Chaotian

[Hajasz]

Duński Chaotian rzeźbi klasyczny death metal ten, który rządził na początku lat 90-tych. Młoda ekipa istnieje od 2017 roku i ich dorobek to na razie tylko jedno eleganckie demo Where Gods Excarnate, na którym nagrali 3 kawałki, łącznie 20 min. Jest ciężko i surowo, klasyczny growl spina riffy a nad całością łapę trzyma piękna sekcja rytmiczna. Można sobie podłożyć pod nich każdy zespół death metal z lat 90-tych XX wieku i każdy będzie pasował.

O takie miłe zaskoczenie to demko i oby nagrali duży album bo może być ciekawie.

Skład:
Jonas Grønborg - Bass (2017-present)
Andreas Nordgreen - Drums, Vocals (2017-present)
Søren Willatzen - Guitars, Vocals (2017-present) Lindorm, ex-Accursed Years

Dyskografia:
2018 - Where Gods Excarnate [demo]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ch ... 3540441069
BC: https://chaotian.bandcamp.com/music

[Szajtan]

Pierwszy długograj Effigies of Obsolescence ukazuje się wspólnym nakładem Dark Descent Records i Me Saco Un Ojo Records. Premiera 24 czerwca 2022.

[Szajtan]

Effigies Of Obsolescence to kapitalny debiut, pełen energii, werwy, z przekonaniem powielający deathmetalową klasykę na współczesne realia gatunku. Oczywiśce ta płyta niczego nie zmienia, ani niczego nowego nie wnosi, ale serce rośnie, gdy po raz wtóry dane jest słyszeć, że młode chłopaki kumają o co w death metalu chodzi i nagrywają swoją muzykę z ogromną wiarą i przekonaniem, że to co robią jest dobre. I tak jest tutaj. Chaotian dostarczył absolutnie wszystko czego od współczesnej, deathmetalowej płyty należałoby się spodziewać. Bardzo mocny materiał, jeden z lepszych na tym poletku w tym roku, zdecydowanie polecam!

[Hajasz]

Dodam do tego co wyżej napisał kolega Kajetan, że bardzo dawno nie dane mi było słyszeć płyty tak mocno w klimacie debiutu Suffocation. Od podobnego tytułu po riffy, solówy i pochody na centralach. Wokalnie odrobinę inaczej ale są chwile kiedy wjeżdża taki głęboki growling w stylu amerykańskich rzeźników. Bardzo zajebisty album, idealnie wyważone momenty nakurwu, technicznej jazdy i galopujących pochodów na moshing. Zajebiście basior rzeza sobie w tle kiedy odbywa się riffowanko. Jedyne co mnie uwiera to strasznie cicho nagrane zostały blachy a kierwa szkoda bo lubię kiedy facet na bateriach masakruje te części perkusji. A i jeszcze jedno. Na tej płycie nie stwierdzam ulubionego tempa Miecha.