Z całą pewnością jakiś Camel albo inne (niewczesne) Tangerine Dreamy wchodzą lżej od DSOdeathwhore pisze: ↑2 lata temuE, gdzie tam. To tylko metalowce lubią tak sobie wmawiać jakie to ambitne. To tak naprawdę miły black metal dla dziewczyn. Dla chłopaków też. Dla całej rodziny właściwie.
Chyba pomyliles plyty. DSO nagralo asluchalny kloc. Mimo ze sound jest perfekcyjny, a i pierwszy numer rozpierdala, jeden z najlepszych w black metalu.
I jako taka muza sprawdza się wyśmienicie. Moim zdaniem jest to płyta znakomita, mniej więcej na poziomie Paracletus, tylko tam faktycznie były momenty chaotycznej kakofonii, a tutaj ich nie ma, bo i jest dużo mniej napierdolu. Bardzo mi się podobają te tutejsze rozrywające niemal od środka riffy.
Belzebóbr pisze: a ja jak najbardziej słucham muzyki z tidala i spotifaja, o wiele lepsze to i poręczniejsze niż słuchanie z jakichś śmiesznych CDków. Przynajmniej można się do głośnika na bluetooth podłączyć
Autor tej analizy doszukał się tam czegoś głębszego. Na ile to trafne - nie wiem, ale czytało się bardzo dobrze. Na tyle dobrze, że przez resztę dnia słuchałem jedynie DsO, a i znalazłem się w odpowiednim nastroju do odświeżenia sobie wreszcie "Mullholland Drive"Przecież to dość jasne jak dla mnie, panowie dokonują rozpracowania tym razem tematu doktryn totalitarnych i tego jak się to przekłada na jednostkę zwaną człowiekiem. Tak ja to widzę.
To o tym finskim pojebie od Clandestine Blaze?! Nie sadzilem ze to taki odszczepieniec, widze ze ma projekt Creamface na koncie z rownie popierdolona estetyka. Skandynawia i muzycy metalowi stamtad to banda kryminalow i spierdolin umyslowych, tyle w temacie.
Burzumy w dekadzie 2010 to gówno.pit pisze: Ani jedno Burzum nie wskoczyło? Dziwne.
Cała dyskografia Death Grips, śmiechu warte.
Bardzo dawno nie widziałem tam żadnego punku w topkach, więc nie wiem co ma muzyka buntu do muzyki swetra, ale to ostatnie to raczej dominująca część RYMA - swetrowi hipsterzy, którzy nigdy nie sprzedali nikomu nawet plaskacza.
Sięgnęli do korzeni awangardowego i dysonansowego brzmienia.
No to albo mam coś z uszami, albo za mało starego Darkthrone słuchałem, bo bardzo lubię dwie pierwsze płyty Deathspell Omega (choć "Infernal Battles" to dla mnie bardziej taka kompilacja na zasadzie nowa EPka + demko) i jakoś wcale mi to starym Darkthrone nie pachnie za bardzo...
Może Moonblood faktycznie lepiej wypada na tym splicie (właściwie to nie za bardzo ten płytek pamiętam i zapewne zaraz sobie posłucham), ale nie zmienia to faktu, że wczesny Deathspell Omega niewiele ma wspólnego z wczesnym Darkthrone...
Jeżeli we wczesnym Deathspell Omega każdy słyszy, co innego to lepiej nie pytać o późniejszy okres.
Według mnie wczesną Norwegią bardzo się inspirowali, być może Moonblood też, ale to nie znaczy, że nie mogli być oryginalni, bo w przypadku DSO oryginalność to podstawa. Przypominam, że wcześniej grali w bardziej epicko brzmiącym Hirilorn.