Amerykański zespół rockowy założony przez perkusistę Nirvany Dave'a Grohla w 1995[2]. Nazwa grupy pochodzi od niewyjaśnionego do dzisiaj zjawiska z czasu II wojny światowej - Foo fighter. W 1990 roku Dave przyłączył się do mało znanej jeszcze Nirvany. Jako utalentowany perkusista został szybko przyjęty na miejsce tymczasowego bębniarza Dana Petersa. Na początku relacje w zespole były bardzo dobre. Efektem tej owocnej współpracy była jedna z najlepszych płyt lat 90. "Nevermind[5]". Płyta ta odniosła wielki sukces komercyjny – do dziś sprzedała się w ilości ponad 26 milionów egzemplarzy[6]. Nieprzygotowani na to muzycy popadali w różne nałogi (Kurt Cobain zaczął mieć poważne problemy z narkotykami, Krist Novoselic alkoholowe, a Grohl zaczął być znany z upodobań sadomasochistycznych). W tym czasie w zespole nastąpił rozłam. Dave nie mogąc znaleźć akceptacji nagrał pod pseudonimem Late! kasetę Pocketwatch. Grał on na wszystkich instrumentach, stanowiła ona zalążek Foo Fighters.W 1993, Nirvana nagrała ostatnią płytę zawierającą premierowy materiał In Utero. Kłopoty z narkotykami wokalisty grupy i w następstwie jego śmierć, skłoniły Grohla do założenia własnego zespołu. Tak wspomina te czasy Dave:
"Założyłem Foo Fighters, bo nie chciałem się wycofać. Śmierć Kurta była takim szokiem, że na chwilę usunąłem się z muzyki. Nie mogłem wyobrazić sobie grania na bębnach w innym zespole, bo zawsze bym myślał o Kriscie i Kurcie. Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem się za optymistę."
Aktualny skład:
Dave Grohl – śpiew, gitara rytmiczna, perkusja
Taylor Hawkins – perkusja, instrumenty perkusyjne, wokal wspierający (od 1997)
Nate Mendel – gitara basowa
Chris Shiflett – gitara prowadząca, wokal wspierający (od 1999)
Pat Smear – gitara, wokal (1995–1997,2006-...)
Rami Jaffee – klawisze (2006-2015 jako muzyk koncertowy, od 2017 członek zespołu)
Dyskografia:
Foo Fighters (1995)
The Colour and the Shape (1997)
There Is Nothing Left to Lose (1999)
One by One (2002)
In Your Honor (2CD, 2005)
Echoes, Silence, Patience & Grace (2007)
Wasting Light (2011)
Sonic Highways (2014)
Concrete and Gold (2017)
Bardzo lubię Pana Dave'a, choć muzę robi raz lepszą raz gorszą, jak dla mnie oczywiście. Widać u niego taką chęć robienia rocka i wydaje się w tym wszystkim być szczery, lubi i szanuję całe środowisko cięższych brzmień i zdecydowanie się z tym środowiskiem integruje, a nie robi z siebie gwiazdę, a po przejściach z Nirvaną mógł spokojnie się za taką uważać.
