Cirith Ungol

[Nucleator]

Cirith Ungol to obok Manilla Road zespół, który sam w sobie stanowi definicję i wykładnię heavy metalu.

Został on założony w 1972 roku w Venturze znajdującym się w Kalifornii. Panowie Greg Lindstrom, Robert Garven, Jerry Fogle and Pat Galligan grali na początku w zespole Titanic rocka w klimatach Grand Funk Railroad czy Mountain, jednak chcąc grać muzykę mocniejszą odeszli i założyli Cirith Ungol. Za nazwę posłużyła im nazwa pajęczej przełęczy z wykreowanego przez Tolkiena uniwersum Śródziemia.

Mija jednak aż 8 lat, nim pod egidą własnego wydawnictwa Liquid Flame Records ukazuje się debiutancki album grupy Frost and Fire, który dziś uważa się na kanon epickiego heavy metalu. Panowie nie bali się czerpać garściami z hard rocka czy doom metalu, zatrudnienie Tima Bakera na stanowisku wokalisty było strzałem w dziesiątkę, a kompozycje porywały i doskonale uzupełniały się z tekstami zaczerpniętymi zarówno ze świata fantasy, jak i tego rzeczywistego.

W 1984 roku wychodzi drugi album, King of the Dead, który okazał się mistrzostwem świata oraz prawdziwą kopalnią hitów jak tytułowy czy Finger of Scorn. Sami muzycy uważają go za najbardziej kompletne dzieło, twierdząc, że stało się tak dzięki ich kontroli nad każdym aspektem dotyczącym produkcji tego majstersztyku. Teksty już w całości dotyczyły motywów fantasy, bas cudownie został wysunięty do przodu, a kompozycje to czyste złoto. Zachwycające mnogością znakomitych motywów, umiejętnym budowaniem klimatu przez zmiany nastrojów i tempa i przechodzący samego siebie Baker za mikrofonem.

Cirith Ungol zostaje przygarnięty przez szanowany wtedy label Metal Blade, a duży udział w produkcji trzeciego albumu o tytule One Foot in Hell miał Brian Slagel. Ten wychodzi w 1986 i okazuje się być kolejnym znakomitym dokonaniem zespołu. Czuć w tym klimat poprzednich longplayów Cirith Ungol, ale członkowie zespołu postanowili trochę przyśpieszyć, dodając troszkę elementów speed metalu a la wczesny Exciter. Same kompozycje kopały siedzisko, choć były nieco mniej skomplikowane niż na drugiej płycie.

Ostatnie dotychczas wydane dzieło to Paradise Lost i zostaje wydane w 1991 roku. Panowie podpisali nieco wcześniej papiery z Restless, nie przeczuwając, w jakie gówno wdepnęli. Ponadto zaczęło dochodzić do tarć wewnętrznych w zespole, przed wydaniem Paradise Lost odchodzą Michael "Flint" Vujejia oraz Jerry Fogle. Album okazał się rozczarowaniem dla fanów i krytyków - materiał zawarty na płycie był niespójny i niektóre utwory jak The Troll zupełnie nie pasowały do Cirith Ungol, partie perkusji prostackie i banalne, zaś wokale Bakera nie porywały tak jak na poprzednich płytach.

Na dodatek położona została produkcja, którą zajął się Ron Goudie - ponoć członkowie zespołu bardzo kłócili się z nim o to, jak ma brzmieć ten album. Wytwórnia też wtrącała się do procesu nagrywania płyty - kazała np. każdemu muzykowi nagrywać swoje partie osobno do samego metronomu. Restless położyła też kwestię promocji albumu, gdyż w Europie był on niedostępny, a próby muzyków skontaktowania się z wytwórniami europejskimi kończyły się fiaskiem.

Jakby tego było mało, wkrótce po wydaniu czwartego longplaya wytwórnia rozwiązała umowę z muzykami, mimo iż podpisany wcześniej kontrakt opiewał na 3 płyty. To załamało muzyków, którzy rok po wydaniu Paradise Lost rozwiązują zespół.

Do świata żywych wracają w 2015 roku i od tamtej pory aktywnie koncertują. Niestety, nie wiadomo, czy muzycy zechcą coś jeszcze nagrać, ale pierwsze trzy płyty śmiało możecie dać na detoks tym, którzy twierdzą, że heavy metal to Nocny Kochanek i Enforcer.

Screaming in terror there you'll lie: In Cirith Ungol, Tower of Fire!
Skład:
Greg Lindstrom - Bass (1972-1980), Guitars, Keyboards (1980-1982, 2015-present) Falcon, ex-Titanic
Robert Garven - Drums (1972-1992, 2015-present) ex-Titanic
Tim Baker - Vocals (1976-1992, 2015-present)
Jim Barraza - Guitars (1988-1992, 2015-present) ex-Prophecy
Jarvis Leatherby - Bass (2016-present) Night Demon, ex-Jaguar (live), ex-Black Opal, ex-Jeff Hershey and the Heartbeats, ex-No Motiv

▼ Byli muzycy

Jerry Fogle - Guitars (1972-1987) (R.I.P. 1998) ex-Titanic
Neal Beattie - Vocals (1975-1976)
Michael "Flint" Vujejia - Bass (1981-1987) ex-Possession
Vernon Green - Bass (1988-1992)

▼ Muzycy koncertowi

Armand Anthony - Guitars (2018-present) Night Demon, ex-Gygax
Michael "Flint" Vujejia - Bass (2019, 2020-present) ex-Possession

Dyskografia:
1978 - The Orange Album [demo]
1979 - Cirith Ungol [demo]
1981 - Frost and Fire
1984 - King of the Dead
1986 - One Foot in Hell
1991 - Paradise Lost
1996 - Live [single]
2001 - Servants of Chaos [kompilacja]
2017 - The Legacy [boxed set]
2018 - Witch's Game [single]
2019 - I'm Alive [live]
2020 - Forever Black
2020 - Brutish Manchild [single]
2021 - Half Past Human [EP]




MA: https://www.metal-archives.com/bands/Cirith_Ungol/561
BC: https://cirithungol.bandcamp.com/music

[yog]

Legendarny Cirith Ungol nagrał swój pierwszy kawałek studyjny od 1991 roku. Utwór Witch's Game powstał na potrzeby filmu animowanego The Planet of Doom.

Posłuchać można poniżej:



Bdb.

[porwanie w satanistanie]

No kurde, to się nazywa powrót z klasą. Oby starczyło tej weny na jakiś większy materiał i będzie zajebiście.

[yog]

Podobno kolesie z Night Demon, którzy grają też w Cirith Ungol twierdzili, że album jest w planach. Grali z tydzień temu w Polsce i wtedy ta deklaracja miała paść z ich ust.

[karp]

Cirith Ungol podjęło współpracę z Continental Concerts & Management GmbH. Czyżby jakaś trasa w EU?

[yog]

Bardzo fajnie by było, gdyby udało im się u nas zagrać, chętnie bym zobaczył (jeśli nie na Mysticu ).

[Elementw]

Wiadomo, Stolyca!;

[yog]

Cirith Ungol wyda koncertówkę z festu Up the Hammers. Płytka I'm Alive wyjdzie 25 października 2019 i została sfinansowana z sakiewki Metal Blade, zapewne nabrzmiałej dzięki skandalom z udziałem pewnych enigmatycznych mnichów.

[yog]

Kawałek Legions Arise zapowiadający płytę Forever Black.

[karp]

I to są dobre wieści. Coś czuję, że dziadki tym albumem zamiotą tą całą nową falę heavy i nawet się przy tym nie zmęczą.

[porwanie w satanistanie]

No kurde, to się nazywa się hewimetalowy wpierdol

[kurz]

Dobrze to brzmi. Biorę w ciemno całość.

[yog]

Garść dodatkowego info: premiera Forever Black - 24 kwietnia 2020 roku w Metal Blade.


Tracklista:
1. The Call
2. Legions Arise
3. The Frost Monstreme
4. The Fire Divine
5. Stormbringer
6. Fractus Promissum
7. Nightmare
8. Before Tomorrow
9. Forever Black

Wszelki merch można obczaić tutaj: https://eu.kingsroadmerch.com/cirith-ungol/

Na Keep It True ma być natomiast jakiś specjalny kolorek winyla dostępny tylko tam.

[Nucleator]

Ale się podjarałem! Znakomity utwór! Wszystko na swoim miejscu, łącznie ze świetnymi wokalizami. Nie mogę się doczekać całokształtu.

[yog]

Tymczasem wjeżdża Cirith Ungol z kolejnym singlowym ciosem w postaci Before Tomorrow:

[yog]

Wznieście miecze, albowiem dziś premiera Forever Black. Ku chwale stali!

[pit]

Wokal się nie zmienił, ale co to takie czyste?

[yog]

Bo Metal Blade Zacna płyta, będzie słuchane na potęgę posępnego czerepu.

[karp]

Ja cież pierdzielę, jak udostępnione przed premierą Legions Arise i Before Tomorrow kasowały, to okazało się, że na finalnym produkcie są jeszcze lepsze strzały. The Frost Monstreme czy Stormbringer mogłyby się spokojnie na kompilacji z najlepszymi utworami znaleźć. Zresztą, reszta też bardzo poziomem nie odstaje (solówki na Fractus Promissum!), świetne płyciwo.

[Pogan696]

Forever Black odsłuchałem parokrotnie i stwierdzam, że muzycznie, (gitarowo) to jest sztos. Nie znałem kapeli wcześniej, ale ja jebie... jest moc starej szkoły jak chuj. Podobnie jarałem się powrotem Saint Vitus kiedyś. Jednak mam pewne "ale". Czasami wokal brzmi jakby Baker miał się zesrać.... wiek robi swoje. Ale jako całość....uuuu coś pięknego. Okładka do albumu to klimat level master. Super album starych dziadów.

[pit]

Baker tak zawsze, taki jego urok. To taki styrany, przepalony Robert Plant. Jego wszystkie próby śpiewania "falsetem" są w naturalny sposób ucinane w zarodku.

[yog]

Strudzony, pokiereszowany wojownik, ot co, a tu zaraz jakieś insynuacje :/

Płyta znakomita, trudno będzie komukolwiek to przebić w tegorocznym heavy metalu.

[Vortex]

Forever Black odsłuchałem parokrotnie i stwierdzam, że muzycznie, (gitarowo) to jest sztos. Nie znałem kapeli wcześniej, ale ja jebie... jest moc starej szkoły jak chuj. Podobnie jarałem się powrotem Saint Vitus kiedyś. Jednak mam pewne "ale". Czasami wokal brzmi jakby Baker miał się zesrać.... wiek robi swoje. Ale jako całość....uuuu coś pięknego. Okładka do albumu to klimat level master. Super album starych dziadów.

Mam bardzo podobne doświadczenie, jak i odczucia co do nowego albumu. Cała muza śmierdzi tutaj najlepszymi czasami gatunku. Wspaniały powrót do przeszłości, ale.... Ten wokal mnie też momentami męczył strasznie, aż w myślach sobie mówiłem "weź się koleś ucisz bo chłopaki fajnie grają"

[deathwhore]

Jeżeli taka płyta wzbudza takie spazmy, to znaczy, że z klasycznym heavy metalem musi być naprawdę źle. Średniak i tyle, w dodatku nie najlepiej brzmiący.

[Vortex]

Fajnie tam basik lata momentami, jakby Harrisa tam wsadzili

[yog]

Jeżeli taka płyta wzbudza takie spazmy, to znaczy, że z klasycznym heavy metalem musi być naprawdę źle. Średniak i tyle, w dodatku nie najlepiej brzmiący.

Jestem zdania, że należy rozróżnić tak zwany klasyczny heavy metal od tego, co gra Cirith Ungol, bo oni grają ten heavy tak bardzo na granicy epic doomu, że niejednokrotnie się można zastanawiać, czy to jeszcze jest ten hejwi metal, czy jednak już epic doom bardziej.

Czy nienajlepiej brzmiący? Nie uważam, zresztą ze spektakularnymi walorami produkcyjnymi się ten zespół, który pierwsze dwa albumy sam sfinansował, a w trakcie nagrywania czwartego został wyruchany, nie miał nigdy nic wspólnego. Tutaj basik słychać doskonale, łomot perkusji jest dla takiego kroczącego heavy/doomu należyty, riffów przednich jest co nie miara, a i wokal jest taki, do jakiego przyzwyczaił Cirith Ungol, to jest oddzielający entuzjastów od smakoszy.

Innymi słowy, wszystko jest na swoim miejscu.

[deathwhore]

Przecież to brzmi obrzydliwie nowocześnie i zwyczajnie wkurwia.

[yog]

Obrzydliwie nowocześnie to brzmią nowe płyty Accept.

[deathwhore]

To przecież bardzo podobna charakterystyka brzmienia. Nawet teraz mi leci i brzmi to jak właśnie heavy metal wyprodukowany po 2000 z Nuclear Blast albo Metal Blade. Tu aż się prosi o antyczną, zakurzoną produkcję.

[yog]

Ja tam plastiku nie czuję, w przeciwieństwie do wspomnianych wydawnictw Nuclear Blastu, gdzie wylewa się on hektolitrami. Jest dość krystalicznie, ale od przejrzystej wody raka się nie dostanie, w przeciwieństwie do plastiku. Zakurzonej produkcji po - nazwijmy to - wysoko profilowym metalu się nie spodziewam i nie mam tu praktycznie żadnego problemu z brzmieniem.

[deathwhore]

Włączyłem przed chwilą po kawałku nowego Cirith Ungol i ostatniego Accept, różnice są minimalne

[kurz]

Kupiłem winyl w preorderze, dorzuciłem do kompletu Earth Rocker Clutch plus Satana Life Sentence i słucham tych dwóch ostatnich. Niestety rozczarowanie, niezbyt duże, ale jednak. Nowy Cirith jest i na tym koniec. Także młodzi grajkowie, napierdalajcie, póki krew w żyłach krąży.

Najlepszy z tego wszystkiego jest plakat, wielki jak skurwisyn.

[Nucleator]

Mam za sobą pewnie z ponad 100 odsłuchów, więc mogę teraz na spokojnie parę słów o płycie napisać. Mając w pamięci mierne powroty takich kapel jak Omen czy Oz, miałem obawy, których nie rozwiał do końca nawet udostępniony przed premierą singiel Legions Arise. Ten sam, który po krótkim intro otwiera finalny owoc prac muzyków Cirith Ungol. Rozpływałem się nad nim wtedy, rozpływam się i teraz, bo jego żwawe tempo jest niczym pierwsza szarża kawalerii, która - jakby to ujął sam Kelthuz - odcina wygolone jądra antagonistom true metalu. Piękne gitarowe harmonie, świetne wokalizy Bakera i FENOMENALNY refren, przy którym trudno nie wznosić w górę kułaków. Dalej jest równie dobrze - The Frost Monstreme zaczyna się "wesołą" zagrywką gitarową, by przeistoczyć się w marszowy walec wgniatający w glebę kości i pozbawione żywota truchła poległych.

The Fire Divine to jedyna kompozycja, z jaką nadal mam problem. Niestety, jest ona dla mnie nieco bałaganiarska i nie ratuje jej nawet fajny refren z "the blind will lead the blind". Na szczęście zaraz Cirith Ungol powstaje z kolan wraz z taktami Stormbringer. Niech was nie zwiedzie łagodny początek - to prawdziwa heavy/doom metalowa broń zagłady, dekapitująca głowy niedowiarków lepiej niż Zerwikaptur. Robotę robią znakomite sola gitarowe oraz Baker, którego cierpiętnicza fraza kończąca utwór "The Blade and I are the one" wbija się w czerep i osadza się na dobre. A dalej jest jeszcze lepiej.

Fractus Promissum muszę słuchać na siedząco. Bo na stojąco nie jestem w stanie. Wspaniałe riffy duetu Barraza & Lindstrom po prostu na to nie pozwalają, ścinając momentalnie z nóg. Zaś partie solowe po prostu przygważdżają niczym kołkownica z Painkillera.

Mroczny Nightmare znów powala fantastyczną pracą gitar, a Before Tomorrow, atmosferą przypominający z kolei nieco King of the Dead, jest miłą wprawką przed ostatnim, niszczącym ciosem w postaci kawałka tytułowego. To piękny ukłon w stronę majestatycznego walca Paradise Lost, który pod koniec się nieco rozpędza, serwując znakomitą (którą to już na płycie?) wymianę solówek.

Kojarzycie filmy, gdzie główny bohater madafaka wraca z emerytury by ponownie uratować świat czy dokonać po raz kolejny czegoś podobnego, z czego był kojarzony? No właśnie, Cirith Ungol jest takim bohaterem. To wracający do życia barbarzyńca, który drwi sobie z zagrożeń i stale rzuca się w wojenny tumult, by odbyć potem kąpiel w krwi przeciwników. Nie lekceważcie go.

[kurz]

Odświeżyłem i muszę odszczekać. Dobry, może nawet bardzo dobry album.

[yog]

Nowa epka Cirith Ungol ma się ukazać. Half Past Human zawierać będzie nagrane na nowo rarities z lat 70.

There has been a lot of interest in the bands early history and material. We decided to dust off a few old Cirith Ungol classics and breathe new life, and new energy into them!

All four songs have a common theme, a sinister beastly imagery which flows all the way through to the cover art.

Sit down, strap in, and crank it up!!!

Tracklista:
1. Route 666
2. Shelob's Lair
3. Brutish Manchild
4. Half Past Human



300 kopii, tylko na: http://cirithungolband.com

[yog]

No, i kolejne udane wydawnictwo spod palców doomujących weteranów amerykańskiego hejwiorka z epki Half Past Human, jak się okazuje.

[Szajtan]

Cirith Ungol na koncercie w Polsce.

[yog]

Podjedzie się przez rzekę zmoczyć wąsa.

[pit]

Ciekawe czy Moorcock wie, że wykorzystują jego postać na okładkach i w materiałach promocyjnych? A może jest już za stary, żeby grozić pozwami na lewo i prawo, jak to było w przypadku Morrisona i Sapkowskiego.

[blue_calx]

Znam tylko Forever Black, (wstyd, czy też najlepsze jeszcze przede mną) i bardzo mi się spodobała ta płyta.

Stormbringer - riff z refrenu siada i zamiata całe podwórze.

[Elementw]

Oczywiście to kult ale ..... pierwsza płyta , między nami mówiąc, nie przebija mocą pierwszego Perfectu

[yog]

Dostałem kiedyś Frost and Fire i dłuuuugo mi zeszło, zanim posłuchałem drugi raz, dopiero jak usłyszałem kawałek Chaos Descends z One Foot in Hell, to załapałem, o co chodzi w tym wokalu (i reszcie).

[yog]

Kolejna data do odwołania to będzie 5 lipca 2022. Gig dalej z Night Demon i w Remoncie.

[karp]

5 lipca bezpieczny termin, tym razem raczej nie odwołają. Mam nadzieję...

Dobra ta ostatnia EPka, a ten numer to na kilometr jedzie "trylogią" z Paradise Lost. Wspaniały jest to zespół:

[kurz]

Forever Black już jest zajebista. Wokal przedni, epickość na odpowiednim poziomie. Album zyskuje z czasem. Plakat wciąż przykurwiście wielki.

[yog]

Jak powiedział ulubiony filozof depresantów - wszystko, co doskonałe, dojrzewa powoli.

[Vexatus]

Forever Black już jest zajebista. Wokal przedni, epickość na odpowiednim poziomie. Album zyskuje z czasem. Plakat wciąż przykurwiście wielki.

Nigdy jakoś szczególnie mi ten zespół nie podchodził i programowo omijałem szerokim łukiem. Zachęcony Twoim wpisem sprzed kwadransa (no i okładką ) odpaliłem "Forever Black" i rozjebało mi czachę! Oj, będzie słuchane...

[encyklopedia metalu]

Bardzo dobry powrót, to już 2 lata!

Wiele kapel NWOBHM powróciło, często bez sensu i wraz wielkimi rozczarowaniami, ale nie ta ekipa. Zresztą Epka z ubiegłego roku w niczym płycie nie ustępuje.

Legions Arise - najlepszy, Before Tomorrow - najgorszy.

[karp]

Nosz w dupę, nakręcam się na ten koncert od kiedy go ogłoszono i nagle takie coś:





EDIT: kopiuje tekst, bo post z wydarzenia się nie chce wkleić. Koncert ponoć ma być, ale w innym terminie:

Informujemy, że w związku z niedopełnieniem zobowiązań finansowych promotorów festiwali w innych krajach oraz problemami logistycznymi, zespół CIRITH UNGOL zdecydował się odwołać niemal całą europejską trasę koncertową. W tej sytuacji także zaplanowany na 5 lipca w Warszawie pierwszy polski koncert NIE ODBĘDZIE SIĘ W TYM TERMINIE.
W chwili obecnej trwają rozmowy na temat przeniesienia koncertu na inny termin - wstępnie - pierwszy tydzień sierpnia. O rozwoju sytuacji i szczegółach będziemy informować na bieżąco.

[kurz]

Mi akurat ten początek sierpnia bardziej pasuje.

Mam nadzieję, że się w ogóle odbędzie.