Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow (ros. Сергей Васильевич Рахманинов; ur. 20 marca?/1 kwietnia 1873 w Siemionowie, zm. 28 marca 1943 w Beverly Hills) – rosyjski kompozytor, pianista i dyrygent.
Studiował w konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie. W 1917 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, często mieszkał także w Paryżu. Jego muzyka nawiązuje do twórczości Piotra Czajkowskiego i Modesta Musorgskiego.
Bardzo lubię twórczość Rachmaninowa. Podobało mi się jego podejście do kompozycji, gdyż Siergiej twierdził, że każdy utwór ma swój "punkt kulminacyjny". Nawet gdy "odgrywał" cudze sztuki to podchodził do nich bardziej jako kompozytor niż interpretator. Bardzo ciekawa sentencja:
"Interpretation demands something of the creative instinct. If you are a composer, you have an affinity with other composers. You can make contact with their imaginations, knowing something of their problems and their ideals. You can give their works color. That is the most important thing for me in my interpretations, color. So you make music live. Without color it is dead".
Jak wielu utalentowanych pianistów był bardzo duży, miał długie ręce i dużą rozłożystość palców. Podejrzewa się, że chorował na zespół Marfana. Nie trzeba mówić jak bardzo przydatne są takie cechy w jego fachu.
Osobiście z Rosji wolę Czajkowskiego, Szostakowicza czy mojego ulubionego Borodina. Ten ostatni za Tańce połowieckie i Kniazia Igora ma status "cult eternal".
Screaming Into The Blackness, Needing No God But Himself
Beneath the Veil of Sanity Beats the Throbbing Process of Decay
"ja pierdolę przeczytałem cały temat Kid Rock i muszę się napić"
