Decapitated

[Vexatus]

Jest i wideło...

[Szajtan]

Rozmiękczone czystym wokalem, bardzo nowoczesne granie, którego nie ratuje nawet dobra partia gitarowa przed równie dobrym solo.

[blue_calx]

nie jest źle, ale trochę jakby zjechało z taśmy fabrycznej. może po prostu techniczny death tak dla mnie brzmi. wokal damski, niestety, potrzebny jak świni siodło.

[Vortex]

Dla mnie to kolejny dowód, że Vogg to pierdolony mistrz świata, te jego łamańce to dla mnie coś niesamowitego. Niestety kiedy weszła śpiewaczka, nawet Vogg nie odwiódł mnie od wciśnięcia stopu.

[Pogan696]

Pamiętam jak pierwszy raz usłyszałem Nihility. Byłem metalowym leszczem i stwierdziłem wtedy: "To tak może brzmieć death w Polszy ?" Przecinało te mechaniczne brzmienie okrutnie. Vitek kroił niemiłosiernie atmosferę. Całość to srogie mechaniczne brzmienie. The Negation rzucało więcej mięsa. Organic Hallucinosis z Covanem to już szaleństwo. Od Carnival Is Forever to spadek formy. Zaczątki melodii i wokale Rasty, które w eksperymentalnym, mathcorowym Ketha się sprawdzały, ale tutaj mi zupełnie nie wchodziły. Blood Mantra, Anticult to techniczne opowieści, podparte melodiami w core'owym sosie, bez charakteru. Cancer Culture nie słyszałem, a po wysłuchaniu powyższego singla mogę stwierdzić, że jest słabo. Sterylne grzanie. Ciężko mi wybrać pomiędzy Sauronem czy Covanem, ale Rasta to wokal, który nic nie daje do charakteru Decapitated. Bez szału. Znowu od lat.

[mork]

Blood Mantra była ciekawą odskocznią ale Anticult to już męczenie buły. Dobrze, że ten romans z groove metalem się skończył. Wokal Tatiany bardzo cenię ale tutaj gasi on numer jak kiepa.

[EdusPospolitus]

To ja mam tak, że Decapitated leży mi instrumentalnie, ale totalnie nie mogę się przekonać do wokali w obecnym wcieleniu. Przydałby się niższy/głęboki growl aniżeli metalcore'owanie. O tej gościnnej pani z powyższego klipu to już w ogóle nie wspomnę

[Blind]

A ja odrzucając wszelkie sentymenty doszedłem do wniosku, że nie jest źle. W kategoriach rozrywkowych wręcz bardzo dobrze. Mówię o utworze z Tatianą.

Zrobiłem sobie podróż po dyskografii Decapitated, przypominając sobie płyty od Nihility do Blood Mantra i pozostaję przy tej opinii, którą sobie już wyrobiłem dawno, dawno temu - The Negation to mój ulubiony album Decapitated. Zdecydowanie bardziej mięsiste brzmienie w porównaniu do Nihility, perfekcyjnie napisane utwory, idealna długość, genialnie odegrany hit Deicide. Sauron też tam nagrał najlepsze wokale. No potwór, no.
Nihility jest zajebiste, ale produkcja albumu średnio mi pasuje. Jednakże, jest tam jeden z ich najlepszych utworów w karierze - Names. Połączyć taki brutalny, techniczny napierdol z jakąś chwytliwością to jednak zapewne nie jest taka prosta sprawa.
Winds of Creation muszę sobie przypomnieć.
Organic Hallucinations bardzo dobre, ale względem The Negation z dwa oczka w dół.
Carnival is Forever i Blood Mantra to fajne, sympatyczne albumy. Nie przeszkadza mi bardziej nowoczesne podejście Vogga, ale to już nie to samo, i tyle. Brakuje tych siekających uszy słuchacza rąk i nóg Witka, i tyle. A wokale Rafała? Są w porządku - aż tyle lub tylko tyle. Anticult nie znam.

[Szajtan]

The Negation to mój ulubiony album Decapitated.

Trzeci długograj to wciąż pięknie zapowiadająca się kariera, której tragicznego rozdroża nikt nie mógł się spodziewać...
I tak jak nie za bardzo przemawia do mnie współczesne wcielenie grupy, tak tutaj jestem w pełni zadowolony. Techniczny death metal z dość brutalnym zacięciem, który chłopcy zaserwowali, wchodzi gładko nawet po tylu latach. Są tutaj dobre riffy (chociażby otwierający tytułowy numer czy ten w połowie „Lying and Weak”) i kapitalne solówki. Vogg pokazał klasę i zaprezentował pełnię swych umiejętności.
Niewątpliwym bohaterem jest tutaj też Vitek. Ten człowiek rozpędził tę machinę i trzaskał taką podwójną stopę, że aż skrzyło...

[Hajasz]

Organic Hallucinations bardzo dobre, ale względem The Negation z dwa oczka w dół.

Jest dokładnie odwrotnie.

[CzłowiekMłot]

Jest spoko, ciekawie, nie jak ostatnim razem.

To samo z teledyskiem: