Internal Rot

[Hajasz]

Pochodzący z Australii Internal Rot to kolejny przedstawiciel mocnej sceny spod znaku przekreślonej nutki. Grindcore, którym nas raczą to konkretny szlag w japę na wzór The Kill czy Captain Cleanoff. Chłopaki się nie pierdolą w tańcu i jadą z pełną mocą i brutalnością. Kawałki lecą jak petardy i z reguły nie trwają dłużej niż minuta z hakiem. Mocny brutalny wokal przechodzący czasem w growl a to w mocarny wrzask jest wisieńką na muzycznym torcie serwowanym przez Internal Rot. Na stanie posiadają kilka mniejszych wydawnictw i dwa albumy, z których ten najnowszy ukazał się dzisiaj.

Nie ma chyba nic lepszego aby przy Internal Rot przestudiować resurekcję.

Skład:
Christoph - Drums (2010-present) Contaminated, Derailment, Doubled Over, Headless Death, Incinerated, ex-Pregnancy, ESP Mayhem, Trench Sisters, ex-Die Pigeon Die, ex-731 (live), ex-Roskopp
Brad Smith - Guitars (2010-present) The Borkenlayne, Blarghstrad, Clogged, Colostomy Boner, Drownd, G.B.S., Holy Boner, Super Fun Happy Slide, Take That Vile Fiend, Umbilical Tentacle, ex-Die Pigeon Die
Max - Vocals (2010-present) Faceless Burial, Agents of Abhorrence, ex-Cut Sick

Dyskografia:
2011 - Internal Rot [EP]
2014 - Live & Rehearsal [kompilacja]
2014 - Mental Hygiene
2014 - US Tour Tape 2014 [live]
2014 - Internal Rot / Manhunt [split]
2015 - Mellow Harsher / Internal Rot [split]
2019 - Hack Session

MA: https://www.metal-archives.com/bands/In ... 3540335616
BC: https://internalrotters.bandcamp.com/music
BC: https://blastasfuk.bandcamp.com/music

[pit]

Kate Bush na okładce przekonuje mnie do posłuchania. Tylko czemu Kate Bush?

[Pioniere]

Ta nowa płyta to nie taka znowu nowa, gdyż materiał nagrano jako "live" w studio jeszcze kilka lat przed debiutanckim LP - dokładnie to osiem lat temu. Co ciekawe wydana w 2014 roku US live tape 2014 ma dokładnie tą samą datę nagrania: 25 maja 2011, miejsce też te same, a większość utworów na obu set-listach powtarza się ze zmienioną kolejnością.

[pit]

Album z Kate poleciał kilka razy. Pojedyncze składniki są wyśmienite: riffy, kawałek gdzie na drugim planie leci sobie dość klasyczny hardcore zalany agresywnym grindem, ale z jakiegoś powodu całość średnio do mnie trafia. Poza tym mam wrażenie, że perka nie trzyma rytmu.

[Pioniere]

Za nieco ponad tydzień nakładem Iron Lung Records/ 625 Thrashcore ukaże się Grieving Birth winylowa wersja drugiego longplaya Australijczyków. Wersja CD dostępna od 13 marca w Blastasfuk Grindcore.

[pit]

Próbki są zajebiście obiecujące. W zasadzie szukałem czegoś takiego.

Idąc kluczem zgaduję, że ładna pani na okładce to jakaś piosenkarka. Ktoś, coś?

[Pioniere]

To może być aktorka, Rebecca Hall, choć ciężko mi coś znaleść odp. zdjecia, gdzie jest taką tlenioną blondynką - chyba to z filmu Red Riding: The Year of Our Lord 1974.

Edit: Widziałem trailer, to ona.

[Vexatus]

Całkiem niezłą płytę Australijczycy wysmażyli, ale pierwszy pełniak bardziej mi się podobał. Być może to tylko moje wrażenie, ale chyba pierwsza płyta była jednak cięższa, bardziej chaotyczna i intensywna.

Ktoś wie o co im biega z tymi paniami na okładkach?

[pit]

A kto nie kocha Kate Bush? Z tą drugą, nie wiem.

[Pioniere]

A kto nie kocha Kate Bush?

Zapewne wielu fanów WarMetalu

[deathwhore]

Ktoś wie o co im biega z tymi paniami na okładkach?

Ładne są.

[pit]

A kto nie kocha Kate Bush?

Zapewne wielu fanów WarMetalu

Czyli krótko mówiąc: osoby bez gustu? Nowy album jest świetny. Vexatusowi przeszkadza zmniejszenie "chaosu", a mi bardzo odpowiada większa precyzja.

[deathwhore]

Ja jestem fanem warmetalu i zrobiło mi się przykro.

[pit]

Rehabilituje cię inna muzyka. Sam nie pogardzę Blasphemy, czy Sadistik Exekution.

[Czit]

Całkiem niezłą płytę Australijczycy wysmażyli, ale pierwszy pełniak bardziej mi się podobał. Być może to tylko moje wrażenie, ale chyba pierwsza płyta była jednak cięższa, bardziej chaotyczna i intensywna.

Heh - ja mam wrażenie zupełnie odwrotne. Tutaj czują jakąś większą mięsistość i ciężar.

[Pioniere]

@deathwhore wielu nie znaczy, że wszyscy. Po prostu wielu z nich, a przynajmniej tych, których poznałem, są bardzo ortodoksyjni i nie tykają zbyt wiele innej gatunkowo muzy, a już na pewno tej bardzo powszechnie popularnej.

[deathwhore]

Oszukałem Was, bo tak naprawdę w ogóle mi się przykro wtedy nie zrobiło.

[pit]

Teraz tak mówisz, a wewnątrz łkasz.

[Pioniere]

Grieving Birth jest do szpiku kości grindcore-owa. I fakt płyta ma znacznie mniej wysublimowane brzmienie od debiutu, więcej tu wczesnego Napalm Death z okresu Peel Sessions oraz mniej wyczuwalnych wpływów E.N.T., PV/Hardcore Punka, D-beat, czy Crusta, które idealnie łączyły się w brutalny moshing. Co nie zmienia faktu, że kurwa jest pretendentem do płyty roku w gatunku, choć przed nami jeszcze nowy Napalm Death, czy trzeci album ich ziomków z The Kill, który podobno też w tym roku ma się ukazać.

[Molotow 666]

Grieving Birth jest do szpiku kości grindcore-owa. I fakt płyta ma znacznie mniej wysublimowane brzmienie od debiutu, więcej tu wczesnego Napalm Death z okresu Peel Sessions oraz mniej wyczuwalnych wpływów E.N.T., PV/Hardcore Punka, D-beat, czy Crusta, które idealnie łączyły się w brutalny moshing. Co nie zmienia faktu, że kurwa jest pretendentem do płyty roku w gatunku, choć przed nami jeszcze nowy Napalm Death, czy trzeci album ich ziomków z The Kill, który podobno też w tym roku ma się ukazać.

"Grieving Birth" to co najmniej najlepszy materiał w 2020 roku.... Tak od sześciu dni odsłuchuje ten materiał od INTERNAL ROT i po prostu miazga płyta....

[Vexatus]

Oszukałem Was, bo tak naprawdę w ogóle mi się przykro wtedy nie zrobiło.

Ty jesteś deathmetalowcem bez serca... Jak tak można?

[Vexatus]

Drugi pełniak (dość powoli, ale jednak) coraz bardziej mi się wkręca... Motywów z okładek w dalszym ciągu nie rozumiem.

[Molotow 666]

^ U mnie bardzo szybko wbiło się to zajebiste plyciwo od INTERNAL ROT... Okładka? Ciężko tutaj się doszukiwać jakiś ukrytych manipulacji... Jest dobrze i dziękować, że znamy i mamy to forum... INTERNAL ROT pewnie bym nigdy nie poznał...

[Blind]

Będąc na głodzie grindcore'a, w nocy poleciało Mental Hygiene. Okładki znałem, zespół kojarzyłem z nazwy, ale nigdy nie odpaliłem. To był błąd. Internal Rot na debiucie serwuje szybkie, intensywne utwory, w których pojawia się sporo hardcorowego groove. Zajebiście to płynie. Utwory przelatują, a na gębie pojawia się szeroki jak Rysiu Kalisz banan. Brzmienie wykręcone w studiu - miód. Odpowiednio ciężkie i czytelne, ale podziemne. Antymuzyka.