Deftones

[4-HO-MiPT]

Kiedyś na takich jak Ty mówili "łebu łebu".

[yog]

Nie wiem, co to łebu łebu, ale jeśli tak mówili goście, którzy wstydzą się za metal, bo istnieje jakiś zespół, to musi to być komplement.

[pit]

Zarówno Deftones jak i Korn jak i Linkin park to pop metal dla nastolatków.

To tak jak Iron Maiden i Venom.

Gdzie Deftones, gdzie Korn, a gdzie Linkin Park?

[deathwhore]

Zdecydowana większość klasyki metalu to muzyka dla nastolatków.

[dj zakrystian]

Jakie to miłe, że ktoś nazywa dziadersów 30 - 40 nastolatkami. Ta kapela debiutowała w 1995, więc jeśli ktoś miał wtedy 16 lat, to ile ma dziś? Maiden i Venom to ma publikę geriatryczną w 70 procentach. Gówniaki słuchają Maty czy innych bananowych raperzyn mających po 20 parę lat.

[blue_calx]

Słucham właśnie White Pony. Co da się zauważyć, to że ta muzyka ich sobie często po prostu płynie.

I przypomniał mi się super wywiad z gitarzystą, gdzie się dusi przez sporą jego część.

[Termosik]

Zarówno Deftones jak i Korn jak i Linkin park to pop metal dla nastolatków. najlepiej by było, gdyby te zespołu nigdy nie powstały. No ale są i trzeba się ich wstydzić za metal

No tak, bo jak nie nosisz glanów i długich włosów to nie możesz słuchać metalu? A może przeszkadza ci sukces jaki udało się osiągnąć tym twórcom? Jeśli wszystko co popularne jest popem dla nastolatków, to Metallica i Black Sabbath też nimi są? Bo przecież to znane zespoły.

[4-HO-MiPT]

Meta to pop, mainstream. Zespół mainstreamowy, tak jak chociażby U2. żadne to podziemie. Black Sabbath w latach 70 i 80 był zespołem mainstreamowym.

[yog]

Dzisiaj chyba tym bardziej są, skoro ich kawałki są w produkcjach Disneya od Iron Manów po Cruelle.

[pit]

Deftones stoi w rozkroku nad tyloma gatunkami, że w ogóle ile metalu ostatecznie jest w ich twórczości? 20%? A hip-hopu i funk rocka jest jeszcze mniej.

[Wędrowycz]

Dziś skończyłem odświeżanie dyskografii Deftones. Ten zespół gra w swojej własnej lidze moim zdaniem. Mimo porównań i prób szufladkowania jest tak jak to opisał @pit; oni tyle styli mieszają, a jednocześnie w ich graniu zawsze słychać pierwiastek oryginalności i wystarczy że jakiś kawałek poleci z minutę-dwie i wiadomo, że to oni grają.
Pomijając już fakt, że Chino ma też unikatową barwę głosu, ale i kombinuje z nią sporo.
Na koniec oczywiście pozostaje kwestia emocji, które wyzierają z ich muzyki w ilościach hurtowych.

Oceny się nieco pozmieniały też, więc aktualnie pełniaki ustawiam w tej kolejności:
White Pony > Adrenaline = Around the Fur = Deftones = Saturday Night Wrist = Diamons Eyes > Koi no yokan = Gore = Ohms

Generalnie parę albumów podskoczyło nieco w ocenie i obecnie nie widzę ani jednego pełniaka, który były średni czy słabszy. Niektóre jak np. Saturday Night Wrist czy Koi no yokan potrzebowały po prostu u mnie większej ilości odsłuchów, żeby zaskoczyło bardziej.

[pit]

Ja lubię Koi No Yokan.

Btw.