

Aż jestem w szoku, że swego czasu najczystszy wojownik stali, członek Bractwa Stali imć Gruby Wiór, nie walnął tematu na temat tych panów.
Powstali oni w 1980 roku, gdy uzdolniony basista Joey DeMaio poznał gitarzystę Rossa The Bossa. Dokoptowali oni wokalistę Erica Adamsa, perkusistę Karla Kennedy'ego i obrawszy za nazwę kapeli rodzaj okrętu wojennego, nagrali rok później demo.
Zespół dostrzega wytwórnia Liberty Records i już z nowym perkusistą Donnie'm Hamzikiem wydaje pod jej szyldem debiut Battle Hymns. To 36-minutowa porcja heavy metalu podszyta hard rockiem - mamy tu i świetnie bujające Shell Shock ze świetnym breakiem przy słowach "But if they tell you....", sunący niczym zjawa Dark Avenger z gościnnym udziałem Orsona Wellesa, rytmiczne Metal Daze czy wieńczący całość Battle Hymn będący najjaśniejszym jej punktem.
Z kontraktu jednak wycofała się wytwórnia i druga płyta, Into Glory Ride, została już nagrana pod szyldem Megaforce, z którym umowę członkowie zespołu podpisali własną krwią. Na stanowisku garowego Hamzika zastąpił mocarz Scott Columbus. Jego potężne okładanie naciągów miało niebagatelne znaczenie na finalny kształt pozycji, która jest zdecydowanie mocniejsza i brzmi potężnej niż poprzedniczka. Otwierający ją Warlord jest mylący i odstaje zdecydowanie od reszty albumu - pasowałby on bardziej na debiutancki longplay. Reszta to już potężne hymny nie dla pozerów - Gloves of Metal, zaczynający się balladowym wstępem Gates of Valhalla, Secret of Steel czy Hatred. Warte odnotowania są znakomite partie instrumentalistów - czy to pochody basowe Joeya, czy znakomite solówki Rossa.
Następny album to Hail to England wydany rok później. Naszpikowany fantastycznymi hymnami ku bogom wojny takimi jak utwór tytułowy, obleczony w znakomite solówki Army of the Immortals, cięty Kill with Power czy arcydzieło, jakim jest Bridge of Death - co tam wyprawia Adams z wokalem, co tam robi Ross, no po prostu szok, a gdy demoniczny głos wypowiada:
to ciary po całym ciele przechodzą.Dark lord I summon thee
Demanding the sacred right to burn in Hell
Ride up on Hell's hot wind
Face one more evil than thou
Take my lustful soul
Drink my blood as I drink yours
Impale me on the horns of death
Cut off my head release all my evil
Sign of the Hammer to już dla mnie lekki spadek formy, choć jest tam kilka zabójczych niczym cymmeryjska stal utworów. Następny Fighting the World również nie dorównywał poprzedniczkom, ale nadal było to ogniste granie z killerami takimi jak Black Wind Fire and Steel czy kojarzący się nieco z Def Leppard Blow Your Speakers.
Na szczęście następny Kings of Metal był znakomitym albumem. Czy to szybkie petardy jak Wheels of Fire, czy dostojne hymny jak tytułowy, czy piękna fortepianowa ballada Heart of Steel - w każdym z tych wcieleń Manowar brało jeńców do jasyru i kąpało się w glorii. Manowar niszczył i zabijał podludzi udających metalowców i ludzi. A ponadto wymownie w Pleasure Slave dawał do zrozumienia, jaką rolę winny pełnić kobiety wobec wojów. No cóż, panie Szczuka i Środa by nie pochwaliły, ale w sumie kto by chciał mieć takie niewolnice.
Po tym wiekopomnym dziele odchodzi Ross the Boss i z gitarowym masturbatem Davidem Shankle nagrali barbarzyńskie The Triumph of Steel. Clou tej pozycji jest ponad 28-minutowy epos Achilles, Agony and Ecstasy in Eight Parts. Znakomity utwór, przepełnionymi zmianami temp, perkusyjnymi nawałnicami, popisami solowymi i różnymi smaczkami. Jest tu też piękna ballada Master of the Wind czy znakomicie zaaranżowany Burning.
Następne dwa albumy to już niestety pozycje zdecydowanie słabsze, które pokazały, że samozwańczy królowie metalu osiedli na laurach. Dopiero wydany w 2007 roku koncepcyjny studyjniak o boskim panteonie nordyckich bóstw był powrotem do formy. Album nie pozostawiał nikogo obojętnym, nie brakowało głosów krytycznych, jednak z każdym przesłuchaniem się utwierdzam w przekonaniu, że to po prostu fałszywcy, których to epickie dzieło odsiało. To chyba najbardziej przepełniona patosem i aranżacyjnym przepychem wydawnictwo, na szczęście jednak nie brakuje metalowego pierdolnięcia.
Zmilczę nagrany ponownie debiut, bo sami wiecie jak takie posunięcia wychodzą w ogólnym rozrachunku. Jednak nie mogę przemilczeć, w jak przeciętnym stylu wojownicy stali pożegnali się na ostatnim LP The Lord of Steel. Naprawdę, ciężko mi wymienić jakiś wybijający się ponad ten nijaki poziom. Grupa pozostaje aktywna, ale nic nowego chyba już nie usłyszymy od nich.
PS. Mogłem niekiedy polecieć Kelthuzem, przyznaję się i kajam.
Skład:
Joey DeMaio - Bass, Keyboards (1980-present) ex-Dave Feinstein, ex-Looks
Eric Adams - Vocals (1980-present) ex-Harlequin, ex-Looks, ex-The Kids
Ross the Boss - Guitars (1980-1989) Death Dealer, Ross the Boss, ex-Brain Surgeons, ex-Manitoba's Wild Kingdom, Manitoba, Shakin' Street, The Dictators, ex-Ancillotti (live)
Donnie Hamzik - Drums (1981-1983, 2009-2017) ex-Desperate
Scott Columbus (R.I.P. 2011) - Drums (1983-1991, 1994-2008)
David Shankle - Guitars (1989-1994) David Shankle Group, Devil Land, ex-Voodoo Gods, ex-Paradoxx, ex-ED3N
Rhino - Drums (1991-1994, 2008-2009) Angels of Babylon, Forgotten Realm, Holy Force, HolyHell, Jack Starr's Burning Starr, A.K.A, ex-Death Dealer, ex-Ross the Boss, ex-Stonecast, ex-Tommy Vitaly, ex-Fast Taker (live), ex-Ango Tasso's Air Force, ex-Shadow Symphony
Karl Logan - Guitars, Keyboards (1994-2018) ex-Arc Angel, ex-Fallen Angel
Francisco Palomo - Keyboards (2007) HolyHell, Joe Stump, ex-Cristal y Acero
Paul Clark Jr. - Drums (2011) ex-Hostile, ex-I Am I
1981 - Demo '81 [demo]
1982 - Battle Hymns
1983 - Defender [single]
1983 - Into Glory Ride
1984 - Hail to England
1984 - All Men Play on 10 [single]
1984 - Sign of the Hammer
1987 - Blow Your Speakers [single]
1987 - Fighting the World
1988 - Kings of Metal / Herz aus Stahl [single]
1988 - Kings of Metal
1992 - Metal Warriors [single]
1992 - The Triumph of Steel
1993 - Secrets of Steel [boxed set]
1994 - The Hell of Steel [kompilacja]
1996 - Return of the Warlord [single]
1996 - Louder than Hell
1996 - Number 1 [single]
1996 - Courage [single]
1997 - Courage (Live) [single]
1997 - Anthology [kompilacja]
1997 - Hell on Wheels - Live [live]
1998 - The Kingdom of Steel [kompilacja]
1998 - Steel Warriors [kompilacja]
1999 - Live in France [single]
1999 - Live in Germany [single]
1999 - Live in Portugal [single]
1999 - Live in Spain [single]
1999 - Hell on Stage Live [live]
2000 - Hell on Earth Part I [video]
2002 - Warriors of the World United [single]
2002 - Warriors of the World
2002 - Warriors of the World United [video]
2002 - An American Trilogy [single]
2002 - The Dawn of Battle [single]
2002 - Fire and Blood [video]
2003 - Hell on Earth III [video]
2005 - King of Kings [single]
2005 - Hell on Earth IV [video]
2006 - The Sons of Odin [EP]
2006 - The Absolute Power [video]
2007 - Demons, Dragons and Warriors [split]
2007 - Gods of War
2007 - Gods of War Live [live]
2008 - Die with Honor [single]
2009 - Classics [kompilacja]
2009 - Thunder in the Sky [EP]
2009 - Hell on Earth V [video]
2010 - Battle Hymns MMXI
2012 - The Triple Album Collection [boxed set]
2012 - The Lord of Steel
2013 - The Lord of Steel Live [live]
2014 - Kings of Metal MMXIV
MA: https://www.metal-archives.com/bands/Manowar/83