Solstice

[DiabelskiDom]

Nieco, niestety, zapomniany i sporo mniej popularny przedstawiciel epic doom metalu. Niesłusznie, bo pierwsze dwie płyty to w moim mniemaniu kanon gatunku i rzeczy do wymieniania jednym tchem obok największych tuzów stylu. Siedząc w heavymetalowo-epickim doom metalu Solstice uderza w wręcz folkowe struny, dając swojej muzyce woń wrzosowiska, wiatru i szarych chmur, co znacznie wyróżnia ich na tle reszty. Możliwe, że też jest powodem mniejszej popularności, aczkolwiek nie jestem w stanie się do tego przychylić, bo ten leśno-polny wydźwięk muzyki i wokalu w żadnym razie nie łagodzi istoty samych dźwięków.

Pierwsza duża płyta, czyli Lamentations z 1994 roku to absolutny cios. Potężny doom kontrowany melodyjnym, śpiewnym głosem wokalisty. Kopalnia hitów, co utwór to chce się śpiewać coraz głośniej i bardziej i tylko wznieść w górę miecz na smaganej wichrem skale wysoko nad brzegiem dzikiego morza. Takie Absolution in Extremis bądź These Forever Bleak Paths to od lat niezapomniane hiciory zespołu, a przecież płyta jest ich pełna.

Nawiasem mówiąc zespół nie miał szczęścia do wokalistów, którzy zmieniali się jak w kalejdoskopie. Po kilku mniejszych wydawnictwach zespół przyłożył w 1998 kolejnym ciosem o tytule New Dark Age, już z innym gardłowym. Trzeba jednak przyznać, że aura przygnębiająco-zamiejskiego, wietrznego wrzosowiska została utrzymana, będąc ciągle niejako znakiem rozpoznawczym zespołu. Gitarowo-perkusyjne ciężary ponownie są łamane łagodnym śpiewem a zawartość płyty obradza hitami nie z tej ziemi. Posłuchajcie choćby takiego Cimmerian Codex, przecież to się samo śpiewa, nagrywa i wysyła do The Voice of Poland!

Nadmienić należy zajebiste brzmienie obydwu albumów. Idealnie wyważyli tę smutną epickość i potężne uderzenia wraz z mocarnymi, cyklopowymi riffami. Nawet z jakiegoś streamingu brzmi to rewelacyjnie, a co dopiero będzie z placka (który, nawiasem mówiąc, czeka na mnie za morzem, nad czym ubolewam, bo najchętniej bym zaraz natychmiast już sobie pierdolnął z gramiaka)?!

Po wydaniu tej płyty zespół po trosze zawiesił działalność, po trosze zamilkł, by od 2007 roku zacząć zasypywać lud małymi wydawnictwami, demówkami, kompilacjami itp aż do 2018, gdy wyszedł ostatni, duży album, czyli White Horse Hill. Na razie mogę powiedzieć, że podoba mi się on na najmniej ze wszystkich słyszanych materiałów Solstice, ale też uczciwie muszę przyznać, że nie słuchałem go jakoś wiele razy, a na pewno nie tak jak choćby dwóch starszych pełniaków. Niemniej obydwa wspomniane to ciosy nad ciosami, niedoceniane perły w koronie epickiego doom/heavy metalu i zachęcam każdego do zapoznania się z nimi, zwłaszcza, jeśli pretenduje do znawcy doomu.

Skład:
Richard M. Walker - Guitars (1990-2002, 2007-present) Isen Torr, ex-Sludgelord, Solomon Kane, ex-Pagan Altar, ex-Napalm Death (live), ex-Bio-Hazard, ex-Discontrol, ex-Harmony As One, ex-Nailbomb, ex-Sore Throat, ex-Warfear, ex-Wartorn
Daryl Parson - Bass (2018-present) ex-Dark Embrace, ex-The Enchanted
Dan Capp - Vocals (2022-present) Gràb, Hammer of the Gods, Speirling, Woses, Wolcensmen, ex-Winterfylleth
Mark Capp - Drums (2023-present) Speirling, Woses, ex-Ethernal, ex-Portent
Alex Storrsson - Guitars (2023-present) Storrsson, ex-Hundred

▼ Byli muzycy

Brendan Dawson - Bass (1990-1993) ex-Serenity
Gary Riley - Drums (1990-1993) ex-Serenity, ex-Khang
Dave "Doom" Talbot - Guitars, Vocals (1990-1991) ex-Doom
Lennaert Roomer - Guitars (1991-1992), Drums (1994-1995) ex-Chorus of Ruin, ex-Boycot, ex-Claustrophobia, ex-Discontrol, ex-Distress, ex-Harmony as One, ex-Nailbomb, ex-Wartorn
Paul Youdan - Vocals (1991-1992)
Lee Baines - Guitars (1992-1993) Crowsblood, Lazarus Blackstar, ex-Monolith Cult, ex-Serenity, ex-The Dead Resurrected, ex-Khang, Oakenthrone
Mark Stoisavlevic - Vocals (1992-1993) ex-Seer's Tear
Gian Pyres - Bass (1993), Guitars (1994-1996) ex-Screamin' Daemon, ex-Saetith (live), ex-Gorerotted, ex-Cradle of Filth, ex-Dragonlord (live), ex-Sarah Jezebel Deva (live), ex-The Rotted, ex-Ship of Fools, ex-Christian Death (live)
Lee Netherwood - Bass (1994-2002) Fireblade, ex-Diekriest, ex-Karrion, ex-Damage, Inc., Criminal Justice, ex-Godthrymm
Simon Matravers - Vocals (1994-1995) ex-Matravian, ex-Mourn, ex-Graven Image (UK)
Shaun Taylor-Steels - Drums (1995-1996, 2007-2010) Godthrymm, Vestige of Virtue, ex-Vagrant God, Combath, Nåe, ex-My Dying Bride, ex-Anathema, ex-Ironside, ex-Severed Heaven, ex-Agone
Rick Budby - Drums (1996-2002, 2016-2023) Civilised Society?, ex-Karrion
Hamish Glencross - Guitars (1996-1999) Godthrymm, ex-Vallenfyre, ex-My Dying Bride, ex-Seer's Tear
Tom Phillips - Vocals (1996) ex-Polaris, ex-While Heaven Wept, ex-Brave, ex-Twisted Tower Dire, ex-Grand Belial's Key (live), ex-Parasitic Infestation, ex-Arise from Thorns, ex-3.14
Morris Ingram - Vocals (1996-2002) ex-Fireblade
Jerry Budby - Guitars (2000) Civilised Society?, ex-Karrion
Roberto Mendes - Guitars (2001-2002)
Diccon Harper - Bass (2007-2010) Pagan Altar, ex-Voice of Destruction, ex-Demoniac (live), ex-DragonHeart, ex-DragonForce, ex-Lucifer, ex-Raven Wolf, ex-Phoenix
Adrian Miles - Vocals (2007-2010) Traitorr, ex-Seasons of Sorrow, ex-Salix, ex-Funeral Circle, ex-Canticle
Lenny Robinson - Bass (2010-2012) Asomvel
Richard Horton - Drums (2010-2011) Scarab, ex-Nightblade
Andy Whittaker - Guitars (2010-2020) ex-Iron Void, ex-The Lamp of Thoth, ex-Spirit Descent
Paul Britton - Vocals (2010-2011) Scarab, The Battle of Britton, ex-Trappazat, ex-Jameson Raid
Del Nichol - Drums (2011-2012) ex-Asomvel, ex-Noumenon
Paul Kearns - Vocals (2011-2019) ex-Arcane Sun, ex-Fifth Dominion, ex-The Fifth Dominion, ex-Eden Obscured, ex-Pieta, ex-The Pale Fall
Ian Buxton - Bass (2012-2018) Lazarus Blackstar, Psychlona, Wolves in Winter, ex-Chorus of Ruin, ex-Monolith Cult, ex-Silverburn, ex-Slammer, ex-The Dead Resurrected
James Ashbey - Drums (2012-2016) Lethean, ex-Deceptor, ex-Craven Idol, ex-Doctor Death
H. Thorne - Vocals (2019-2022) ex-Chalice

▼ Muzycy koncertowi

Felipe Plaza Kutzbach - Vocals (2011, 2019) Capilla Ardiente, Crank, Deströyer 666, Procession, Scald, Nifelheim, ex-Vein, ex-Mourners Lament
Andreas Libera - Bass (2014) Eirð, ex-Inc, ex-Spirit Descent, ex-Violence Unleashed, ex-10.000 km² gegen die Zeit, ex-Cold Embrace, ex-Wolfgard, ex-Aeternitas, ex-Damage Trust, ex-Holy Moses
Bryan Outlaw - Vocals (2017) ex-Monolith Cult, ex-The Dead Resurrected, ex-Threads, ex-Khang

Dyskografia:
1991 - Lamentations [demo]
1992 - MCMXCII [demo]
1993 - Promo 93 [demo]
1994 - Ragnarok [demo]
1994 - Lamentations
1996 - Halcyon [EP]
1997 - Drunken Dungeon Sessions [demo]
1997 - Solstice / Twisted Tower Dire [split]
1998 - New Dark Age
1998 - Drunken Dungeon Sessions II [demo]
2001 - Englander [demo]
2001 - Gloves of Metal / Fast Taker [split]
2007 - Knock 'Em Down to Size Part I [split]
2008 - Only the Strong [kompilacja]
2010 - Epicus Metalicus Maximus [kompilacja]
2013 - Sinistral History Vol​.​1: 1991-1993 [kompilacja]
2013 - Death's Crown Is Victory [EP]
2014 - Sinistral History Vol​.​2: 1994-1997 [kompilacja]
2014 - White Horse Hill [demo]
2015 - Blood Fire Doom [boxed set]
2015 - Never Surrender [boxed set]
2016 - To Sol a Thane [demo]
2018 - White Horse Hill
2019 - White Thane [EP]
2020 - Angleland (Archive 2012 - 2018) [kompilacja]
2021 - To Sol a Thane / Death's Crown Is Victory [kompilacja]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Solstice/718
BC: https://solstice-englander.bandcamp.com/music

[pit]

New Dark Age jest najlepsze. Nie jest to "twój typowy epic /doom metal", ponieważ mimo, że osiągają granice patosu to nie nigdy nie zbliżają się do śmieszności. Mogliby nawet rozgrzewać publikę przed jakim Kyuss i tym podobne. I pewnie dlatego nie chwycili w środowisku fanów Manowar.

[DiabelskiDom]

Osobiście skłaniałbym się jednak ku debiutowi, jako najlepszemu, chociaż to właśnie New Dark Age ma Cimmerian Codex, czyli utwór, który chyba najczęściej nucę w domu, w pracy i na podwórku.

[DiabelskiDom]

Winds from the black mountain rend and tear
Sepulchral thanes, so much walking dust
Icelocked the nexus, an empire awaits
Axiom abhorent, protean triumvirate



Cieszcie się razem ze mną! Pierwsze wydanie na białuchu, rocznik 2000 kupione za połowę tego, co można znaleźć po Dis-cocksach oraz egayach. Jak to doskonale brzmi, jak pięknie teraz słychać (taa, jakby wcześniej nie było słychać) te kontrasty między śpiewem a doomowym ciężarem muzyki. Uczciwie muszę powiedzieć, że jednak nie ma co wybierać między pierwszym a drugim albumem. Obydwa są na tym samym, zajebistym poziomie. Kapitalna kapela.

Wsiadam znów na drakkar wiozący mnie wprost w mroki średniowiecza!

[pp3088]

Tak jak już wspomniano debiut i jego następca to bardzo dobre płyty. Brzmi to jak przyzwoity mix Solitude Aeternus i Manilla Road, czyli epic doom nagrany z godnością. Ilość muzyków która przewinęła się przez ten zespół jest po prawdzie imponująca.

Oryginalna okładka Lamentations to znacznie większy stos niż ten generyczny AI-obrazek:

[DiabelskiDom]

Oryginalna okładka Lamentations to znacznie większy stos niż ten generyczny AI-obrazek:

Oczywiście, dlatego specjalnie zakupiłem sobie późniejszą wersję winylową, na której jest oryginalny obrazek. Za te wszystkie wcześniejsze koszmarki rodem z jakiegoś League of Legends to ktoś w ryj powinien zebrać.

Cosmic Key Creations po pierwszej akcji z lotem po linii Metal Supremacy (swoją drogą oni wydali jako pierwsi winyla z New Dark Age, którego dumnie prezentuję wyżej i tutaj nie próbowali zbytnio szukać chuja do dupy) poszli po rozum do głowy i wydali ostatecznie prawilne wersje.

[DiabelskiDom]

Oryginalna okładka Lamentations to znacznie większy stos niż ten generyczny AI-obrazek:

Oczywiście, dlatego specjalnie zakupiłem sobie późniejszą wersję winylową, na której jest oryginalny obrazek. Za te wszystkie wcześniejsze koszmarki rodem z jakiegoś League of Legends to ktoś w ryj powinien zebrać.

Cosmic Key Creations po pierwszej akcji z lotem po linii Metal Supremacy (swoją drogą oni wydali jako pierwsi winyla z New Dark Age, którego dumnie prezentuję wyżej i tutaj nie próbowali zbytnio szukać chuja do dupy) poszli po rozum do głowy i wydali ostatecznie prawilne wersje.

Aż zacytuję sam siebie, bo W KOŃCU JEST!




W penis mi się ten obrazek podoba. Kolorystyka, szczegóły, sam motyw pogrzebu na drakkarze. Siedzę, slucham i oglądam już któryś raz

Muzycznie już się rozpływałem wyżej, ale to jest tak dobre, że nie zaszkodzi się powtórzyć. Świetna płyta, świetny wietrzny epic doom. O, właśnie leci Absolution in Extremis i usta same się układają w refren.


And I bleed from my heart
With no one to heal
So alone, so afraid
Only pain left to feel

Piękny materiał.