Jakieś 10 lat temu dubstep był u szczytu popularności i właśnie wtedy wszyscy którzy tworzyli w jego obrębie coś przyzwoitego mieli najbardziej pod górkę, wszystko przez wiązanie ich z "artystami" pokroju Skrillexa. Na szczęście dubstep jako taki zgnił sobie na świeżym powietrzu (dowód że jednak świat rozwija się we właściwym kierunku), a tym jego twórcom którzy byli muzykami, a nie kuglarzami udało się przetrwać.
Jednym z nich jest niejaki Sam Shackleton. Facet szybko odwrócił się od muzyki klubowej wybierając eksperymentalne analogowe brzmienia, spokojne trybalne rytmy, preparowane dzwonki/talerze/gongi, staroszkolne arpeggia, sampler i współpracę z nietuzinkowymi wokalistami (np. "włoski Klaus Nomi" - Ernesto Tomasini).
Dyskografia:
2009 - Three EPs
2011 - Pinch & Shackleton [kolaboracja z Pinch]
2012 - Music for the Quiet Hour / The Drawbar Organ EPs
2014 - Freezing Opening Thawing
2016 - Devotional Songs [kolaboracja z Ernesto Tomasini]
2017 - Sferic Ghost Transmits [kolaboracja z Vengeance Tenfold]
2017 - Behind the Glass [kolaboracja z Anika]
Muzyka:
BC: https://samshackleton.bandcamp.com/music
Nie znam się, ale Burial mi bardzo pasował swego czasu... A potem usłyszałem ten "mainstreamowy dubstep" i mi zrzedła mina.
Bohatera tematu sprawdzę, jak wreszcie temu Primordialowi odpuszczę, a coś od przedwczoraj nie mogę.