Mortal Scepter

[Nucleator]

Kwartet z francuskiej Dunkierki to jedna z nielicznych grup, która cały czas sprawia, że chce mi się grzebać w bagienku zwanym obecnym thrash metalem. Mimo, że działają od 2012 roku, do tej pory nie dorobili się długograja. Takowy ma się ukazać dopiero na początku przyszłego roku i mieć tytuł Where Light Suffocates. Mam wobec nieco całkiem spore oczekiwania, bo na wydanych do tej pory pomniejszych materiałach, z EPką As Time Sharpens The Sentence, żabojady pokazywali się z bardzo dobrej strony. Zapuszczając sobie wspomnianą epeczkę, cofniesz się do czasów, gdy dobrze robiły ci bestalskie rzygowiny pokroju Endless Pain, Eternal Devastation czy Morbid Visions. W pokoju momentalnie poczujesz siarkę i smród niczym z piwnicy wąsatego sąsiada, a zaraz potem dostaniesz po plerach cepami, którymi będziesz okładany z pasją i bez ustanku. Ja sobie ją znowu odpaliłem i cóż, moim zdaniem Sodom i ich Partisan nie ma do młodych rodaków Macrona startu.

Z nadchodzącej płytki wyszedł do tej pory na światło dzienne jeden kawałek i zapowiada się naprawdę smakowite black/thrashowe płyciwo. Nie przegapcie go!

Dyskografia:
2014 - Demo [demo]
2015 - As Time Sharpens the Sentence [EP]
2018 - Mortal Scepter / Deathroned [split]
2019 - Where Light Suffocates

Skład:
Guillaume - Drums (2012-present)
The Sorcerer - Guitars (2012-present)
Valentin - Vocals, Bass (2012-present)
Lucas - Vocals, Guitars (2012-present

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Mo ... 3540385746
BC: https://mortalscepter.bandcamp.com/music

[yog]

Ta ich epka As Time Sharpens the Sentence całkiem fajna była, posłuchałem sobie jej parę razy, choć zdążyłem już zapomnieć Taki miły dla ucha brutalny thrashyk po staremu.

[Nucleator]

No i dorwałem jakoś na dniach debiucik. Nie zawiedli Francuzi, więc coś z ich kraju może jeszcze będzie. Pomijając intro, dostajemy potężnym strzałem w postaci kawałka tytułowego. Wyobraźcie sobie Infernal Overkill Destruction z nieco odpicowanym brzmieniem i unurzanym w napalmie. Wokale podjeżdżają nieco pod Ventora, który kiedyś niesamowicie gardłował choćby w Son of Evil czy Command of the Blade, a gitary cudownie tną pod Pleasure to Kill. Dorzuciłbym do tego szczyptę wczesnego Possessed, Sepulturę z Morbid Visions, Agressor czy Sadus. Praktycznie każdy utwór to istna thrashowa nawałnica, chłostająca po plecach niczym Rzymianie Nazarejczyka. Kurwa, jak ja bym chciał, żeby Destruction tak napierdalało, zamiast uskuteczniać jałową nawalankę ze śmiesznymi piskami Schmiera. Obawiałem się nieco ostatniego, ponad 10-minutowego kawałka, ale na szczęście Mortal Scepter nie przegło pały i ...The Scepter Reigns stanowi udane zakończenie świetnej płyty.