Liturgia

[yog]

Panowie Liturgia pochodzą z Kolumbii, działają pod mszalnym szyldem już od 1992 roku i bardzo lubią Rotting Christ oraz Samael.

Nie wiem, jak wygląda sprawa poza debiutanckim Veritatis Splendor z 1998 roku, ale na nim, latynoscy okultyści snują melodyjne czczenie diabła z lekkim posmaczkiem grzesznego erotyzmu, wprowadzonym głównie za pomocą oszczędnych klawiszy i sypialnianych reminiscencjach gitarowych. Znakomita sekcja rytmiczna, niezłe melodyjki, wokal trochę pod bardzo wczesny Moonspell, trochę pod wspomniane kapele, wpasowuje się w całość idealnie.

Takie serenady udręczonych wieczną chucią dusz przy akompaniamencie wiatrów piekielnych.

Podziemna czołówka tego typu melodyjnego, niepozbawionego rockowego pazura bleczura utrapionych palącym pożądaniem okultystów. Dla zwolenników true melodyjnego dark metalu pokroju Christ Agony.

W tym roku wychodzi (wyszła?) reedycja tegoż debiutanckiego albumu. Przypomnę tytuł - Veritatis Splendor. To po łacinie.

Ponadto nagrali jeszcze 3 inne pełne płyty, których - jak wspomniałem - nie miałem okazji słyszeć, z czego ostatnią - w 2015, a także skalali ziemski padół demoskiem i singlem.

Dyskografia:
1992 - Sanctum Regnum [demo]
1994 - In Perpetuum [single]
1998 - Veritatis Splendor
2002 - Corvi et Cygnes
2006 - In Nomine Profana
2015 - De Carne Christi

Skład:
Ctesias - Bass, Vocals
Mosphere Abducter - Keyboards, FX (2016-present)
Afar - Guitars (1992-present) ex-Ataraxia

▼ Byli muzycy

Falak - Bass Nepente, Nocturnal Feelings, ex-Thy Endless Wrath
Juan Felipe - Bass
Julián - Drums
Priest - Drums
Psycorax - Guitars
Mayon - Keyboards Eternal Chaos, ex-Darkness Almighty, ex-Thy Endless Wrath, ex-Maledictvm Avernalis (live)
Penumbra - Keyboards
Mauricio - Drums (1992-?) ex-Ataraxia
Felipe - Bass (1997-?)
Carlos Andrés - Drums (1997-?)
Felipe - Drums (2000-?)

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Liturgia/9626

[Ryszard]

Właśnie słucham tego linka. Totalnie nieodkrywcze granie, niby blakmetalowe ale kompletnie bez wyrazu, brzmiące chujowiej od chujowego, pedalsko melodyjnego rotting christ. Nie charakteryzuje się niczym ciekawym. Kolejna generyczna kalka stylu greckiego która może przypaść do gustu fanom wesołego podejscia do muzyki nienawiści. Więcej tu cukru pudru niż zła. Zamiast mroku mamy światło bijące jak od początkującej katechetki. Christ Agony poza rytmicznymi chwilami tu mało a i tak polacy to liga wyżej. Samaela zero. Raczej Sirrah z jedynki - zresztą też nie ta liga. Pocieszny gothic metal z wrzeszczacym wokalem i jakimiś tanimi eksperymentami wokalnymi. Mają dobre zagrane solówki ale niczym nie zaskakują a może podążają ścieżką angielskich doomowców z Paradise Lost i My Dying Bride. To zaden Black Metal. Rotting Metal of Christ

[Black Romantic]

Faktycznie słabe to do bólu.

[yog]

Potwierdzam opinie panów powyżej - jest to granie niebywale kwadratowe, tak w aranżach, wykonaniu, jak i kompozycjach. Jednak taki ze mnie romantyk, że szczyptę piękna i w Liturgii potrafię odnaleźć i mi się tego miło słucha Lubię amatorkę z Ameryki Południowej, a tu słychać choćby jakieś tam bardzo odległe wpływy Mystifier. Nie przypuszczam jednak, żeby komukolwiek prócz mnie mogło się coś takiego podobać. I nie powinno.

O tej pierwszej ich płycie mówię, bo aż taki ze mnie masochista, żeby pozostałe rzeczy sprawdzać, to nie jest.

[deathwhore]

@yog, lubisz Children of Bodom? Poważnie pytam.

[yog]

Słyszałem całą dyskografię i uważam, że straszna chujnia Ale nie na tyle, żeby działała zasada "dobre, bo chujowe".