Black Witchcraft

[brzask]

Lubię sobie czasem odpalić coś intensywnego co połknie, wychłoszcze i wypluje na zewnątrz ... a tu mamy akurat idealny przykład.

W zasadzie tytuł debiutanckiego albumu Stare Into The Blackest Depths of Hell mówi nam tu wszystko...bo obcowanie z muzą tego duetu to faktycznie jak stanie na krawędzi piekielnego urwiska i gapienie się w jego czeluść... Tu black metal od samego początku aż po metę nastawiony jest na konkretny wpierdol i koszenie równo z glebą wszystkiego co się rusza. Przy tym wszystkim bardzo dobrze ktoś to im wyprodukował bo przy takim graniu w dalszym ciągu ładnie słychać wszystkie części składowe tej muzy. Przy pierwszym kontakcie numery wydawać się mogą dość podobne do siebie ale to tylko pozory - więc nie daj się zwieść słuchaczu! - i już przy kolejnych odsłuchach sporo gitarowych motywów i przeróżnych smaczków zostaje w głowie.
Skład:
Jh Drums Occultum, ex-Amarok, Bezdvch
Gavron Guitars, Vocals, Bass, Keyboards Occultum, ex-Koimesis, ex-Amarok
Dyskografia:
2023 Malignus - Interdicti Legendae De Viribus Infernis Diaboli EP
2025 Stare into the Blackest Depths of Hell

MA https://www.metal-archives.com/bands/Bl ... 3540533363
BC https://blackwitchcraft.bandcamp.com/

[deathwhore]

Jak zobaczyłem stylówkę Gawrona to stwierdziłem, że muszę posłuchać. Ale muzyka nawet spoko.

[deathwhore]

Zmierzyłem się z całością, no i niby spoko i siarczyście, ale od pewnego momentu zaczęło mi przynudzać, ale dla fanów takiego grania na pewno to taka pozycja może nie jest w czołówce, ale w solidnej drugiej lidze.

[Vexatus]

Całkiem spoko te (podobno) toruńskie pierniki grają. Niby nic specjalnego, ale sporo ciekawych zagrywek i kilka smaczków można tutaj wyłapać. Z drugiej strony dla mnie to takie granie, do którego wraca się tylko raz na jakiś czas i raczej nie będę tego zbyt często katował.

[TITELITURY]

Sami jesteście

druga liga

. Ten nowy album wjechał w polską scenę jak kutas w zarośnięte po pępek kapsko grubej baby jebiące gównem i jajami ( obrazowanie porównania zaczerpnięte z powieści Śmierć na kredyt Louisa Ferdinanda Celine'a, mające zachęcić Was do lektury ). Może kończy się już moda na furiowe - chujowe, ponieważ odnoszę wrażenie, że coraz więcej zespołów odchodzi od tej niedorobionej umysłowo awangardy , wracając do korzeni gatunku. Być może kabarety takie, jak Gruzja, Konigsreichsshal, czy Zmora skończą tam, gdzie ich miejsce - na śmietniku muzycznej historii. Black Witchcraft wraca do tych korzeni i robi to doskonałe. Nawet nie tyle korzeni black metalu, co specyficznego stylu polskiego bm lat 90. , co słychać w brudnym brzmieniu i kompozycji kawałków. A kompozycyjnie dzieje się na tym nowym krążku toruńskiej ekipy od chuja ciekawych rzeczy w materii różnorodnych tremolowanek od barbarzyństwa na modłę Bestial Raids ( początek drugiego kawałka) , po żywiołowe i zahaczające o melodyjność motywy na Ultimate Devotion. Jeśli ktoś nie lubi black metalu, faktycznie może go ta płyta znudzić, ale nie dlatego, że jest chujowa, a dlatego, że on po prostu uważa grindcore za dobrą nutę. Natomiast jeśli komuś black metal leży , powinien czym prędzej wgryźć się zębami w to wydawnictwo. Z pewnością tegoroczna topka. Ogromnie mnie zaskoczyli chłopcy - blackmetalowcy z twierdzy Rydzyka tym albumem po dość nieciekawej epce. Nie mogę się od tej muzyki po prostu oderwać, lata więc naprzemiennie z inną doskonałą płytą, tj. nowym Ad Hominem.