Invocation

[Pioniere]

Invocation to powstały w 2015 roku w Valparaíso chilijski zespół parający się graniem poczerniałego mrocznego death metalu. Od początku istnienia w skład grupy wchodzą trzy osoby: dwóch typków i pani obsługująca bass. Niestety nic więcej nie jest mi wiadome na ich temat, oprócz tego, że swe personalia ukrywają pod dość specyficznymi pseudonimami.

Na swym koncie wydawniczym trio ma wydanego niezależnie na CD singla, demo, które doczekało się już kilku wznowień, w tym winylowego, wydanego przez nasze rodzime Godz ov War Productions oraz dwóch EP-ek, przygarniętych przez Iron Bonehead Productions/Hypnotic Darkness Records i wydanych we wszystkich możliwych formatach (CD, 12", Cass oraz DIgi).

Muzycznie Invocation prezentują miks mrocznego oblicza Black/Death oraz old school-owego grania Death Metalu inspirowany głownie Incantation, Angelcorpse, czy Sarcofago. Słyszę też w ich muzie echa takich kapel jak: Teitanblood, Grave Miasma, Demonomancy, oraz debiutów Merciless (Swe) i Darkthrone.

Jak kto lubi ww. kapele i złowrogą atmosferę wylewającą się z muzy, utrzymanej przeważnie w średnich tempach, lecz nie stroniącej od dynamiki, zachęcam go do muzycznej uczty. Jak dla mnie EP-ka Attunement to Death to jedna z lepszych deathmetalowych pozycji wydanych w tym roku. A dodam, że poprzednie materiały niezbyt od niej odstają.

Dla fanów true DM-u mus !!!


Skład:
Sense of Clairvoyance - Bass
Sense of Clairaudience - Drums
Sense of Premonition - Guitars, Vocals

Dyskografia:
2016 - Emanations [single]
2016 - Seance Part. I [demo]
2018 - The Mastery of the Unseen [EP]
2020 - Attunement to Death [EP]




MA: https://www.metal-archives.com/bands/In ... 3540408645
BC: https://invocationtemple.bandcamp.com/music
FB: https://www.facebook.com/INVOCATIONChile/

[Deathhammer]

Tegoroczne EP bardzo mi robi. Najbliżej temu takim tworom jak Grave Miasma czy Cruciamentum, więc komu podobały się ich materiały i tutaj nie powinien być zawiedziony. Mroczny, okultystyczny death metal głównie w średnich tempach, jak już wspomniałeś. Idealna długość zachęcająca do kliknięcia replay. Na duży plus wokale brzmiące jak z jakiejś zatęchłej krypty, często zwielokrotnione i nałożone na siebie, tworząc obłąkany efekt przypominający przynajmniej jak dla mnie genialny Katharsis.

Polecam.

[Vortex]

Obrzydliwy, totalnie piękny old school. Takim kapelom zawsze będę gratulował dobrego krążka, bo to są ludzi którym w sercach po prostu płynie death metal. Słychać to w pięknie wykręconym brzmieniu. Czas najwyższy na pełniaka, chociaż z drugiej strony te długości tych epek są ideaśane. Być może przyszedł żeby już czas tych epek nie nazywać epkami a pełniakami. To oczywiście rzecz drugorzędna, muza najważniejsza, a ta tutaj jest bardzo dobra.

[Szajtan]

Długość tego materiału jest idealna. Od pierwszej do ostatniej sekundy nasze małżowiny uszne subtelnie pieści grobowy black/ death metal. Ja mam sporo skojarzeń z Krypts. Jest gęsto, jest ciężko, jest oślizłe i wali to truchłem i ropą. Ja jestem kontent i mi się takie granie podoba.

[yog]

Dobre gruzowanko ta epka Attunement to Death, jak można się było spodziewać po typach z Chile, bo po IBP można było się spodziewać, że nic nowego. No i nic nowego, tylko dobre gruzowanko.

[Szajtan]

Debiutancki długograj pod koniec 2024 w Iron Bonehead.

[Szajtan]

Zespół podał datę premiery swojego debiutanckiego krążka. Album "The Archaic Sanctuary" (Ritual Body Postures) ukaże się 20 września w barwach Iron Bonehead Productions. Pierwszym singlem został utwór "Ecstatic Trance".

[DiabelskiDom]

Powyższy news popchnął mnie do przypomnienia sobie Attunement to Death, które sobie leci już w sumie trzeci raz dzisiaj. Bardzo dobry materiał, trzeba się za nim rozjerzeć. Mroczny, duszny, wręcz rytualny metal śmierci. Wibrujące, tremolowane wiosła wiercące bardzo nośne riffy, a do tego gęste, pogłosowe, mroczne brzmienie. Jest tu coś z Teitanblood, jest coś z Incantation. Wjechało dzisiaj jak motorynka w kury i będzie wałkowane w najbliższym czasie jeszcze nie raz.

A na nówkę oczywiście czekam.

[DiabelskiDom]

Ej, co to się stało się? Kolejna wyczekiwana premiera i dostajemy zachowawczy, wręcz randomowy death/black? Naprawdę? Po świetnej EPce sprzed kilku lat, gdzie czuć było pasję, wyśmienite riffy i JEDNOCZEŚNIE mroczny, złowieszczy klimat dostajemy przeraźliwie zwyczajną płytę, która zwłaszcza oczekującym sprawia niewyobrażalny zawód. Dawno nie miałem tak, że płyta dosłownie jednym uchem wlatywała, a drugim wylatywała, niezależnie od stanu upojenia. Średnio, panowie, bardzo średnio, czyli, nazywając rzecz po imieniu, słabo wyszło na tym The Archaic Sanctuary.