Lotus Of Darkness

[pp3088]

3 gości z Tajlandii postanowiło grać black metal z folkowym sznytem. Istnieją od 2011, wydali 3 demka, 1 splicior i w 2017 pierwszego pełniaka.

Muza to raczej typowy miks blacku z folkiem, ale tym orientalnym. Dominują klimaty tremolowe i faktycznie black metalowe podejście do muzy, nie mamy więc do czynienia z czymś pokroju CthoniC. Nie jest to nic odkrywczego ale fani folkowych klimatów w black metalu powinni być zadowoleni. Jest dość melodyjnie, ale nie przekraczają granicy.

Jak prawdziwi trv metalowcy nie wydali jeszcze CD, bo wszystko na kasetach (limitowanych do 100 kopii). Nie mają bandcampa. Ale jest jutub.

Nie będę oszukiwał, mnie do przesłuchania przyciągnęła ciekawa okładka ich debiutu:


Pewnie nikt nie sprawdzi

Skład:
Issara - Guitars Eternally Riverless, Religion Malediction, Shambles
Thinnarat - Drums (2013-present) Dark Mystery, Nocturnal Damnation, Reincarnated, Religion Malediction, Savage Deity, Shambles
Suriyakat - Guitars, Vocals, Phin (2018-present) ex-Mourning Ritual, Suriyakat, ex-Liviathan

▼ Byli muzycy

Thotsaphon Ayusuk - Bass Shambles
Anukul - Vocals, Drums Religion Malediction

Dyskografia:
2011 - Into the Darkness [demo]
2012 - Prasoot Marn [demo]
2012 - The Infinite of Malediction to Darkness [split]
2014 - Wheel of Sodomy [EP]
2017 - The Naga Disguised as a Human
2020 - Embrace of the Eternal Suffering [EP]
2021 - Sompas​-​Naga (สมภาส นาคา)

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Lo ... 3540335337
BC: https://lotusofdarkness.bandcamp.com/music

[yog]

Pewnie nikt nie sprawdzi

A taki chuj!

Znakomite! Echa szkoły greckiej w tym słychać ciutkę, gdyby się na siłę doszukiwać, ale bardziej miłosne te melodie w Lotus of Darkness chyba - w sensie nie takim romantyczny Rotting Christ, a bardziej alkowiano-weselne one są - albo to ja mam coś nie tak ze słuchem. Brzmią trochę jak zagrane na blackowo melodie tęsknych przyśpiewek zasłyszanych z kasetki w chinolu. 3 kawałki po jakieś 15 minut każdy i nie nudzą. Mówię oczywiście o debiutanckim albumie The Naga Disguised as a Human.

[Nebiros]

Nawet nie najgorsze, po opisie wnioskowalem, ze mnie beda wkurwiac melodyjki, bo ja melodyjek nie lubie, ale nie jest zle. Fajnie wokal siedzi i wszystko takie naturalne,nie wymuszone.

[yog]

Jak komuś melodyjki w Satyriconach nie przeszkadzają to Lotus of Darkness powinno być jak znalazł. Mi się spodobało na tyle, że leci ponownie.

[Nebiros]

No nie do końca, w Satyriconach są melodyjki, ale wkomponowane w trochę inny sposób niż tutaj. Też jeszcze zależy od okresu w sumie. Co nie zmienia faktu, że to takie przyjemne granie w sam raz do kiełbasek z ogniska. Ewentualnie grilla ;p

[yog]

Spodobało się to i posłuchałem jeszcze dobre kilka razy. Leci zresztą właśnie i trochę spudłowałem tak z tą Grecją, jak i z Satyriconem. Tajlandczycy lecą na tremolowanej melodii niemalże non stop, czasami to rzeczywiście jakieś azjatyckie folki, ale czasem raczej lecą w tony europejskiej muzyki klasycznej. Całość oparta głównie o te gitarowe klimatowanie na przesterze, muza nigdzie się nie spieszy, jest raczej mgiełką wspomnień, jak na Thorn Beyond Reason Woods of Desolation

[pp3088]

Spodobało się to i posłuchałem jeszcze dobre kilka razy. Leci zresztą właśnie i trochę spudłowałem tak z tą Grecją, jak i z Satyriconem. Tajlandczycy lecą na tremolowanej melodii niemalże non stop, czasami to rzeczywiście jakieś azjatyckie folki, ale czasem raczej lecą w tony europejskiej muzyki klasycznej. Całość oparta głównie o te gitarowe klimatowanie na przesterze, muza nigdzie się nie spieszy, jest raczej mgiełką wspomnień, jak na Thorn Beyond Reason Woods of Desolation

Usilnie starasz się określić pod kogo grają i za każdym razem wskazujesz inne style*. Najprościej napisać że czerpią z bardzo dużej ilości wpływów, ale z każdego po trochu. No i ma ta ich muzyka ten (nie)swojski, orientalny charakter.

*- ja słyszę trochę Kanady, a wokalnie momentami by podeszło w jakimś blackgaze/depressive black(Też porównanie na wyrost )

[yog]

Do Kanady o tyle podobne, że melodyjnie w chuj, ale dalej kvlt. A same te melodyjki zaskakująco swojskie właśnie, jak na mój gust. Choć orientalne.

[yog]

A to niespodzianka. W 2021 roku drugi album tej tajskiej hordy wyszedł - Sompas​-​Naga (สมภาส นาคา), a po drodze jeszcze rok wcześniej epka Embrace Of The Eternal Suffering.