Haemoth

[Vexatus]

Haemoth to przedstawiciel francuskiej sceny BM, którą jako całość na wielu płaszczyznach oceniam bardzo wysoko. Moim zdaniem jest to jeden z ciekawszych projektów z Francji. Na koncie mają trzy bardzo dobre albumy i sporo pomniejszych wydawnictw. Ze względu na specyficzne brzmienie i sposób realizacji nagrań zespół niekoniecznie musi się każdemu spodobać, ale polecam obadać.


Skład:
Haemoth - Vocals, Guitars, Bass (1999-present) Demonium, Inpestae, Spektr
Syht - Drums Dark Opus, Demonium

Na zachętę tytułowy kawałek z ostatniej EPki.



Dyskografia:
2001 - Hate [demo]
2001 - Hell Grace [demo]
2002 - Apokalyptik Rehearsal [demo]
2002 - Promo 2002 [demo]
2002 - The Lost Funeral [demo]
2002 - Demonic Prophecies [split]
2003 - Hoath (Satanik Terrorism) [demo]
2003 - Satanik Rehearsal (Underground Terrorism) [demo]
2003 - Mortuales Delecti [split]
2003 - Satanik Terrorism
2004 - Vice, Suffering and Destruction
2004 - Of Aversion... [split]
2005 - Kontamination [EP]
2011 - Apokalyptic Reh'/The Lost Funeral [kompilacja]
2011 - Mortuales Delecti (The Demonik Prophecies) [kompilacja]
2011 - In Nomine Odium
2014 - Condemned [EP]



MA: https://www.metal-archives.com/bands/Haemoth/10773
BC: https://haemoth.bandcamp.com/music

[Wędrowycz]

Mam ciągle na liście do odświeżenia "Vice, Suffering and Destruction", bo pamiętam że kiedyś ten album cholernie mi się podobał, ale nic już kompletnie nie pamiętam.

[yog]

Mam ciągle na liście do odświeżenia "Vice, Suffering and Destruction", bo pamiętam że kiedyś ten album cholernie mi się podobał, ale nic już kompletnie nie pamiętam.

Nienawistne to jak sukinsyn, a przy tym jak na 2004 rok - dość awangardowe czasem. W głównej mierze to jednak surowy black, przepełniony pogardą dla ludzkości. Brzmienie z gruzowiska po bombardowaniu, jakby się pył wciąż w powietrzu unosił. Bardziej surowe, bardziej nienawistne Grand Declaration of War

[Vexatus]

Nienawistne to jak sukinsyn, a przy tym jak na 2004 rok - dość awangardowe czasem.

Uwielbiam francuską scenę BM a w szczególności tego typu projekty. Haemoth trochę odstaje brzmieniowo od typowych przedstawicieli tej sceny, ale jest to jeden z moich ulubionych francuskich zespołów. Dobre kawałki, ciekawe brzmienie, nienawistne i czasem nieco obłąkane wokale. Strasznie denerwuje mnie tylko zbyt wysoka amplituda dźwięku w mixie na niektórych wydawnictwach - przynajmniej w wersjach na CD.

[Metalized]

Haemoth jest bardzo dobra rzeczą. Nie leciało nic dość dawno, to skoro nazwę przywołano, podziałam w temacie. A pojadę z ostatnim krążkiem może.

[Wędrowycz]

Po odświeżeniu "Vice, Suffering and Destruction" po wielu latach jest bardzo dobrze, można powiedzieć że nic się nie zestarzał ten materiał i dalej robi na mnie duże wrażenie. Tak się powinno grać nienawistny francuski black metal. @yog z tym "GDOW" to trochę przesadziłeś, ale w niektórych momentach wiem o co Ci chodziło Mayhem na tym albumie jest jednak cholernie odhumanizowanym i sterylnym wojennym marszem w dość progresywnym jak na ramy gatunkowe ujęciu, zaś Haemoth na wspomnianym przeze mnie albumie to już czysty black metalowy wygar, choć stosunkowo rozbudowany kompozycyjnie, ale dalej 100% black metal drugiej fali.

[yog]

Hehe no jak pisałem tego posta chyba leciał akurat któryś z tych bardziej deklaracyjnych momentów, bo cała płyta rzeczywiście jest znacznie surowsza. Ale momenty takie są - to jednak Francja, początek nowego tysiąclecia i tam się takie "post-blackowe" granie rozwijało wtedy chyba najbardziej, choć w tej właśnie surowej formie.

[Wędrowycz]

Tu w sumie trafiłeś w sedno, bo we francji w tamtym okresie zaczęły się właśnie tworzyć te współczesne ciągoty, które podobnie jak w przypadku wspomnianego Mayhem poszerzyły mocno ramy gatunkowe. Mimo wszystko Haemoth to jednak nie tacy kombinatorzy jak DSO, BAN czy inni im podobni.

[yog]

Jasne, ale eksperymenty brzmieniowe już nawet wśród tych najbardziej ortodoksyjnych kapel się zdarzały, jakieś dziwne pomysły niesione na fali choćby tego LLN-owego mikrofonu przyczepionego do szczura i tutaj też to nie jest tak, że bombardowanie gdzieś tam jako intro, tylko wpleciono to w kompozycje. Jak by nie było, 2004 rok to wypadało odpowiednie stężenie czystego w formie Szatana zachować i jest to wciąż kult nieświętego Darkthrone w głównej mierze Jednak się tym Haemoth wyróżnia, że coś tam własnego, oryginalnego i nieszablonowego do tego kultu lo-fi blacku dodaje, malując tym samym lepszy pejzażyk, niż by dokonał za pomocą samego leśnego blastowania.