Katavasia

[DiabelskiDom]

Jak ktoś lubi grecką scenę to powyższa nazwa zdecydowanie go urzeknie. Po grecku melodyjny black metal, na koncie jeden album - zeszłoroczny "Sacrilegious Testament". W takim "Adoration of Darkness" myśli bezwiednie płyną ku bogom z Kawir. Bardzo zacny debiut, do odsłuchania poniżej.

Skład:
Foivos - Drums (2014-present) Agnes Vein, Freefall, Hail Spirit Noir, Sicks Daze, ex-Circle of Mushrooms
Astrous - Guitars (2014-present) Aenaon, ex-Majeste Simphonia, ex-Agos, ex-Black Winter, ex-Disolvo Animus
Achilleas C. - Guitars, Bass (2014-present) Aenaon, Varathron, ex-Incorporeal, ex-Tortured, ex-Chaotic Symmetry
Necroabyssious - Vocals (2014-present) Funeral Storm, Varathron, Zaratus, ex-Kawir, ex-Sickness Mind, ex-Terra Vivante, ex-Wolf
Dimitris K. - Guitars (2019-present) Melan Selas, Riffobia

▼ Byli muzycy

Haris - Keyboards (2014-?) Hail Spirit Noir, Transcending Bizarre?

Dyskografia:
2015 - Sacrilegious Testament
2017 - Daemonic Offering [EP]
2020 - Magnus Venator

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ka ... 3540392214
BC: https://katavasia.bandcamp.com/music

[TITELITURY]

"Gdy poranne wstają zorze, mój chuj jakąś pizdę orze" powiedział uciekinier z Syrii i, pojmując na swój oryginalny sposób desygnat słowa "wolność", zgwałcił kolejną Greczynkę na wyspie Lesbos, gdzie dwa i pół tysiąca lat temu pisała swoją poezję Safona. Jest jednym z wielu takich jak on, którzy zamieniają Grecję w piekło na ziemi. Taka aura odpowiada grajkom z K., bo dzięki temu nagrali najlepszą płytę blackmetalową ubiegłego roku. Cierpienie uszlachetnia !

[Pioniere]

@DiabelskiDom nie wiem czy się zorientowałeś, że w maju nakładem Floga Records pt. "Daemonic Offering" wyszła limitowana 7" EP-ka z dwoma nowymi chwytliwymi utworami Greków. Poniżej w linku YT jeden z nich.

https://www.youtube.com/watch?v=O0i4Znna9KI

@Marduk666 Przypomina mi to dość mocno ostatni Varathron

[yog]

4 września drugi album Katavasia za sprawą Floga Records się ukaże, tytuł to Magnus Venator, a zwiastuje go poniższy kawałek, Chthonic Oracle.

[TITELITURY]

To Będzin e baaaardzo dobry rok dla greckiej sceny.

[yog]

Dzisiejsza premiera - druga Katavasia i ich Magnus Venator.

[TITELITURY]

Absolutnie zachwycający. Zarzucić mogę może tylko tyle, że w porównaniu do poprzedniego, ten odszedł dalej od korzeni w kierunku progresji i jakichś heavymetalowych wtrętów, ale w tak niewielkim stopniu, że w ogóle mi to nie przeszkadza. Grecja w najlepszym wydaniu. Nie słyszę tu słabych momentów.

[Marduk666]

Bardzo mi się ta nowa Katavasia podoba, nawet bardziej niż debiut chociaż nie pamiętam czy debiut w ogóle mi się podobał Przysiądę znowu i sprawdzę.

[Marduk666]

Jakby co to w Fallen Temple można znowu zamawiać cd, dostępne będą w październiku.

[Hajasz]

Ta płyta cały czas leży w GOW z dopiskiem "Niech mnie ktoś kupi" a tu jakieś spuszczanie się z tym FT.

[Nucleator]

Leci sobie właśnie po raz kolejny. Do odsłuchów zachęciły mnie poza znakomitą okładką peany forumowiczów, więc sobie zarzuciłem kilkukrotnie Magnus Venator. Dawno nie słuchałem tak przyjemnego melodyjnego black metalu - bez kitu, myślę, że niektóre kompozycje śmiało mogłoby lecieć nawet na takim AntyRadiu, gdyby puszczali coś ciekawego (ponoć teraz jeszcze większe dziadostwo tam leci...). Krążek ocieka cudownymi melodyjnymi wstawkami, klawiszowymi pasażami i folkowymi wstawkami, które na przykład w otwierającym całość Daughters of Darkness robią niesamowitą robotę. Większość utworów jest utrzymana w średnich tempach, ale na szczęście Katavasia nie zapomina o szybszych tempach, czego dowodem jest rewelacyjne Blood Be My Crown ze świetnym moshingowym riffem w środku i opakowany w kreujący podniosły ton klawisze Chthonic Oracle. No właśnie, muzycy Katavasii, podobnie jak np. KK Warslut z Destroyer 666, potrafią wykreować pompatyczne klimaty bez uciekania się do jakichś tanich środków.

Bardzo miłe zaskoczenie i jedna z lepszych płyt, jakie dał tegoroczny światek metalu.

[deathwhore]

A idź. Jest trochę solidnych patentów właśnie rodem z D666, gdzie te greczynki trochę wbijają w black thrash, ale jest i sporo miałkiej rzadzizny, takiego bezjajecznego pitolenia. Generalnie nie warto tracić czasu, chyba że ktoś lubi słuchać po kilka piosenek z płyty.

[DiabelskiDom]

Doskonały album. Jakkolwiek melodyjną Grecję lubię raczej wybiórczo, np szaleję za Necromantią i Nocternity, sikam na Rotting Christ i Empire of the Moon a Varathron bardziej szanuję niż faktycznie cenię, tak Katavasia to przykład hordu, który idealnie trafia w tę niszę moich upodobań, którą zajmują oliwki, pedały i polis.

Świetny materiał, bardziej jadowity niż poprzedniczka, chociaż oczywiście bierzemy poprawkę na to, że ten jad to taki, który ma raczej nastraszyć przed braniem kolorowych żabek do ręki niż faktycznie wytruć do cna rodzinę twojej starej. Jadowitość w stosunku do Sacrilegious Testament objawia się przede wszystkim we wspomnianych już thrash/blackowych motywach, które urozmaicają melodyjne acz szlachetne niczym agaty pasaże prowadzące utwory. O właśnie. Szlachetne kamienie, mieniące się szmaragdowo, turkusowo czy rubinowo, krystalicznie czysta woda i niebezpieczne ryby czające się w głębi źródełka daleko w podziemnej grocie. Taka jest ta Katavasia. Melodyjna i dostojna, piękna i dziewicza, pozbawiona wiochy i lukru, za to wspaniale harmoniczna i przebojowa. Dla mnie sztos.

Aha, ostatni kawałek najlepszy na płycie. Na poprzedniczce było tak samo, zamykający debiut numer The Chariot of Emperor jest drugim najlepszym numerem kapeli, bo pierwszym jest Babylon, który wieńczy Magnus Venator.

[Hajasz]

A idź. Jest trochę solidnych patentów właśnie rodem z D666, gdzie te greczynki trochę wbijają w black thrash, ale jest i sporo miałkiej rzadzizny, takiego bezjajecznego pitolenia. Generalnie nie warto tracić czasu, chyba że ktoś lubi słuchać po kilka piosenek z płyty.

Dobrze napisane więc tylko mała korekta, że oto im nowsze czasy tym co raz częściej mierne czy przeciętne płyty okleja się łatką doskonałości.

30 lat temu wmawiano, że wyrób czekoladopodobny jest równy prawdziwej czekoladzie a tzw. spożywczy blok techniczny to to samo co chałwa macedońska. Ja nawet nie byłem w stanie połowy kawałków dosłuchać do końca więc czym prędzej osrałem tę Katavasię i włączyłem Passage To Arcturo.

[deathwhore]

Doskonały album. Jakkolwiek melodyjną Grecję lubię raczej wybiórczo, np szaleję za Necromantią i Nocternity, sikam na Rotting Christ i Empire of the Moon a Varathron bardziej szanuję niż faktycznie cenię, tak Katavasia to przykład hordu, który idealnie trafia w tę niszę moich upodobań, którą zajmują oliwki, pedały i polis.

Świetny materiał, bardziej jadowity niż poprzedniczka, chociaż oczywiście bierzemy poprawkę na to, że ten jad to taki, który ma raczej nastraszyć przed braniem kolorowych żabek do ręki niż faktycznie wytruć do cna rodzinę twojej starej. Jadowitość w stosunku do Sacrilegious Testament objawia się przede wszystkim we wspomnianych już thrash/blackowych motywach, które urozmaicają melodyjne acz szlachetne niczym agaty pasaże prowadzące utwory. O właśnie. Szlachetne kamienie, mieniące się szmaragdowo, turkusowo czy rubinowo, krystalicznie czysta woda i niebezpieczne ryby czające się w głębi źródełka daleko w podziemnej grocie. Taka jest ta Katavasia. Melodyjna i dostojna, piękna i dziewicza, pozbawiona wiochy i lukru, za to wspaniale harmoniczna i przebojowa. Dla mnie sztos.

Grają Disney Metal?

[yog]

1 października 2021 w Iron Bonehead siedmiocalowa epka Katavasia pod tytułem Invoking the Spirit of Doom. Historię tego krążka rozpoczyna podróż w głębie wód Acheronu.