Odium

[Nathas]

Odium to kapelka z przeszłości, z okresu boomu na black metal z klawiszkami. Trochę sie na ten boom nie załapali, bo nagrany materiał przeleżał ponad półtora roku i został wydany dopiero w 1998, a wtedy bardzo dużo się w tym gatunku działo i ten rok, dwa lata wcześniej najwięksi gracze w tym temacie powypuszczali już swoje opus magnum. Nie wiem czy gdyby nie ta zwłoka to byliby wymieniani na równi z takimi nazwami jak Gehenna czy Limbonic Art, ale z tymi ostatnimi się chłopaki kumplowali i Morfeus im nawet ładny cover art zmalował.

W każdym razie po tym udanym, acz nieco spóźnionym debiucie kapela zakończyła działalność. A te chłopaki to właściwie skład Myrkskog, który od 2018 roku uzupełnia genialny Nils 'Dominator' Fjellström na garach, bo zespół postanowił się odrodzić i póki co grają sobie koncertowe sztuki. Planów na nagranie czegoś nowego raczej nie ma, no ale nie wiem. W tym roku wyszła już kolejna reedycja 'The Sad Realm Of The Stars', więc popyt na takie starocie chyba nadal jest. Właśnie z tej okazji sobie płytę odświeżyłem, to i temat założyłem.


Skład:
Demariel - Bass (1994-present) Myrkskog
Secthdamon - Guitars, Vocals (1994-present) Grimfist, Myrkskog, 1349 (live), Cadaver (live), Emperor (live), ex-Zyklon, ex-Dimmu Borgir (live)
Dominator - Drums (2018-present) Horde of Hel, 1349 (live), Hladomrak (live), Myrkskog (live), In Battle, ex-A*Teem, ex-Chastisement, ex-Eldkraft, ex-Odhinn, ex-Aeon, ex-Dark Funeral, ex-Nordjevel, ex-Sanctification, ex-Souldrainer, ex-The Wretched End, ex-Svartkonst (live), ex-Nabat, ex-Netherbird
Destructhor - Guitars (2018-present) Myrkskog, Nordjevel, Cadaver (live), Nader Sadek (live), Nidingr (live), ex-Zyklon, ex-Morbid Angel, ex-1349 (live), ex-From the Vastland (live)
Morindune - Keyboards (2018-present)
Mustis - Keyboards (2023-present) Art of Departure, Einaugd, M.Ø.R.D, ex-Dimmu Borgir, ex-Susperia, ex-Vidder

▼ Byli muzycy

Charon Martyras - Guitars (1994-2001)
Eek - Drums (1995-2001) Fallen, Funeral, ex-The Flesh, Bergtatt, ex-Myrkskog, ex-Omnia Moritur, ex-Clouds (live), ex-Glittertind
Bastadon - Keyboards (1995-2001)
Tolpinrud - Keyboards (1995)
Vector - Keyboards (2001) Caoimhín, Omit, Qadmon, Vestige of Virtue, ex-Desiderium, ex-Vagrant God, ex-Desolation Squad, Diagnostic, In_zekT, ex-Disiplin, ex-Fallen, ex-Funeral
Righ - Keyboards (2018-?) Cor Scorpii, ex-Ulcus, ex-Windir, ex-Ulcus Molle, ex-Fortíð, ex-Vreid (live)

▼ Muzycy koncertowi

Mustis - Keyboards (?-2023) Art of Departure, Einaugd, M.Ø.R.D, ex-Dimmu Borgir, ex-Susperia, ex-Vidder
Galaaen - Guitars (2023) Sarkom

Dyskografia:
1996 - Odium [demo]
1998 - The Sad Realm of the Stars
2001 - Altering the State of Being [single]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Odium/7106
FB: https://www.facebook.com/odiumrealm

[Vexatus]

Już po okładce widać, że to będzie jakaś jazda w stylu Limbonic Art.

[Lis]

Widziałem ostatnio że ma wyjść na cd, kasecie i vinylu. Utwór z kompilacji Mystica bardzo wtedy lubiłem, kasety niestety się nie dorobiłem, a po latach to już nie było to samo. Za to Deathmaschine rządzi ciągle.

[Summerisle]

A ja Odium całkowicie przegapiłem. Nikt ze znajomych nie posiadał tego na taśmie, nie mówiąc o innych nośnikach, a internety wtedy to były jakie były, czyli tak jakby ich nie było wcale. O istnieniu Odium dowiedziałem się dopiero kilka lat później. Pamiętam jednak, że w którymś wywiadzie z początków lat 00 Samoth zachwalał dwa nowe nabytki w Nocturnal Art - portugalski Sirius i Apotheosis - chyba z Malty i przy okazji tego dowiedziałem się o "The Sad Realm of The Stars". Materiał usłyszałem duużo później i chyba nie zrobił na mnie większego wrażenia, bo prawie nic z niego nie pamiętam. Spóźniłem się na Odium o jakieś 10 lat. Gdybym ich usłyszał na przełomie lat 90 i 00, to pewnie bym klęknął, bo wtedy wszelki "symphoBM" łykałem jak pelikan ryby.

[Lis]

Samoth po sukcesie Limbonic Art wyczuł chyba interes i wydawał te wszystkie klony Sirius, Tidfall, Odium..

[kataton88]

Nie wiem czy gdyby nie ta zwłoka to byliby wymieniani na równi z takimi nazwami jak Gehenna czy Limbonic Art, ale z tymi ostatnimi się chłopaki kumplowali i Morfeus im nawet ładny cover art zmalował.

Z tą okładką to im trochę niedźwiedzią przysługę zrobił, bo dużo łatwiej było im przypiąć łatkę epigonów. A gatunek, który urodził się z ogonem w pysku, zaczynał się dławić. Wielcy szukali już innych dróg.

[Nathas]

Ja miałem kasetkę, ale kiedyś w przypływie głupoty się jej pozbyłem za jakieś marne 3 zł jak i wielu innych fajnych wydawnictw. A jak już wspominacie Sirius, to temacik też macie

[Wędrowycz]

Bardzo lubię pełniaka, ale to wynika z prostej zależności gdyż lubię również stare Limbonic Art. Nie wiem czy dobrze gdzieś widziałem, ale chyba panowie jakąś reaktywację zaliczyli niedawno? Swoją drogą tak sobie myślę, że dawno nie słuchałem, trzeba będzie sobie odświeżyć pamięć.

[Nathas]

Nie wiem czy dobrze gdzieś widziałem, ale chyba panowie jakąś reaktywację zaliczyli niedawno?

A te kilka zdań w temacie to ja dla siebie piszę? To nie Twój Weekend, że tylko obrazki się ogląda Panie Administratorze!

Edit: Faktycznie trochę nieczytelnie napisałem i można wywnioskować, jakoby to Myrkskog się odrodził. Chodzi oczywiście o Odium.

[yog]

Starałem się kiedyś polubić, no i takie spoko granko, ale jednak już Limbonic Art z takiego czegoś mi wystarczy, a i to będzie trochę nie na czasie już, bo nie mam nastu lat, ale sprzedam Wam, drogie metale, taką ciekawostkę, że okładka jedynej płyty Odium nawiązuje do tekstu kawałka Celtic Frost - Jewel Throne. I niestety, moim zdaniem okładka z tego wszystkiego najlepsza, a samo granie na solidnym poziomie.

[Wędrowycz]

Ależ Panie Sata@Nathas wiadomo, że czyta się całość. Ja natomiast zobaczyłem temat, to chciałem parę słów dorzucić, ale kajam się, bo nie przeczytałem co tam wypisaliście wcześniej, a mogło i o tym być.

[Wicih]

Okładka mocarna, kojarzy mi się ze styla Ralpha Bakshi (czy jak to się pisze) a jeśli chodzi o Dungeon Synthy, bleki post Emperor i inne pochodne to taki styl zawsze robi mi ochotę

[Hajasz]

Kolejne szamotowe gówno na jedną modłę. Historia wytwórni Nocturnal Art Production to książkowy przykład jak nie prowadzić labelu kiedy coś co się wydało zrobiło zamieszanie na scenie.