Inflabitan

[Hajasz]

W demosach znalazłem takie cudo. Solowy projekt Sigmunda Hansena znanego ze Strid oraz z występów z DHG. Inflabitan to także jeden z niewielu zespołów, których żałuję, że nie wydali albumu choć szanse były bo Misanthropy Records złożyła ofertę.

Inflabitan pozostawił po sobie dwa świetne materiały demo, które tylko dzięki czujności jakiejś małej wytwórni nie uległy zapomnieniu. Na obu demosach na perkusji pogrywa sobie Aggressor znany też jako Carl Michael Eide zwany także fruwającym Carlem.

Muzyka Inflabitan to norweski black metal podsycany leśnymi klimatami i mnóstwem emocji.

Skład:
Inflabitan - All instruments, Vocals Strid, ex-Dødheimsgard (live)
Aggressor - Drums Ved Buens Ende, ex-Aura Noir, ex-I Left the Planet, ex-Virus, ex-Infernö, ex-Cadaver Inc, ex-Cadaver, ex-Dødheimsgard, ex-Satyricon, ex-Ulver, ex-Void, ex-Dimmu Borgir (live), ex-Fleurety (live), ex-Nattefrost (live), ex-Eczema, ex-Endwarfment, ex-Svartgalðrar

Dyskografia:
1993 - Demo 1993 [demo]
1994 - Demo II [demo]
2010 - Wanderer of Grief [kompilacja]
2021 - Intrinsic





MA: https://www.metal-archives.com/bands/In ... 3540261559
BC: https://soulsellerrecords.bandcamp.com/music

[yog]

Bardzo dobre granie. Stare, dobre, norweskie do bólu atmosferyki z kroplą eksperymentu, bardzo senne, melancholijne, odległe granie. Słychać też ten przedokienny Czralowy niepodrabialny wysublimowany feeling (tam gdzie to nie jest automat, bo część kompilacji na nim jedzie), a i basik uroczo wywija. Mimo wszystko raczej dla cierpliwych.

Tak się tylko tam w 93/94 grało, w złotych latach norweskich demówek

[kurz]

Korzenny Black Metal. Nie umiemy grać i śpiewać, ale ogień trawi od środka.

Co teraz jest prawdziwe?

[Wędrowycz]

Drugie demko słyszałem kiedyś, ale jakoś mnie nie porwało. Sprawdzę jeszcze składaka. W sumie typowy norweski leśny black metal powinien mi wejść bez problemu. No i okładka urocza Autorstwa Johna Bauera, którego twórczość również bardzo lubię.

[Hajasz]

Co teraz jest prawdziwe?

Babymetal.

[yog]

To nie jest do końca taki typowy leśny black z tamtych lat, mi to trochę przypomina usbmy z dekadę późniejsze. Ogólnie to bardziej taka polana ze stawem pośród lasu, niźli sam las.

[kurz]

Co teraz jest prawdziwe?

Babymetal.

Mogło być gorzej.

[Wędrowycz]

To nie jest do końca taki typowy leśny black z tamtych lat, mi to trochę przypomina usbmy z dekadę późniejsze. Ogólnie to bardziej taka polana ze stawem pośród lasu, niźli sam las.

Dziwne, bo mi to właśnie brzmi jak typowy leśny black metal z Norge. USBM'y to mi się zdecydowanie bardziej smutno i melancholijnie jawią. Tu jest wręcz stosunkowo radośnie. Składak rozpracowałem dziś i jest lepiej, niż przy ostatnim podejściu do Inflabitan.

[yog]

Tak konkretnie, to mi się to z Weakling kojarzy, ale może i pierdolę, bo jakoś dużo to obu nie słuchałem, a poznawałem chyba w podobnym okresie i może to jedyne podobieństwo tak na prawdę

[Wędrowycz]

To teraz albo ja czegoś nie pamiętam dobrze, albo mi się Weakling zapamiętał jak zdecydowanie bardziej urozmaicone granie niż Inflabitan. Choć lasu w tym też było sporo.

[yog]

Nie no, jest tak jak mówisz oczywiście względem tego urozmaicenia

[yog]

No, proszę, proszę, Inflabitan debiutancki album wydał właśnie. Intrinsic, bo taki jest jego tytuł, ukazał się sumptem Soulseller Records. Teksty napisał Aldrahn.

[DiabelskiDom]

Kolejny przykład, że pierwsze wrażenie może być bardzo mylące. Jak to wyszło i słuchałem ze dwa razy po premierze, to myślałem sobie, że kurde, fajny album, nie jakiś rozpierdol, ale solidna, czwórkowa płyta.

Ostrzeżeniem powinno być dla mnie, że od tamtej pory nawet o nim nie pomyślałem, że o włączeniu ponownym nie wspomnę. Wczoraj, patrząc na tegoroczne materiały rzucił mi się ten Intrinsic w oczy i myślę sobie dobra, wezmę go na podróż.

No i cóż? Niemiłosiernie mnie ta płyta nuży. Jest do bólu typowym thrash/blackiem, który dodatkowo myśli, że jest nie wiadomo czym więcej. Jałowa, nieprzyjemnie dłużąca się muzyka. Demówek nie słyszałem, ale wyżej ludzie chwalą, więc może kiedyś się skuszę, ale pewnie nieprędko, bo mi ta nazwa pewnie na długo wryje się w pamięć jako coś niewartego uwagi.

Zastanawiam się tylko, czy to pierwsze wrażenie wynikało ze specjalnego układu planet, mojego nastroju, obniżonego czasu reakcji czy po prostu zobaczyłem, że jakiś stary kult wydaje nowy album i z automatu mózg podniósł mi ocenę o kilka oczek? Nie wiem, dość, że poszedłem po rozum do głowy i zdarłem tę maskę, dostrzegając prawdziwe oblicze.