Funereal Presence

[Astral]

Nowojorski projekt bębniarza z Negative Plane. Na swoim koncie dwa albumy studyjne. Ja słyszałem tylko tegoroczne Achatius, ale już wiem, że to będzie jedna z najlepszych płyt tego roku. Piękny hołd dla wczesnego Bathory, Tormentor i niemieckiego Poison, a zarazem prawdziwy wehikuł czasu do końcówki lat 80-tych.

Skład:
Bestial Devotion - Everything (2007-present) Negative Plane

Dyskografia:
2011 - Funereal Presence [EP]
2014 - The Archer Takes Aim
2019 - Achatius

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Fu ... 3540324851
BC: https://funerealpresence.bandcamp.com/music

[yog]

Z nowego to tylko promocyjny kawałek znam i skłonił mnie do tego, żeby obczaić sobie EP-kę i debiutancki The Archer Takes Aim. Zacne, pojebane granie. Trochę Negative Plane, trochę jak CdG, innym razem jak Urfaust. Takie to urocze dźwięki.

Jak polecałem @Diabelskiemu Domowi to nikt nie znał, a teraz hype jak sto pięćdziesiąt!!!

[DiabelskiDom]

Ja odkąd z tej polecanki usłyszałem promocyjny kawałek z drugiej płyty to już wiedziałem, że to będzie coś dobrego. Na łódzkim gigu zanabyłem zatem najnowsze dzieło i jak na razie to najlepsza rzecz jaką ostatnio słyszałem z nowości jako takich. Bardzo surowo, oldskulowo i zajebiście kompozycyjnie. Płyta na wiele spotkań i sesji.

[Andrzej Oktawa]

Jak polecałem @Diabelskiemu Domowi to nikt nie znał, a teraz hype jak sto pięćdziesiąt!!!

Zwłaszcza widać ten hype po tym, że twój post jest drugi w tym temacie...

[yog]

Nie no, na fejsbukach u mnie dużo tego jakoś

[yog]

Bardzo ładnie, płytka pewnie lepsza od i tak znakomitego debiutu. Dużo tu Negatywnego samolotu, tylko ciut mniej duszno, bardziej pod orientalne klimaty podchodzi. Zacnie też się spisał pan Kusabs, prywatnie człowiek równie przestrzenny, co miły. A wśród gentlemanów z Blasphemy to on był ze wszystkich największy. Jak najbardziej nie dziwi, że miał w Byczynie koszulkę cultesowego Häxan.

Wracając do 4 zawartych na tegorocznym Achatius kawałków o tytułach długości oddającej ich czas trwania, zagranych przez Szwaba z Negative Plane - świetne kompozycje, pełne pomysłów, spójne klimatem, ale zróżnicowane. Słucham pierwszy raz i jestem na tak. Z pewnością nie jest to raz ostatni.

[yog]

Płytka zajebista, więc już się 1 press winyla wyprzedał i planowany jest kolejny, nielimitowany.

W planach także debiutancka EP-ka w formie 10".

[Vortex]

Próbowałem się wgryźć w ten klimat, ale nie zagrało. To tylko kolejny przykład na to , że w gatunku i kompozycjach niby mi wszystko pasuje, ale brakuje mi czegoś co by zażarło i żebym się wkręcił na maksa (mowa o ostatnim krążku), miałem odczucia, że gdzieś to już wcześniej wszystko słyszałem.

[yog]

Widząc, że kolega @Vortex napisał komentarz nie ukrywam - spodziewałem się, że nie podeszło Funereal Presence to jednak taki black dla ludzi, co głównie blacku słuchają. Najczarniejsze z czarnych. I tak jak słysząc, że koncert Negative Plane kolegę irytował, tak i tu trochę taką lekką odczuwam satysfakcję. Że jednak nie wszystko jest dla każdego w tym black metalu cały czas Wciąż jest ta namiastka urojonego elitaryzmu

Granie dla cierpliwych, a jak się Negative Plane nie lubi to pewnie bardzo ciężko. A zanim się polubi Negative Plane, tak na prawdę polubi, trochę schodzi.

[deathwhore]

W black metalu może być najwyżej namiastka upośledzonego elitaryzmu. Włączałem ten bandcamp, żeby się pośmiać, ale ten The Archer Takes Aim to ładna muzyka. A nie przesadzałbym z tym, że to takie granie dla cierpliwych. Dużo się tu dzieje, ale nie naraz. Nie trzeba jakoś się niesamowicie skupiać. Pomysłów mnogość, niebanalne aranżacje, ale jest to rozłożone w czasie i przy tym dość chwytliwe. Istotnie, czuć tu trochę CdG, wczesnego, tego z Haxan.

[yog]

Może Funereal Presence ciut mniej, z Negative Plane długi czas nie byłem pewien czy bardziej genialne, czy wkurwiające

A black metal jak najbardziej namiastką upośledzonego elitaryzmu. Nic nie zwiększa kultu tak, jak hejt. No, chyba że samobójstwo. Albo morderstwo. W każdym razie, za każdym razem, gdy czytam słowa pogardy do takiego LLN, lubię tylko bardziej

[Vortex]

Widząc, że kolega @Vortex napisał komentarz nie ukrywam - spodziewałem się, że nie podeszło

No tak przecież, nie siedzę tutaj od dzisiaj, więc Twe domysły poparte są setkami moich postów, więc podstawy do tego typu wniosków jak najbardziej są Wiadomo że ja siedzę w innych klimatach, bardziej przebojowych i melodyjnych, choć jak dobrze wiesz zdarzają się wyjątki, mniej więcej w takim gatunku, niestety Funereal Presence do nich nie zaliczam Fakt też, jest taki że nigdy nie uważam po starciu z tym co nie do końca mi leży, że to czas stracony, szukać cały czas trzeba, a kiedy trafi się wspomniana perełka, wtedy następuje metalowe uniesienie

[TITELITURY]

Powiem Wam, Kochane Metale, że ma to momenty. Niewiele brakuje do zajebistości, ale jak tak sobie tego słucham, to odnoszę wrażenie, że ziomeczek nie mógł zdecydować się, czy iść w black metal, czy raczej w rejony jakiegoś Midnight. Dostaję więc obskurny BM wymieszany z rockowymi zagrywkami, tylko że te zagrywki mnie bawią, a reszta już nudzi. Momentami brzmi to jak Malokarpatan, momentami jak Katharsis na ostatnim pełniaku, tylko w obu przypadkach znacznie, znacznie gorsze jest to wszystko od tego, co wydaje mi się pierwowzorem. Ogromny plus za intro do pierwszego utworu, gdzie kolo wkleił po prostu jakiego muzyka dawnego odgrywającego któryś z szlagierów średniowiecznych trubadurów. Świetnie koresponduje to z okładką i tworzy klimacik, ale tak poza tym jest to moim zdaniem bardzo nierówna płyta, a jeśli nierówna, to zaledwie średnia. Idę słuchać Tsjuder.

[yog]

Nie tyle nierówna, co bardzo wielowarstwowa i poklejona z pozornie niekoniecznie przystających do siebie elementów, które - moim zdaniem - zazębiają się z każdym odsłuchem.

[TITELITURY]

No nie wiem, czy pozornie. Ale dam chłopakowi drugą szansę. Na pewno bardzo mu na tym zależy.

[yog]

No ja na swoim przykładzie mówię, dla mnie z każdym odsłuchem dużo lepiej to wszystko się klei, a początkowo też trochę niezdecydowany byłem, czy to dla mnie granie. Bardzo tam gustownie są takie klasyczne motywy wklejane, tylko trzeba to potraktować jako takie niby przedstawienie, gdzie się sceny zmieniają nagle i niespodziewanie

[DiabelskiDom]

Ależ dobry jest ten projekt. Achatius to ścisła czołówka tegorocznych płyt, ale debiutancki album, chociaż słabszy, także reprezentuje wysoką jakość. Po jeszcze nieopierzonej, debiutanckiej EPce, pan Bestial Devotion przyłożył bardzo udanym The Archer Takes Aim. Tutaj już w pełni słychać styl grania rozwinięty na płycie z 2019 roku. Płynnie wynikające z siebie motywy, co rusz świetne, delikatnie galopujące riffy (chociaż, chyba lepszym określeniem będzie kłus, bo to w sumie nie zapierdala nie wiadomo jak, jednocześnie nie mogąc być określonym jako "wolne", kroczące) i zmysł kompozycyjny, który w kilkunastominutowych utworach nie utrzymuje ani drobiny nudy. O, a instrumentalna kompozycja Dämmerlicht trwa, bagatela prawie 7 minut i także zlatuje jak w 2. Myśl muzyczna u pana muzyka jest tutaj ewidentnie godna pozazdroszczenia.

Sam Achatius, jak już wspomniałem to kontynuacja wykwitów tejże myśli i stylu komponowania, tylko zaprzęgniętego w jeszcze lepsze numery. Dźwięki ciągle płyną, przechodząc w naturalny sposób z jednego w drugi, wracając za jakiś czas i co kilka minut zrywając się do kłusującego galopu ( ), do tego pełno świetnych zagrywek w rodzaju tej z początku Wherein a Messenger of the Devil Appears, gdzie pysk sam się cieszy przy łomocie płynącym z głośników. No i brzmienie - cudo, nazwałbym je idealnie archaicznym, perfekcyjnie metalowym a jednocześnie gęstym. Klasa.