Sadness

[Hajasz]

Szwajcarski Sadness to kult absolutny, a grany przez nich doom death metal z delikatnymi naleciałościami black metal to jeden z najoryginalniejszych, jaki słyszałem. Pozamiatali na rewelacyjnym demo Y nagranym w 1991 roku i poprawili na drugim Eodpus rok później.

Duży album był tylko kwestią czasu i tak też się dzieje, bo w 1993 wychodzi mokry sen każdego kolekcjonera takich dźwięków, Ames De Marbre, wydany nakładem Witchunt Records. 35 min muzyki pięknej, emocjonalnej, niepokojącej, zaskakującej. Absolutne kurwa arcydzieło, a numer Red Script to taka emocjonalna petarda, że ciary i miękkie kolana gwarantowane.

Drugi album, wydany w 1995 roku Danteferno, to znaczna zmiana stylu na mroczniejszy doom metal z elementami gotyku. Choć debiutu nie przebił, pełno na nim emocji, wzniosłych zagrywek, różnorodnych wokali.

Sadness zostawił też ślad w Polsce, wydając dla - jeszcze wtedy stricto metalowej - Mystic Production mini album Evangelion. Płytka ta jeszcze bardziej poszła w klimaty gothic doom, na której zabrakło tych emocji z dwóch pierwszych płyt. Aby Mystic mogła to wydać jako pełny album, zostały dograne trzy klasyczne utwory z dwóch pierwszych płyt.

Skład:
Kron - Keyboards
Steff Terry - Vocals, Bass ex-Mistery Cold, ex-Alastis
Gradel - Drums (1989-?)
Phillippe Riand - Guitars (1989-?) ex-Chiva

▼ Byli muzycy

Andy Zuf - Bass
Eric Bouillou - Vocals, Bass ex-Alastis
Lloyd - Keyboards (1995)

Dyskografia:
1991 - Y [demo]
1992 - Eodipus [demo]
1993 - Ames de Marbre
1995 - Danteferno
1997 - Evangelion [EP]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Sadness/14065

[HUMAN]

Wokale na Ames De Marbe to mistrzostwo..... Płyta wybitna.

[Pan Efilnikufesin]

'Ames de Marbre' to dzieło absolutne. Album od strony technicznej jest tak zrealizowany że można z papci wyskoczyć. Ze skarpetami i paznokciami.

'Dantaferno' duuuuużo dalej, ale skoro dojebali na debiucie to sami się poniekąd zabili.

Epki można posłuchać podczas obierania ziemniaków.

[yog]

No no, ten Ames de Marbre to, widzę, niekiepska mieszanina samaelowskiego doomowania, śródziemnomorskiego blackowego gotycyzmu i muzyki plemiennej, z rytmiką zimnej fali oraz neo-klasycystycznymi plamami dla smaku. Spodziewałem się zupełnie czego innego, ale nie powiem, żebym był w jakimkolwiek stopniu zawiedziony.

[Pan Efilnikufesin]

Na szybciutko jebne ze Chiva jebnal kiedys solowy album zatytulowany 'Oracle Morte'.

[yog]

25 maja 2018 roku, nakładem Vic Records, wychodzi reedycja Ames de Marbre, debiutu Sadness. W ramach bonusów 2 demosy - Y oraz Eodipus.

[Lis]

Kupiłem tę EPkę niedługo po premierze, gdzieś pod koniec lat 90, wbrew całemu światu który twierdził że jest chujowa, no i kosztowała 5zł. Dziś chyba pierwszy raz od tamtej pory włożyłem ją do odtwarzacza. Kiedyś słyszałem już te utwory z plików jednym uchem gdy obierałem ziemniaki, ale teraz przysiadłem do nich jak należy. Prawda, jest to co innego niż było wcześniej, oni w ogóle z płyty na płytę mocno ewoluowali, te utwory są w jakiś dziwny sposób pokręcone, groteskowo przerysowane, jakby napisane w przerwach od delirium, ale mnie się to podoba, może nawet dziś brzmi to lepiej niż wtedy, a może to nostalgia za latami 90. A ta miniaturka Nosfera to już w ogóle zajebista. No i jak są cycki na okładce to wiadomo że +10 do oceny. Ciekawe co się z nimi stało, podpisali kontrakt z Mystic, który snuł wielkie plany kolejnych płyt, a tu nagle koniec. Czytałem też ostatnio jakiś wywiad z Chiva z tamtych czasów, zarzekał się na wszystkie świętości że w 2000 roku będzie koniec świata, i nie ma innej opcji i wszyscy niedowiarcy jeszcze zobaczycie. Może zabunkrował się gdzieś na amen, i tyle z Sadness.

[HUMAN]

up.Dla mnie wtedy 2 była zbyt miękka , zresztą wtedy poniżej Sepultury nie schodziłem
ps . trza się kiedyś tego browca czy lepiej whisky wreszcie napić ,zaraz odpalam wspomniany album

[Lis]

Chętnie, tylko z logistyką może być problem, poruszam się tylko samochodem, a trochę się to kłóci z piciem alkoholu

[brzask]

Ames de Marbre to było (i jest) coś. Pamiętam jak trochę zniechęcony okładką nie spieszyło mi się jakoś by to sprawdzać...ale jak już posłuchałem to ustawiłem się w te pędy z czystą kasetą w kolejkę do jednego znajomego innego znajomego;) by to przegrać jak najszybciej.
A aktualny odbiór okładki? - oczywiście zajebiście oryginalna i pięknie dopełniająca całość tego materiału.

[kataton88]

Mnie dwójeczka swego czasu zniechęciła do tej kapeli. Teraz w sumie słucha mi się tego bardzo fajnie jak większości muzy z lat 90., ale wtedy to jakieś przeeegzaltowane i napuszone mi się wydało. W sumie nie wiem, czy to sentyment czy "dojrzałem" do takich rzeczy.

Trochę było tych ananasów wieszczących koniec świata i trudno ich posądzać o kampanię reklamową, bo jeśli miało pierdolnąć wszystko, to po kiego wała coś kupować...

[Thorgal]

Kupiłem tę EPkę ...

Ale żeś Waćpan wygrzebał sadomaso-cyculę..
Kupę lat tego nie słyszałem, poza utworem z dysku promocyjnego, bo te ich dyski czasem wrzucam dla miłych wspomnień.
Top to nie był z tego co pamiętam. W przeciwieństwie do debiutu. Dwójki chyba nie poznałem.
Ten kolejny projekt Chiva też mnie nie zachęcił.
Ale cycula fajna - plus ode mnie.

[Lis]

To dziewczyna jednego z nich
Ściągnąłem sobie ostatnio tę solową płytę Chiva, i mocno średnie to, taki prosty darkwave/metal jaki był wtedy popularny, większość tego brzmiała jak zrobione w jedno natchnione popołudnie.

[Hajasz]

To dziewczyna jednego z nich

W wywiadzie dla Mystica mówili, że to ich fanka, która jeździ na wszystkie koncerty.

[Lis]

O ten wywiad do Mystica chodzi? W każdym razie ten jest po wydaniu i dotyczy Evangelion.

[Hajasz]

Oni chyba tylko ten jeden mieli dla Mystic. Wiem, że gdzieś pisane było, że to jakaś fanka. Może z fanki awansowała wyżej.

[Thorgal]

Przy odpowiednim wyeksponowaniu artystycznej formy jej osobowości, mogła awansować

Przesluchałem sobie dziś tą EPkę i moim zdaniem nieźle się to zestarzało. Wnoszę, że lepiej niż ta wyuzdana pani
To był na tamten czas jakiś eksperyment, ale jednak dość spójny. Doomowe wtręty robią robotę. Lepsze to niż zapamiętałem. Jutro w drodze do pracy poleci debiut