Irkallian Oracle

[Vexatus]

Irkallian Oracle to dość ciekawy szwedzki twór z pogranicza Black i Death Metalu. Zespół powstał w 2012 roku i jak do tej pory dorobił się dwóch pełniaków. Zespół wyspecjalizował się w dość długich, rozbudowanych i ciekawie zaaranżowanych kawałkach, w których całkiem sporo się dzieje. Nie wiadomo za bardzo kto tam dokładnie gra i czy udzielają się w innych zespołach, ale udało im się stworzyć całkiem ciekawy projekt.


Dyskografia:
2013 - Grave Ekstasis
2016 - Apollyon



Skład:
Murder Divine - Various
Nightmare Fukk - Various
Transplutonian Afterbirth - Various
Tomb Sun - Various
Mind-Blinding Void - Various
Radiating Abyss - Various

MA: https://www.metal-archives.com/bands/irkallian_oracle
BC: https://nuclearwarnowproductions.bandcamp.com/music

[DiabelskiDom]

Debiut to świetny, tłusty, smolisty i przygniatający mariaż deathu z blackiem. Posiadam na oryginale. Myślę, że doskonałe gruzowisko dla tych, co nie lubią gruzowisk, bo tam się jednak sporo smoły leje. "Apollyon" też udany, jednak przez to, że jeszcze bardziej skondensowali swoją muzę wchodzi trochę gorzej niż jednak bardziej *przebojowy debiut.

*zapamiętywalny

[Vexatus]

Ja dzisiaj przypadkiem natknąłem się na ten zespół buszując w internetach (materiał z koncertu) i wydał mi się całkiem interesujący. Muszę w najbliższym czasie obadać oba pełniaki.

[yog]

Spoko to z wężykiem było, ale nie chciało mi się długo katować i dawno nie słuchałem już. Pamiętam głównie tyle, że @DiabelskiDom fan i @Ryszard też zdaje się lubił, bądź co najmniej zainteresowanie wyrażał

[DiabelskiDom]

A w listopadzie na żywo, pam pam pam

[HUMAN]

gdzie graja

[DiabelskiDom]

Na Never Surrender w Berlinie.

[DiabelskiDom]

Wraz z Amerykańcami z Triumvir Foul moją playlistę w dużej mierze wypełniają też ostatnio Szwedzi (i przynajmniej jeden Nowozelandczyk ) Irkallian Oracle. Także w tym przypadku doceniłem po czasie drugie duże dzieło grupy. Apollyon, może pomijając zamykające materiał 8 minut sprzężeń i basowego dudnienia to godny następca świetnego Grave Ekstasis. Death/doomowe poczerniałe walczyki okazjonalnie rozpędzające się blastowanymi prędkościami a wszystko to w atmosferze chtonicznych rytuałów pozbywania się krępującej, cielesnej powłoki. Mocno mantryczne i transowe granie, w nieco inny sposób jednak niż u antypodowskich dostawców kamieni, bo tutaj człowiek nie jest bezpardonowo zasypywany głazami, tylko w tym rytualnym transie raczej kontroluje osypującą się jaskinię i ma zapewnioną widoczność i przejrzystość otoczenia. Chociaż debiut ciągle podoba mi się bardziej, to dwójka mocno skacze w notowaniach.

[yog]

Najbardziej to mnie bawi info na MA, że "It is known that V. Kusabs was in the band, but his alias and role in the band are unknown." i obok fota:


Jako, że zamieniłem z nim dwa słowa, to śmiem zaryzykować stwierdzenie, że dość ewidentnie jest to pan grający na basie.

[DiabelskiDom]

No nie da się ukryć, który to z nich na focie. Jak na scenę w Berlinie wyskoczyli to też rzucał się w oczy

[DiabelskiDom]

Kupiłem za 60 zł i się pochwalę a przy okazji odświeżę wątek.



Nie słuchałem tego z dobre 7 lat a przypomnę, że to wyszło w okresie największego boomu na snujące się, poczerniałe death doomy. No i mimo tych dwunastu lat na karku, jak dla mnie ciągle bardzo dobrze się tego słucha. Dziś już pewnie na nikim wrażenia nie zrobi ten rytualny, transowy walec z jakimś dziwnym, ambientowym pogłosem w tle, chociaż może się mylę? Ja mogę wymienić obok rzeczy typu Witchrist czy Vassafor, czyli wydawnictw, które bardzo lubię i posiadam.

Przy okazji wytknę (po raz kolejny) tagowanie i similiarsy z netu. Naprawdę? Portal? Antediluvian? Grave Miasma? Przecież to zupełnie inne granie a i powszechne określenie tego "death/blackiem" jest dla mnie niewłaściwe, gdyż, jak napisałem wyżej i wcześniej, granie na Grave Ekstasis to poczerniały, ambientowy death/doom. Powolny, repetytywny, ciągnący się. Ale też na swój sposób przestrzenny i wysuszony tym "kosmicznym" tłem.

Generalnie - polecam sobie odświeżyć, bo bardzo fajne granie.