Nightbreed

[Nucleator]

Widoczna wyżej piątka zsatanizowanych mężczyzn pochodzi ze słonecznej Grecji i od 2010 roku dokonują sonicznych holokaustów jako Nightbreed.

Nagrali jedno demko, po czym związali się z Witches Brew i w 2015 wypluli długograja petardę zatytułowanego mianem zespołu. Mamy tu do czynienia z oldskulowym thrash metalem niekiedy zajeżdżającym black metalem sporządzonym według sprawdzonych receptur opatentowanych przez takie nazwy jak Sodom, Minotaur, Slayer, Whiplash czy Deathrow. Nightbreed gra agresywnie i szybko jak drapieżnik czujący zapach krwi, ale potrafi też zwolnić, tworząc klimat niczym z filmów o hordach nieumarłych. Riffy i solówki zdzierają skórę z kończyn, a Nir Beer zdziera gardło zawodowo.

Na dniach wychodzi drugi album Beyond Inferno, na który napalam się jak szczerbaty na suchary.

Dyskografia:
2012 - From Yuggoth [demo]
2015 - Nightbreed
2018 - Beyond Inferno



Skład:
Alexandros Gousios - Bass
George Panoudis - Drums ex-Dead City, ex-The Crucifier, ex-Released Anger (live), ex-Betrayed
Stelios Makris - Guitars Winter Eternal, Without Guidance, ex-Convixion, ex-Regulus
George Kyriazis - Guitars, Vocals (backing) Chainsaw, Pile of Excrements, ex-The Crucifier
Nir Beer - Vocals Noise Disorder, Speedrush

▼ Byli muzycy

Ntinos Zacharis - Vocals Released Anger

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Ni ... 3540356878
BC: https://nightbreedofficial.bandcamp.com/music

[yog]

Bardzo udany był ich debiut, na starym forum chyba im wątek nawet założyłem - to taki staroszkolny speed thrash attack kierowany do zwolenników rączego headbangingu. Przez te 2 lata trochę o nich zapomniałem, ale cieszę się, że nie złożyli broni i przygotowali kolejny krążek.

[Nucleator]

Na obecną chwilę nowy album minimalnie gorszy od debiutu, ale to za sprawą brzmienia, które w moim przekonaniu na Beyond Inferno jest jakieś... płaskie i przez nie utwory nie chlastają tak jak te z poprzedniczki. Możliwe jednak, że się w końcu przyzwyczaję, bo z każdym kolejnym odsłuchem BI zyskuje. Grecy nie patrzą na nikogo i jadą do przodu, a co się dzieje w takim Coven of the Soulless to głowa nie wyrabia. Stężenie siarki także spore w nowym matexie, tak więc nie mogę absolutnie rozpatrywać tej pozycji jako rozczarowania. Jak to pięknie jedzie, ugh!

[yog]

Strasznie taka sobie ta nowa płyta - niby ok, ale wszystko to już było, tylko dużo lepiej, tutaj to brzmi, jakby niekoniecznie chcieli to grać, ale czuli się zobowiązani zachować ramy oldskulowego thrashu. Zupełnie mnie to nie przekonało i raczej mi się nie będzie chciało do tego wracać przez długi czas. Nic by się nie stało, gdyby ta płyta nie została nigdy nagrana.