Blaze Of Perdition

[GHC]

nie raz nie dwa miałem odczucia jakby rockowe czy wręcz gotyckie patenty przełożono na metalową

Dokładnie takie same odczucia miałem jak supportowali DHG i pierwszy raz mogłem usłyszeć te nowe numery.

Płyta dość łatwo wpada w ucho, zdecydowanie łatwiejsza w odbiorze niż poprzednia, do której do tej pory się nie przekonałem. Wyszło lepiej niż się spodziewałem, może sobie nawet kupię.

[Vortex]

Ano ścieżka Mgły jest już przetarta...

[pit]

Cover Fields of the Nephilim jest mocno taki sobie.

[sunflower]

Polskojęzyczny kawałek "Królestwo Niebieskie" wydaje się w mojej opinii najjaśniejszym punktem albumu.

Zdecydowanie, hicior niesamowity. Tutaj najlepiej słychać te gotycko-zimnofalowe zagrywki, zresztą "idziemy na skraj" w tekście na bank nie jest przypadkowe Podoba mi się kierunek, który obrał zespół, bo osobiście wszystkie te koldłejwy są mi bliższe, niż jakikolwiek metal. Promocyjny kawałek nie zapowiadał zbyt ciekawego albumu, ale po kilku przesłuchaniach wiem, że szybko się z tą płytą nie rozstanę.

[Hajasz]

Ja dopiero dzisiaj sprawdziłem co to ten BOP i poleciały dwie pierwsze płyty i o ile debiut bardzo fajny takie behemothowe granie tak ten Hierophant już zaczął męczyć buławę. Hitu z Królestwem nie stwierdziłem ale widocznie coś musi być na rzeczy skoro na każdej kolejnej płycie to Królestwo się pojawia.

Może wydadzą taki album z samymi Królestwami to zawsze trochę pieniążków wpadnie. Drugi album to już takie generyczne granie jak jakieś Watainy, Marduki. Wszystko bardzo do siebie podobne i na jedno kopyto. Produkcja dwójki też kuleje w porównaniu do debiutu. Na jutro kolejne płyty to sprawdzenia ale dużych nadziei sobie nie robię.

[Blind]

Hajasz, chyba Ci się jedynka i dwójka mylą. Hierophant imo o wiele lepsze od jedynki, gdzie brzmienie kuleje, a i całość nierówna. Dwójka to już inna sprawa - masa hitów, całość szybko przelatuje i banan na mordzie zostaje. Późniejszych nie znam. Zbieram się do ogarnięcia, ale coś nie idzie:D

[DiabelskiDom]

Przecież dobrze napisał, debiut bije The Hierophant na głowę, nawet będąc "polskim, mięciutkim, religijnym gówienkiem". A już split z Pseudogod to w ogóle świetny materiał.

[Destro]

Pierwsza płyta położona przez brzmienie (nie pomógł nawet późniejszy remastering). The Hierophant już nieco lepiej, ale płyta cierpi na to co pierwsze i ostatni Watain - czyli Tore Stjerna za konsoletą studyjną. NDR w końcu brzmi jak trzeba, tak samo przed ostatnia i ostatnia.

[Hajasz]

Hajasz, chyba Ci się jedynka i dwójka mylą.

Nic mi się nie myli. Hierophant jest mega nudny, hitów tam nie stwierdziłem podobnie jak na debiucie ale na nim jest przynajmniej energia i moc czego na dwójce zabrakło i wcale nie ma lepszego brzmienia od debiutu, wręcz przeciwnie brzmienie jest suche, szorstkie bez kopa.

Dzisiaj przestudiowałem album nr 3 i 4 no i dobrze nie jest. Fakt brzmienie już jak należy na obu albumach tylko co z tego skoro wieje nudą. Niby trzeci album to próba uderzenia w klimaty debiutu ale tam to jakoś wszystko się ładnie ułożyło a tu mamy prawie godzinę grania takiego generycznego, z którego nic nie wynika, a którego kurwa najbardziej nie lubię. Granie dla samego grania, teraz szybciej a teraz zwolnimy. Dobra teraz trochę łamanych rytmów, dysonansów, kręcimy jeden riff przez 4-5 min. Błee nuda straszna. Z czwartym albumem miałem jeszcze większe obawy ale o dziwo te cztery kawałki mnie tak nie wynudziły jak poprzednie płyty. Nie abym zaczął skakać z radości bo taki fajny ten album ale aż się prosi o skrócenie tej muzycznej męki o 10 min i byłoby super a tak wyszło pseudo inteligentny muzyczny bełkot, którego mocne chwile giną w zalewie nudnych dźwięków bo przecież kurwa sobie umanili, że każdy kawałek musi trwać 10 i więcej minut. Za chwilę będę wracał do domu i zmierzę się z najnowszym ale jak widzę, że odtwarzacz wyświetlił mi znowu prawie godzinę to nie wiem czy nie wybiorę czegoś innego.

[Blind]

Pierwsza płyta położona przez brzmienie (nie pomógł nawet późniejszy remastering).

Tak! Perkusja brzmi jakby ktoś za mną kartoflami o podłogę jebał.

A ja po prostu wolę drugą płytę jeśli chodzi o kompozycje. Dziwne, bo Watain mnie nie jara. Po prostu na moje ucho The Hierophant to taki trochę łatwo wchodzący, przebojowy black metal. Z jedynki może z trzy utwory lubię. Całość mnie nudzi.

[Hajasz]

Ostatni album przesłuchany no i już podczas pierwszego kręcenia krążka siedząc w pociągu prawie parskłem ze śmiechu na głos ale powstrzymałem się w ostatniej chwili. Przypomniały mi się wasze wpisy i stękanie, że to już nie TEN BOP. Właśnie w tym momencie usłyszałem odgłos zrywanych gwintów w waszych dupkach bo chłopaki nagrali po prostu hiciorski album. Hit goni hit, melodia za melodią. Uwielbiam kiedy takie poważane zespoły, szanowane itp. nagle tak bez ostrzeżenia ruchają swoich fanów. Za prawdę powiadam wam, że godne to i sprawiedliwe. Tak więc do ligii z Behemoth, Mgła, Deus Mortem i jeszcze kilku dołącza Blaze Of Perdition, który także stwierdził, że muzyka ma dawać radość. Skoro to ich piąty album to dlaczego nie, próbowali wielu zagrywek i w końcu padło na takie granie a skoro ono przyciąga tłumy to super.

W tym miejscu można jeszcze zapytać co to jest ironia? Otóż śmieszne jest to kiedy banda black metalowców jara się jakimiś ukraińskimi ścierwami, totalną wiochą i muzycznym upośledzeniem jednakowoż do tego przebrani, za pierdolonego chochoła skaczą po pokoju radosne obertasy z okrzykiem Slava Ukrainie by za chwilę obrazić się na zespół, który gra taki melodyjny black metal ale nie sypie dookoła słomy. Dobrze, że taki BOP ma was wszystkich w dupie i gra to na co ma ochotę.

A kolega @pit to jak sobie wyobrażał cover Fieldsów ?

[yog]

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe.

[pit]

A kolega @pit to jak sobie wyobrażał cover Fieldsów ?

Trochę mniej "skompresowany", a bardziej w klimacie Fieldsów. Wystarczyłoby się tak nie śpieszyć, wokale dać niżej w miksie i już byłoby lepiej.

[kurz]

Skłamałbym gdybym powiedział, że mi się podoba ostatnia płyta.

Po prostu nie czuję pasji w tym graniu.

[DiabelskiDom]

Po prostu kolejny miękki, rozmemłany materiał. Ale jak komuś się podoba ostatnie Outre to i nie ma co się dziwić, że nad nowymi BoPkami będzie kręcił makowca.

[Hajasz]

Jeżeli pijesz do mnie to powinieneś się zastanowić po co w ogóle istnieje muzyka. Chłopaki wypstrykali się już na debiucie a potem próbowali kilku wariantów. Nic to nie dało. Są w dużej wytwórni, która zapewne wyśle ich na kilkanaście koncertów a i nowy album zagrany na styl, który przyciąga ludzi to i sprzedaż będzie. Ważne, że kolejny black metalowy zespół postanowił pierdolnąć tym stylem i grać to co czują. Nie ma piękniejszego widoku niż pokaźny fuck od znanego zespołu w stronę pseudo fanów, którzy uwierzyli w black metal kiedy ten już był martwy a grające go dzieciaki wydoroślały.

[DiabelskiDom]

Są w dużej wytwórni, która zapewne wyśle ich na kilkanaście koncertów a i nowy album zagrany na styl, który przyciąga ludzi to i sprzedaż będzie. Ważne, że kolejny black metalowy zespół postanowił pierdolnąć tym stylem i grać to co czują. Nie ma piękniejszego widoku niż pokaźny fuck od znanego zespołu w stronę pseudo fanów, którzy uwierzyli w black metal kiedy ten już był martwy a grające go dzieciaki wydoroślały.

A muzyka cały czas nudna. Nic to, ważne, że kasa się zgadza, wytwórnia wyśle a fuck off pokazany. Trzeba zatem docenić, przecież od dawna wiadomo, że to nie muzyka gra a fucki, układy i popularność.

[Okkultist]

Cover Fields of the Nephilim jest mocno taki sobie.

Ten nowy album w stylu Fields of the Nephilim jest mocno taki sobie. Kiedyś ich porównywano do Watain, Funeral Mist, Ofermod, Ondskapt no i Behemoth bo też z Polski to musieli się wkurwić i grają gotycki rock zwany black metalem, żeby fani się nie połapali że zmienili styl. Pierwsze dwa albumy i splity z Pseudogod i Devathorn są bardzo dobre. Debiut Towards the Blaze of Perdition to ich najlepszy album. Właściwie to świetnie odegrali ''orthodox black metal'' (jeśli ktoś potrzebuje takich nazw) i za to ich najbardziej lubię. Później tragiczny wypadek i duże zmiany w stylu muzycznym. Near Death Revelations swego czasu lubiłem. Teraz uważam, że nie jest zły ale czegoś mu brakuje i nie przekonuje mnie tak bardzo. Następny Conscious Darkness to kontynuacja poprzedniego albumu. Odjechali w stronę Triyptykon i już wtedy trochę Fields of the Nephilim, ale ten album jest chyba nawet lepszy i ciekawszy niż ''NDR''. The Harrowing of Hearts to z kolei kontynuacja kontynuacji. Są jakieś ciekawe momenty, ale generalnie jest to przeciętny gotycki rock z domieszką black metalu.

[DiabelskiDom]

Cover Fields of the Nephilim jest mocno taki sobie.

Ten nowy album w stylu Fields of the Nephilim jest mocno taki sobie. Kiedyś ich porównywano do Watain, Funeral Mist, Ofermod, Ondskapt no i Behemoth bo też z Polski to musieli się wkurwić i grają gotycki rock zwany black metalem, żeby fani się nie połapali że zmienili styl. Pierwsze dwa albumy i splity z Pseudogod i Devathorn są bardzo dobre. Debiut Towards the Blaze of Perdition to ich najlepszy album. Właściwie to świetnie odegrali ''orthodox black metal'' (jeśli ktoś potrzebuje takich nazw) i za to ich najbardziej lubię. Później tragiczny wypadek i duże zmiany w stylu muzycznym. Near Death Revelations swego czasu lubiłem. Teraz uważam, że nie jest zły ale czegoś mu brakuje i nie przekonuje mnie tak bardzo. Następny Conscious Darkness to kontynuacja poprzedniego albumu. Odjechali w stronę Triyptykon i już wtedy trochę Fields of the Nephilim, ale ten album jest chyba nawet lepszy i ciekawszy niż ''NDR''. The Harrowing of Hearts to z kolei kontynuacja kontynuacji. Są jakieś ciekawe momenty, ale generalnie jest to przeciętny gotycki rock z domieszką black metalu.

Jak dla mnie najlepszym wydawnictwem jest split z Pseudogod. Mam go na oryginale i w zasadzie regularnie odświeżam, jako jedyne ich wydawnictwo. Debiutancki album był serio bardzo fajny, ale split go przebijał. Dalej było o wiele gorzej, z drugim albumem na czele, który kompozycyjnie pozostawał daleko w tyle za debiutem. Split z Devathorn średni na jeża, za to Near Death Revelations bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Dobre numery, konkretne riffy, sensowne aranżacje. Jego następca znowu nuda do kwadratu, rozlweczony, miałki po-co black metal. Najnowsza po premierowym numerze dawała nadzieje, bo faktycznie czuć było świeżość, ale ostatecznie okazała się, jak kolega wyżej pisze przeciętnym, gotykującym black metalem.

[yog]

Debiutancki album to była 4 liga ortodoksyjnego blacku, a dalej to już nawet szkoda gadać, choć ludziom się chyba podoba to ich granie albo mają strasznie dużo kolegów. Splitu z Pseudogod chyba nie słyszałem. Życzę zespołowi dalszych sukcesów. Pewnie już to wszystko napisałem w tym temacie 4 razy, ale nie chce mi się sprawdzać, a za rok-dwa napiszę po raz piąty.

[Okkultist]

Debiutancki album to była 4 liga ortodoksyjnego blacku, a dalej to już nawet szkoda gadać, choć ludziom się chyba podoba to ich granie albo mają strasznie dużo kolegów. Splitu z Pseudogod chyba nie słyszałem. Życzę zespołowi dalszych sukcesów. Pewnie już to wszystko napisałem w tym temacie 4 razy, ale nie chce mi się sprawdzać, a za rok-dwa napiszę po raz piąty.

Niestety polski ortodoksyjny black metal to 4, jeśli nie 5, lub nawet 6 liga. Z Francją i Szwecją żaden z naszych zespołów nie ma szans konkurować pod tym względem. A tu jeszcze Grecja, Norwegia, Finlandia, Niemcy, Włochy i pojedyncze zespoły z innych krajów, grające religijny black metal. Teraz tego ''podgatunku'' w Polsce już prawie nie ma. Wszystkie te zespoły, albo grają co innego, albo są nieaktywne.

[Wędrowycz]

To ja tylko przypomnę, że oprócz Blaze Of Perdition, mamy też nawet ciekawsze twory na rodzimej scenie jeżeli o takie granie chodzi w postaci Medico Peste i przede wszystkim Kriegsmaschine. Mimo wszystko co racja, to racja że zespoły te poszły nieco dalej w swoim graniu, urozmaicając formułę, a nie męcząc bułę i grając pod szwedzkie i francuskie wzorce.

PS: Udzielasz się @Okkultist w tematach o takich kapelach, że aż zacząłem się zastanawiać, czy nie jesteś czasem naszym zaginionym kumplem z "Black Metal Worship". KMWTW

[yog]

To ostatnie Medico Peste to takie granie dla miłośników nowszego BoP chyba, przez co do mnie nie trafia totalnie, a starsze rzeczy bardzo udane były. Szkoda, że taką drogą poszedł ten zespół.

[Okkultist]

To ja tylko przypomnę, że oprócz Blaze Of Perdition, mamy też nawet ciekawsze twory na rodzimej scenie jeżeli o takie granie chodzi w postaci Medico Peste i przede wszystkim Kriegsmaschine. Mimo wszystko co racja, to racja że zespoły te poszły nieco dalej w swoim graniu, urozmaicając formułę, a nie męcząc bułę i grając pod szwedzkie i francuskie wzorce.

PS: Udzielasz się @Okkultist w tematach o takich kapelach, że aż zacząłem się zastanawiać, czy nie jesteś czasem naszym zaginionym kumplem z "Black Metal Worship". KMWTW

Ja osobiście za Medico Peste nie przepadam, a ostatni Kriegsmaschine mnie niestety znudził. BoP to nie żebym jakoś tam hejtował za zmianę stylu. Niech sobie grają ten gothic rock black metal, ale Oremus mogliby kontynuować.

Nie, ja tu nowy, haha. Akurat lubię ten religijny black metal i chyba dlatego głównie od niego tu zacząłem. Jeszcze przyjdzie czas na inne gatunki/podgatunki.

[DiabelskiDom]

Nie wiem, czy religijny black metal może być reprezentowany w danym kraju przez jedynie kilka płyt, bo to żadna konkretna "scena", ale Popioły, א: Tremendum et Fascinatio czy Enemy of Man to doskonałe przykłady takiego właśnie grania na bardzo wysokim poziomie.

[yog]

Toć sam autor pisał gdzieś tu na forum, że Oremus to bergmanowski egzystencjalizm, a nie jakieś religijne black metale

[Vexatus]

Niech sobie grają ten gothic rock black metal, ale Oremus mogliby kontynuować.

Jedyny pełniaczek Oremus wymiata - bardzo dobra płyta...

[deathwhore]

Nie wiem, czy religijny black metal może być reprezentowany w danym kraju przez jedynie kilka płyt, bo to żadna konkretna "scena", ale Popioły, א: Tremendum et Fascinatio czy Enemy of Man to doskonałe przykłady takiego właśnie grania na bardzo wysokim poziomie.

Popiołów chyba nie słyszałem, ale Enemy of Man to straszna nuda. Żeby było weselej, to kiedyś א: Tremendum et Fascinatio bardzo sobie ceniłem, ale ostatnio włączyłem i krótka piłka: walczyk spoko, reszta to nudne, napuszane, pretensjonalne gówno.

[DiabelskiDom]

Nie wiem, czy religijny black metal może być reprezentowany w danym kraju przez jedynie kilka płyt, bo to żadna konkretna "scena", ale Popioły, א: Tremendum et Fascinatio czy Enemy of Man to doskonałe przykłady takiego właśnie grania na bardzo wysokim poziomie.

Popiołów chyba nie słyszałem, ale Enemy of Man to straszna nuda. Żeby było weselej, to kiedyś א: Tremendum et Fascinatio bardzo sobie ceniłem, ale ostatnio włączyłem i krótka piłka: walczyk spoko, reszta to nudne, napuszane, pretensjonalne gówno.

Ta ostatnia inwektywa to pasuje do nowego albumu Medico Peste raczej. Oraz ostatnich kilku bohaterów tematu.

Jeszcze sprawa jest tego typu, że ortodoksyjny, religijny etc black metal z założenia jest mniej lub bardziej napuszony tudzież pretensjonalny. Sęk w tym, że te płyty, które wyróżniłem według mnie obfitują w ZAJEBISTE numery, świetne gitary, bardzo dobre wokale i tak dalej. Dla mnie to trochę tego puf puf puf i błyskania rytualnymi kozikami przed lustrem to nie jest zbyt wygórowana cena za dobrą muzykę. Ale Tobie pewnie robi różnicę, biorąc pod uwagę, że skreślasz debiut KSM za wycie w dwóch miejscach tytułowego kawałka

[deathwhore]

Nie skreślam, ale po prostu widzę tam z automatu tego najebanego rumem marynarza, zaczynam się śmiać i cały nastrój chuj strzela. Ale to dobra płyta i mogę jej posłuchać bez nudy.

Kiedyś podobało mi się, że to takie poważniejsze, bardziej złożone, może nawet "tajemnicze". Teraz jak włączam to raczej mam odczucia jakby słucham o przygodach erotomana - gawędziarza z przypadłością impotencji. Niby pierdoli, niby cuduje, ale tylko na papierze, bo nic z tego nie wynika

A bohaterowie tematu to dla mnie takie "radiowe" granie - mogę posłuchać jak gdzieś sobie grają, ale włączać specjalnie to już nie za bardzo. Przy okazji moich regularnych wizyt w Lublinie zdarzyło mi się też kiedyś poznać Bolka od nich, przemiły, skromny i pomocny gość.

[Okkultist]

Nie wiem, czy religijny black metal może być reprezentowany w danym kraju przez jedynie kilka płyt, bo to żadna konkretna "scena", ale Popioły, א: Tremendum et Fascinatio czy Enemy of Man to doskonałe przykłady takiego właśnie grania na bardzo wysokim poziomie.

Popioły są bardzo bergmanowskie, ale jak najbardziej wpisują się w orthodox black metal. Według mnie nawet lepszym przykładem od KSM jest Altered States of Divinity niż Enemy of Man. No ten debiut Medico Peste nie jest wcale taki zły, ale jakoś nigdy nie mogłem się do niego przekonać na tyle, żeby go docenić. Za to debiut BoP i split z Pseudogod to zarazem ich najbardziej brutalne dzieła. The Hierophant kiedyś nawet bardzo lubiłem, ale dosyć szybko stracił w moich uszach właśnie na korzyść debiutu. Nie zapominajmy o Pladze pisząc o polskim orthodox black metalu. Deus Mortem, Crepusculum i ostatnio Black Altar też się kręcą wokół tych tematów. O ile ten pierwszy jest bardzo dobry, to Crepusculum i Black Altar raczej mocno przeciętne.

[deathwhore]

Hierophant kupiłem kiedyś na winylu, po koncercie. Usprawiedliwiam ten zakup przemysłowymi ilościami alkoholu jakie wtedy spożywałem, bo raczej nie zawartością muzyczną. Ale koncert wtedy mocno mi się podobał.

[Nekroskop]

Dla mnie BoP to taka Bollywoodzka odpowiedź na Deathspell Omega. Od tekstów typu "nie boję się ognia piekieł" wzdrygnąłbym się w wieku 16 lat, a co dopiero na starość.

Z jednej strony szacunek za siłę woli i kontynuowanie projektu pomimo okoliczności, ale muzycznie to straszna przeciętność.

[Okkultist]

Dla mnie BoP to taka Bollywoodzka odpowiedź na Deathspell Omega. Od tekstów typu "nie boję się ognia piekieł" wzdrygnąłbym się w wieku 16 lat, a co dopiero na starość.

Z jednej strony szacunek za siłę woli i kontynuowanie projektu pomimo okoliczności, ale muzycznie to straszna przeciętność.

BoP to raczej odpowiedź na przede wszystkim szwedzki i w mniejszym stopniu francuski religijny black metal. Teksty oparte na dziełach Aleistera Crowleya. Bardzo ciekawa koncepcja, ale średnie wykonanie. Chociaż i tak wolę Thelemę w wykonaniu BoP niż Behemoth.

DSO nikt nie przebije. Jest kilka innych ciekawych awangardowych metali, ale właściwie wszystkie z nich są bardzo oryginalne, więc nie ma sensu ich porównywać do siebie.

[pit]

Chociaż i tak wolę Thelemę w wykonaniu BoP niż Behemoth.

Mogę się założyć że Alek nie byłby zadowolony z Toola, Led Zeppelin, a już na pewno z żadnego metalucha.

[Szajtan]

W związku z problemami zdrowotnymi DQ pożegnał się z BOP. DQ nagrał z grupą album The Harrowing of Hearts oraz wziął udział w kilku trasach koncertowych. Muzyk zmaga się z nowotworem, a wesprzeć go można na portalu zrzutka.pl (https://zrzutka.pl/5np5vu?fs=e&s=cl&fbc ... v6-Hxhf0d4).
Miejsce za perkusją w BOP zajął Wizun, który był członkiem grupy w latach 2011-2018.

[Derelict]

"Of" w nazwie tematu i kapeli powinno być z małej litery.

[Szajtan]

Nowy krążek „Upharsin” ukaże się 19 kwietnia dzięki Metal Blade Records.

[Martwy]

Wczoraj opublikowali singiel z nowej płyty pt. " W Kwiecie Rozłamu".

Premiera nowej płyty, bodajże 19 kwietnia.

[Sterben]

Muzycznie nie jest źle, ale wokal mi nie odpowiada przez ten gówniany przester. Na plus, że po polsku.

A tak ogólnie to debiut jest spoko, przewinąłem się nawet przez ich koncert w okolicach 2011, niestety niewiele pamiętam, bo w lokalu obok była pijalnia wódki i piwa. Późniejsze wydawnictwa słuchałem jak wychodziły i to tyle, żadne nie porwało. Natomiast Oremusa bardzo lubię i często do niego wracam. Manbryne też mam oba krążki, słucham z przyjemnością.

[Szajtan]

Klip do utworu "Przez Rany" promujący nowy album

[Wędrowycz]

Aha, czyli w klipie BoP wystąpił Ashgan. Ostatnio widziałem u niego zdjęcie z XCIII i sądziłem, że po prostu wokalnie się gdzieś tam u starych kompanów udzieli.
Pewnie sprawdzę z ciekawości nowy album, ale zauważyłem, że od jakiegoś czasu zespół mnie znudził swoim graniem. Zdecydowanie wolałem wcześniejszy etap twórczości, ale zrobię sobie pewnie odświeżenie i zrewiduję poglądy.

[kyu]

Nowy album już dostępny do odsłuchu: