Justin Karl Michael Broadrick - Godflesh / JESU / JK Flesh i inne

[pp3088]

Jesu, będący niejako zapowiedzią nowej drogi.

Niestety ale tu pomysłów wystarczyło raptem na dwie pierwsze płyty bo im dalej tym bardziej ziiiiiiieeeeeewwww.

Zgadza się, lubię dwie pierwsze duże płyty, epkę Silver, oraz Sun Rise Sun Down, Pale Sketches też mi się podobało. Infinity to już męczyło bułe, ale prawdziwe zakalce nastąpiły dopiero potem. Ascension czy split z Sun Kil Moon to już taka bieda, że powinno być tagowane boredoom metal. Wstyd dla tak doświadczone muzyka jak Justin.

O jeszcze ta kompilacja niewydanych tracków z początków grania, o nazwie Heart Ache & Dethroned była całkiem przyjemna.

EDIT: split Jesu/Envy też był fajny, ale nie ze względu na Jesu...

[Lis]

Nudne to raczej nie, problem leży w tym że Broadrick eksperymentuje tam z gatunkami które z samej natury stoją w opozycji do metalowego gustu, shoegaze, dreampop...

[pp3088]

Nudne to raczej nie, problem leży w tym że Broadrick eksperymentuje tam z gatunkami które z samej natury stoją w opozycji do metalowego gustu, shoegaze, dreampop...

Lubię oba, ale Justin nie robi w nich nic ciekawego. Zwłaszcza jego shoegaze jej dużo biedniejszy niż np Slowdive czy nawet Alcestowanie.

[Lis]

Też wolę Alcest i Deafheaven.

[Lis]

Życie Justina w 10 piosenkach

https://www.loudersound.com/features/go ... n-10-songs

[pit]

Fajne wyjaśnienia. Można do wiedzieć się skąd co się wzięło. The Brotherhood of the Bomb - Planeta Małp 2.

[Kozioł]

@Kurzyku, specjalnie dla ciebie. Dwie linijki tekstu a potem link:

Written and recorded primarily between 2009-2013, Golden Skin was originally slated for release on Richard D. James’ (Aphex Twin) Rephlex Records prior to it shuttering, and it evokes fond memories of the height of experimentation in IDM/braindance while still resonating heavily with the here and now. Unearthed and completed by Broadrick specifically for its unveiling on GIVE/TAKE, the full-length album reveals itself as a devastatingly beautiful and essential new entry in the artist’s repertoire.

Dripping with smart style, shimmering electronics, and complex dream-like vocal sampling, Golden Skin propels the listener through a truly heavy, affecting experience, bordering on ecstatic, from the LP’s melancholy, yet hyper-breaks driven opener “Today,” to the minimal and dusty trip-hop-laden finale “Hymn for Light.”

released September 23, 2022

justinkbroadrick.com / givetake.life

All music and production by Justin K Broadrick 2009-2013 at Avalanche Studios, U.K. Design and layout by J. Lexvold.

GT044 © 2022 Pale Sketcher. ℗ 2022 Mute Song Ltd.

[kurz]

Ładnie napisane, ale wolałbym nie wklejki, tylko twoją osobistą opinię. Tak czy inaczej, cieszy mnie że jednak wciąż się lubimy.

Edit. Zapisane, w swoim czasie pójdzie. Jak pyknie, na pewno napiszę. Jak nie pyknie, to będzie zależało od sposobu i mocy niepyknięcia.

[Kozioł]

Teledysk widzieli?

[kurz]

Techno Animal powinno mieć osobny temat.

Edit. Godflesh oczywiście też - jak pisałem to wyżej, myślałem że ma.

[kurz]

Techno Animal powinno mieć osobny temat.

Np.
Zajebista kolabo z Dälek. Hip hop industrial, eksperimental + Illbient. Świetnie się to lepi. Epka 20 minut.

[pit]

Dwa pierwsze industrial / ambientowe albumy też. Zwłaszcza Re-Entry z udziałem potężnego Jona Hassella.

[kurz]

Właśnie Symbiotics leci na słuchawkach. Miodzizna. Re Entry, długi album, ale warto czekać do końca, wówczas najlepsze rzeczy się dzieją.

[pit]

Re Entry, długi album, ale warto czekać do końca, wówczas najlepsze rzeczy się dzieją.

Pierwsza połowa to world-ambient, "Fourth World", a druga to niemal czyściutki, kliniczny ambient. Ha! Mam cię.

[kurz]

Pamiętam fragment, to chyba ostatni lub przedostatni utwór, cholernie hipnotyczny i taki lekko złamany. Może i jest to ambient, chociaż tak tego nie czuję. Hmm…
A początek i średnie czasy to dość typowe granie, tak mi się bynajmniej wydawało. Posłucham jutro i może coś dopiszę lub przekreślę.
Tak czy inaczej niezwykle wciągający projekt, chyba po Godflesh drugi Justina, tzn. osobiście na ten moment wydaje mi się ciekawszy od Godflesh, bardziej zróżnicowany i mniej szorstki, a jeżeli już inaczej, bardziej dziko. Piszę oczywiście o ostatnim albumie Brotherhood of The Bomb.

[kurz]

Posłucham jutro i może coś dopiszę lub przekreślę.

Leci do uszu właśnie Needle Park, czyli najlepsze przede mną, ale z czystym sercem mogę stwierdzić, że to co napisałem o pierwszej części, nie do końca się zgadzam. Jest duuuuuuuuuuużo lepsza.
Druga płytka także jest duuuuuuużo lepsza niż napisałem. Cudowny album.
A czy ambient? Odsyłam do czołowego znawcy tematu, mości, nieznanego z wyglądu, @pit ea, Yeaaaahh!!

[pit]

Tak. To ambient. Polecam dysko Pana Hassell, który gra na Re-Entry na trąbce. A fanom Ghosta którzy nie gardzą rockiem polecam The Young Gods oraz Wiseblood.

[kurz]

Podziękował pitciu. Hassell, jak go zacząć. Podpowiedź, czy jak chce lepij?

[pit]

Z każdej strony będzie dobrze. - może być od początku

[kurz]

Jeszcze raz dziękuję. Kawałek, początek daje nadzieję na dużo dobroci.

[Szajtan]

Godflesh atakuje hałasem w wersji na żywo na Pure : Live.

[pit]

Świetnie to odegrali. Być może wypadło lepiej od Streetcleaner na żywca.

[kurz]

Bardzo smaczne. Podkłady mocno czuć późnym Techno Animal.

Smaczne. Płytka z 2020 Revolve też niczego sobie, ale ta lepsza (czyli starsze nagrania pt. Deprhs).
I uważam, że obecnie jako JK Flesh zatracił tę magię, którą słychać na tych materiałach. Bawi się w techno, a to nie jest proste i nie czuję mocy w tych nagraniach. Dobra jest kolabo z G36, ale tam jest więcej Illbientu, techno jest tylko tłem.

[kurz]

Ktoś lubi Zonal Wrecked? Uważałem że to całkiem dobra płyta, aż dwa tygodnie temu zrozumiałem jak jest doskonała. W Predatorze 2 jest takie plemię Voodoo, żyją sobie w bałaganie ciemnych uliczek i po zapadnięciu zmroku wychodzą na łowy, Wrecked to folk tych właśnie ludów.
Za to Jesu dziś słuchanie tego smęcenia jest ponad moje siły.

Do Wrecked próbuję się przekonać od kilku sezonów, ale nie udało się za żadnym razem. Moor Mother dodatkowo mnie męczy tą swoją manierą wokalną, druga część też męczenie buły. Nudzizna, krótko mówiąc. Żal, że po takich ciosach w Techno Animal, Martin i Justin, jak dla mnie nie trafili. Moor Mother nagrała doskonałą, piękną płytkę Jazz Codes, ale tam jej głos jest spoiwem i to wyszło super.

[pit]

[Pioniere]

@Kurzyku, specjalnie dla ciebie. Dwie linijki tekstu a potem link:

Written and recorded primarily between 2009-2013, Golden Skin was originally slated for release on Richard D. James’ (Aphex Twin) Rephlex Records prior to it shuttering, and it evokes fond memories of the height of experimentation in IDM/braindance while still resonating heavily with the here and now. Unearthed and completed by Broadrick specifically for its unveiling on GIVE/TAKE, the full-length album reveals itself as a devastatingly beautiful and essential new entry in the artist’s repertoire.

Dripping with smart style, shimmering electronics, and complex dream-like vocal sampling, Golden Skin propels the listener through a truly heavy, affecting experience, bordering on ecstatic, from the LP’s melancholy, yet hyper-breaks driven opener “Today,” to the minimal and dusty trip-hop-laden finale “Hymn for Light.”

released September 23, 2022

justinkbroadrick.com / givetake.life

All music and production by Justin K Broadrick 2009-2013 at Avalanche Studios, U.K. Design and layout by J. Lexvold.

GT044 © 2022 Pale Sketcher. ℗ 2022 Mute Song Ltd.

Jak nigdy zawiodłem się na muzie Justina. Wcale a wcale to do mnie nie przemawia. Wręcz denerwowała mnie ta muza podczas odsłuchu do tego stopnia, że chciało się wyłączyć, ale dotrwałem do końca. Powtórki tego smętnego miziania małżowin usznych na pewno już nie będzie.

[Derelict]

Pierwszy numer to bardzo przyjemny dla ucha atmo jungle, melodyjnie w okolicach Orbital. Mi się podoba.

[kurz]

Jak nigdy zawiodłem się na muzie Justina. Wcale a wcale to do mnie nie przemawia. Wręcz denerwowała mnie ta muza podczas odsłuchu do tego stopnia, że chciało się wyłączyć, ale dotrwałem do końca. Powtórki tego smętnego miziania małżowin usznych na pewno już nie będzie.

Miałem podobne odczucia, nie dałem rady przesłuchać do końca. Z tym, że nie jestem psychofanem Broadricka, Techno Animal, God, Ice, The Sidewinder i oczywiście Godflesh to kozackie projekty, ale z resztą bywało różnie.

[kurz]

Szczerze powiedziawszy God wydaje mi się bardziej jednorodnym, mimo całego zróżnicowania stylistycznego, i ciekawszym projektem od Godflesh. Szczególnie The Anatomy of Addiction. Bije od tego albumu naturalna, głęboka wściekłość.

[pit]

To inny koncept. Godflesh jest oparty o dysonans, minimalizm i post-punkowe naleciałości. Wesoło cytuje sobie Throbbing Gristle, SPK, Witehouse, Big Black, The Strangelrs, Killing Joke i Aphex Twina.

W God jest miejsce na jazz, funk, Beefhearta, Can, Scalsiego itd.

[kurz]

Chyba nie był wspomniany kolejny świetny projekt Justina. Head of David. Post-punk, Noise Industrial Rock/Metal. Szorstka, zasyfiona muza.
Bandcampa brak. Trzeba szukać. Np

[Pioniere]

Fakt, ten świetny side projekt z ery przed godflrshowej nie był tu wspominany, gdyż nasz bohater wątku doń dołączył, jako muzyk grający na perkusji (zastąpił w tej roli Paula Sharpa), Za kompozycje w HoD odpowiadali bardziej Eric Jurenovskis oraz (głownie) kolega Justina, Dave Cochrane, udzielający się m.in. w powiązanych z Broadrickiem zespołach/projektach takich jak: God, Ice, Sweet Tooth, czy The Bug, a także w bardzo lubianym przez mnie, reanimowanym z jego udziałem po 2k, Terminal Cheesecake. Poza tym Justin odszedł z HoD, gdy ten jeszcze wydał kilka kolejnych materiałów, nagranych bez jego udziału.

ps. chyba, nic nie pokręciłem? Jak co pomyliłem, to poprawcie mnie.

[kurz]

Nie wiem czy pomyliłeś, stawiam że nie. Ale brzmienie w pewnych momentach jest trochę godleszowe.

Terminal Cheesecake zapisuję na liście.

[pit]

Jeszcze Slab! może cię zainteresować. Bez Broadricka, ale z ludźmi z God.

[Pioniere]

@kurz klikasz tu https://godflesh.com/projects/ i tu https://godflesh.com/related.html i jedziesz ze wszystkim po kolei.

[pit]

[Kozioł]

Chyba nie był wspomniany kolejny świetny projekt Justina. Head of David. Post-punk, Noise Industrial Rock/Metal. Szorstka, zasyfiona muza.
Bandcampa brak. Trzeba szukać. Np

tam, szukać....

[Kozioł]

[Lis]

I to jest dobra wiadomość, życzyłbym sobie jeszcze więcej eksperymentowania niż na Post Self.

[brzask]

Kilka miesięcy temu wyszła dwuutworowa epka Jesu 'Pity / Piety'.
Oba ponad 17to minutowe kawałki fajnie płyną i wciagają, - jest ciekawiej i mroczniej niż na poprzednim 'Terminus'.

[pit]

Ten projekt ma już 20 lat, a wciąż potrafi zaskoczyć. Imo ta EPka stoi na poziomie Silver, może nawet wyżej. Wszelkie inspiracje Justina ładnie się tutaj przegryzły. Fani The Angelic Process też będą raczej zadowoleni.