Therion

[hellpanzer]

Do "Secret of the Runes" całkiem przyjemne granie, potem coraz gorzej a najnowsze dokonania to dno absolutne. Deathowe początki jak dla mnie średnie, zdecydowanie nie moja bajka. Właśnie leci sobie "Theli", bardzo fajny materiał, ale ta okładka to jedna z najpaskudniejszych jakie widziałem w życiu, wyglada jak screen z wątpliwej jakosci kopii Gothica czy innego Elder Scrollsa.

[DiabelskiDom]

Ja ostatnio słuchałem przejściowych albumów między death metalem a symfonią i bardzo dobrze się słuchało, zarówno Symphony Masses jak i Lepaca Kliffoth. Na tej drugiej już było słychać dużo takiego grania jak na kolejnych, zwłaszcza na Theli (np zamykający cały album utwór Evocation of Vovin), ale trzeci album to bardzo ciekawa, warta powrotu po latach mieszanka death metalu i symfonii, nie jakoś bardzo odległa od tego, co na późniejszych płytach robiło amerykańskie Acheron.

[Szajtan]

Nowy clip do utworu “Eye of Algol”

[Pogan696]

Ała....

[Szajtan]

5 maja dzięki Nuclear Blast ukazał się nowy singiel Litany Of The Fallen.

[EdusPospolitus]

Dla mnie ten zespół to pierwsze cztery płyty.

"...Of Darkness" - kawał porządnego mrocznego death metalu z młodzieńczą werwą. Solidny wpierdol i pierwsze CD jakie sobie od nich sprawiłem.

"Beyond Sanctorum" - zapowiedź ambitniejszych, bardziej połamanych i symfonicznych form. Wszystko to jednak bardzo fajnie wcielone w death metalową stylistykę. Cholernie lubię też te orientalne melodyjki w "The Way".

"Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas" - mój faworyt. Do death metalowego Therion doszło masę (hehe) progresji, symfonicznych wstawek, klimatowania czy nawet jakieś awangardy na kształt Carbonized czy innego Pan.Thy.Monium (oczywiście to luźne skojarzenie). Dość wymagająca rzecz, ale pełna kapitalnych melodii i baśniowego klimatu, a warto dodać, że wciąż zamknięta w deathowych ramach. Ścisła czołówka Therion.

"Lepaca Kliffoth" - wyraźne odejście od death metalu i pierwszy poważny zgrzyt w dyskografii. Tym razem doszło jeszcze więcej symfonicznych brzmień, ładniejszych melodii oraz podniosłych klimatów. O dziwo nieźle wypadają tutaj też te skoczne rytmy, ale jako całość jest stanowczo za lekko i zbyt pretensjonalnie.

Późniejszych już nie dawałem rady wysłuchać, a tego powyżej to chyba nie ma co odpalać

[dj zakrystian]

U mnie słuchalne do Secrets of the Rune. A ten nowy numer popelina straszna.

[DiabelskiDom]

"Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas" - mój faworyt. Do death metalowego Therion doszło masę (hehe) progresji, symfonicznych wstawek, klimatowania czy nawet jakieś awangardy na kształt Carbonized czy innego Pan.Thy.Monium (oczywiście to luźne skojarzenie). Dość wymagająca rzecz, ale pełna kapitalnych melodii i baśniowego klimatu, a warto dodać, że wciąż zamknięta w deathowych ramach. Ścisła czołówka Therion.

"Lepaca Kliffoth" - wyraźne odejście od death metalu i pierwszy poważny zgrzyt w dyskografii. Tym razem doszło jeszcze więcej symfonicznych brzmień, ładniejszych melodii oraz podniosłych klimatów. O dziwo nieźle wypadają tutaj też te skoczne rytmy, ale jako całość jest stanowczo za lekko i zbyt pretensjonalnie.

Późniejszych już nie dawałem rady wysłuchać, a tego powyżej to chyba nie ma co odpalać

Proste, że Symphony Masses... to świetna płyta. Dla mnie w zasadzie idealna symbioza tego, co było fajne na kilku następnych (do Secret od the Runes powiedzmy) z bardziej ekstremalnym metalowaniem z pierwszych dwóch. Słychać tam pomysł i głowę a w dodatku, jak sobie jakiś czas temu tego słuchałem, to dotarło do mnie, że muzyka na tym albumie to całkiem nieodległe granie od kultowego Acheron, kiedy zaczęli na pełnej mieszać metal śmierci i symfonie.

Aha, Lepaca Kliffoth też słuchałem niedawno i akurat tego też słuchało mi się dobrze. Dużo lepiej niż debiutu i dużo lepiej niż ostatnich wysrywów. Przy chęci na lżejsze, bardziej kiczowate granie wypada nad wyraz elegancko po latach.

[Szajtan]

Nowa płyta ukaże się 28. października. Jej tytuł to Leviathan II.

Tracklist:
1. Aeon of Maat
2. Litany of the Fallen
3. Alchemy of the Soul
4. Lunar Coloured Fields
5. Lucifuge Rofocale
6. Marijin Min Nar
7. Hades and Elysium
8. Midnight Star
9. Cavern Cold As Ice
10. Codex Gigas
11. Pazuzu
Bonus Tracks:
12. Aeon Of Maat (Alternative Vocals Version)
13. Pazuzu (AOR Version)

[Hajasz]

To chyba jeden z niewielu kultowych szwedzkich zespołów, na którego płyty już nikt nie czeka.

[Pioniere]

To chyba jeden z niewielu kultowych szwedzkich zespołów, na którego płyty już nikt nie czeka.

No tak, po jeszcze ciekawym oryginalnym Symphony Masses..., straciłem zupełnie zainteresowanie. Dziś wracam już tylko regularnie do Time Shall Tell.

[TheAbhorrent]

Na 2023 zapowiedziana jest cześć trzecia Także ktoś chyba jednak czeka, bo inaczej by nie wydawali tych kolejnych, nudnych w moim odczuciu płyt. Osobiście nie jestem uprzedzony do takiej muzyki, mogą sobie być chóry i orkiestry, tylko w Therion od dawna nie ma fajnych melodii. Do tego gitar jest jak na lekarstwo.

Wsłuchałem się w dość dziwny tekst i aż sprawdziłem, czy to wciąż dzieło Thomasa Karlssona. No i słusznie podejrzewałem, że nie - okazuje się, że od paru płyt teksty pisze inny człowiek. Jeżeli sądzić po tej jednej liryce to duchowo inny niż Karlsson.