Brytyjski zespół, któremu lideruje niejaki Jay Kay, tworzą wybuchową mieszankę acid jazz, funk, disco/club, electro i pop-rocka. Trudno ich ewidentnie sklasyfikować, ale muzyka jest bardzo energetyczna, bujająca i pięknie (w pozytywnym znaczeniu) ryje banię. Posłuchajcie jakiegokolwiek ich utworu, albumu, a od razu robi się banan na ustach. Sam Jay Kay to fan szeroko rozumianej motoryzacji, w swojej kolekcji ma wiele klasycznych cacek, jak i te najnowsze bolidy. Z niecierpliwością czekam na kolejne albumy.Dyskografia:
1993 - Emergency on Planet Earth
1994 - The Return of the Space Cowboy
1996 - Travelling Without Moving
1999 - Synkronized
2001 - Funk Odyssey
2005 - Dynamite
2010 - Rock Dust Light Star
2017 - Automaton
Za najlepszy etap uważam ten, gdy w zespole grał na basie Stuart Zender, wtedy to powstały najlepsze albumy: Emergency, Return i Travelling. Kto nie kojarzy takich hitów jak: Stillness in Time, Space Cowboy, Light Years, Cosmic Girl, Allright, Virtual Insanity, High Times, czy fenomenalny Too Young To Die, zalatujący mocno Stevie Wonderem. To są perfekcyjne albumy, pod każdym względem - wokalnym, instrumentalnym, produkcji.
Poźniejszy okres - od Synkronized to też muzyka na najwyższym poziomie, ale bardziej zorientowana na szerokie grono słuchaczy. Od siebie mogę polecić takie petardy jak: Corner of The Earth, Love Foolosophy, Canned Heat, Black Capricorn Day, White Knuckle Ride, Lifeline, Blue Skies oraz Cloud 9, Summer Girl, Automaton i Superfresh.
A i tu mój faworyt, moim zdaniem ich najlepszy kawałek.
Dobre, a do pierwszych trzech albumów gorąco zachęcam się przyczepić na dłużej. A tu bonusik do Automatona. Widać JK nadal wie, na czym polega tworzenie muzyki.