Zacznę od tego.
- 1
- 2
@UP Właśnie jako jedne z pierwszych powinno się tu znaleźć Ambient 1: Music For Airports od Eno
Taki żart. Ale poważnie myślałem zacząć od pradziadków ambientu: furniture music Satiego, Giacinto Scelsiego i Debussy'ego.
Lawrence English i Lea Bertucci przy niewielkim wsparciu nagrań terenowych tworzą bardzo sugestywne, naturalne ambientowe pejzaże.
Amerykanka gra na instrumentach żywych: wiolonczeli, flecie, skrzypcach i gitarze, natomiast Australijczyk zadbał o elektroniczną oprawę.
Amerykanka gra na instrumentach żywych: wiolonczeli, flecie, skrzypcach i gitarze, natomiast Australijczyk zadbał o elektroniczną oprawę.
I am Satan's generation and I don't give a fukk.
Takie fajne, zimowe, bezpieczne ambienty do spania. Tu się praktycznie nic nie dzieje, ale z jakiegoś powodu wracam do tego podczas czytania czy do walenia w kokon właśnie.
Natomiast tutaj już głowa czasami zaproponuje jakiś obraz z pogranicza snu i jawy. Dźwięki niemalże nabierają kształtów w głowie. Sen to najtańszy psychodelik.
Nothing inside.
Oba projekty zajebiste. Niestety Stars of the Lid od tego roku jest nieaktywne / rozwiązane.
Ja ostatnio z "ambientu" słucham głównie ragi Pandit Pran Nath,
Ja ostatnio z "ambientu" słucham głównie ragi Pandit Pran Nath,
- nowy Tim, może głupio jest pisać, że nowy album czołowego ambientowego artysty naszych czasów obfituje w relatywnie mało "zrywów", glitchy i gwałtownych zmian głośności, ale tak właśnie jest
Ethan Lee McCarthy, czyli jeden z członków Primitive Man w solowym projekcie Spiritual Poison. Mniej hałaśliwie niż w głównej kapeli, ale wesołej płyty to się nie spodziewajcie.
I am Satan's generation and I don't give a fukk.
Vince Clarke po 45 latach działalności postanowił nagrać album solowy "Songs of Silence". Kompozycje są ciężkie, mroczne, niemelodyjne, pozbawione rytmu, ilustracyjne, nastrojowe, a realizacja dźwięku do maksimum wykorzystuje przestrzenność tradycyjnego stereo.
Zastanawiam się tylko, jak po tym albumie powróci do uroczych piosenek Erasure.
Zastanawiam się tylko, jak po tym albumie powróci do uroczych piosenek Erasure.
I am Satan's generation and I don't give a fukk.
Czai się w tym samotność wielkiego futurystycznego portu. Coś jak połączenie Dicka z Orwellem. To tylko luźne skojarzenia. Mi się podoba.
The Black Dog. Jak w powyższym poście. Nie wchodzi od razu gładko, Airports spodobało mi się ze względu na sporą dawkę ambient techno, i jak puściłem My Brutal Life, to nie pyklo. Dopiero jak powróciłem po jakimś czasie do obu albumów, to uderzyły mnie czymś innym.
Mam wrażenie @blue_calx i @mork, że jest szansa, że wam to podejdzie.
Podeszło, nawet bardzokurz pisze: ↑5 mies. temuThe Black Dog. Jak w powyższym poście. Nie wchodzi od razu gładko, Airports spodobało mi się ze względu na sporą dawkę ambient techno, i jak puściłem My Brutal Life, to nie pyklo. Dopiero jak powróciłem po jakimś czasie do obu albumów, to uderzyły mnie czymś innym.
Mam wrażenie @blue_calx i @mork, że jest szansa, że wam to podejdzie.
Sprawdzę pozostałe płyty bo od Music For Real Airports jednak się odbiłem.It is time after miracles
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
Imo "Muzyka dla prawdziwych lotnisk", to najlepszy Czarny Pies. Reszta jest dobra jeśli ktoś odczuwa skrajny niedosyt idmu na przecięciu z techno.
Jak najbardziej podeszło. Fajna muza, stonowany i zróżnicowany album, który przypomina mi dokonania innych świetnych ambienciarzy, przy zachowaniu swojego charakteru, ale ten muszę jeszcze lepiej odkryć, żeby zrozumieć. Utwór czternasty jest uroczy jak Autechre z Amber, a dziesiąty przypomina mi Memories compiled, vol. 1, Vidna Obmana lub DLP 2 Basińskiego. Powierzchownie sprawdziłem ich wcześniejsze dokonania i raczej nie będzie to muzyka dla mnie, ale ten album sztosik. Dużo detali dochodzi na słuchawkach.
Nothing inside.
Autor określa gatunek jako dark ambient techno ale jak dla mnie to po prostu ambient z elementami minimal techno. Przyjemnie się tego słucha.
It is time after miracles
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
30 minut jakże przyjemnego ambientu. Wykonawca o pseudonimie 36 to bardzo płodny artysta o szerokim wachlarzu tego gatunku. Polecam zapoznać się z dyskografią a na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.
It is time after miracles
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
and I am its prophet
I have not come to cure
but to bear witness decease
https://tidal.com/album/260984185
Mogłoby też się znaleźć w pianinos fajnos albumos, słyszę także delikatne dronowanie, takie ledwo ledwo.
Mogłoby też się znaleźć w pianinos fajnos albumos, słyszę także delikatne dronowanie, takie ledwo ledwo.
Wyśmienite.
"Jeżeli black metalowcy są ludźmi, to karaluchy również nimi są"
Dwa miliony płyt w ostatnim roku robi wrażenie. Ta jest chyba ostatnia.
A tu na deser dla wielbicieli piesków, kotków, szczurków, pajączków, wszelakich gadów i innych zwierzaczków trzy godziny bardzo przyjemnej muzy. Na BC są tylko dwa utwory, ale całość można znaleźć na Tidalu, na innych streamach pewnie też.
No to leci opus magnum by mr Roach.
Jedna z siedmiu miliardów czterogodzinnych płytek.
Jedna z siedmiu miliardów czterogodzinnych płytek.
-
Vexatus
- Tormentor
- Posty: 6280
- Rejestracja: 7 lata temu
- Lokalizacja: Światowa stolica beztalencia, bagiennej gorączki i nędzy duchowej. Specjalista ds. Złej Reklamy.
Wielkie podziękowanie dla użyszkodnika @kurza za polecenie Nilsa Frahma. W nocy obadałem sobie pobieżnie niektóre jego materiały i mi się wkręciły. Teraz leci właśnie najnowszy materiał "Music for Animals" i jestem zachwycony.
Raw Black Metal w rowie!!!
Bardzo proszę. Dobry jest gagatek, to prawda. Miłego słuchania!
Rod Modell klasycznie w swoim stylu.
Charakterystyczne brzmienie sennego miasta na północy Europy. Tak to mniej więcej widzę.
Charakterystyczne brzmienie sennego miasta na północy Europy. Tak to mniej więcej widzę.
O tak, 10/10. Na początku nie lubiłem, bo co to tam jakieś gitarki w tym itd., ale później już wkrętka na maxa i zawsze miło to widzieć gdzieś. Ten album przywołuje w mej wyobraźni obraz jakichś samotnych wędrówek po zaśnieżonych górskich szlakach, albo jakieś wpadnięcie w szczelinę lodową, później to wiadomy field recording (żaby i szamańskie ognisko) + outro Kobresii z pociągiem.
Jeszcze Pataschnik daje radę. Poszedłbym se w nocy na rower z tym, jak kiedyś mnie jebło, jakie to dobre jest (szczególnie utwór tytułowy). U mnie ostatnio z ambientów to Stars of the Lid najwięcej i do spania tak naprawdę. I jakiś kolejny album Roberta Richa - "Echo of small things" (ale tylko pierwsze 10 minut, bo później mnie już nie ma). Nic nowego nie poznałem w ostatnim czasie, ale są perły w gatunku.
Jeszcze Pataschnik daje radę. Poszedłbym se w nocy na rower z tym, jak kiedyś mnie jebło, jakie to dobre jest (szczególnie utwór tytułowy). U mnie ostatnio z ambientów to Stars of the Lid najwięcej i do spania tak naprawdę. I jakiś kolejny album Roberta Richa - "Echo of small things" (ale tylko pierwsze 10 minut, bo później mnie już nie ma). Nic nowego nie poznałem w ostatnim czasie, ale są perły w gatunku.
Ostatnio zmieniony 13 lut 2024, 12:55 przez blue_calx, łącznie zmieniany 1 raz.
Nothing inside.
Substrata bardzo fajna, choć z Biosohere wokę bardziej rytmiczne Migrogravity i Birmingham Frequencies.
Drugiego nie znam, ale ślinię ołówek i zapisuję w notatniku.
Bardzo dobry ambient, taki ambient techno, ale leniwie się toczący to CV313 Analogue Oceans. Jeden z projektów Roda Modella, którego cholernie mocno polecam. Np Deepchord albo Deepchord Prresent Echospace.
Bardzo leniwie się to toczy. Obie płytki 10/10
Drugiego nie znam, ale ślinię ołówek i zapisuję w notatniku.
Bardzo dobry ambient, taki ambient techno, ale leniwie się toczący to CV313 Analogue Oceans. Jeden z projektów Roda Modella, którego cholernie mocno polecam. Np Deepchord albo Deepchord Prresent Echospace.
Bardzo leniwie się to toczy. Obie płytki 10/10
Moje ulubione ambienty mają przeważnie otoczkę zimy, śniegu czy arktycznych wojaży. Na to właśnie zwróciłem teraz uwagę.
Natomiast od czystych ambientów zdecydowanie bardziej wolę dark ambienty.
Natomiast od czystych ambientów zdecydowanie bardziej wolę dark ambienty.
Odium Humani Generis
Loscil to klasa, tylko jest strasznie dokładny i techniczny. To jest problem który po paru odsłuchach zaczyna wychodzić na wierzch. Wszystko jest takie uporządkowane, dobre... brakuje tego ambientowego czegoś co było obecne na Music For Airports. Co do klasyków zapomniałem jeszcze jedno arcydzieło dość nowoczesne wstawić
No brzmieniowo tak, ale kompozycyjnie wciąż jest tam dużo porządku. Scott to po prostu bardzo doświadczony producent, ma bogaty warsztat i dużo wiedzy z której korzysta. No i efekt jest oszałamiający, ale jak ktoś lubi trochę amatorki i takiej smacznej fuszery to jego muzyka potrafi trochę zmęczyć, acz jednak po większej ilości odsłuchów. Przekładając na ludzki w albumach loscil brakuje mi rzeczy po prostu "z dupy"