Garmarna

[DiabelskiDom]

Taki tam mało znany folk-rockowy tudzież folkowy zespół ze Szwecji, śpiewający w tym zajebistym języku od 1990 roku na pięciu płytach (jak się okazało, najnowsza wyszła rok temu a mnie kompletnie umknęła jej zawartość). Dla mnie najlepszym ich materiałem jest drugi w kolejności czyli "Guds spelemän". Tradycyjna, szwedzka muzyka w lekkim gitarowym opakowaniu, z wokalistką o bardzo miłej memu uchu manierze śpiewania. Nie wiem czy metalowcy lubią takie granie ale jakby ktoś chciał sprawdzić to:

[Ryszard]

...a zdjecia ciala wokalistki(?)

[DiabelskiDom]

Jej uroda nie jest najwyższych lotów więc po co zdjęcia ciała?

[Szajtan]

Najnowszy album Garmarany to mariaż tradycji i nowoczesności. Ludowa muzyka skandynawska zyskuje nie tylko nowe życie, ale i tożsamość brzmieniową - “Förbundet” obficie korzysta z elektronicznych bitów i loopów, a za brzmienie płyty odpowiedzialny jest Christopher Juul (Heilung).

[DiabelskiDom]

Oni od trzeciej płyty, czyli Vedergällningen romansują z folkującą elektroniką a nawet dramenbejsem. Osobiście bardziej mi wchodzi jeszcze nie-elektroniczna Guds spelemän. Piękna, zamyślona i nastrojowa płyta, do tego przepięknie zaśpiewana w przepięknym języku.

Nie słyszałem poprzedniego albumu, ale wydanie nówki będzie dobrą okazją do zapoznania się z jednym i drugim.

[pp3088]

Nie znałem wcześniej zespołu ale nowy album i słowa AnielskiegoApartamentu mnie zaciekawiły. Odpaliłem najnowszy album zapodany przez Szajtana i w sumie jestem kontent. Fajna folkowa muzyka która nie męczy buły i czasem ładnie przyśpiesza racząc słuchacza melodyjnym sznytem. Bardzo fajne, ale liczyłem na trochę więcej drum end bejsu, może starsze wydawnictwa będą mieć go więcej!