Bauhaus

[pit]

Rok 1978 powstaje Bauhaus - twórcy rocka gotyckiego i nie jest to banda bladych smutasów (to znaczy byli bladzi, ale tylko dla tego, że wbrew popularnemu powiedzeniu słońce nigdy nie wschodzi nad Imperium Brytyjskim). Jasne, grali muzykę które wtedy najłatwiej byłoby porównać z twórczością Wire i Joy Division, ale w odróżnieniu od wyżej wymienionych była gęsta, ciepła, przepełniona ironią i poczuciem humoru, a pojawiąjące się tu i tam odwołania do Davida Bowiego i dubu tylko dodają jej uroku.

Dyskografia:
In the Flat Field (1980)
Mask (1981)
The Sky's Gone Out (1982)
Burning from the Inside (1983)
Go Away White (2008)

Muzyka:

[Pan Efilnikufesin]

Sluchne od czasu do czasu.

[yog]

Ja bym coś nawet chciał tu napisać, ale za dużo nie wiem. Poza tym, że Bela Lugosi nie żyje, bo to wie chyba każde dziecko.

[umagon]

Lubię kilka utworów tej grupy, nawet mocno. Jak dyskografie mi nie podeszły całościowo i raczej bym nie kupił, tak pojedyncze utwory kocham bezgranicznie i słucham często i gęsto. The Man With X Ray Eyes przekozackie, balladka All we ever wanted was everything i najlepsze Double Dare z ciężkim przesterem i schizujące Hollow Hills.

[pit]

Mi się najlepiej słucha tych albumów jako skończonych całości.

[pit]

https://www.stereogum.com/2026165/bauha ... ence/news/ - takie tam

[yog]

No, beka z typa.

[Canidia]

Lubię kilka utworów tej grupy, nawet mocno. Jak dyskografie mi nie podeszły całościowo i raczej bym nie kupił, tak pojedyncze utwory kocham bezgranicznie i słucham często i gęsto.

Mam bardzo podobnie. Niektóre utwory, jak choćby Dark Entries, wielbię od lat, zespół umie wykreować taką atmosferę niepokoju i mroczności, jak na zespoły tego typu z lat '80 przystało, ale nigdy jakoś nie wkręciłam się w całe albumy.

[pit]

[Szajtan]

Właśnie odkryłem grupę Tones On Tail, poboczny projekt Daniela Asha, znanego właśnie z grupy Bauhaus.
Grupa nagrała tylko jeden album wypuszczony w legendarnym 4AD, ale za to jaki. 40 lat od wydania płyta broni się wprost fantastycznie.Jeden z krytyków określił muzykę zespołu jako "doom-and-dance pop" i coś w tym jest. Z jednej strony mroczny, gęsty klimat, z drugiej wprost popowe melodie, których groove świetnie buja. Szkoda, że tylko 9 numerów, szkoda, że tak krótko istnieli.