Kaldvard

[Hajasz]

Norweski black metal zdechł wiele lat temu, ten prawdziwy. Najwięksi zaczęli grać ambitną muzykę, inni zostali gwiazdami, a jeszcze inni nagle odkryli, że stare hejwiory to potęga. Tym bardziej moje zdziwienie, kiedy posłuchałem debiutu Kaldvard z Bergen. Momentalnie wróciły wspomnienia początków lat 90-tych, kiedy każdy zespół z Norwegii był oryginalny.

Teraz rok 2018 chyli się ku końcowi, a duet Kaldvard zapierdolił klasyczny black metal z elementami pogańskimi, odrobiną klimatu itp. Bez klawiszy i innych dupereli, które tylko na chwilę pojawiają się w pierwszym kawałku, jadą taki klimat na gitarach, że nie wierzę, kiedy tego słucham. Sporo słychać wpływów Immortal, Hades, Carpathian Forest czy Einherjer, ale wszystko raczej z początków istnienia tych zespołów. Kolesie wyglądają raczej na "patriotów" niż zespół black metalowy, ale to bardzo dobrze. Dzisiaj malowanie japy uskuteczniają tylko dzieci na halloween albo inne gówniane zespoły, które więcej wysiłku wkładają w swój wygląd niż muzykę.

Jasne, że Kaldvard nie zapoczątkuje powrotu norweskiego black metalu ani nagle nie zostaną z dnia na dzień rozpoznawalni, ale nagrali 35 min muzyki, jaką grało się wtedy, kiedy płonęły kościoły.

Skład:
Kim Andre "Kaldr" Kårdal - Guitars (2017-present)
Jan Magne "Galge" Hanssen - Vocals (2017-present) ex-Gravdal
Ingve - Bass (2018-present)

Dyskografia:
2018 - Fossegrimens pant
2019 - Shield Wall [single]
2019 - Dømt til bål og brann

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ka ... 3540446488
BC: https://kaldvard.bandcamp.com/music

[Nucleator]

Na forum dyskusja o jakichś pseudo black metalowych piardach pokroju Peste Noire, a takie Kaldvard będące niczym innym jak wehikułem do lat 90-tych ginie gdzieś w pomrokach forum. No to coś na jego temat naskrobię, bo Fossegrimens Pant to black metal taki, jaki lubię. W każdej sekundzie tego materiału słychać miłość do czasów, gdy black metal rósł w siłę i przebijał się do świadomości ludzi niezwiązanych z muzyką metalową. Riffy są chwytliwe, nie jest to sranie dysonansami i próbą tworzenia nudnej pustki, a te zabiegi są dzisiaj bardzo modne w black metalu. Podoba mi się też to, że muzycy z Kaldvard zadbali o różnorodność kompozycji i sprawili, że nie jest to jednostajna łupanka na jedno kopyto. Z każdego utworu wylewa się klimat, ten sam, który towarzyszy mi przy słuchaniu wczesnych płyt Immortal czy Burzum. Do wymienionych przez nieocenionego Hajasza zespołów dodałbym Darkthrone z okresu Panzerfaust.

Bardzo dobra pozycja, która przywraca mi wiarę w to, że dzisiejsza scena black metalowa może jeszcze wypluć coś ciekawego.

[Wędrowycz]

Bardzo przyjemne granie, co prawda aż tak dużego wrażenia na mnie nie zrobiło, ale jest tak jak mówicie, bo brzmi to mocno jak norweski black metal z początków lat dziewięćdziesiątych. Wspomniał Hajasz, że panowie raczej na "patriotów" wyglądają i w zasadzie chyba trafił w sedno, bo muzycznie prezentowany przez nich materiał nie mógłby już być bardziej "norweski". Nawet gdyby nie było wiadomo skąd kapela jest, to słuchając muzyki brzmi to faktycznie dość klasycznie najwięcej w tym słyszę chyba Hades, trochę Kampfar, trochę Windir.

[TITELITURY]

Oj, od razu "patrioci" z ironią. Bo co ? Bo jest łysy i nosi flek ? A może miał białaczkę i jeszcze mu nie odrosły włosy ? Zresztą też bym się tak nosił, ale mam za duży brzuch, a na takie fleków nie produkują. Muzycznie powinno mi się podobać. Ogromny plus za skrzypki, brzmi to rzeczywiście profesjonalnie, jakby panowie w tym fleku i glanach z białymi sznurówkami grali na tym instrumencie profesjonalnie. Ale co z tego, skoro znudziły mnie aranżacje ? To je po prostu nudne pany ! Brzmi jak mówiliście, ale cóże że ze Szwe... Norwegii ? "To już było" mówić w przypadku takich zespołów byłoby niesprawiedliwością, ale że takich riffów nagrano tony, to już jest słuszność. Pyty nie chwyta, a powinno. Także łysi panowie niech sobie dalej grają, może odrosną im włosy, a do tego czasu ja poczekam. Czas mnie ma, ja go nie, więc gonię.

[porwanie w satanistanie]

No nie wiem, mnie te skrzypki raczej odsiewają. Reminiscencje starej Norwegii owszem są, szkoda tylko, że tej drugoligowej.

[yog]

Jeśli ktoś podziela zdanie, że "Na forum dyskusja o jakichś pseudo black metalowych piardach pokroju Peste Noire, a takie Kaldvard będące niczym innym jak wehikułem do lat 90-tych ginie gdzieś w pomrokach forum", to wyszedł pod koniec listopada drugi album Norwegów, Dømt Til Bål Og Brann.

[Vexatus]

Całkiem spoko ta nowa płyta, ale z drugiej strony brzmi to jako całość jak jakiś biedniejszy i niedorobiony Windir. Chyba już lepiej posłuchać Windir.

[Hajasz]

Całkiem spoko ta nowa płyta, ale z drugiej strony brzmi to jako całość jak jakiś biedniejszy i niedorobiony Windir. Chyba już lepiej posłuchać Windir.

Windir był zawsze biedny i niedorobiony więc nie wiem jak można go słuchać. To przeca zapomniane odmęty najniższych lig.

Humor mi dzisiaj nie działa bo wróciłem do pracy ale jak wrócę do domu to z chęcią posłucham nowego albumu bo gdyby nie oblech yog to nawet bym nie wiedział, że chłopaki wydali coś nowego.

[yog]

Całkiem spoko ta nowa płyta, ale z drugiej strony brzmi to jako całość jak jakiś biedniejszy i niedorobiony Windir. Chyba już lepiej posłuchać Windir.

Windir był zawsze biedny i niedorobiony więc nie wiem jak można go słuchać. To przeca zapomniane odmęty najniższych lig.

Windir niedorobiony był tylko na debiucie, Arntor i 1184 to natomiast perfekcyjne połączenie przaśnego, tanecznego folku z melancholijnym black metalem, przetkane delikatną symfonią.

Co do samego Kaldvard to debiut całkiem spoko, choć nie porywa przesadnie. Ładny black metal na starą modłę.