Shub Niggurath

[Hajasz]

Moi meksykańscy bogowie!!! Shub Niggurath to też jedna z najstarszych południowoamerykańskich kapel. Grają od 1988 roku, wtedy jako Tormentor, aby po dwóch latach zmienić się na Shub Niggurath i grać mój ulubiony gatunek death metal.

Mój pierwszy kontakt z zespołem odbył się za sprawą zina Morbid Noizz, który jeszcze wtedy ukazywał się czarno biały i w jednym numerze były recenzowane demówki. Tam natknąłem się na logo, którego nikt nie potrafił odczytać a kutas, który pisał recenzję nie raczył napisać w niej kto to gra. Miałem tylko trop Horror Creatures, które to demo po roku szukania dostałem wraz z wkładką i rozszyfrowaną nazwą Shub Niggurath. Brzmienie masakrowało, było surowe z pogłosami ale czuć było ten ciężar i brutalność. To tak jakby połączyć Autopsy z Massacre i gdzieś jeszcze wpleść Morbid Angel. Nad całością panował brutalny, mocny wokal Arturo. Po dziś dzień mam to demo i nadal gdy je słucham nie potrafię wyjść z podziwu nad tym materiałem.

Następny materiał jaki wpadł mi w łapska to EP'ka Evilness and Darkness Prevails, która choć brzmieniowo mocno odstawała od demo tylko jeszcze zaostrzyła mój apetyt w oczekiwaniu na debiutancki album. Tutaj też pojawiły się pierwsze obawy bo chłopaki zmienili logo na takie bardziej black metalowe i łatwo czytelne.

Ten upragniony album wychodzi w 1997 roku a ja kupuję go w ciemno. Nie żałuję choć trochę tej brutalności uleciało Shub Niggurath ale w zamian pojawiła się taka niepokojąca atmosfera, która sprawia, że odczuwam dreszcze na plecach kiedy słucham The Kinglike Celebration (Final Aeon on Earth). To cholernie dobry death metal, którego jedynym celem jest radość z biczowania Chrystusa. Połamane struktury utworów nie zawierają prawie melodii, niskie riffy i szaleńcze partie bębnów i maniakalny wokal. Nie poszli na łatwiznę i nie zaciemnili brzmienia, nie zabłocili. Nagrali album dosyć klarowny, gdzie słychać wszystko ale tak kurwa miało być aby w jak największym stopniu móc uczestniczyć w tym pięknym brutalnym rytuale, który po 32 min się kończy i każe powtórzyć jeszcze kilkakrotnie.

Wraz z tą płytą kończy się epoka Shub Niggurath z powodu rozsypania składu. Z otchłani zapomnienia po 14 latach nieoczekiwanie wychodzi drugi album A Deadly Call from the Stars. Nie ma już szalonego Arturo na wokalu, nie ma perkusisty Oscara. Album o dziwo brzmi dobrze, nikt nie dał dupy choć obecny death metal jak prezentuje Shub Niggurath to taki standard. Dalej jest mrok, który potęgują partie klawiszy, brzmienie o wiele bardziej piaszczyste niż poprzednio i nade wszystko inny wokal. To fajny album ale ta fajowość to tylko 1/3 tej, która była na demo i debiutanckim albumie.

Skład:
Paco - Drums (1990-present) ex-Tormentor, ex-Summoning Death
Julio Viterbo - Guitars, Bass, Keyboards (1990-present) Cenotaph, Heavens Decay, ex-Tormentor, ex-Acerus, ex-Obeisance, ex-The Chasm, ex-Question of Madness (live)
Carlos Lopez - Vocals (2011-present) Ancient Gods, Thy Only Forgotten, ex-Hellnomorf

▼ Byli muzycy

Oscar Clorio - Drums, Vocals Cenotaph, Denial, ex-Damned Cross, ex-Heavens Decay, ex-The Suffering, ex-Funereal Moon (live)
Xolotl - Guitars Yaotl Mictlan, ex-Xolotl
Femur - Bass (1990-?) ex-Tormentor, ex-Necroccultus (live)
Slayer - Guitars (1990-1994) ex-Tormentor
Transcosmic Blasphemizer - Vocals (1990-?) ex-Tormentor

Dyskografia:
1990 - Horror Creatures [demo]
1991 - Unknown Adorer [EP]
1992 - Blasphemies of Nether World [EP]
1993 - The Black Goatlike Arise [demo]
1994 - Evilness and Darkness Prevails [EP]
1997 - The Kinglike Celebration (Final Aeon on Earth)
1998 - The Ancient Ones Blasphemies [kompilacja]
2002 - Horror Creatures [kompilacja]
2007 - Hybrid Race [split]
2008 - Inverted Dimensions [split]
2011 - A Deadly Call from the Stars
2018 - Horror Creatures - Definitive Early Works [boxed set]

Horror Creatures demo 1990


Evilness And Darkness Prevails EP 1994


The Kinglike Celebration (Final Aeon On Earth) 1997


A Deadly Call From The Stars 2011

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Sh ... urath/4303

[yog]

Jaki The Kinglike Celebration to jest cios to ludzkie pojęcie przechodzi. TOP3 albumów z meksykańskim deathem (a w kurwę cenię tę scenę).

[deathwhore]

Dla mnie to najlepsze co wypluł Meksyk i jedna z moich ulubionych kapel w ogóle. Pierwsze demo to jeszcze takie nie to, do pewnego stopnia trochę standardowe i nieporadne, ja jestem fanem syfu w brzmieniu, ale tutaj tego syfu jest aż trochę za dużo. Chociaż lubię ten materiał. Od Unknown Adorer zaczyna się jazda i death metal na najwyższym poziomie. Trochę lepsze brzmienie, coraz bardziej złożone struktury numerów, chociaż oczywiście bez pedalskiej sztuki dla sztuki. Blasphemies of Nether World to kontynuacja i znowu wzrost formy, w tym chyba najlepszy numer jaki napisali w ogóle, czyli Legions from Absu. Niestety nie mam rzecz jasna oryginałów, tylko składaka o tytule tożsamym z pierwszą demówką. Tam też jest całkiem spoko koncert, ale jak pamiętam, to chyba niewiele tam słychać.

Jeżeli mowa o demówkach, to mam jeszcze nagrania Tormentor, ale powiem szczerze, że nie za bardzo pamiętam. Może w najbliższych dniach zarzucę i coś skrobnę.

Nie mam The Black Goatlike Araise, materiał wg MA pokrywa się z dużej mierze z Evilness and Darkness Prevails. Ciekawe czy to dokładnie te same numery, czy może jakieś inne wersje. Wątpię czy kiedyś uda się to dostać, ale jeżeli to inaczej brzmi, to chętnie był łyknął. A samo Evilness to dla mnie ideał death metalu. Brzmienie dokładnie takie jakie ma być, wszechobecne zło które czai się za każdym krokiem, osaczające słuchacza, wprawiające w przekonanie, że jego życie niedługo się zakończy. Niebanalne, techniczne riffy. Revenant umoczony w smole? Takie szybkie skojarzenie. Bomba, kiedyś długo tego szukałem, potem wyszła reedycja, może jest jeszcze do dostania za nieduże pieniądze - polecam wszystkim gorąco. Dzięki tej reedycji mnie w każdym razie udało się dostać bicie z 1994, bo zaczęło się wtedy pojawiać też w ludzkich pieniądzach.

Od Kingslike Celebration zacząłem swoją przygodę z zespołem jako 17 letni szczyl i wtedy nie zrozumiałem tego materiału. Na małej, budżetowej wieży z marketu nie zabrzmiał jak należy, poza tym jednak wymaga trochę uwagi. Regularnie jednak dawałem mu szansę, a już po zmianie sprzętu, jak jebnęło głośno, tak w końcu zrozumiałem. Pojąłem ogrom szaleństwa i opętania jakie kryją się na tej płycie. Takie Morbid Angel z wysokości debiutów czy EP, tylko w stężonej dawce. Gdy czytałem popularnego wśród metaluchów pisarza H.P. Lovecrafta (którego metaluchy uważają za geniusza, bo są głupie), to właśnie tak sobie wyobrażałem muzykę Ericha Zanna. Paluszki lizać, zwłaszcza takie słone, po sikaniu.

Powrotny album mam, trochę posłuchałem, to miła muzyka, ale w ogóle nie czuć ducha Shub Niggurath, bardziej The Chasm, a od nadmiaru The Chasm bolą mnie zęby. Za dużo heavy i melodii. Nie jest to takie złe, ale nie utrzymało ciężaru legendy.

[Vexatus]

Ło matko...

Otwierający riff i miłość od pierwszego odsłuchu.

[deathwhore]

Z tym lepszym brzmieniem Unknown Adorer byłem chyba pijany albo niespełna rozumu.

[yog]

W zeszłym roku wyszła kompilacyjka tych materiałów Shub Niggurath, na których za bardzo nic nie słychać. Nazywa się Horror Creatures - Definitive Early Works i na 2CD zawiera następujące tytuły:

CD 1:
Horror Creatures (Demo 1990)
Unknown Adorer 7" Ep (1991)
Blasphemies of Nether World 7" Ep (1992)

CD 2:
Session Tape (30/04/1992)
Live Agora Tape (1993)
Session Tape (18/9/1990)


Wydało to American Line Productions. Leży coś takiego w Old Temple właśnie za 40zł, ale nie wiem, czy to nie jakaś inna wersja, bo wg. MA to wyszło 100 sztuk w tekturowym boxie w A5. Raczej jest to zwykła wersja, sądząc po fotach, w jewelu. Jeśli chodzi o samą jakość nagrań to raczej nic się nie zmieniło względem wcześniejszych kompilacji i np. Unknown Adorer jest zgrywany z winyla.

[yog]

Wczoraj zmarł pierwszy wokalista Shub Niggurath, Arturo Álvarez. Ostatnim materiałem kapeli, na którym śpiewał, było przednie The Kinglike Celebration (Final Aeon on Earth). Wokal miał zacny.

[HUMAN]

RIP...