Amorphis

[Soulless]

Amorphis powstał w 1990 roku w Helsinkach z inicjatywy Esy Holopainena i Jana Rechbergera. Skład uzupełnili wokal/git Tomi Koivusari i bas Olli-Pekka Laine. Po nagraniu pierwszego demo podpisali kontrakt z Relapse Records. W 1991 Amorphis nagrał sześć piosenek na wspólnym albumie z Incantation, jednak split się nie ukazał (dwa kawałki poszły na EP Privilige of Evil). Debiutancki album "The Karelian Isthmus" nagrano w 1992 r. pod czujnym okiem (uchem) Thomasa Skogsberga za heblami. W wyniku tej kooperacji pojawił się death metalowy szybki krążek, który był i jest do dzisiaj najbardziej brutalnym w karierze Finów. Do dzisiaj kopie tyłek tempami i growlingiem.

Drugi album to zmiana stylu - arcydzieło jakim jest "Tales From The Thousand Lakes" to połączenie death/doom metalu z klawiszami, ciężkimi gitarami i niskim growlem. Płyta poświęcona została narodowemu eposowi Finów - Kalevali.

Kolejny album "Elegy" to porzucenie growlu na rzecz czystego śpiewu nowego wokalisty Pasi Koskinena i złagodzenie brzmienia. Tematyka to również fińska tradycja oparta o książkę Kanteletar.

Skład:
Olli-Pekka Laine - Bass (1990-2000, 2017-present) Barren Earth, Mannhai, ex-Chaosbreed, ex-Nuxvomica, Kiljuvelka-70, ex-Rytmihäiriö
Jan Rechberger - Drums (1990-1995, 2002-present), Keyboards (1992-1993) Jonne, ex-Violent Solution, Grease Helmet, ex-Ajattara
Esa Holopainen - Guitars (lead) (1990-present) ex-Chaosbreed, ex-Tuska20, ex-Violent Solution
Tomi Koivusaari - Guitars (rhythm) (1990-present), Vocals (1990-1997, 2010) Abhorrence, Verenpisara, ex-Ajattara, ex-Violent Solution, ex-Jam-Bore, ex-Karuselli, ex-Rebirth, ex-Velcra
Santeri Kallio - Keyboards (1999-present) Jonne, ex-Kyyria, ex-Tuska20, Verenpisara
Tomi Joutsen - Vocals (2004-present) Corpse Molester Cult, Hallatar, Sinisthra, ex-Funeral Jacket, ex-Käsi, ex-Tuska20, ex-Nevergreen, Feelings, ex-The Candles Burning Blue

▼ Byli muzycy

Kasper Mårtenson - Keyboards (1993-1994) Turisas (live), Sea Reach, Sininen Hevonen, ex-Barren Earth, ex-Mannhai
Kim Rantala - Keyboards (1994-1998) Kim Rantala
Pekka Kasari - Drums (1995-2002) Pahuuden Prototyyppi, Stone, ex-Road Crew, ex-Ajattara, ex-Demolisher
Pasi Koskinen - Vocals (1995-2004) Ajattara, Amputory, ex-To Separate the Flesh from the Bones, Datura Nemesis, ex-Mannhai, ex-Shape of Despair, ex-St. Mucus
Niclas Etelävuori - Bass, Vocals (backing) (2000-2017) ex-Kyyria, ex-To Separate the Flesh from the Bones, Flat Earth, Grease Helmet, ex-Verenpisara

▼ Muzycy koncertowi

Ville Tuomi - Vocals (additional) (1994-1995, 2010) Raskasta Joulua, ex-Kyyria, Leningrad Cowboys, United Underworld, ex-Suburban Tribe
Marko Waara - Vocals (lead) (1995) TunnelVision
Markku Niiranen - Guitars (rhythm) (1996) Stone, ex-Corporal Punishment, ex-Airdash
Janne Puurtinen - Keyboards (1998) Daniel Lioneye, ex-Tuska20, ex-Casket, ex-HIM
Santeri Kallio - Keyboards (1998) Jonne, ex-Kyyria, ex-Tuska20, Verenpisara
Olli-Pekka Laine - Bass (2010, 2017) Barren Earth, Mannhai, ex-Chaosbreed, ex-Nuxvomica, Kiljuvelka-70, ex-Rytmihäiriö
Jussi Ahlroth - Bass (2010) Abhorrence, Spiha, ex-Disaster, ex-Rebirth
Pekka Kasari - Drums (2010) Pahuuden Prototyyppi, Stone, ex-Road Crew, ex-Ajattara, ex-Demolisher
Kasper Mårtenson - Keyboards (2010) Turisas (live), Sea Reach, Sininen Hevonen, ex-Barren Earth, ex-Mannhai
Kim Rantala - Keyboards (2010) Kim Rantala
Pasi Koskinen - Vocals (2010) Ajattara, Amputory, ex-To Separate the Flesh from the Bones, Datura Nemesis, ex-Mannhai, ex-Shape of Despair, ex-St. Mucus
Sakari Kukko - Saxophone, Flute (2012-2014) Piirpauke
Mari Multanen - Vocals (backing) (2012-2013) Reversion, SoulDump, ex-Rytmihäiriköt

Dyskografia:
1991 - Disment of Soul [demo]
1991 - Amorphis [single]
1992 - The Karelian Isthmus
1993 - Privilege of Evil [EP]
1994 - Tales from the Thousand Lakes
1994 - Black Winter Day [single]
1995 - Black Winter Day / Fear [split]
1996 - Elegy
1997 - My Kantele / Black-Ash Inheritance [split]
1997 - My Kantele [single]
1999 - Divinity / Northern Lights [single]
1999 - Tuonela
2000 - Value Box [kompilacja]
2000 - Story - 10th Anniversary [kompilacja]
2001 - Alone [single]
2001 - Am Universum
2003 - Mourning Soil [single]
2003 - Far From The Sun [EP]
2003 - Day of Your Beliefs [single]
2003 - Far from the Sun
2003 - Evil Inside [single]
2003 - Chapters [kompilacja]
2004 - Far from the Sun / The Audio Injected Soul / Warkult [split]
2004 - Relapse Singles Series Vol. 4 [split]
2006 - House of Sleep [single]
2006 - Eclipse
2006 - The Smoke [single]
2007 - Her Alone [single]
2007 - Silent Waters [single]
2007 - Silent Waters
2009 - Silver Bride [single]
2009 - Skyforger
2009 - From the Heaven of My Heart [single]
2009 - Martyr of the Free Word / From the Heaven of My Heart [split]
2010 - Forging the Land of Thousand Lakes [video]
2010 - Magic & Mayhem - Tales from the Early Years
2011 - You I Need [single]
2011 - The Beginning of Times
2013 - Hopeless Days [single]
2013 - Mission [single]
2013 - The Wanderer [single]
2013 - Circle
2013 - Best of Amorphis [kompilacja]
2015 - Death of a King [single]
2015 - Sacrifice [single]
2015 - Under the Red Cloud
2015 - Tales from Lake Bodom [split]
2016 - Separated [single]
2016 - His Story - Best Of [kompilacja]
2017 - An Evening with Friends at Huvila [live]
2018 - Legacy of Time [kompilacja]
2018 - Honeyflow [single]
2018 - Queen of Time

[jedynie wybrane utwory z Tuonela]

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Amorphis/1
BC: https://relapsealumni.bandcamp.com/music
http://www.amorphis.net/

[synu]

Eh, w takich tematach wyjątkowo odczuwa się stratę po poprzednim forum, bo w wątku o Amorphis udzielałem się często i gęsto. Cenię początki, środkowy okres trochę mniej, ale muzyka Finów to dla mnie głównie ostatnie dokonania (od Eclipse z 2006 roku). Tak, tak, melodyjne to i słodkie, aż kruszy szkliwo, ale kurcze, będąc łasuchem lubię czasem wystawić swoją trzustkę na taką hiperglikemię.

Wszystkie płyty po 2006 roku biorę w ciemno, Eclipse, Silent Waters, doskonały Skyforger (maj fejwryt) to 9-10/10, Beginning of Times i Cirlce tak na 8, ostatnia plyta znów doskonała.

Właśnie sobie przypomniałem, że moje recenzje też szlag trafił

[Vortex]

No wlasnie, ciezko bedzie sie wchodzic w tematy, ktore mialy tak rozbudowana historie postow. No nic mowi sie trudno i trzeba sie cieszyc, ze zebrala sie grupa zapalencow, zeby to wszystko odbudowac. Minie na pewno wiele miesiecy zanim wrocimy nawet do liczby kapel, ktore tam mielismy.

Amorphis zawsze lubie posluchac, wiadomo ze jest to jeden z tych zespolow, ktore swej kariery nie prowadzily na rownym plytowym poziomie, ale mimo wszystko ich lzejsze dokonania mile wspominam i byc moze nie za czesto do nich wracam, ale jezeli gdzies tam mi sie przez ucho przewinie, to na pewno zatrzymam sie choc na moment, aby posluchac.

[Zsamot]

Eh, w takich tematach wyjątkowo odczuwa się stratę po poprzednim forum, bo w wątku o Amorphis udzielałem się często i gęsto. Cenię początki, środkowy okres trochę mniej, ale muzyka Finów to dla mnie głównie ostatnie dokonania (od Eclipse z 2006 roku). Tak, tak, melodyjne to i słodkie, aż kruszy szkliwo, ale kurcze, będąc łasuchem lubię czasem wystawić swoją trzustkę na taką hiperglikemię.

Wszystkie płyty po 2006 roku biorę w ciemno, Eclipse, Silent Waters, doskonały Skyforger (maj fejwryt) to 9-10/10, Beginning of Times i Cirlce tak na 8, ostatnia plyta znów doskonała.

Właśnie sobie przypomniałem, że moje recenzje też szlag trafił

Niestety. Ale chuj sentymenty.

Ujmę to tak, za jednym zamachem nie ogarnę kapeli, którą po prostu uwielbiam i poza Far From the Sun mogę non stop słuchać.

Ostatnio kupiłem sobie ich podwójne DVD - szczerze polecam - AMORPHIS Forging The Land.

[dj zakrystian]

Opowieści z krainy tysiąca jezior to ścisła czołówka płyt death doomowych, kamień milowy gatunku. Dwie kolejne, czyli Elegy i Tounela to już odejście w kierunku tzw. metalu klimatycznego. Na Elegy mało już growlu za to są rewelacyjne kompozycje i specyficzna fińska melodyka.

[Zsamot]

Owszem. Następna płyta była mocno zniżkująca. Dopiero zmiana wokalisty dała nowy "pałer" kapeli. Obecnie nagrywają dobre krążki, lepsze i słabsze, ale zawsze mnie wciągają na długie godziny.

[Lis]

Jestem totalnie mięsożerny, i nie lubię słodyczy, ale jak każdy organizm tak i mój dla prawidłowego funkcjonowania musi od czasu do czasu przemielić trochę cukru. Bardzo lubię Skyforger, bo to chyba szczytowe osiągnięcie takiego grania. Idealne połączenie hard rocka, melodyjnego death metalu i folku przy perfekcyjnej ręce do pisania przebojowych piosenek. Idealna płyta na lato. Liczyłem że powtórzą ten sukces, ale następczyni jest już dużo słabsza. Kolejnych już chyba nawet nie sprawdzałem. Lubię też The Karelian Isthmus i Privilege of Evil, po części też z sentymentu. I rockową Tuonela, z przebojem Divinity na czele.

[Zsamot]

Tuonela ma jeszcze lepsze utwory. Krążek doceniłem po pewnym czasie.

Debiut i początki też bardzo lubię, acz nie ukrywam, ze starczy mi takiej muzy na debiucie.

[Vortex]

Świetny relaks, mała spokojna, choć i z pazurem uczta dla lubujących Amorphis.

[Zsamot]

Supportem na koncertach w Polsce będzie polska Varmia, co uważam za kuriozalny pomysł.

[Vortex]

Z kumplem się już wstępnie zgadywałem więc Bazyl chyba zostanie nawiedzony, a supportu nie znam, więc niech żyje Amorphis ;P

[pp3088]

Opowieści z krainy tysiąca jezior to ścisła czołówka płyt death doomowych, kamień milowy gatunku. Dwie kolejne, czyli Elegy i Tounela to już odejście w kierunku tzw. metalu klimatycznego. Na Elegy mało już growlu za to są rewelacyjne kompozycje i specyficzna fińska melodyka.

Z całym szacunkiem kolego, ale ta płyta nie znaczyła nic dla rozmowy death doomu, ba samego doomu jest tam może kilka procent. To po prostu ambitnie zagrany death metal, z elementami melodic, prog, folk i szczyptą doomu. Bardzo fajna i dobra płyta mimo wszystko.

Debiut konkretny, bardzo lubię. Demka to też konkretny śmierć metal. Potem zupełnie mnie kapela przestała interesować, nie potrafię się do nich przekonać, szanuję ich decyzję artystyczną i widzę po ilości singli że wiedzie im się świetnie. No to powodzenia.

[Vortex]

Hmm, nie zrobił na mnie zbyt dużego wrażenia nasz stary dobry Amorphis, no bo to cały czas jest trochę muza do kotleta, a nawet szlagierowe kawałki ze starych płyt w tym nowym brzmieniu tracą swoją magię. W tym przypadku jednak zespół bardziej wole z płyt i to wiadomo jakich, nowa twórczość, owszem ale od czasu do czasu, najlepiej ciepłym letnim wieczorem jako tło do fajnego grilla. Za to wspomniana przez @Zsamot Varmia zrobiła n a mnie bardzo dobre wrażenie, i muszę się wgryźć bardziej w temat. Miałem okazje porozmawiać z chłopakami no i mają coś do przekazania, co uważam za ważne wykonując taki rodzaj folk, black metalu. Nazwa mówi sama za siebie więc raczej łatwo połapać się o czym muzyka Varmii jest.

[synu]

Żeśmy się @Vortex kurcze nie zgadali

moja relacja z poznańskiego koncertu, dla odmiany bardzo pozytywna, bo podobało mi się jak sam skurwysyn

http://kvlt.pl/relacje/amorphis-varmia- ... 08-2017-2/

[yog]

Co ta Varmia gra? To jakieś nowoczesne granie? Black metal stamtąd to mi się dość jednoznacznie kojarzy, ale one lo-fi były ;p

[Zsamot]

No ja niestety nie dotarłem... Przez nawałnicę siedzę do 18-tej pracy. Ale trudno, teraz w Wałbrzychu sobie nadrobię.

Żałując Amorphis mam świadomość, że często te dopracowane kompozycje "cierpią" na żywo. Niemniej kurna żal, że mi taka okazja przepadła...

Liczę na spotkanie w mieście Złotego pociągu.

[Vortex]

Co ta Varmia gra? To jakieś nowoczesne granie? Black metal stamtąd to mi się dość jednoznacznie kojarzy, ale one lo-fi były ;p

Żeśmy się @Vortex kurcze nie zgadali

No trudno, może następnym razem, chociaż gdzieś wspominałem że się pojawię, ale mniejsza o to u Bazyla się co jakiś czas coś dzieje, więc na pewno będzie jeszcze okazja. Przyznam wręcz że moja komunikatywność tego wieczora, nie była najwyższych lotów, więc może tak miało być

Liczę na spotkanie w mieście Złotego pociągu.

Teraz Summer Dying Loud odwiedzam, jedziesz tam też?

[Zsamot]

Jadę na SDL. Musimy być "in tacz".

[Endymion]

Z nowego albumu. Zapowiada się obiecująco.

[yog]

Również z nowego albumu. Jak się zapowiada nie wiem, bo nie przepadam za zespołem od bardzo dawna.

[Arson]

Tytuł nowego wałka idealny, by opisać to, co zadziało się z tą (niegdyś) zacną kapelą death'ową.

[EdusPospolitus]

Straszne te nowe utwory, zniechęcają co do całej zawartości "Queen of Time". A szkoda by było, bo "Under The Red Cloud" wypadał naprawdę dobrze.

[synu]

No trochę wieje chujnią, nie da się ukryć. A szkoda, bo poprzednia płyta solidnie wyjebuje z korków i liczyłem na pójście za ciosem. Może tylko promują to najbardziej "radiowymi" numerami, a reszta będzie miała więcej mocy? Zobaczymy.

[Vortex]

No trochę wieje chujnią, nie da się ukryć. A szkoda, bo poprzednia płyta solidnie wyjebuje z korków i liczyłem na pójście za ciosem. Może tylko promują to najbardziej "radiowymi" numerami, a reszta będzie miała więcej mocy? Zobaczymy.

Nie liczyłbym na to. Wczoraj w audycji "Krzywo i nie na temat" w Radio Poznań, czyli 2h metalu w radiu (!!!!!) szanowny prowadzący puścił dwa przedpremierowe kawałki z nadchodzącej płyty i kuwa idzie się za głowę złapać. Podobno wrócił basista, który nagrał z nimi pierwsze 7 płyt, co mogłoby zwiastować powrót do korzeni, ale nic bardziej mylnego. Pan z radia wspominał jeszcze, że wyczytał gdzieś w wywiadach, że zespół sięga po symfoniczne i orkiestralne brzmienia, więc kroi się shit roku......

[Zsamot]

Nie, nie może być tak źle. Oczywiście, że nie słucham zajawek. Poczekam na całość.

[Endymion]

Oni chcą chyba być drugim Ghost. Toż to czysty pop!

[synu]

Przegryzam się powoli przez tę płytę i choć początkowo szło baaardzo opornie, z odlsuchu na odsłuch jest coraz lepiej. Z jednej strony to chyba najbardziej generyczna, robiona pod schemat i wypieszczone płyta Finów od dawna, z drugiej są patenty (trochę progresji, jakieś orkiestry, chórki, recytowane kwestie), które wprowadzają pewne urozmaicenie.

Z oceną poczekam jeszcze chwilę.

edit: No i wlazło. Płyta jednak bdb.

[Vortex]

Cóż, promujące kawałki chyba są z tego wszystkiego najsłabsze, bo trzeba przyznać że ten album się rozkręca i nawet nieźle się tego słucha. Zapowiedzi o jakiś chórach, orkiestrach owszem prawdziwe, ale tylko raczej jako mini intra, mini przerywniki, więc nie wpływają one drastycznie na samą muzykę Amorphis. Kapela tak naprawdę kontynuuje to co wyprawiała na ostatnich albumach, więc nie ma mowy o żadnym dopisywaniu zespołu do listy z Machine Headem na czele. Były jeszcze pogłoski, że być może po powrocie basisty z pierwszych płyt, Amorphis sięgnie do korzeni; nic z tych rzeczy, cały czas jest to mega melodyjne granie.

[yog]

Cóż, promujące kawałki chyba są z tego wszystkiego najsłabsze

Tak to jakoś działa w Nuclear Blaście teraz często Albo to my jacyś dziwni, że nam gorsze kawałki bardziej pasują

[EdusPospolitus]

Tak patrzę na metalowe archiwa a tu "Queen of Time" prawie wszystkie recki ma po 100%.

Kurde nie jest jakoś źle, ale mogli trochę mniej słodzenia tu upchać. Brzmi ten album jak lżejsza wersja "Under the Red Cloud".

[mork]

Po przesłuchaniu rewelacyjnego debiutu zespołu Hallatar robiłem kilka podejść do Amorphis, z racji, że tu i tu śpiewa ten sam wokalista. Niestety najnowsze wydawnictwa są dla mnie za słodkie. Są dobre momenty ale na dłuższą metę nawet kawa której nigdy nie słodzę smakuje jakbym wsypał pół cukiernicy.

Aż tu kilka dni temu Spotify zaserwował mi propozycję Tales From The Thousand Lakes z '94 i zdaje się trzeci dzień już jak wałkuje ten album.

[Szajtan]

21 maja 2021 AMORPHIS planuje wydać album koncertowy, zatytułowany "Live At Helsinki Ice Hall". W celach promocyjnych do sieci trafił właśnie utwór "Daughter Of Hate" i... tu jest zagwozdka. Kawałek, przynajmniej w wersji z Internetu, brzmi tak, że gdyby nie pogawędka wokalisty i trochę odgłosów publiczności na końcu, w ogóle nie ma się wrażenia, że to kawałek, grany na żywo. Odczucie to potęguje jeszcze obraz z lyric video, który w żaden sposób nie nawiązuje do koncertowej atmosfery - ot, trochę grafik, które znacznie lepiej nadałyby się do zilustrowania studyjnego utworu... "Live At Helsinki Ice Hall" ukaże się nakładem Nuclear Blast i zawierać będzie piętnaście utworów.

[Zsamot]

15 utworów... jak na tyle albumów to będzie naprawdę abo de bestka, albo koncentracja na ostatnich płytach...

[EdusPospolitus]

Coś nowego od nich będzie, a dokładniej "Halo" 11 lutego 2022.



1. Northwards
2. On the Dark Waters
3. The Moon
4. Windmane
5. A New Land
6. When the Gods Came
7. Seven Roads Come Together
8. War
9. Halo
10. The Wolf
11. My Name Is Night

[Zsamot]

Jestem ciekaw, mam ogromny do nich sentyment. Co prawda ostatnie płyty nie są aż tak charakterystyczne, bym mógł podać ulubione kawałki, ale i muzyki teraz też o wiele więcej, to i ciężko wszystko porządnie obsłuchać.

11 kawałków, czyli pewnie digi będzie mieć 13... i wszystko ok, tylko te limity są tak sztucznie podbite cenowo... Okładka koszmarna, niczym prezentacja programu graficznego, coś podobnego miał Samael...

Nie wiem, czemu odpuścili sobie porządne prace na rzecz takiego hologramowego badziewia... Liczę na ich koncert w pobliżu, bo dawno nie byłem.

[Lis]

Nie miał bym im za złe że poszli w taki cukierkowaty metal gdyby cały czas nagrywali płyty takie jak Skyforger. Ten miał wszystko co powinien, wstęp, rozwinięcie, zakończenie, genialne w swej prostocie melodie, posiadał odpowiednią dramaturgię, całości słuchało się jak opowieści. Kolejne brzmią jak zbiór piosenek kapeli która na siłę próbuje zabrzmieć jak w czasach swojej chwały.

Trochę starszych płyt ostatnio odświeżyłem, i nie ogarniam sukcesu Tales from the Thousand Lakes, dziś brzmi to kwadratowo niczym Clouds Tiamat, Elegy też zalatuje kiczem, tym złym kiczem. Zdecydowanie wolę okres radio rocka z lekką nutką psychodeli i lat 70, Tuonela - Am Universum.

[DiabelskiDom]

Trochę starszych płyt ostatnio odświeżyłem, i nie ogarniam sukcesu Tales from the Thousand Lakes, dziś brzmi to kwadratowo niczym Clouds Tiamat, Elegy też zalatuje kiczem, tym złym kiczem. Zdecydowanie wolę okres radio rocka z lekką nutką psychodeli i lat 70, Tuonela - Am Universum.

Uważaj, uważaj, bo zaraz niektórzy się zesrają, że jak tak możesz, przecież wtedy tworzył się nowy gatunek, to było grane od serca i jest w związku z tym zajebiście a Ty nie masz prawa tak mówić z dzisiejszej perspektywy o kultowych płytach, blablabla

[Zsamot]

E, DD zapowietrzasz się na zapas.

Pierwsze albumy większości kapel z tzw. klimatycznego metalu miały ten klimat, swoisty podgatunek i nie trzeba tego krytykować jako wady. Po prostu nie było odnośnika, jak może to inaczej zabrzmieć.

Mi te albumy nadal "grają". I nie przeszkadza mi jakiekolwiek "progresywne" zmiany w postrzeganiu. Włączam sobie takie Cemetary of Scream "Melancholy" czy w/w "Clouds" Tiamatu i jest super.

A czy nowe płyty są "lepsze", to już w ogóle kabaret. Bo niby jakie są skale do wyznaczania " lepszego"albumu. Moja ulubiona Mgła to ta, Ty byś wskazał pewnie inną.

Nie miał bym im za złe że poszli w taki cukierkowaty metal gdyby cały czas nagrywali płyty takie jak Skyforger.

Bardzo dobry album.

[DiabelskiDom]

Nie zapowietrzam, tylko piję do schematów myślowych wielu osób (także tutaj) nt nieruszalnej pozycji danych zespołów tudzież płyt. Zabawne jest to, że często takie osoby puszą się jak to zmieniło im się postrzeganie jakiegoś materiału, bo do niego dojrzeli lub z niego wyrośli, a jednocześnie płaczą, że jak to tak można nie uznawać jakiejś płyty, skoro ona wyznaczała jakąś ścieżkę. Otóż można, jest to spowodowane wyrobieniem gustu w stosunku do przeszłości, poznawaniem i przesłuchaniem o wiele większej liczby wydawnictw niż miało to miejsce np 15 lat temu.

Oczywiście nie dotyczy to każdej starej płyty. Ba! Wiele starych płyt do teraz niszczy obiekty i do tychże wraca się z przyjemnością.

No i najważniejsze, akurat niekoniecznie stary Amorphis miałem na myśli (chociaż za najlepsze uważam także te, co Lis wymienił). Po prostu przypomniało mi się niedawne oburzenie w wątku o Paradise Lost

[brzask]

Oczywiście macie rację. Muza zespołów ewoluuje, zmieniają się czasy, mijają lata, odchodzą i przychodzą muzycy ze składów...więc nudne, i po prostu sztuczne, byłoby nagrywanie po 25 latach tego samego.

Także krytycy nowego niepotrzebnie biją pianę. Niech sięgną po starsze wydawnictwa i tyle. Ja tak robię ... - np. właśnie w przypadku Amorphis czy choćby Anathemy - co też nie znaczy, że od czasu do czasu nie posłucham "Skyforger" czy "Alternative 4".

Z drugiej strony, w każdym z gatunków mamy kilka płyt które wyznaczyły pewne drogi i mniej lub bardziej były swoistym abecadłem dla następnych zespołów i nie dziwmy się, że dla wielu osób osiągnęły status kultowych. Do tego dochodzi też sentyment i wspomnienia (przynajmniej u mnie) związane z nimi.

Byłem na Amorphis w Krakowie, to już pewnie ze 2 lata temu jak nie lepiej, i szczerze powiem że byłem pod wrażeniem. Zagrali z werwą, fajnie balansując starsze rzeczy z nowszymi. Jedyne co, to wokalista mógłby sobie odpuścić te szerokie dzwony, hehe

[dj zakrystian]

To ja chyba najbardziej cenię te wczesne, niby kwadratowe czy nawet trójkątne Amorphis. Do Tounela też wracam co jakiś czas, bo to.bardzo dobra płyta w gruncie rzeczy. Później już raczej poszczególne numery. Mnie ta kwadratowość nadal urzeka, Chmurki Tiamata również. Old school, tak się kiedyś nagrywało. Dziś wszystko brzmi zbyt gładko i profesjonalnie. Za dużo kąkutera w metalu, taki Gothic PL też kwadratowo dziś brzmi a klimat można siekierą ciąć. Wolę tę analogową toporność od syntetycznej polerki.

[Zsamot]

Toporność, kwadratowość... dla mnie to zawsze są zarzuty, które są oparte o odejście danego krytykanta od słuchania tego stylu i pójście w inne fascynacje muzyczne. Jak coś nie lubię, to po prostu idę dalej, nie szukam wad. Zresztą, walić to.
Ja nadal słucham z ogromną pasją płyt z początków mej fascynacji poszczególnymi stylami.

Amorphis zmienił się, odszedł w bardziej bogate kompozycje, czasem zbyt pompatyczne. Może i warto by nieco wpuścić powietrza. Ale o tym pogadamy, jak wreszcie wyjdzie ten najnowszy album.

[Hajasz]

Toporność, kwadratowość... dla mnie to zawsze są zarzuty, które są oparte o odejście danego krytykanta od słuchania tego stylu i pójście w inne fascynacje muzyczne.

Ja mam na to inne słowo a mianowicie pozerstwo, fruwanie jak chorągiewka na wietrze albo kurek na ratuszowej wieży. Kiedy czytam albo słyszę, że jakiś dawny album co wtedy wyznaczał, przecierał szlaki to teraz kloc, kwadratura, zestarzał się to wiem, że pisał to ktoś kto chuja słyszał w muzyce a swoje biedne opinie opiera tylko na tym co powiedzieli koledzy. Eee młody nie słuchaj tego Tales... to przecież siermiężne i cepeliowate w chuj... tu masz zajebistą muzę (w tym miejscu można wpisać jakiś black metal). Osobiście uwielbiam Amorphis ale tego z debiutu i jeszcze wcześniejszego ale Opowieści mam dalej w kolekcji i chociaż raz w miesiącu muszą polecieć te hity.

[DiabelskiDom]

Tak, tak. Bo lepiej jak pizdeczka trzymać się sentymentu i mieć wspomniany brak własnego zdania, bo przecież koledzy mówią "kiedyś tak się grało" i "kiedyś tak się przecierało szlaki".

Napisz jeszcze, że po 1995 nie ma sensu słuchać metalu, bo nic fajnego się już nie nagrało, to dostaniesz puchar Złotego Betona i statuetkę festiwalowego sikacza z rogu z napisem "Slayer kurwa".

[Lis]

Toporność, kwadratowość... dla mnie to zawsze są zarzuty, które są oparte o odejście danego krytykanta od słuchania tego stylu i pójście w inne fascynacje muzyczne.

Bez sensu, od czego niby miałem odejść, od słuchania gotyckiego metalu? Przecież ciągle go słucham.

Oczywiście nie dotyczy to każdej starej płyty. Ba! Wiele starych płyt do teraz niszczy obiekty i do tychże wraca się z przyjemnością.

Zgadza się, powiem więcej są takie płyty które dziś brzmią jeszcze lepiej niż w czasie gdy wyszły, jak już przy Tiamat to Wildhoney.

A Tales from the Thousand Lakes to metal polowa zabawa, nigdy mi się nie podobała, sprawa prosta jak budowa cepa, a jak mam być szczery to mam straszny ubaw z dorabiania przez was do tego jakichś filozofii

[Hajasz]

Tak, tak. Bo lepiej jak pizdeczka trzymać się sentymentu i mieć wspomniany brak własnego zdania, bo przecież koledzy mówią "kiedyś tak się grało" i "kiedyś tak się przecierało szlaki".

Napisz jeszcze, że po 1995 nie ma sensu słuchać metalu, bo nic fajnego się już nie nagrało, to dostaniesz puchar Złotego Betona i statuetkę festiwalowego sikacza z rogu z napisem "Slayer kurwa".

O proszę. Uderz w stół a nożyce się odezwą.

[Zsamot]

Toporność, kwadratowość... dla mnie to zawsze są zarzuty, które są oparte o odejście danego krytykanta od słuchania tego stylu i pójście w inne fascynacje muzyczne.

Bez sensu, od czego niby miałem odejść, od słuchania gotyckiego metalu? Przecież ciągle go słucham.

Oczywiście nie dotyczy to każdej starej płyty. Ba! Wiele starych płyt do teraz niszczy obiekty i do tychże wraca się z przyjemnością.

Zgadza się, powiem więcej są takie płyty które dziś brzmią jeszcze lepiej niż w czasie gdy wyszły, jak już przy Tiamat to Wildhoney.

A Tales from the Thousand Lakes to metal polowa zabawa, nigdy mi się nie podobała, sprawa prosta jak budowa cepa, a jak mam być szczery to mam straszny ubaw z dorabiania przez was do tego jakichś filozofii

1. Amorphis na "Tales..." to klimatyczne granie z mocnym akcentem fascynacji Finów "Gothic" Paradise Lost. Nie wiem ,skąd ta łatka gotyckiego metalu... Bo są klawisze??? Rozumiem Tristania i pokrewne.

2. Nie jest to filozofia, a pewna prawidłowość.

[Lis]

1. Paradise Lost na Gothic "wymyślili" gotycki metal, i nie, nie dlatego że płyta się tak nazywa. No dobra no to niech będzie tak- bez sensu, od czego niby miałem odejść, od klimatycznego grania? Przecież ciągle go słucham.

2. Podaj przykład tej prawidłowości.

[Zsamot]

Po pewnym czasie pewne osoby mają tendencję do obniżania wartości danych płyt. To świetnie było widać na starym forum, gdzie pewne watki powstawały w miarę kolejnych płyt. Teraz to trudniej wychwycić, bo np. taka Mgła już jest doskonale znana. I tam czytając pewne spostrzeżenia, miałem wrażenie, ze im bardziej kapela znana, tym większe zdystansowanie się do czegoś, co jest popularne. Mi nie przeszkadza, że dana kapela ma wyjebane zyski, masę merchu czy własny kanał na YT. Ważna jest tylko muzyka.

[yog]

Robiłem sobie z rok temu dyskografię Amorphis po długiej przerwie i z tego co pamiętam, to obserwacje miałem nieco zbliżone do tych Lisa. To znaczy fenomen Tales from a Thousand Lakes to rozumiem, bo sam w gimnazjum uważałem, że taki Black Winter Day to cios okrutny prawie tak dobry jak Where Dead Angels Lie Dissection. Tylko już tam w sumie zaczyna się skłonność Amorphis do wieśniackich, przaśnych melodyjek. Czy to wada to niekoniecznie, ale ta kwadratowość w połączeniu z cepelią może być nie dla każdego. Późniejsze płytki, jak już w pinkflojdowanie poszli, zaskakująco dobrze mi weszły, to znaczy dalej się tam przewija jakaś cukierkowata melodia często, ale taki już urok kapeli i fińskiego granka jako takiego. Nawet i te ostatnie pioseneczki mi dobrze podchodziły, a pamiętam że podczas którejś z premier suchej nitki na tych plumkach nie zostawiałem.

Za dużo kąkutera w metalu, taki Gothic PL też kwadratowo dziś brzmi a klimat można siekierą ciąć. Wolę tę analogową toporność od syntetycznej polerki.

Może się mylę, ale jak na moje, to właśnie w tych płytach typu Clouds, Ho Drakon Ho Megas czy Tales... właśnie jest komputer, tylko chujowy i pocięte jest i tak wszystko, tylko poklejone cudacznie i stąd dziś brzmi nieco śmiesznie.

Gadanie oldbojów, jak to się w dupach "młodzieży" poprzewracało bardzo zabawne.