poprzedniej płycie nieco inaczej to wyglądało, ale to zupełnie inna koncepcja była i nawet te długaśne kloce nie przynudzały... Tak czy inaczej nowa płyta jest spoko i jakoś specjalnie poziomem od poprzednich nie odbiega.

Dajcie znać, jak już się poznacie na geniuszu tej płytki

Geniuszu? Prośba, o geniusz to się ocierał debiut i Spectres over Transylvania a nowa to po prostu dobry album, tak mogę wywnioskować po czterech odsłuchach. Na spokojnie na słuchaweczkach, na pełną kurwę aż kot spierdalał z pokoju i normalnie, tak jak teraz siedzę sobie przy kompie. Mam przykre wrażenie, że to są kawałki sklecone na szybko, co może dziwić, bo Coven był nagrywany 3 lata temu, więc to nie było znów takie hop-siup.

Ogólnie nawet mimo tego wrażenia słychać, że we współczesnym, polskim blacku Cultesy zostawiają te wszystkie BoPki czy Outre daleko w tyle, ale jednak po kilku totalnie zajebistych materiałach oraz kilku co najmniej bardzo dobrych, ten Sinister jawi się po prostu jako album przyzwoity. Pewnie i tak go nabędę na oryginale i na sto procent będę do niego wracał ale raczej nie z duszą na ramieniu jak do Haxan czy nawet Henbane.

Aha, ten ostatni kawałek, Where The Rainbow Ends faktycznie najlepszy na płycie i nie dziwię się, że parę osób na jego podstawie naznaczyło portki i sukienki ejakulatem.

Dla mnie to jest taki Coven skondensowany do godzinki, ja tam słyszę historię jakiego nawiedzonego dworku Po przedostatnim, najbardziej progresywny album Cultesów, przy czym leci niczym Spectres. Płytka jest bardzo oszczędna, czasami wręcz minimalistyczna, a nasi ukochani cmentarni okultyści nie sprawiają już wrażenia tak groźnych, ale zagrane jest to, uważam, wirtuozersko. Trochę jakby się cultesy Noise naczytały w niektórych partiach to brzmi

@yog daj znać, jak wytrzeźwiejesz, czy też obudzisz się z tego narkotycznego snu. Na tle poprzednich ich nagrań o geniuszu nie ma mowy, na tle zaś rodzimej sceny BM-owej, jak najbardziej. Nawet lekkie przynudzanie od CDG jest lepsze niż większość tego, co u nas wychodzi. Np. gdy zaczyna się to charakterystyczne dla nich bujanie, jest wręcz super, lecz minimalistyczne formy pomiędzy wypełniające konstrukcję utworów już tak nie ekscytują. Owszem tworzy się całkiem fajny klimat, przy którym można nawet i popaść w tras, lecz po chwili zostaje się z niego niechybnie wybitym przez jakieś niezbyt udane/pasujące prostackie punkowe przejście czy rytmikę (brak tu tego "swingu" z wcześniejszych kompozycji), czy też wejście np. lekko wesołkowatego prostackiego motywu, który niby do wytworzonego klimatu powinien pasować, lecz przez swą powtarzalność i nazbyt nachalne ciągnięcie się, tworzy dłużyzny i psuje cały efekt, który mógłby osiągnąć, jakby był nieco krótszy.

DiabelskiDom pisze: ↑

5 lata temu

Ogólnie nawet mimo tego wrażenia słychać, że we współczesnym, polskim blacku Cultesy zostawiają te wszystkie BoPki czy Outre daleko w tyle, ale jednak po kilku totalnie zajebistych materiałach oraz kilku co najmniej bardzo dobrych, ten Sinister jawi się po prostu jako album przyzwoity.

Co tylko pokazuje, że polska scena black metalowa wcale nie jest taką potęgą, za jaką niektórzy chcą ją mieć, skoro takie coś jak ten Sinister kasuje wspomniane przez DD zespoły. Bo nie oszukujmy się - ta płyta to po prostu porażka. Już pierwszy kawałek jest jak sowita łyżka przesolonej zupy - smętne granie na jednym riffie ciągnącym się 7 minut i jakieś zawodzenia - no całość brzmi nieco jak Urfaust, no więc przygotujcie się na to, że się wynudzicie. Potem jest dużo lepiej, The Woods of Power to bez wątpienia najlepszy kawałek na płycie - wszystko się klei elegancko, wokalista nie irytuje, a końcówka bije po łbie jak 70-procentowy spirytus. No ale potem to już jest istna tragedia - Cultes ewidentnie przegięli z długością utworów i przez to takie choćby Day of Joy, które zaczyna się nieźle, potem koło 8-minuty zamienia się w wolnego, asłuchalnego gluta. Ostatni utwór to już kompletny niewypał.

Tak po ludzku jest mi szkoda, bo akurat jeśli chodzi o te większe nazwy z naszego krajowego podwórka, to CdG zawsze stawiałem sporo wyżej niż wysrywy pokroju Mgły. No ale niestety - paradoksalnie długi czas między albumami nie zadziałał na ich korzyść i Sinister nie jest nawet w 1/10 tak dobry jak poprzedni Coven.

Jak pisałem, że płyta sraka to oczywiście wszyscy wiedzieli lepiej. Na pewno o piekło to lepsze niż Trufle i Grzyby ale jak mam posłuchać Sinister zawsze to będzie Cross The Styx.

Droga młodzieży, chyba zapomnieliście w tym natłoku nowej przeciętnizny każdego dnia, że nad dobrą muzyką należy się pochylić, dać się jej ponieść. Jeszcze po Coven szukacie dłużyzn, gdzie tylko się da, a to jest świetnie sformułowana opowieść.

O ile u Urfausta czy Mare mamy puste na dobrą sprawę rytuały, o tyle tutaj mamy kolejną, do szpiku polską historię grozy, mającą swój początek i koniec, nie drepczącą w miejscu (czy też siedzącą po turecku, w przypadku Urfausta). Mi bardzo smaczki na tej płycie działają na wyobraźnię, a te "radosne" momenty, w zestawieniu z całością, nabierają wspaniale upiornego wydźwięku. Bas z wszystkiego chyba najlepszy, coś pięknego.

Ja to widzę jako powrót do rodowego dworu, w którym rozegrała się mroczna historia Chętnie bym teksty poczytał, ale podoba mi się niemożebnie, przede wszystkim od strony rytmicznej, kładącej na łopatki konkurencję tych prędkości i legitymującej się takim groove z zakazanych głębin ziemi, jak w ostatnim Howls of Ebb. Przy okazji słychać sporo wpływów krautrocków w intrach/outrach.

Moim skromnym zdaniem, płyta posiada wszystkie mocne strony Coven, unikając przy tym jej wad, pozostając na wskroś cultesowa, a przy okazji świeża. Sądzę, że to może być w na pewien sposób najważniejszy krążek w ich karierze, bo otworzyli się nim na nową widownię, nie odcinając się w żadnym stopniu od starych fanów. No chyba, że komuś słoń na ucho nadepnął.

Nucleator pisze: ↑

5 lata temu

Co tylko pokazuje, że polska scena black metalowa wcale nie jest taką potęgą, za jaką niektórzy chcą ją mieć, skoro takie coś jak ten Sinister kasuje wspomniane przez DD zespoły

Polska scena jest naprawdę warta uwagi, ale porównując materiały Cultesów do materiałów Blaze of Perdition to przecież Rzym i Krym. To znaczy żeby nie było - ja tylko uważam ostatnie BoP-ki za słabiznę i męczenie buły, bo debiut czy split z Pseudogod bardzo lubię i posiadam ale jednak w stosunku do CDG to ze dwie półki niżej.

Zestawienia Urfaust z Mare nawet nie chce mi się komentować.

yog pisze: ↑

5 lata temu

Sądzę, że to może być w na pewien sposób najważniejszy krążek w ich karierze, bo otworzyli się nim na nową widownię, nie odcinając się w żadnym stopniu od starych fanów. No chyba, że komuś słoń na ucho nadepnął.

Po tych Twoich zachwytach nad najnowszą płytą wszyscy wiemy komu...

Nie dorośliście widać do takiej muzy i tyle

Słuchałem świadomie ciężkiej muzyki kiedy Ty skakałeś jeszcze z jaja na jajo i nie było Cię jeszcze nawet w planie, więc oddalam ten argument.

Staż z ciężką muzyką nie ma nic do rzeczy przy trawieniu krautrockowych progresji, plemiennych rytmów czy weselnych tańców, oni wychodzą z ram black metalu. Ja tu widzę grono słuchaczy, które płytki nie zrozumiało, odpalając ją sobie pewnie do drugiego śniadania w pracy

Kiedy tutaj nie ma nic do rozumienia... Zresztą przeczytaj gdzieś tam wyżej co napisałem na temat "Sinister..." - moim zdaniem dobra płyta, ale trochę słabsza niż poprzednie. A o jakimś tam "geniuszu" lub czymś podobnym nie ma nawet mowy.

Skoro nic tu do zrozumienia nie ma, to chyba średniak?

A czy wybitna płyta dla Ciebie to taka, której nie rozumiesz? Bo ja znam wiele wybitnych płyt gdzie nic do zrozumienia nie ma.

To taka, którą za każdym razem rozumiem troszkę bardziej

Vexatus pisze: ↑

5 lata temu

Słuchałem świadomie ciężkiej muzyki kiedy Ty skakałeś jeszcze z jaja na jajo i nie było Cię jeszcze nawet w planie, więc oddalam ten argument.

Nie ma to jak poważny argument. Na poziomie narodowej ameby z marszu niepodległości.

Przesłuchałem, no i niestety, ja również nie słyszę w tej płycie żadnego geniuszu. Nie zbliżyli się ani trochę do wyjebanych w kosmos Henbane i Spectres, a i do bdb Haxan i Odd Spirituality sporo tu brakuje. Coven wciąż mam nie obsłuchany w pełni, więc go pominę w tym rozrachunku, no ale niestety, tak czy siak nagrali po prostu dobrą płytę i tyle.

Tak jak tam wyżej już pisano, są momenty nawet zajebiste, ale całościowo dla mnie jest to po prostu jechanie na wyrobionym już stylu (oczywiście klimatu nie brakuje) tyle, że czuć w tej muzie zwyczajnie brak nowych pomysłów i jakiejś myśli przewodniej. Wykonanie fajne, podoba mi się wyrazisty basik, wszystko na swoim miejscu i jest to w 100% CdG, ale niestety, nie porwało mnie to tak jak wcześniejsze dokonania i jakoś mam przeczucie, że raczej się to nie zmieni. Trudno, liczę na to, że jeszcze zmiotą mnie z powierzchni ziemi jakimś plackiem w przyszłości, bo to z pewnością już od paru ładnych lat top naszej bleczurowej sceny.

nvsty pisze: ↑

5 lata temu

Vexatus pisze: ↑

5 lata temu

Słuchałem świadomie ciężkiej muzyki kiedy Ty skakałeś jeszcze z jaja na jajo i nie było Cię jeszcze nawet w planie, więc oddalam ten argument.

Nie ma to jak poważny argument. Na poziomie narodowej ameby z marszu niepodległości.

Dyskutujemy sobie z yogiem na kompletnym luzie, w dobrych humorach i zupełnie bez spiny... Pchasz się między wódkę a zakąskę, w dodatku z porównaniem równie "poważnym" jak mój "argument".

Taka ciekawostka na 10-20 sztuk, rzekomo



Outro z Dziewiątych Wrót Polańskiego, muzyka Wojciech Kilar.

yog pisze: ↑

5 lata temu

Taka ciekawostka na 10-20 sztuk, rzekomo

Outro z Dziewiątych Wrót Polańskiego, muzyka Wojciech Kilar.

Potencjał jest, szkoda, że brzmienie tak spierdolone

To demko zajebiste, a to jego czarujące piwniczne brzmienie zapewnia posmak jakichś zaginionych Inkwizycji czy innych Moonbloodów. 100% kasetowy sound. Nie będę się wdawał w super szczegółowe analizy, ale nietrudno się domyślić, że niektóre fragmenty tytułowego kawałka z dema Treading the Darker Paths - w przepoczwarzonej formie - trafiły na tegoroczny Sinister, mający identyczny podtytuł, jak nazwa tejże ściśle limitowanej kasetki. Zdaje się większość wylądowała w The Woods of Power, ale mogę zmyślać, podziębiony jestem.

Miałem wczoraj dziwną sytuację. Słuchałem sobie tego demoska, a Supreme Black Illumination się zaczyna samplem z tytułowej sceny z filmu Egzorcyzmy Emily Rose. I tak sobie słucham wczoraj, klikam coś fejsa i jedna z polajkowanych przeze mnie stron filmowych wkleja link do artykułu, którego obrazkiem jest fotka z tejże właśnie sceny, która trwa pewnie kilkanaście sekund. Także tego. Kawałek wylądował na EP-ce Odd Spirituality.

Przekatowałem też nieco Haxan, siedząc w koszulce Nosferatu z rysuneczkiem Isabele Adjani i słuchając, jak się krztusi krwią w Impure Wedding - ten sampelek pochodzi z filmu Żuławskiego pod tytułem Possession aka Opętanie. Nie da się ukryć, Haxan to najbardziej szalony ze wszystkich Cultesów i tu najbardziej podczas słuchania ma się wrażenie obserwacji czegoś faktycznie niebezpiecznego. Takie musiało być średniowieczne czarownictwo, szczególnie połączone z dzieciobójstwem.

Sinister w międzyczasie oczywiście nie schodzi z głośników i im dalej w las - tym większe bogactwo w nim odkrywam, w każdym pojedynczym plumknięciu basu, żeby nie powiedzieć. Dzisiaj mnie naszła myśl, że niezmiernie to swą płynnością (ale i chyba też atmosferą poniekąd) przypomina sabbatowe The Dwelling. Będzie już 25 raz, jak tego słucham w ostatnich - kilku przecież ledwie - dniach, a wciąż chcę więcej i więcej.

Z każdym kolejnym odsłuchem, coraz lepiej robi mi ta płyta.

yog pisze: ↑

5 lata temu

Sinister w międzyczasie oczywiście nie schodzi z głośników i im dalej w las - tym większe bogactwo w nim odkrywam, w każdym pojedynczym plumknięciu basu, żeby nie powiedzieć. Dzisiaj mnie naszła myśl, że niezmiernie to swą płynnością (ale i chyba też atmosferą poniekąd) przypomina sabbatowe The Dwelling. Będzie już 25 raz, jak tego słucham w ostatnich - kilku przecież ledwie - dniach, a wciąż chcę więcej i więcej.

Jak podrosniesz to zdasz sobie sprawe, ze CDG skonczyli sie na Odd Spirituality

Chyba Cię popierdoliło, nowy album jest genialny

Pokłócę się z Tobą na shoucie, a tak na serio to Henbane = Spectres > Haxan = Odd = demka > Sinister

No chyba, że Sinister jakimś dziwnym trafem w miarę słuchania jakoś dla mnie jeszcze urośnie Oczywiście u nich wszystko stoi na wysokim poziomie, więc nawet taki Sinister jest dla mnie dobrym/ bardzo dobrym krążkiem, no ale do geniuszu to mu brakuje sporo.

Coven za slabo znam, więc nie oceniam.

Geniusz tego krążka tkwi w elementach, które są na pierwszy rzut oka niewidoczne, jak te ślepia skryte w leśnych ciemnościach.

Wyjebali się już na pierwszym kawałku, w którym spierdolili najprostszy sabbathowski riff.

Nic nie spierdolili, tylko wsłuchać Ci się nie chce w to, co się pod tym riffem dzieje Znakomite wprowadzenie do albumu.

Pod tym riffem nic się nie dzieje przez jebane 7 min.

Wiem bo słuchałem tej płyty z 10 razy. Ten album jest jak bezzębna kurwa, która ciągle wierzy, że potrafi zahaczyć zębami i wywołać dreszcze.

Może sprzęt masz chujowy, bo ja tam słyszę dojebany po całości harcujący bas pod tym riffem, mógłbym go słuchać i słuchać

Chris Reifert z Autopsy zapytany kiedyś jaki jest jego najlepszy dźwięk odpowiedział, że kutas wślizgujący i wyślizgujący się z pochwy martwej kobiety.

W CDG na nowej płycie nie ma nawet zapachu trupa.

Bo to black metal, nie death metal. W dobrym blacku trup wcale nie ściele się gęsto. Mi wszelkie doomowe elementy na tym albumie bardzo leżą, niektóre przejścia są wręcz godne największych mistrzów gatunku, a te harcowanie basu kreuje atmosferę, którą tworzyły tylko największe tuzy gatunku. To ten sam złowieszczy i beznadziejnie hipnotyzujący bas, co na Bloody Vengeance czy pamiętne plumki Varga.