Departure Chandelier

[Nucleator]

Choć stosunki między Kanadą i Stanami Zjednoczonymi są "takie se,o", to nie przeszkodziło to przyszłym członkom ansamblu Departure Chandelier w osiągnięciu konsensusu, którego owocem jest opisywany w tym temacie band. Nie wiadomo kiedy do tego doszło, wiadomo natomiast, że lubują się w historii kraju francuskiego, który swego czasu odcisnął piętno na kanadyjskim kraj. Ta fascynacja nim przejawia się na debiutanckim albumie grupy Antichrist Rise to Power, który ukazał się w 2019 roku - roku, kiedy jeszcze sylwestra w Polsce można było normalnie świętować na ulicach. W północnej Ameryce pewnie też, bo choć na pierwszy rzut ucha grupa tnie rasowy raw black metal, to wchodząc głębiej w las często on splata się z klawiszowymi tłami i partiami syntezatorów, co daje niebanalny, bardzo słuchalny efekt. Wystarczy posłuchać Life Escaping through the Candle's Smoke, gdzie świetny chłodny riff kontrastowany jest z prostą melodią mogącą kojarzyć się nieco z Windir. Co ciekawe, mimo "zmiękczania" riffów lo-fi, nadal czuć podczas odsłuchu ten niepokojący klimat. Co więcej, te parapety potrafią robić niesamowitą robotę i kreować tą charakterystyczną dla black metalu "transowatość" jak choćby te w refrenach A Sacrifice to the Corsica Antichrist. Nic więc dziwnego, że przy odsłuchu nieraz czułem się jak wracający z Egiptu napoleoński żołnierz nafurany haszyszem i maryśką przechodzący przez mroczny cmentarz (kurwa to rewelacyjne outro!).

Niby nic nowego i rewolucyjnego, ale jest w tym coś hipnotyzującego.

Skład:
Fanalis - Unknown Ash Pool, Roman Cross, Vegas Martyrs, ex-Autumn Heart, ex-Time Crypt, ex-Devil's Dung, Christian Cosmos, Exploring Jezebel, Machinegun Warfare, Macroprurient, Nihilist Assault Group, Prurient, Rainforest Spiritual Enslavement, River Magic, Smashed Femur Dance Party, Tortured Hooker, Vatican Shadow, Window Cleaning by Ian, Cold Cave (live), ex-Em Dath Rir (live), ex-Under Satan's Sun, ex-Christmass Trees, ex-Football Rabbit, ex-Noose Ensures Survival Wants and Needs, ex-Nuclear Pig Shit, ex-Parrot, ex-Taylor Bow, ex-Vrkolak, ex-Winter Soldier, ex-Young Lords
Crucifixus - Unknown Akitsa, ex-Scepter, Âmes Sanglantes
Vinculum - Unknown Ash Pool, ex-Autumn Heart, ex-Time Crypt, Alberich, Bronze Age, Christian Cosmos, Furisubi, Northern Cross, ex-Football Rabbit

Dyskografia:
2011 - The Black Crest of Death, the Gold Wreath of War [demo]
2017 - Blood Tyrant / Departure Chandelier [split]
2019 - Antichrist Rise to Power
2020 - Dripping Papal Blood [demo]




MA: https://www.metal-archives.com/bands/De ... 3540327904
BC: https://departurechandelier.bandcamp.com/music

[yog]

Rewelacyjny hord parający się napoleońskim black metalem. Znakomicie mi się tego grania słucha, piękną, autentyczną atmosferę tamtych zepsutych czasów roztaczają, zarówno na pierwszym demku, jak i tym bardziej na albumie. Drugiego dema ledwie kilka razy słuchałem, ale też dawało radę. Plus również za idealnie pasujące okładki. Granie znacznie lżejsze niż zarówno Akitsa, jak i tym bardziej Ash Pool, ale mi pasuje bardziej.

[TITELITURY]

Nudne w chuj.

[pit]

Tylko muricania mogą porównywać Napoleona do antychrysta.

[TITELITURY]

Aż musiałem sprawdzić w słowniku, co to ci "muricanie". Wyszło, że Amerykanie. O Napoleonie mogę sobie z nudów popierdolić. Otóż polski konserwatyzm ma duży problem z Napoleonem. Tu jest trochę powiedziałbym schizofrenii, ponieważ wszyscy polscy patrioci przeszli do obozu idei postępowych, a zdrajcy odwrotnie. Joseph de Maistre w czasach napoleońskich siedział na dworze w st. Petersburgu, rojąc sobie o tym, że Rosja zdusi tę noszącą bicorn hydrę rewolucji francuskiej, a przyklaskiwaly mu największe rody magnackie, które były na utrzymaniu dworu rosyjskiego po tym, jak już sprzedały Polskę, a zatem Potoccy, Czartoryscy, itp. Natomiast z drugiej strony stali patrioci z rodzaju poległego pod Lipskiem Poniatowskiego, którzy stając u boku Kościuszki, a potem Napoleona, chcąc nie chcąc byli za uwłaszczeniem chłopów, liberalizacją, itp. Także mamy tu do czynienia z ideowym paradoksem. Inaczej, niż w innych krajach, u nas patriotyzm nie łączył się z konserwatyzmem i odwrotnie, konserwatyzm z patriotyzmem. Idę po kocie posprzątać.

[Vexatus]

choć na pierwszy rzut ucha grupa tnie rasowy raw black metal, to wchodząc głębiej w las często on splata się z klawiszowymi tłami i partiami syntezatorów, co daje niebanalny, bardzo słuchalny efekt.

Zachęciłeś mnie do sprawdzenia ich pełniaka...

Rewelacyjny hord parający się napoleońskim black metalem.

Co, co, co? Co to jest napoleoński Black Metal?

Nudne w chuj.

Czyli może być niezłe...

[yog]

Rewelacyjny hord parający się napoleońskim black metalem.

Co, co, co? Co to jest napoleoński Black Metal?

Posłuchaj Departure Chandelier to się dowiesz Nie jest to w każdym razie za bardzo raw, raczej dość melodyjne granie. A Titka reakcji się trochę dziwię, wydawało mi się, że chwalił w jakimś temacie typu Czego słuchacie.

[DiabelskiDom]

Pomyślałem wczoraj, że płyty z Napoleonem kiedyś tam słuchałem i było okej, ale jakoś nie wróciłem później. Duży błąd. Wczoraj jak sobie przypierdoliłem, to poleciała 3 razy z rzędu a dzisiaj po industrialnym sludge/doomie od Corrections House mamy powtórkę z rozrywki.

Zajebista, surowa i melodyjna jak sam pierun zarazem płyta. Niesamowicie chwytliwa; człowiek przy każdym numerze skacze jak mała piłeczka. Klawiszowe wykończenia zapierdalających tremolami, bzyczących kawałków dodają wspaniałego smaku. Prawdopodobnie w momencie pierwszego odsłuchu nie miałem w ogóle dnia na black metalową surówkę, zatem dobrze, że postanowiłem wrócić, bo płyta jest jak najbardziej warta przypomnienia.

[Derelict]

Ujowe, nudne ambientowe pady poprzeplatane z nudnym, rozciągniętym black metalem na oklepanych akordach. Na tym drugim wydalnictwie można nawet usłyszeć jakieś unoszące się nad gitarkami, synthowe melodyjki jarmarczne. I jeszcze te pokraczne riffy w breakdownach. Przecież oni chyba nawet grać nie potrafią niczego poza strummingiem w rytmice punkowej. Tysięczna nudna kalka filosofem vargusia, przy czym 10x bardziej toporna.

[DiabelskiDom]

A dla mojej black metalowej duszy ta płyta to sztos. Im więcej jej słucham, tym wkręca mi się bardziej.

Ale z tą topornością, to żeś się z lekka rozpędził. Przecież ta płyta płynie riffami wręcz heavymetalowo a do tego zmiękczają ją te tła na kibordach czy co tam jest (obstawiam jakiś syntezator bardziej niż klawisze jako takie). Kryształki tego tła osiadają na ultramelodyjnych, przeplatających się riffach (pewnie, że prostych, ale co z tego) więc nie mam pojęcia jak można powiedzieć, że to jest toporne granie. Prosty nie znaczy toporny.

[pit]

Toć w tym gra Fernow. Jak takie klawisze położył (położyli) to raczej dlatego, że takie chciał, a nie dla tego, że innych nie umie.

[Szajtan]

Nowy album "Satan Soldier of Fortune" ukaże się 23 lutego 2024 roku za sprawą Nuclear War Now! Productions. Dwa utwory przedpremierowo są już dostępne na platformie Bandcamp.

[brzask]

Niezły ten nowy album, mocno mi gitary i ogólnie atmosfera z Akitsą się kojarzą.... i w sumie to nie wiedziałem nawet bo patrzę że to ten sam typ przecież jest głównodowodzącym. Różnica w zasadzie jest taka że w DCh mamy dużo więcej melodii i surowego, ale jednak klimatowania (duża tu rola m.in. klawiszy), a w Akitsie, poza tym że jest ekstremalniej (bardziej raw), to w zależności od płyty, jest sporo dodatków i przeszkadzajek - od wręcz noisowych po te postpunkowe czasem.
Muszę się cofnąć do poprzednich płyt, bo Satan Soldier Of Fortune to bardzo zacne granie jest.