Dark Fortress

[Vortex]

Założony w Landshut w 1994 roku niemiecki black metalowy (obecnie progressive melodic black metal) Dark Fortress zdołał wspiąć się na najwyższe stopnie gatunku, dzięki zapierającym dech w piersiach występom scenicznym oraz świetnym płytom, które spełniają standardy ustanowione na północy europejskiej blackowej sceny.

Ich pierwszym muzycznym znakiem życia było demo z 1996 roku "Rebirth Of The Dark Age", które stało się prodromem mrocznego i hipnotyzującego stylu zespołu. W 1997 roku do oryginalnego składu zespołu, w osobach: Asvargra (gitara), wokalisty Azathotha, basisty Njorda i Charona (perkusja) - dołączyli drugi gitarzysta o pseudonimie Crom i klawiszowc Thamuz, ustanawiając w ten sposób skład koncertowy. Debiutująca w lutym 1997 roku młoda horda szybko zaczęła współdzielić undergroundową scenę z takimi grupami, jak Lunar Aurora, Desaster i Nagelfar. Pierwszym wydawnictwem Dark Fortress, które ukazało się pod szyldem Fog Of The Apocalypse Records, był split z Barad Dür zatytułowany "Towards Immortaliy".

Zespół wkrótce potem zajął się pisaniem materiału do swojego pierwszego longplaya, by w sierpniu 2000 roku wejść do studia E w Klangschmiede. Razem z Markusem Stockiem (znanym z Empyrium) za sterami, powstał jeden z najsilniejszych black/death metalowych debiutów w Niemczech - "Tales From Eternal Dusk". Album ten, inspirowany twórczością takich kapel, jak Dissection, Unanimated i Satyricon, oferuje wspaniałą mieszankę zniewalająco pięknych melodii, chropowatego gitarowego warczenia i zróżnicowanej struktury utworów.

Skład grupy ulega zmianie (Charon i Crom odchodzą z powodu sprzecznych muzycznych interesów), a koncerty i działalność studyjna zostają wstrzymane. Jednak z chwilą podpisania nowego kontraktu na dwa kolejne albumy z amerykańską wytwórnią Red Stream, oraz dołączenia do zespołu nowego gitarzysty (Santura) i perkusisty (Seraph) - Dark Fortress powrócił do gry z wielkim zapałem.

Nagrany w sławnym norweskim Grieghallen studio (Mayhem, Emperor, Immortal) "Profane Genocidal Creations" był ambitnym albumem, którego wydanie przełożono z powodu problemów podczas miksów i przy masteringu. Krążek, który światło dzienne ujrzał dopiero w lutym 2003 roku, ukazał rozwinięcie epickich i złowieszczych elementów w brzmieniu zespołu, honorującego klasyczną tradycję black metalu, a mimo to nie wahającego się odważnie kroczyć naprzód.

W ustabilizowanym składzie (Azathoth, Asvargr, Santura, Draug, Paymon i Seraph) zespół coraz więcej koncertuje i uczestniczy w festiwalach, dzieląc scenę z wybitnymi metalbandami, jak Behemoth, Impaled Nazarene, Pungent Stench, God Dethroned, oraz z ekstremalnymi undergroundowymi kapelami, co postawiło Darkl Fortress w roli zespołu, który ośmiela się rozwijać bez zdradzania swoich korzeni.

Zespół ponownie uderzył w metalową scenę w 2004 roku znakomicie przyjętym albumem "Stab Wounds" (Black Attakk). Ozdobiony ciemną szatą graficzną wykonaną przez słynnego artystę Travisa Smitha (Opeth, Nevermore, Anathema, Death) krążek ten wychwalany był nie tylko w metalowym podziemiu, ale też przez prasę należącą do głównego nurtu muzyki metalowej. To umiejętnie skomponowana black metalowa podróż przez najczarniejsze doliny ludzkich uczuć. Samobójcza rozpacz i przeczucie melancholii rzucają na słuchacza czar, wściekłą agresję i pogardę.

"Séance" jest kolejnym krokiem zespołu, który sprawia że Dark Fortress nie musi się obawiać międzynarodowej sceny. Koncept album rozwija ideę kontrastu między chwilą obecną a życiem przyszłym oraz kruchość ludzkiej egzystencji z jej podstawowymi słabościami, tj. niewiedza, arogancja i złudzenia - aż do prostej konieczności śmierci. Centralnym motywem warstwy lirycznej "Séance" są wezwania do porzucenia stereotypów i doświadczenia związane ze zjawiskami paranormalnymi i istotami nadnaturalnymi. Od strony muzycznej tematy te podtrzymują majestatyczne, ponure gitarowe melodie, z poskręcanymi i makabrycznymi pasażami, groźnym wokalem oraz ilością pomysłów trudną do odnalezienia obecnie w gatunku.

W 2006 roku zespół zagrał na kilku festiwalach, m.in. With Full Force, koncertował z Satyricon i Celtic Frost, który rozpoczął w tym czasie pierwsze występy po wieloletniej hibernacji. V. Santura radził sobie z legendarnym zespołem tak dobrze, że później dołączył do Celtic Frost jako gitarzysta wspomagając zespół podczas ich wielkiego tournee.

Kiedy przygotowania do kolejnego albumu zaczynały nabierać tempa, w maju 2007 roku grupa ogłosiła odejście wokalisty z przyczyn osobistych. Trzy miesiące później zespół postanowił skontaktować się ze swoim starym znajomym Moreanem - niezależnym kompozytorem i gitarzystą progresywnego death/thrash metalowgo Noneuclid. Decyzja ta opierała się na jego ogromnych muzycznych i wokalnych umiejętnościach oraz oddaniu ekstremalnie mrocznej muzyce. Muzyk miał okazję pojawić się na "Séance" w roli autora utworu "Incide" i aranżera sekcji gitar, które słychać w "While They Sleep". Wszechstronnie utalentowany Morean jest odpowiedzialny za koncepcję warstwy lirycznej płyty "Eidolon". Dziewięć rozdziałów tego albumu opisuje inicjację, dehumanizację i odrodzenie transcendującej duszy w odbiciu magii i astralnej projekcji. (Eidolon jest greckim pojęciem astralnej podwójnosci życia, oznaczającym "odbicie", "lustro".).

Skład:
Asvargr - Guitars (1994-present) ex-Crom (live)
Seraph - Drums (2001-present) Noneuclid, ex-ReVamp, The Shroud, ex-Daylight Misery, ex-Thulcandra, ex-Crom (live), ex-Soul Demise (live)
V. Santura - Guitars (2001-present) Noneuclid, Triptykon, Secrets of the Moon (live), Rootbrain, ex-Hannes Grossmann, ex-Crom (live), ex-Celtic Frost (live)
Morean - Vocals (2007-present) Alkaloid, Hannes Grossmann, Noneuclid, Nader Sadek (live), ex-Messenger
Phenex - Keyboards (2015-present) Dordeduh (live), The Ruins of Beverast (live), ex-Beliar, ex-Dood, ex-Nachtmystium, ex-Ethereal (live), ex-In the Woods... (live), ex-Satyricon (live), ex-Hate Meditation

▼ Byli muzycy

Njord - Bass (1994-1997)
Azathoth - Vocals (1994-2007) Eudaimony, Trinitas, ex-Sindecade
Crom - Bass, Guitars (1997-2001) Crom, ex-Sindecade
Charon - Drums (1997-2001)
Zoltan - Guitars (1997-2000) ex-Cremation, ex-Kapein
Thamuz - Keyboards (1997)
Paymon - Keyboards (1998-2014) ex-Paymon
Draug - Bass (2000-2018) ex-Crom (live)

▼ Muzycy koncertowi

Hannes Grossmann - Drums (2015-present) Alkaloid, Blotted Science, Eternity's End, Hannes Grossmann, Hate Eternal, Howling Sycamore, Shapeshift, The Fractured Dimension, Triptykon, Nader Sadek (live), ex-Devil's Cry, ex-Obscura, ex-Comaniac (live), ex-Thulcandra (live), ex-Necrophagist, ex-Endtyme Inc. (live), ex-Asurim
Ar - Bass (2018-present) Secrets of the Moon, Svarrogh (live), The Ruins of Beverast (live), ex-Abztract Fortune, ex-Odem Arcarum, ex-Sael, Triumph of Death, ex-Reign of Decay, ex-Dordeduh (live), ex-Negură Bunget (live)

Phenex - Keyboards (2012, 2014-2015) Dordeduh (live), The Ruins of Beverast (live), ex-Beliar, ex-Dood, ex-Nachtmystium, ex-Ethereal (live), ex-In the Woods... (live), ex-Satyricon (live), ex-Hate Meditation

Dyskografia:
1996 - The Rebirth of the Dark Age [demo]
1997 - Towards Immortality [split]
2001 - Tales from Eternal Dusk
2003 - Profane Genocidal Creations
2004 - Stab Wounds
2006 - Seance
2008 - Eidolon
2010 - Ylem
2014 - Venereal Dawn
2020 - Spectres from the Old World









MA: https://www.metal-archives.com/bands/Dark_Fortress/5388
BC: https://metalhit.bandcamp.com/music

[Zsamot]

Nie jest to jakaś ekstraklasa, ale lubię ich, parę płyt mam na półce. Teraz mniej tego słucham, ale zawsze chętnie wracam. Muszę sobie zrobić powtórkę z poszczególnych płyt, to coś więcej wklepię.

[yog]

Lata temu jak obczajałem wszystko co było zwane awangardowym/progresywnym/eksperymentalnym/chujwiejakim blackiem słuchałem trochę Stab Wounds (2004), Seance (2006) i Eidolon (2008). Dwóch pierwszych nie znam, trudno było chyba je znaleźć, a może mi się zwyczajnie nie chciało szukać, też nie wykluczam. Spoko było, ale i nie jakieś bardzo zajebiste. Umieją grać nutki w każdym razie.

Zapomniałem o kapeli w zasadzie i przypomniała mi się przez te ostatnie 10+ lat jedynie za sprawą faktu, że jeden z jej etatowych gitarzystów gra w Triptykon.

Logo mają zajebiste natomiast.

[Vortex]

Dla mnie za to najlepszym ich tworem jest "Ylem", kwintesencja tego typu grania. Następczyni "Venereal Dawn" też bardzo fajna, nowa trochę już obniża loty.

[big lebowski]

Łykam tą hordę jak młody pelikan. Podoba mi się brzmienie jakie sobie wymyślili. Połączenie ciężkości i melodii przyprawione mrocznym klimatem i lekką nutką progresji. Ostatnia płyta jednak trochę taka zrobiona na siłę. Jakby się kapnęli, że przez 6 lat nic nie stworzyli i na szybko coś machnęli na odczepnego. Jednakowoż dużo bardziej mi podeszła niż dziwne "Seance".

Zgodzę się również z przedmówcą, że "Ylem" to jest jak na razie ich opus magnum. Świetnie się słucha tego materiału.

[Kozioł]

Lata temu jak obczajałem wszystko co było zwane awangardowym/progresywnym/eksperymentalnym/chujwiejakim blackiem

Zapisuję do późniejszego cytowania.