Sentenced

[Hajasz]

Jest późno a u mnie sobie lecą klasyki od fińskiego Sentenced. Chłopaki pod nazwą Sentenced istnieli od 1989 a ich droga do debiutu płytowego to dwie taśmy demo oraz split 4 kapel. W 1992 niejaka Thrash Records wypuszcza w obieg masakrujący debiut Shadow Of The Past (na płycie jest błąd w słowie shadow dodano literkę s). Płyta ta to klasyk fińskiego death metalu i zarazem absolutna pierwsza trójka z płyt, które wejściem wokalnym kładą na kolana.

Sentenced idzie szlakiem wytyczonym przez krajanów z Amprphis i brytoli z Paradise Lost i oferuje death metal pełen klimatu i mrocznych, posępnych zagrywek. Jako, że Thrash była małą gównianą wytwórnią i szybko się posypała Sentenced ponownie nagrywa demo i tym razem Spinefarm Records wydaje drugi album North From Here, który jeszcze bardziej przesuwa środek ciężkości death metalu w stronę melodii. Mimo tego płyta to zajebisty death metal i bez żadnego zażenowania stwierdzam, że to fińska odpowiedź na At The Gates, która kładzie na kolana.

Mijają dwa lata i w 1995 Sentenced już w barwach Century Media wydaje przełomową płytę Amok, którą poźniej świat nazwie death metalową odpowiedzą na Iron Maiden !!! W tym stwierdzeniu jest sama prawda, gdyż muzycznie Amok to klasyka death metalu z mnóstwem melodii i solami żywcem wyciągniętych z płyt ajronów. I niech nikt nie waży się porównywać Amok do jakichś skurwiałych In Flamesów, Soilworków czy innego gówna bo między tymi zespołami jest PRZEPAŚĆ muzyczna na korzyść Sentenced.

Kolejne płyty dla Century Media ukazują brutalną prawdę, że Sentenced wymięka i każda kolejna płyta ma co raz mniej metalu jako punkt wyjścia. Złapani w pułapkę wielopłytowego kontraktu tracą charyzmatycznego wokalistę Taneli Jarvę. Wydana rok później płyta Down zdaje się zaprzeczać pogłoską o nerwowej atmosferze w zespole lecz kolejne albumy przechodzą bez echa i w 2005 roku świat obiega info o końcu Sentenced.

Zespół żegna się słynnym The Funeral Album, na którym krytycy nie zostawili suchej nitki. Płyta została zrównana z glebą a ja się kurwa pytam dlaczego ? Skoro to jeden z najlepszych albumów zespołu !!! Do bólu szczery, nagrany bez pomocników z wytwórni w studio, którzy służą dobrą radą. Kompletnie nie rozumiem krytyki tej płyty, zajebistej płyty, którą ten zacny zespół pożegnał się z podniesionym czołem.

Skład:
Vesa Ranta - Drums (1989-2005) ex-Anthony, ex-The Man-Eating Tree
Miika Tenkula (R.I.P. 2009) - Guitars (lead) (1989-2005), Vocals (1989-1992), Keyboards (1993-1994, 1998), Bass (1996)
Sami Lopakka - Guitars (rhythm) (1989-2005), Keyboards (1993-1994) Kypck
Ville Laihiala - Vocals (1996-2005) S-Tool, ex-Poisonblack, ex-Breed
Sami Kukkohovi - Bass (1997-2005) Kypck, ex-Solution 13, ex-Mythos, ex-Breed, ex-Fiasco General

▼ Byli muzycy

Lari Kylmänen - Bass (1989-1991)
Taneli Jarva - Bass (1991-1996), Vocals (1992-1996) Diavolos, ex-Chaosbreed, ex-The Black League, Poison Whisky, ex-Impaled Nazarene

▼ Muzycy koncertowi

Niko Karppinen - Bass (1995-1996) National Napalm Syndicate, ex-Legenda, Rämlord, ex-Bloodride, ex-Maple Cross, ex-Plan E
Sami Kukkohovi - Bass (1996-1997) Kypck, ex-Solution 13, ex-Mythos, ex-Breed, ex-Fiasco General
Tarmo Kanerva - Drums (1999) ex-Poisonblack, ex-Solution 13, ex-Magga, ex-Breed, ex-Confusion Red
Antti Pikkarainen - Keyboards (2002) TarpitOrchestra, ex-Barbarianz, The RMS, ex-Reflexion

Dyskografia:
1990 - When Death Join Us [demo]
1991 - Cronology of Death [split]
1991 - Rotting Ways to Misery [demo]
1992 - Shadows of the Past
1992 - Journey to Pohjola [demo]
1993 - North from Here
1994 - The Trooper [EP]
1995 - Amok
1995 - Love and Death [EP]
1996 - Down
1997 - Story: A Recollection [kompilacja]
1998 - Frozen
1999 - Killing Me Killing You [single]
2000 - Crimson
2002 - No One There [single]
2002 - The Cold White Light
2003 - Routasydän [single]
2005 - Sentenced / Orphaned Land [split]
2005 - Ever-Frost [single]
2005 - The Funeral Album
2006 - Buried Alive [live]
2006 - Buried Alive [video]
2006 - Buried Alive [boxed set]
2008 - The Glow of 1000 Suns / Amok Run [single]
2009 - Manifesto of Sentenced [kompilacja]
2009 - Coffin - The Complete Discography [boxed set]
2012 - Death Metal Orchestra from Finland [boxed set]






MA: https://www.metal-archives.com/bands/Sentenced/162

[Arson]

Znam w zasadzie tylko demka i debiut, ale bez zażenowania czy wstydu mogę stwierdzić, że w zupełności mi to wystarcza. "Shadows of the Past" to jeden z moich ulubionych deathowych krążków i zdecydowanie najlepsza rzecz, jaką udało się im spłodzić. Moją uwagę szczególnie przykuwa rewelacyjny wokal Tenkuli, który być może nie powala mocą, aczkolwiek jest w nim tyle ekspresji i czegoś szczególnego, co zajebiście mi się podoba i idealnie zgrywa z muzą. Do tego dorzucić należy fantastyczne zwolnienia i melodie, jak np. w "Rot to Dead", czy sporo akustycznych klimacików bez zbędnej pedaliady. Nawet ta nieco infantylna okładka ma swój urok. Jak dla mnie klasyk i basta!

[Pioniere]

Sentenced idzie szlakiem wytyczonym przez krajanów z Amprphis i brytoli z Paradise Lost i oferuje death metal pełen klimatu i mrocznych, posępnych zagrywek

Ja bym do powyższych dodał jeszcze nieco feelingu z Obituary.

Z tego co wydali dla mnie tyko debiut, demosy oraz rzeczony wyżej split to zacne materiały, godne słuchania i powracania doń z niekłamaną przyjemnością, choć przyznam, że ostatniej nie słyszałem wcale. Reszta pomimo wspomnianej przez @Hajasza wyższości nad ogółem Melo pitu-pitu, nie przekonuje mnie do sięgania po nie.

[pp3088]

Jedna z najlepszych fińskich kapel. Zdecydowanie. Czy to w realiach death, melodeath czy gotyckiego metalu - nie ma znaczenia, od zawsze ekstraklasa. Lubię debiut i demówki, dwójka też daje radę. Tutaj zostawię miejsce deathowym wyjadaczom, oni nachwalą te materiały wystarczająco. Amok mnie zawiódł, nie czuję tej płyty. Down już trochę lepiej, ale nadal nie porywa mnie w takim stopniu jak następne 3 płyty.

Od Frozen uwielbiam absolutnie. Natomiast samo Frozen? Jaki to jest dobry album! Otwieracz Kaamos wprowadza niesamowity nastrój, dalej mamy tak dobre rzeczy jak Farewell, The Rain Comes Falling Down, czy mój ulubiony The Suicider.. Bardzo dobry album, jedna z najlepszych rzeczy w szeroko pojętym gothic metalu.

Crimson stawiam na drugim miejscu w dyskografii Finów. Bleeding in My Arms, Home in Despair, Dead Moon Rising czy świetny, singlowy Killing Me, Killing you. W takim Broken mamy fajny połamany motyw gitarowy, do którego trudno nie machać łepetyną.

The Cold White Light - zdecydowanie mój ulubiony album Filmów. Jak usłyszałem pierwszy raz Blood & Tears za gówniarza to mną pozamiatało. Co za moc! Co za melodyjność. Cross My Heart And Hope To Die posiada niesamowite pokłady energii, ciężko wysiedzieć. Jak ja lubię to płytę. Top 10 gothic metalu spokojnie.

Funeral Album - bardzo mi się podobał swego czasu, ale osłuchałem się tak mocno, że dziś nie mogę słuchać go w całości. Potężny End Of The Road to jeden z najlepszych utworów w ich karierze. A May Today Become the Day to dla mnie zawsze brzmiało jak Iron Maiden.


When Death Join Us Demo 1990 - 7/10
Rotting Ways to Misery Demo 1991 - 7/10
Shadows of the Past Full-length 1992 - 8/10
Journey to Pohjola Demo 1992 - nie znam
North from Here Full-length 1993 - 7/10
The Trooper EP 1994 - nie znam
Amok Full-length 1995 - 5/10
Love and Death EP 1995 - 5/10
Down Full-length 1996 - 6/10
Frozen Full-length 1998 - 8/10
Crimson Full-length 2000 - 8/10
The Cold White Light Full-length 2002 - 8.5/10
The Funeral Album Full-length 2005 - 7/10



Konkludując, uważam ze zmiana stylu na lżejszy wyszła kapeli tylko na dobre. Bardzo rzadko dochodzę do takich obserwacji, ale tutaj muszę o tym wspomnieć.

[Fingolfin]

Muszę przyznać, że z dyskografią Sentenced zapoznawałem się w mocno mieszanej kolejności, bo najpierw poznałem 5 ostatnich albumów, później zahaczyłem o debiut, a na samym końcu zainteresowałem się okresem melo-deathowym. I, podobnie jak @pp3088, uważam, że zmiana stylu nie wyszła na złe, gdyż naprawdę mieli pomysł na granie.

Oczywiście deathowy debiut był genialny, jednak z Laihialą na wokalu, w lżejszym wydaniu też dobrze kapela wyglądała.

Z całej ich kariery nie mogę się przekonać do "North from Here" i "Amoku". Zawsze jak zasiadałem do obu tworów, to nie mogłem skończyć choćby jednego. Po dwóch, trzech utworach zajmowałem się czymś innym na tyle, że nie zwracałem uwagi na to co leci.

Jeszcze co do "Crimson", to dziwię się pp, że nie wspomniałeś o "The River", który, według mnie, swoim klimatem wbija gwoździe do trumny.

[Zsamot]

No i sobie zacząłem kompletować Finów.

Znam wszystko, czas na fizyczniaki.

The White Cold Light najpierw. Fajnie się słucha, nie oczekuję uniesień, ale porządne metalowe grzańsko w totalnie heavy odmianie.

Już w liceum mnie kumpel zamęczał Amokiem, ale zawsze coś tam było mi nie po drodze.

[EdusPospolitus]

Najlepszy Sentenced to przecież "North From Here", świetne skrzyżowanie Atheist i debiutu At The Gates. Zaraz potem debiut i bardzo fajny "Amok".

[brzask]

Dawno nikt nie ruszał tematu a akurat załadowałem na słuchawkach wspaniały Amok Finów - kwintesencja melodyjnego death metalu, świetna płytka i niejako odpowiedź na szwedzkie granie w tym czasie, choćby takich ekip jak Edge of Sanity czy nieco mniej docenionego (niesłusznie!) Dark Tranquillity.
To co uderza to brzmienie - tak chyba nikt wcześniej nie zagrał...dodając sporo elementów heavy metalowych do death metalu.
Poza tym albumem bardzo też lubię mroczny i klimatyczny debiut Shadows of the Past ... ale on poleci już klasycznie z płyty wieczorem.

[brzask]

No i debiut Cienie przeszłości zakręcil się po latach kilkukrotnie w odtwarzaczu w weekend i pozamiatał konkretnie. Piękna płytka... mroczny death zagrany często w średnich i wolnych tempach, a nawet i czasem gdzieś lekko ocierający się i o doomowe motywy. Nieco przypomina mi całość Bolt Thrower i Obituary jeśli na siłę miałbym rzucić czymś dla porównania - słychać jakieś inspiracje - przecież w tym momencie Angole mieli już na koncie 3 albumy a Amerykanie 2.
Do tego wszystkiego bardzo solidna produkcja i spore umiejętności tych (wówczas) nastoletnich chłopaków.
Palce lizać, tak death metal gra już niewielu... choć zaraz ..czytam, że bardzo chwalicie death-doomowy Worm więc chętnie posłucham

[Hajasz]

Debiut Sentenced świetny ale z całym szacunkiem gdzie tam go stawiać obok Bolt Thrower czy nawet Obituary !!! To całkiem inne spojrzenie na death metal.

[brzask]

Spojrzenie na pewno inne bo te dwie wymienione kapele muzycznie były bardzo charakterystyczne i nie do podrobienia ...ale ja tam słyszę mimo wszystko jakieś wpływy i szczególnie w wolniejszych partiach trochę mi się gra Finów z tymi kapelami skojarzyła.
A co do faktycznych inspiracji...pewnie trzebaby odgrzebać jakieś stare wywiady i może sami coś tam nawet Finowie mówili.

[Pioniere]

Nie pamiętam, abym widział gdzieś w wywiadach z nimi jakiejkolwiek wzmianki o Bolt Thrower, który raczej nie należał do grona ich inspiracji, choć zapewne znali ich muzę w tamtym okresie. Wyczytałem za to wielokrotnie o tym, jak bardzo podoba im się Atheist i wczesny Death, a także, jak bardzo nie cierpią Harmony Corruption.

[Blind]

Ja z kolei miałem ochotę wczoraj na piosenki, więc postanowiłem sprawdzić tych Finów, nie znając od nich nic, i sięgnąłem po Frozen. Okazało się, że masa tam dobrych piosenek, świetnych zagrywek gitarowych i jeszcze lepszych wokali. Facet miał wokal do takiej muzyki. Takie The Suicider czy One With Misery siadło idealnie. To jest ten fajny gotyk - bez tandetnych klawiszy i przesadnego plastikowego patosu.
Będzie trzeba nadrobić death metalowe początki, bo jednak to klasyka.

[Vexatus]

Bardzo lubię ich pierwszą płytę z tą koszmarnie kiczowatą okładką... i chyba nic więcej.

[Pioniere]

Bardzo lubię ich pierwszą płytę z tą koszmarnie kiczowatą okładką... i chyba nic więcej.

Jak nic więcej w tym cię nie zainteresowało, to słabo.

[Vexatus]

Przynajmniej połowy płyt nawet nie słyszałem i jakoś kompletnie nie mam na to ciśnienia.

[brzask]

Debiut Sentenced odsiewa chlopców od mężczyzn -
zarówno okładka jak i zawartość !

[Pioniere]

Przynajmniej połowy płyt nawet nie słyszałem i jakoś kompletnie nie mam na to ciśnienia.

Przecież moje zdziwienie, nie odnosi się do innych ich, niesłyszanych przez ciebie płyt, a właśnie świetnego debiutu.

[Hajasz]

To jest ten fajny gotyk...

Bez konkretnych szczot nie ma fajnego gotyku.

[Vexatus]

Przecież moje zdziwienie, nie odnosi się do innych ich, niesłyszanych przez ciebie płyt, a właśnie świetnego debiutu.

Dziwisz się, że debiut mi się podoba?

[Pioniere]

Dziwisz się, że debiut mi się podoba?

Odebrałem to zdanie tak, że podoba ci się z niego, jedynie kiczowata okładka

[dj zakrystian]

Okładka jest zajebista, pełna szczegółów i klimatu. A zawartość, to po prostu najwyższej próby fiński, mulisty def.

[Vexatus]

Okładka to akurat najgorszy element tej płyty.