Jumpin' Jesus

[yog]

Skaczący Jezusek to raczej zapomniany death metal starej szkoły, zrodzony w poronionych głowach kolońskich szaleńców o nazwiskach: Mike Gage oraz Oliver Ullrich. W 1989 roku.

Kapela od innych wyróżnia się przede wszystkim techniczną grą i ogromną ilością płynnie zmienianych riffów o nieco surrealistycznym zabarwieniu i mechaniczno-kosmicznych akcentach. Sporo tu solówek, ale kapela obchodzi się bez klawiszy (z wyjątkiem symbolicznych introsów), utrzymując kompozycje w stylistyce odjechanego death/thrashu, jakiego w tamtym czasie niemalże nikt jeszcze nie grał poza Florydą.

Jumpin' Jesus nagrał podobno jeszcze w roku założenia swoje pierwsze demo Live Wire, kolejne zdaje się rok później, w 1990, natomiast pełny album, poprzedzony następną demówką o tytule Braincramps, ukazał się w 1991 roku. Niestety, ta pierwsza płyta okazała się także ostatnim wydawnictwem niemieckiej kapeli, co można pewnie - po części przynajmniej - złożyć na karb unikalności zaprezentowanej na The Art of Crucifying muzyki. Mam wrażenie, że - podobnie jak jakieś D.V.C. (aka Darth Vader's Church) - swoim nieszablonowym graniem musieli ciutkę spowodować zamęt w głowach nieprzygotowanych na to słuchaczy. Moja znajomość bohaterów tematu ogranicza się wyłącznie do tego albumu.

Nie jest to granie tak wygładzone, jak Atheist, a jednocześnie dość mocno połamane, nieoczywiste, ale przez to tym bardziej intrygujące. Nie są to może mega przeboje wypchane zapamiętywalnymi na pierwszy rzut ucha motywami, jednak nie sposób odmówić tej, na pierwszy rzut oka może ciut kuriozalnej formie pewnej gracji, jak płynie na solówkach, wciąż zachowując pełen ciężar fragmentów bardziej łomotanych. Muzyka jednocześnie prymitywna i wysublimowana. Ostatecznie, po kilku przesłuchaniach okazuje się, że wcale tak trudno nie jest tego zapamiętać - w tej łupaninie poukrywano sporo smaczków, a całość jest niesłychanie zgrabna, pełna mistyczno-futyrystycznych ozdobników.

Szkoda, że tak się to skończyło, ale widocznie ktoś musi przecierać szlaki.

Zawartość muzyczną The Art of Crucifying doskonale uzupełnia geigerowska okładka, w której niestety spierdolono kolorystykę na CD. Ta z wersji winylowej (kasetowej mniej) w pełni oddaje, co kryje się w środku:


Za wydanie odpowiadała skromna wytwórnia Morbid Music / West Virginia Records, kierowana m.in. przez Sabinę Classen z Holy Moses. Wszelkie aspekty produkcyjne powierzono z kolei (teraz już byłemu) mężowi Sabiny i (również byłemu) kompozytorowi Holy Moses - Andy'emu Classenowi. Album nagrano podobno we wrześniu 1991. [Tę datę wziąłem z tłumaczonego flyera do test pressa, strasznie dziwnie tłumaczonego przez google chyba, może chodziło o wydanie, bo w tym samym zdaniu mowa o nagraniu i wydaniu albumu]

Polskim akcentem w historii jest fakt, że perkusista Jumpin' Jesus, niejaki Bobby Ferdula (Robert?) grał w takich thrashowych kapelach, jak nyski Devastator czy opolski Beer O.K. Znaczy się, Polakiem był chyba i się zareklamował pozostałym słowami: I make all dead with Ultra-temp.

Cokolwiek miał na myśli, widać było przekonywujące. Zresztą radzi sobie znakomicie.

Dyskografia:
1989 - Live Wire [demo]
1990 - Demo [demo]
1991 - Braincramps [demo]
1991 - The Art of Crucifying

Skład:
Rene Genschewski - Bass (1989-1991)
Bobby Ferdula - Drums (1989-1991) ex-Baron, ex-Wretched Lord, ex-Wolfen, ex-Beer O.K., ex-Devastor (Pol), ex-Love Dictator
Mike Gage - Guitars (1989-1991) D-Filer, ex-Forced Entry
Oliver Ulrich - Guitars (1989-1991) ex-Pounding Demise
Miro Pavelic - Vocals (1989-1991) D-Filer

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ju ... Jesus/6714

[TITELITURY]

[posty sprzed założenia tematu - dop. @yog]

Oczywiście uwagę moją zwróciła nazwa. Sami przyznacie, że "Skaczący Jezus", to dość nietypowe jak na death metal. Chłopaki pochodzą z krainy kartofla i sałatki ziemniaczanej( a może pochodzili i już nie żyją ? ) i nagrali jedną płytę w roku 1991. Dostajemy zatem wypadkową wszystkiego, co było wówczas modne, więc można usłyszeć wpływy Pestilience, Morbit Pędzel, Autopsy i innych takich. Na tamte czasy brzmiało to może średnio, a lubiący ćwiczenia fizyczne mesjasz pewnie nie wybijał się ze statystycznej średniej, ale przy tym death metalu granym dzisiaj, to jest muzyka zagrana z głową, ciekawa i przemyślana. Mnie nie nudzi i chciałbym więcej takiego odschoolu. Okazuje się, że to nie we mnie jest problem, że przestałem lubić death metal. Po prostu dzisiejszy death jest tak chujowy, że nie mogę go słuchać. Ale wystarczy, że włączę sobie tego zespoła, albo którąś z puerwszych dwóch płyt Thanatosa, a przenoszę się w krainę niebanalnej muzyki.

[yog]

Co Ty pierdolisz Titek, jakie MODNE? Jumpin' Jesus to nowatorski death, wyprzedził swoje czasy z 1-2 lata. To jest 1991, a oni grają to, co jakieś Pestilence dopiero będzie grało w przyszłości Jeden z pierwszych technicznych deathów w historii. (Też ciut przesadzam, ale jednak Ty bardziej! Testimony we wrześniu wyszło, The Art of Crucifying nie wiem ;p)

[deathwhore]

Ja bym wydzielił tego posta jako osobny temat, szkoda żeby taka fajna kapela przepadła gdzieś w zbiorczym temacie o tym czego teraz się słucha.

[TITELITURY]

co Ty pierdolisz Titek, jakie MODNE? Jumpin' Jesus to nowatorski death, wyprzedził swoje czasy z 1-2 lata. To jest 1991, a oni grają to, co jakieś Pestilence dopiero będzie grało w przyszłości Jeden z pierwszych technicznych deathów w historii.

No bez przesadyzmu, jakie tam wyprzedzanie. Przecież tak "grało się" wtedy. I nie wiem, czy to takie techniczne bardzo. Dla mnie techniczne rzeczy, to np. Necrophagist, albo inne takie, gdzie się spuszczają nad każdym potrąceniem struny, a tu tego nie słyszę. Ot, dobry death metal, gdzie nad każdym kawałkiem ktoś pomyślał, żeby zainteresować nim słuchacza, zamiast zajebać gruzem, aż mu uszy spuchną.

[deathwhore]

Jeżeli technicznymi określa się nagrania Atheist, Death, Revenant czy właśnie Pestilence, to i Jumpin' Jesus można nazwać takim mianem, jak najbardziej. Necrophagist i tak dalej to przecież późniejsze czasy, gdzie taką estetykę doprowadzono do absurdu i są bardziej "technical" niż "death metal". A tu wszystko na miejscu. Ja nie znałem, świetna kapela, dzięki.

[koniec postów sprzed założenia tematu - dop. @yog]

[TITELITURY]

No dobra, jeśli Death jest techniczny, to to też, niech będzie. W takim razie technicznie rzecz biorąc lubię techniczny death.

[yog]

No to jest taki death na riffach Nocturnusa, Morbid Angel itp. Necrophagisty czy ciut później taki Lykathea Aflame dużo z tym graniem wspólnego mają, jak się wsłuchać Tyle, że tu jeszcze to wszystko thrash spina, a u Necrophagista na próżno takowego szukać i tam już trudno machać baniakiem do tego.

[Belzebóbr]

Ale ten Jezus skacze zajebiście!

[yog]

Winyl zaczął wkraczać w rejony 100 euro, więc będzie reedycja.

[Zsamot]

Cd ktoś tu kupił ostatnio, jest w normalnych pieniądzach, czy znowu inwestycja życia???

Hajasz zachęcił, ja już to kiedyś sprawdzałem, ale niestety zapomniałem. A że mam słabość do tamtych lat, to chętnie przypomnę sobie. Cudownie brzmi ta płyta. Naprawdę tyle lat temu i nic się nie zestarzało. Selektywnie bas, dobre wokale, oj dzieje się.
Szkoda, że coś nie poszło dalej. Bywa...

[Hajasz]

Pierwsze wydanie na CD kosztuje sporo ale wznowienie z niebieską japą już ma ceny normal ale nie wiem jak tam gmerano ten remaster. Przed wojną można było kupić ładnego boota od Wanii, który już też osiąga niebotyczne ceny bo chujki pchają go jako fp.

[Zsamot]

Taki off top- kupujesz Hajasz te booty (piraty powiedzmy wprost)? Ja jakoś mam opory...

[Hajasz]

Kupuję tylko kiedy nie wyszło na CD i raczej nigdy nie wyjdzie. Mam może ze 3-4 i grają zajebiście. Problem jest inny. Są one często tak dokładnie zrobione, że skurwysyny sprzedają je jako fp i to mnie wkurwia bo to jawne oszustwo.

[Pioniere]

Pierwsze wydanie na CD kosztuje sporo ale wznowienie z niebieską japą już ma ceny normal ale nie wiem jak tam gmerano ten remaster. Przed wojną można było kupić ładnego boota od Wanii, który już też osiąga niebotyczne ceny bo chujki pchają go jako fp.

Przecież "niebieska japa" jest też na fp, z tym, że na wersji winylowej, nie CD. A wznowienie ma podkręcony kontrast okładki winyla.

[Czit]

Ale chłopy zagadaliście z tym Jumpin' Jesus.
Na śmierć o tym zapomniałem, a weszło mi teraz jak bajka.