Therion

[hellpanzer]

Do "Secret of the Runes" całkiem przyjemne granie, potem coraz gorzej a najnowsze dokonania to dno absolutne. Deathowe początki jak dla mnie średnie, zdecydowanie nie moja bajka. Właśnie leci sobie "Theli", bardzo fajny materiał, ale ta okładka to jedna z najpaskudniejszych jakie widziałem w życiu, wyglada jak screen z wątpliwej jakosci kopii Gothica czy innego Elder Scrollsa.

[DiabelskiDom]

Ja ostatnio słuchałem przejściowych albumów między death metalem a symfonią i bardzo dobrze się słuchało, zarówno Symphony Masses jak i Lepaca Kliffoth. Na tej drugiej już było słychać dużo takiego grania jak na kolejnych, zwłaszcza na Theli (np zamykający cały album utwór Evocation of Vovin), ale trzeci album to bardzo ciekawa, warta powrotu po latach mieszanka death metalu i symfonii, nie jakoś bardzo odległa od tego, co na późniejszych płytach robiło amerykańskie Acheron.

[Szajtan]

Nowy clip do utworu “Eye of Algol”

[Pogan696]

Ała....

[Szajtan]

5 maja dzięki Nuclear Blast ukazał się nowy singiel Litany Of The Fallen.

[EdusPospolitus]

Dla mnie ten zespół to pierwsze cztery płyty.

"...Of Darkness" - kawał porządnego mrocznego death metalu z młodzieńczą werwą. Solidny wpierdol i pierwsze CD jakie sobie od nich sprawiłem.

"Beyond Sanctorum" - zapowiedź ambitniejszych, bardziej połamanych i symfonicznych form. Wszystko to jednak bardzo fajnie wcielone w death metalową stylistykę. Cholernie lubię też te orientalne melodyjki w "The Way".

"Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas" - mój faworyt. Do death metalowego Therion doszło masę (hehe) progresji, symfonicznych wstawek, klimatowania czy nawet jakieś awangardy na kształt Carbonized czy innego Pan.Thy.Monium (oczywiście to luźne skojarzenie). Dość wymagająca rzecz, ale pełna kapitalnych melodii i baśniowego klimatu, a warto dodać, że wciąż zamknięta w deathowych ramach. Ścisła czołówka Therion.

"Lepaca Kliffoth" - wyraźne odejście od death metalu i pierwszy poważny zgrzyt w dyskografii. Tym razem doszło jeszcze więcej symfonicznych brzmień, ładniejszych melodii oraz podniosłych klimatów. O dziwo nieźle wypadają tutaj też te skoczne rytmy, ale jako całość jest stanowczo za lekko i zbyt pretensjonalnie.

Późniejszych już nie dawałem rady wysłuchać, a tego powyżej to chyba nie ma co odpalać

[dj zakrystian]

U mnie słuchalne do Secrets of the Rune. A ten nowy numer popelina straszna.

[DiabelskiDom]

"Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas" - mój faworyt. Do death metalowego Therion doszło masę (hehe) progresji, symfonicznych wstawek, klimatowania czy nawet jakieś awangardy na kształt Carbonized czy innego Pan.Thy.Monium (oczywiście to luźne skojarzenie). Dość wymagająca rzecz, ale pełna kapitalnych melodii i baśniowego klimatu, a warto dodać, że wciąż zamknięta w deathowych ramach. Ścisła czołówka Therion.

"Lepaca Kliffoth" - wyraźne odejście od death metalu i pierwszy poważny zgrzyt w dyskografii. Tym razem doszło jeszcze więcej symfonicznych brzmień, ładniejszych melodii oraz podniosłych klimatów. O dziwo nieźle wypadają tutaj też te skoczne rytmy, ale jako całość jest stanowczo za lekko i zbyt pretensjonalnie.

Późniejszych już nie dawałem rady wysłuchać, a tego powyżej to chyba nie ma co odpalać

Proste, że Symphony Masses... to świetna płyta. Dla mnie w zasadzie idealna symbioza tego, co było fajne na kilku następnych (do Secret od the Runes powiedzmy) z bardziej ekstremalnym metalowaniem z pierwszych dwóch. Słychać tam pomysł i głowę a w dodatku, jak sobie jakiś czas temu tego słuchałem, to dotarło do mnie, że muzyka na tym albumie to całkiem nieodległe granie od kultowego Acheron, kiedy zaczęli na pełnej mieszać metal śmierci i symfonie.

Aha, Lepaca Kliffoth też słuchałem niedawno i akurat tego też słuchało mi się dobrze. Dużo lepiej niż debiutu i dużo lepiej niż ostatnich wysrywów. Przy chęci na lżejsze, bardziej kiczowate granie wypada nad wyraz elegancko po latach.

[Szajtan]

Nowa płyta ukaże się 28. października. Jej tytuł to Leviathan II.

Tracklist:
1. Aeon of Maat
2. Litany of the Fallen
3. Alchemy of the Soul
4. Lunar Coloured Fields
5. Lucifuge Rofocale
6. Marijin Min Nar
7. Hades and Elysium
8. Midnight Star
9. Cavern Cold As Ice
10. Codex Gigas
11. Pazuzu
Bonus Tracks:
12. Aeon Of Maat (Alternative Vocals Version)
13. Pazuzu (AOR Version)

[Hajasz]

To chyba jeden z niewielu kultowych szwedzkich zespołów, na którego płyty już nikt nie czeka.

[Pioniere]

To chyba jeden z niewielu kultowych szwedzkich zespołów, na którego płyty już nikt nie czeka.

No tak, po jeszcze ciekawym oryginalnym Symphony Masses..., straciłem zupełnie zainteresowanie. Dziś wracam już tylko regularnie do Time Shall Tell.

[TheAbhorrent]

Na 2023 zapowiedziana jest cześć trzecia Także ktoś chyba jednak czeka, bo inaczej by nie wydawali tych kolejnych, nudnych w moim odczuciu płyt. Osobiście nie jestem uprzedzony do takiej muzyki, mogą sobie być chóry i orkiestry, tylko w Therion od dawna nie ma fajnych melodii. Do tego gitar jest jak na lekarstwo.

Wsłuchałem się w dość dziwny tekst i aż sprawdziłem, czy to wciąż dzieło Thomasa Karlssona. No i słusznie podejrzewałem, że nie - okazuje się, że od paru płyt teksty pisze inny człowiek. Jeżeli sądzić po tej jednej liryce to duchowo inny niż Karlsson.

[Szajtan]

Pierwszy zwiastun albumu "Leviathan III", który ukaże się 15 grudnia nakładem Napalm Records. Singlowi "Twilight of the Gods" towarzyszy momentami patetyczny, momentami kiczowaty klip.

[Zsamot]

Niby jest nieco lepiej, ale nadal słabiutko. Ostatnio włączyłem sobie Vovin, oj daleko do tego poziomu. Daleko...

[kataton88]

Z Therionem mam taką drastyczną historię, że w liceum pożyczyłem koleżance "Theli", a wróciła do mnie w stanie takim ehmmm... nieco sfatygowanym. Koleżanka przepraszała, mówiła, że jej się woda rozlała, ale potem na jakiejś bibie jej sestra wyjawiła mi brutalną prawdę: koleżanka się na Theli zrzygała (aczkolwiek twierdziła, że jej się podoba).

Mam parę ich rzeczy, ale nigdy jakoś nie rozumiałem "hajpu". Zwłaszcza na rzeczoną obrzyganą "Theli", która poza balladowo-akustycznymi fragmentami jest dla mnie zbyt napuszona i syntetyczna. Śledziłem ich dalsze dokonania i w sumie na każdej płycie coś tam znalazłem dla siebie. Np. "Deggiala" uważam za przeciętną płytę, ale tytułowy jest genialny. Z późniejszych rzeczy "Gothic kabbalah" jest najrówniejsza i najprzyjemniejsza. Może dlatego, że odarta z tego wcześniejszego patosu. Ta francuska też ma fajne momenty (a teledysku do Mon amour chyba żadne blackmetyle nie przebiją ). Późniejszych nie znam, parę razy przesłuchałem Lewiatana, ale odpuściłem.

A pan Krzysztof to dobry gość. Pamiętam, że w jakimś wywiadzie przy okazji koncertu mocno go ciągnęli za język ws. sytuacji w Polsce (chyba walka o tzw. wolne media), ale zamiast standardowego: "trzymajcie się, walczcie o swoje prawa + gwiazdki", powiedział coś w stylu - nie pierdolcie, bo wy sobie zawsze poradzicie, macie w sobie wolność, a nasze społeczeństwo jest już przegrane i to tutaj jest knebel na mordę i każdy ma to w dupie.

[Zsamot]

Miał Krzychu pomysły, ale jak miał stały, dobry skład. Wtedy były takie rewelacyjne albumy jak "Vovin" czy "Secrets of the .." czy dylogia - wydana potem osobno "Lemuria" i "Sirius B". Potem niestety nadszedł czas płyt podwójnych, gdzie ja bym je okroił do 60 minutowych. A już ten monolit trzy płytowy to obłęd. Niestety, lider, nawet najlepszy, musi mieć głos rozsądku. Krzycha poniosło w kierunku oper, epickich pasaży i wszystko stało się nijakie. Trudno. Mam - prócz tej trylogii, wszystko, czasem wracam do początków, czasem mój ulubiony okres - w/w albumy, czasem Gotycka kabała. Na żywo widziałem- w dobrym momencie i było super. Poznań i Gdańsk. Nową obadam, ze Spotify.

[Szajtan]

Dla mnie "Time Shall Tellmini" , "Of Darkness...." i "Beyond Sanctorum" to jest nieświęta trójca Therion i reszta koło takiej muzyki nawet nie stała, chociaż niektóre późniejsze (dwie kolejne) też lubię. "Of Darkness...." ma niesamowitą silę.

[yog]

Włączyłem sobie ten teledysk Twilight of the Gods z nadchodzącego albumu i ło panie, minęły 2,5 minuty a mam wrażenie, jakby minęło z 10. Styropianowy śnieg, okropne kostiumy, okropne CGI, okropna muza. Jak jakiś tani power metal. A to tylko ex-wokalista Candlemass.

[Lis]

Aż wierzyć się nie chce że ćwierć wieku temu Therion był uważany za jakieś objawienie a Johnsson miał być Bizetem metalu.