Mortiferum

[Hajasz]

Mortiferum zapisałem sobie w moim kapowniku za sprawą debiutanckiego demo, które ostro kosiło mocarnym doom death metalem. W międzyczasie kompletnie o nich zapomniałem i całkiem niedawno mignęło mi logo, które wróciło pamięć. Dwa lata po debiutanckim demo Mortiferum za sprawą Profound Lore wjeżdża jak atomowy reaktor z pierwszą płytą, która miażdży czaszki. Słychać tu sporo Spectral Voice, Funebrarum a nawet Rippikoulu. Death metal otoczony ciężarem doomowego piekła, grobowy wokal i wiercące flaki riffy. W sumie patrzysz na okładkę i już wiadomo, że lekko nie będzie. Logos utrzymany w klimacie najbardziej brutalnych bandów lat 90-tych musi zwrócić uwagę. Z pojedynku Coffin Rot z Mortiferum ci drudzy wygrywają w każdej kategorii. Płytkę pewnie nabędę bo to idealne dźwięki aby w ciemne zimowe wieczory zapodać sobie kruszący doom death z logo Mortiferum przy szklaneczce rudego trunku.

Skład:
T. Wolfe - Bass Caustic Wound, ex-Burn Pile, Earth Control
A. Mody - Drums, Vocals (2016-present) Ēōs
C. Slaker - Guitars (2016-present) Caustic Wound, ex-Bone Sickness
M. Bowman - Guitars, Vocals (2016-present) Caustic Wound, Quayde LaHüe, Tony Molina Band (live), ex-Bone Sickness, ex-Triumvir Foul (live)

▼ Byli muzycy

D. Fried - Bass (2016-?) Excarnated Entity, Predatory Light, Adzalaan (live), Triumvir Foul (live), Vassafor (live), ex-Anhedonist, ex-Old Skin, Anteinferno

▼ Muzycy koncertowi

E. Camp - Keyboards Ēōs

Dyskografia:
2017 - Altar of Decay [demo]
2018 - KTDF Promo MMXVIII [demo]
2019 - Disgorged from Psychotic Depths

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Mo ... 3540428752
BC: https://mortiferum.bandcamp.com/music

[Pioniere]

Jest dokładnie tak jak piszesz. Taka muza to miód dla mych uszu. Nic tylko słuchać i słuchać!

[yog]

Demko słyszałem pod koniec zeszłego roku - zdaje się, że z polecenia samego @Ryszarda. Nie ukrywam jednak, że niczym tenże Rysio, o kapeli zdążyłem już zapomnieć, lecz niekoniecznie wiedząc, czym powodowany, kliknąłem promocyjny kawałek z albumu, gdy zarzucił nim na fejsie Profound Lore. Jak rzadko te linki klikam, tak ten czemuś czułem, że należy. Wyglądało to na płytę wydawaną przez Dark Descent, oni takich deathów chyba często nie wydają, więc musiało to być coś ciekawszego.

I owszem, przypadło mi to Archaic Vision Of Despair do gustu i gdzieś nawet na forum wrzuciłem, choć pewnie nikt nie sprawdził. Ciężki na maksa i ślamazarny death pląsający po ścieżce wyznaczonej niegdyś przez Rippikoulu na Musta seremonia. Elegancko brzmienie ukręcone bez grama plastiku. Trzeba album będzie sprawdzić w całości.

A, wrzucę jeszcze raz:

[Deathhammer]

MORTIFERUM - Disgorged from Psychotic Depths

"Pomału jednak zaczęło do mnie docierać, jak cholernie dobrymi kompozytorami są ci goście. To właśnie ten aspekt, o którym wspomniałem na początku. Przez te pół godziny z hakiem niewiele jest prawdziwych momentów "wow", wyłączywszy może kapitalne solo w pierwszym utworze, znakomicie podkreślane nabiciami na perkusji, lecz jest za to pięć prawdziwie równych i porządnie zbudowanych kompozycji (oraz interludium). Dopiero po uważnym wsłuchaniu się można zauważyć, jak dobrze skonstruowane są te kawałki, jak dynamiczne, jaki towarzyszy im flow. Przejścia pomiędzy poszczególnymi partiami wychodzą z nieskrępowaną naturalnością, zespół operuje zmianami tempa z wyczuciem godnym gatunkowych weteranów, a utwory cały czas trzymają w napięciu, zmierzając ku nieuchronnej konkluzji."

Najlepszy death/doom ostatnich latach, obok debiutu Spectral Voice. Czysta rekomendacja!

I jakie oni brzmienie tu wykręcili. Gary brzmią po prostu fenomenalnie, jak wbijanie gwoździ do trumny

[EdusPospolitus]

Zgodzę się, że bardzo zacne płyciwo, choć jak dla mnie debiutu Spectral Voice nie przebili

[Nebiros]

Ostatni płyt jest ostro dojebany, idealnie stonowany między doomowym klimatowaniem, a ostrym deathowym wpierdolem. Muza kopie, a jednocześnie stwarza kojące tło i płynie gdzieś w oddali. Cyklicznie do niej wracam od pewnego już czasu i ciagle się nie znudziło.

[Deathhammer]

Dla mnie to już klasyk, jedna z najlepszych płyt death czy death/doom metalowych ostatnich lat, o której będzie się pamiętać.

[yog]

5 listopada dwójka Mortiferum - Preserved In Torment.

[kurz]

To oczywiście zupełnie inna kategoria wagowa, zupełnie inny rodzaj śmierćmetalu, ale patrząc się pod kątem klimatu i pewnego typu progresywnej melodyki, album ten kosi, nie obraź się za to zacny @yogu, BI niemilosiernie, no kosi wręcz niemiłosiernie. Żeby nie było mam na myśli muzykę, nie tylko jej podgatunek.

[yog]

Exhumed From Mortal Spheres:

Niech ktoś mi powie, że ta końcówka, od 4:00, to nie jest Blood Incantation.

[Blind]

Ta końcówka, od 4:00, to jest trochę Blood Incantation

[yog]

Cały album:

[HUMAN]

No to jede z nowym Mortiferium . Dzięki @Yog

[Hajasz]

Kurwa ależ ten album to masakrator, leci w nieświętej trójcy razem z Apparition i Tardus Mortem. Jest tak kurewsko duszno, że pot kapie z sufitu. Worki pełne ludzkich kości ktoś kazał zetrzeć na proch tylko za pomocą dźwięku i głosu. Mortiferum to zrobiło.

[pp3088]

Death Metalowy album roku 2021, wątpię by ktoś im kroku dotrzymał. Na tej płycie znajduje się wszystko co najlepsze w death metalu, ba nawet jakieś kosmiczne zagrywki ala Blood Incantation wieńczyły jeden z kawałków.

Stęchlizna grobu uderza w nozdrza od początku, o taki death doom metal nic nie robiłem. Okładka mogłaby być lepsza, ale rozumiem koncept. Na debiucie wchodziliśmy do groty, teraz na dwójce w niej jesteśmy. Aż strach się bać co czai się w jaskini na końcu tej groty.

[Szajtan]

Mortiferum na dwóch koncertach w Polsce! Towarzyszyć im będzie Cerebral Rot.

[DiabelskiDom]

Koncert niestety musiałem odpuścić, czego bardzo żałuję. W ramach pokuty, o której niewypełnieniu przypomniałem sobie w zeszłym tygodniu, od kilku dni napierdalam na zmianę obydwa albumy. Debiut bardziej mi się podoba, chociaż dwójka również elegancko gniecie. Jednak to Disgorged from Psychotic Depths odświeżam częściej, bo bardziej do mnie trafia ta błotnista wilgotność, której jakby mniej na Preserved in Torment. To znaczy coś odrażającego wylazło już z bagna i skierowało się do jaskini, by dalej ucztować na nadgnitych trupach a po drodze część błota i mułu już z niego odpadła. Okładki w sumie dobrze to podkreślają. A muzycznie wiadomo - Rippikolu na pełnej, ale z bardzo "własnym" podejściem. Czyli niby już było, ale tak dobrze zagranej i napisanej muzyki nie słyszy się często. Pyszne zwolnienia, zajebistości na wiosłach, rasowy growl. Nie dla fanów smutków i płaczu. Nie dla pizdeuszy. Śmierć metalowa zagłada we mgle bezsłonecznym popołudniem.

[DiabelskiDom]

Dobra, to obydwa pełniaki jednego z najlepszych death/doomów ostatnich lat skompletowane na plackach. Tak jak pisałem wyżej, obydwa to ciosy nieprzeciętne, z minimalną korzyścią debiutu. Najlepszy styl grania takiej muzyki.