Morgoth

[Vortex]

Niemiecki zespół deathmetalowy założony w 1985 roku. Członkowie wybrali dla niej nazwę Morgoth dopiero w roku 1988. Jeszcze w tym samym roku zespół nagrał pierwsze demo pt. Pits of Utumno, zaś w 1989 wydał pierwszy minilongplay pt. Resurrection Absurd. Rok później grupa nagrała kolejną EP-ke pt. The Eternal Fall, którą zmiksował znany inżynier dźwięku Scott Burns. Karierę na większą skalę zespół rozpoczął w 1991 po wtórnym wydaniu dwóch albumów EP w formie kompilacji The Eternal Fall/Resurection Absurd. W tym samym roku został nagrany pierwszy album Cursed, który spowodował spore zainteresowanie w Europie jak również przysporzył zespołowi popularność. Wydana w 1993 płyta Odium wzbudziła niemałe zamieszanie wśród wielbicieli grupy. Zespół połączył na niej deathmetalowe brzmienie z elementami industrialnymi. Ostatnim wytworem grupy jest płyta pochodząca z 1996 Feel Sorry for the Fanatic. Krótko po powstaniu albumu zespół rozpadł się.

W 2010 grupa wznowiła działalność. Zespół tworzy dwóch muzyków z pierwszego składu: frontman, wokalista - Marc Grewe oraz gitarzysta Harrald Buse a także grający niegdyś na gitarze basowej w Morgoth Sebastian Swart, dołączyli również nowi muzycy tj. basista Thilo Mellies i perkusista Marc Reign z grupy Destruction. W 2011 zespół wystąpił na festiwalu Wacken Open Air, firmując powrót pod hasłem albumu Cursed. Nazwa zespołu pochodzi od fikcyjnej postaci z uniwersum Śródziemia stworzonej przez J.R.R.Tolkiena.

Skład:
Harald Busse - Guitars (1987-1998, 2010-present)
Sebastian Swart - Bass (1990-1998), Guitars (2010-present) ex-Action Jackson, ex-Dark Millennium
Sotirios Kelekidis - Bass (2011-present) Skinned Alive, ex-Mind-Ashes, ex-Force Trankill, ex-Tharn, ex-Blind Vision
Marc "Speedy" Reign - Drums (2011-present) Satan Worship, ex-Gunjah, Agonized, Monzen, Sandy Leather, Sodomizer, ex-Destruction, ex-Graaf, ex-Orth, ex-Pharao (live), ex-Mystic Circle, ex-Volcano, ex-Lord Brummell
Karsten "Jagger" Jäger - Vocals (2014-present) Disbelief

▼ Byli muzycy

Marc Grewe - Bass (1985-1990), Vocals (1985-1998, 2010-2014) Despair, Insidious Disease, ex-Action Jackson, ex-Power of Expression, ex-Suicide by Cop
Rüdiger Hennecke - Drums (1985-1998)
Carsten Otterbach - Guitars (1985-1998, 2010)
Thilo "T-Low" Mellies - Bass (2010-2011) ex-Action Jackson, ex-Bellgrave, ex-Secretum, ex-Volcano, ex-Barreleye, ex-Suicide by Cop

Dyskografia:
1988 - Pits of Utumno [demo]
1989 - Resurrection Absurd [EP]
1990 - The Eternal Fall [EP]
1991 - Cursed
1993 - Odium
1996 - Feel Sorry for the Fanatic
2005 - 1987-1997: The Best of Morgoth [kompilacja]
2012 - Cursed to Live [live]
2014 - God Is Evil [single]
2015 - Ungod

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Morgoth/811

[Pioniere]

Dwie pierwsze EP-ki uwielbiam — muza w stylu "Scream Bloody Gore", późniejsze płyty również dobre, lecz przez zmianę nieco stylistyki, wracam do nich raczej rzadko. Powrotnym albumem zaskoczyli mnie zdecydowanie na plus.

[Blind]

Z Morgoth to ogólnie jest taka sytuacja, że "Odium" to niestety strasznie niedoceniona płyta. Niemcy postanowili urozmaicić death metal, co zresztą wyszło bardzo dobrze, bo ten unoszący się industrialny smród to na tej płycie coś pięknego.

[deathwhore]

Na Odium była "progresja" czyli kradzież riffów z King Crimson

Ale to fajna płyta, też ją lubię.

[dj zakrystian]

Cursed to jedna z najlepszych płyt death metalowych w ogóle, Odium również świetna rzecz.

[Blind]

No "Cursed" bardzo spoko. Hit na hicie, bo to taka płyta, co można sobie potem riffy pod nosem nucić. "Odium" to świadectwo dojrzałości muzyków i choć oddalili się na niej nieco od klasycznego death metalu to wkurw jest nadal wszechobecny. Podany został po prostu w innej formie, której nie łykają wszyscy.

[Vortex]

"Cursed" świetnie brzmi nawet po tylu latach, odświeżałem ten album ostatnio i naprawdę to kawał zajebistej muzyki.

[Rattlehead]

Lubie Epki, Cursed i Odium. Wszystkie trochę inne ale pasują mi Niemcy i w tym klasycznym death metalowym wydaniu jak i w tym bardziej nowatorskim na Odium. Bardzo mi podchodzi wokal Marka Grewe, uważam że to jeden z najbardziej charakterystycznych wokali europejskiego deathu.

Natomiast najnowsza płyta Ungod specjalnie nie przypadła mi do gustu. Tragedii nie ma ale w mojej opinii to bardzo przeciętny album. Nie ma w sobie tego klimatu i specyficznego pierwiastka który wyróżniał stary Morgoth na tle innych kapel.

[Odrowąż]

Dla mnie Morgoth to epki, szczególne druga (Burnt IdentutyYYYYYY)- europejska odpowiedź na Death. Pierwszy long już grzeczniej, dlatego nie wracam zbyt często. Reszty nie słuchałem. A huj idę sę zajebać epeczki pod bimberek.

[Zsamot]

Poznałem od Odium i nadal uważam ten album za jeden z ciekawszych z death metalowej szufladki. A klip z czołgami w ogóle perfekcja.

Po latach kupiłem Cursed, który jest cholernie klimatycznym albumem. Od samego początku mieli swój styl.

Ungod - naprawdę sympatyczny album powrotny. Nie jest słaby, słucha się hiper przyjemnie.

A do tego na finał: świetna płyta koncertowa.

Pamiętam ich super koncert u Bazyla. Sympatyczni kolesie, bez żadnego napinania. A sam koncert w temperaturze chyba +60 stopni. Do tego szkło na podłodze i najebani fani Incantation w tle. Jest, co wspominać. Na finał przepychanki z palantami z okolic Szczecina o 1-2 na mieście...

[pit]

Nikt nawet nie wspomniał rip-offu Killing Joke?

[yog]

Nie żyje Carsten Otterbach, gitarzysta i jeden z założycieli Morgoth. Wygląda na to, że cierpiał na stwardnienie rozsiane.

Przy okazji, nie wiem czy ktoś wcześniej wspominał - kapela została jakiś czas temu zawieszona.

[EdusPospolitus]

Szkoda chłopa jak i zawieszenia działalności Morgoth. Liczyłem, że następca "Ungod" powstanie w miarę szybko.

[Vortex]

Osz kurwa, to są bardzo niedobre informacje, liczyłem ja na następcę "Ungod" mocno....

[Pan Efilnikufesin]

Dawno,dawno temu krecilem suty przy 'Odium'.

[deathwhore]

Odium? To ta płyta której progresja polegała na kradzieży riffów z King Crimson?

[karp]

Ajjjj niedobrze, chociaż tyle, że zdążyłem kilka lat temu zobaczyć Morgoth na żywo :/ Ale liczyłem na drugi raz, bo koncertowo dawali radę mocno. A i ostatni krążek niczego sobie.

[Vortex]

Na Odium była "progresja" czyli kradzież riffów z King Crimson

Ale to fajna płyta, też ją lubię.

Ja to i nawet Slayera tu słyszę, ale to nieważne, bo to naprawdę dobra płyta.

[Zsamot]

Cholera, co za pech... Cieszę się tym bardziej, ze ich na żywo zobaczyłem. A powrót ich był naprawdę udany. Koncertówka ładnie to wszystko podsumowała.

Płytki, szczególnie Odium i Cursed zawsze się przewijają na "plejliście".

[Kozioł]

Hajaszowi stanął bo sobie o masakrze przypomniał, a ja przed kościołem, pomasturbuje się przy:




Młode wilcy muszą koniecznie sprawdzić... Najlepsze niemieckie płyty death metalowe?

[yog]

Najlepsze jest Dark Millennium

[Zsamot]

Stanowczo "Cursed" i "Odium". Szczególnie druga nic się nie zestarzała. Perfekcyjna pod każdym względem.

[dj zakrystian]

Cursed to jedna z najlrpszych płyt w death metalu. Brutalna, mroczna i ze świetnymi melodiami, ale nie cukierkowymi. Są blasty, są walcowate i przestrzenne zwolnienia, no i świetny wokal. Do tego genialne intro.

[Zsamot]

A całości dopełnia rewelacyjna okładka.

[Hajasz]

Najlepsze niemieckie płyty death metalowe?

Znam lepszą, która do dzisiaj jest w nieśmiertelnym moim top 10 ale owszem Cursed świetny long.

[Zsamot]

Dawaj Hajasz Swój typ. Chętnie poznam, bo wierzę, coś tam mi mogło umknąć.

[Hajasz]

Sztuka Ukrzyżowania to najlepszy niemiecki album z death metalem po wsze czasy.

[Zsamot]

To?

[dj zakrystian]

Sztuka Ukrzyżowania to najlepszy niemiecki album z death metalem po wsze czasy.

Rzecz gustu, dla mnie z Dojczlandu i w ogóle z death metalu jako takiego, Cursed jest w tym top 10. Kasetę piracką zresztą, nabyłem jako smark, gdzieś ok roku 94. Razem z Cursed, kupiłem wtedy debiut Master. Obie płyty srogo przeorały mi beret. Master swoją prymitywną brutalnością, Morgoth również był brutalny, ale do tego kurewsko niepokojący i mroczny. Samo intro powodowało dziwne reakcje, a dalej już tylko zagłada. Isolated to chyba najlepszy numer, to zwolnienie w środku numeru i proste a dosadne solo. Miut w uszach!

[Hajasz]

Przy debiucie Jumpin Jesus płyty Morgoth brzmią jak kolędy.

[Kozioł]

Jakby tak pomyślał, to scena germańska wydala kilka dobrych matexow...

[Pioniere]

Blood i ENT się nie liczą, nie ta kategoria, lecz taki debiut Atrocity to niedościgniony majstersztyk. Jak dla mnie sporo lepszy od wspomnianego Jumpin' Jesus, które również przegrywa w mym rankingu z fenomenalnymi początkami Morgoth. Owszem Jumpin' Jesus jest bardzo dobre, nad wyraz oryginale, bardziej brutalne i pokręcono dzikie, lecz nie jest tak chwytliwe, jak utarte patenty z Death, przełożone na swoje przez bohaterów wątku.

[Hajasz]

Jakby tak pomyślał, to scena germańska wydala kilka dobrych matexow...

Nikt nie twierdzi, że nie wydała tylko jak to z każdą sceną jest wyszły albumy ciężkie, brutalne itp. Debiut JJ zaliczam do tych brutalnych a Morgoth do tych ciężkich. Debiut Atrocity też rewelacja ale tam mocno technicznie co odbiło się na brutalności. Można jeszcze szepnąć słówko o debiucie Incubator, o którym to istnieniu pewien mieszkaniec Łodzi dowiedział się w styczniu 2023 roku.

[Kozioł]

Wiadomo, Lódź to patologia -

[Zsamot]

Lemming Project uwielbiam. Ale nie ukrywam, że chwytliwość Morgoth sprawiła, że ich darzę największą sympatią. Atrocity wolę na Willenskraft. Dopracowana płyta, nie jest pozbawiona przebojowości.

[Blind]

Ostatni tydzień upływał mi przy klasycznych albumach Morgoth, tj. Cursed i Odium i po latach niesłuchania nadal robią ogromne wrażenie. Cursed oparty na mocarnym, hiciarskim riffowaniu i furiackich wokalach wgniata w glebę. Tak jak kiedyś najbardziej mnie rozwalały riffy otwierające Body Count i Isolated, tak teraz jeszcze dodatkowo w zachwyt wpadam na otwarciu Exit to Temptation. No jaki to jest mocarny, ociężały riff Piękny.

Odium cały czas robi wrażenie dzięki swojej progresywno-industrialnej otoczce. Zimny, nieco bardziej stonowany, a jednak wciąż ma moc, jak chociażby w Resistance. Lepszego otwieracza być nie mogło.

Jeśli ktoś nigdy nie słyszał dema Pits of Utumno to również polecam, bo choć słychać, że chłopaki się dopiero rozkręcali, to i tam się mocniejsze momenty znajdą.

Lemming Project uwielbiam.

Przyznam, że nigdy nie słyszałem, ale skoro chwalicie i jeszcze wydawało to Noise (a mieli w tamtym czasie mocny katalog...) to włączyłem pierwszy album... no i też mnie zmiotło klimatem, ciężarem oraz riffami. Rano do kawy takie dobroci i od razu dzień i humor lepszy.

[Elementw]

Isolated z uwagi na szajbę wokalną przywiódł mnie do tej początkowo nielubianej płyty na powrót.

[deathwhore]

Lemming Project uwielbiam.

Przyznam, że nigdy nie słyszałem, ale skoro chwalicie i jeszcze wydawało to Noise (a mieli w tamtym czasie mocny katalog...) to włączyłem pierwszy album... no i też mnie zmiotło klimatem, ciężarem oraz riffami. Rano do kawy takie dobroci i od razu dzień i humor lepszy.

Ja dla odmiany usłyszałem Lemming Project dość wcześnie, w czasie gdy łykałem wszystko z etykietką "old school death metal" jak oszalały. Ich plyty wtedy leżaly u nas po 15 zł, więc tyle co nic. Ale coś mnie wtedy tchnęło, żeby sprawdzić wcześniej... nie słuchałem Lemingów od pewnie 18-20 lat, ale zapamiętałem z tego, że tak niezapamietywalnej muzyki to nie mogę sobie przypomnieć

[Blind]

Lemming Project uwielbiam.

Przyznam, że nigdy nie słyszałem, ale skoro chwalicie i jeszcze wydawało to Noise (a mieli w tamtym czasie mocny katalog...) to włączyłem pierwszy album... no i też mnie zmiotło klimatem, ciężarem oraz riffami. Rano do kawy takie dobroci i od razu dzień i humor lepszy.

Ja dla odmiany usłyszałem Lemming Project dość wcześnie, w czasie gdy łykałem wszystko z etykietką "old school death metal" jak oszalały. Ich plyty wtedy leżaly u nas po 15 zł, więc tyle co nic. Ale coś mnie wtedy tchnęło, żeby sprawdzić wcześniej... nie słuchałem Lemingów od pewnie 18-20 lat, ale zapamiętałem z tego, że tak niezapamietywalnej muzyki to nie mogę sobie przypomnieć

Serio? No to zachęcam do odświeżenia, bo tam się sporo dzieje, a Ty przecież lubisz jak się w muzyce coś dzieje. Mi taki nieco piwniczy old school z lekkim pogłosem i sporą dawką riffowania zawsze dobrze robi. Mówię o albumie Extinction.