Sacrilege (UK)

[Nucleator]

Brytyjskie Sacrilege zostało założone w 1984 roku i w swojej muzyce łączyło bezkompromisowy thrash metal z ociekającym energią crustem i budzącym niekiedy emocje na naszym forum D-beatem.

Po wydaniu 2 materiałów demo wydają w roku następnym zabójczego jak kontry Cuadrado Behind the Realms of Madness. Zawierał on raptem 6 utworów, które brzmiały jak zmieszane Hellhammer, Sodom, Nuclear Assault i Plasmatics. Surowa produkcja tylko potęgowała bezkompromisowość bijącą zarówno z tekstów, jak i muzyki. Nad wszystkim górował wokal blondwłosej Lyndy "Tam" Simpson przypominający nieco Joan Jett i Wendy O Williams. Świetną robotę robią wiosłowi, co i rusz serwujący zajadłe, kąsające riffy ociekające siarką.

Świętokradztwo zaatakowało po raz drugi w roku wyboru naszego polaka rodaka Karola na głowę Kościoła katolickiego znakomitym Within the prophecy. W porównaniu do poprzedniczki brzmienie jest nieco lepsze, niemniej nie utraciło tego "kopnięcia", dzięki któremu jest to nadal strzał w pysk. Inaczej też śpiewa pani Tam - jej wokale są nieco czystsze i kojarzą mi się nieco z... Girlschool. Nie zmieniło się natomiast nic w kwestii instrumentalistów - na pochwałę i beczkę cydru zasługuje gitarzysta Damian Thompson, spod którego palców wychodzą mocarne, nawiedzone riffy. Piekłem czuć tu z każdej sekundy tej pozycji, z każdego uderzenia o webel i kostką o strunę. Jedynie do ostatnego kawałka mógłbym się przyczepić, gdyż 11 minut to stanowczo za długo i impet uderzenia Brytyjczyków zostaje nieco wytracony. Niemniej poza tym nie ma się do czego przyczepić.

Sacrilege mimo fantastycznej muzyki nie odniosło sukcesu i nie wyszło z podziemia. Wydali jeszcze jedną płytę, słabawe Turn Back Trilobite, które było skrętem w stronę doom metalu, po czym rok później w 1990 roku zdechli na 24 lata. Jedna z zapomnianych pereł brytyjskiej sceny thrash metalowej.


Dyskografia:
1984 - Demo I [demo]
1985 - Demo II [demo]
1985 - Behind the Realms of Madness
1985 - Anglican Scrape Attic [split]
1986 - Demo I/86 [demo]
1986 - Demo 8/86 [demo]
1987 - Within the Prophecy
1989 - Turn Back Trilobite
2009 - Time to Face the Reaper (The Demos 1984-86) [kompilacja]
2009 - Within the Prophecy - The Demo's [kompilacja]
2010 - Reaping the Demo(n)s [kompilacja]
2012 - The Lost Tapes [kompilacja]




Skład:
Damian Thompson - Guitars (1984-1990, 2014-present) Warwound, ex-Cadaverous Clan, ex-The Varukers
Lynda "Tam" Simpson - Vocals (1984-1990, 2014-present)
Spikey T. Smith - Drums (1986, 1988-1990, 2014-present) ex-Alternative Attack, Destroy Babylon, ex-The More I See, ex-English Dogs
Frank Healy - Bass (?-1990, 2014-present) Memoriam, ex-Benediction, ex-Napalm Death, ex-Anaal Nathrakh (live), ex-Cerebral Fix

▼ Byli muzycy

Tony May - Bass ex-The Varukers
Paul Morrisey - Bass ex-Prolapse
Paul Brookes - Drums ex-Agincourt, ex-Benediction, ex-Scarab, ex-Marshall Law
Andy Baker - Drums (1984-1985, 1987, 2014) ex-Warwound, ex-Arbitrater, ex-Cathedral, ex-Cerebral Fix, ex-The Varukers
Liam Pickering - Drums (1984-1985)
Mitch Dickinson - Guitars (1985) ex-Intestinal Infestation, ex-Unseen Terror, ex-Warhammer, ex-Napalm Death (live), ex-Heresy

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Sacrilege/3145
BC: https://sacrilegeuk.bandcamp.com/music
BC: https://sacrilegehhr.bandcamp.com/music

[Hajasz]

Mi tylko debiut się podoba mimo, że do drugiego albumu nic nie mam. Mam pierwsze wydanie na CD, do którego już wtedy chujki co to wydali wpierdolili jako bonus kawałki live. Pozabijałbym ich za to ale przynajmniej przy brzmieniu nic nie było gmerane więc album rozpieprza elegancko.

[yog]

Nie wiem, co to "kontry Cuadrado", ale debiut zwany Behind the Realms of Madness - bardzo zajebisty i wśród tego typu okołodishargowych crustów jeden z moich faworytów. Bardzo zacne riffy, znakomite wokale itp., d-beat, wiadomo. W ramach ciekawostki można zauważyć, że jest to crust punk z tekstami o Władcy pierścieni, więc przecierają szlaki pod Varga

Dwójka - Within the Prophecy - bardziej w stronę thrashu, albo i heavy metalu nawet, ale dalej granie na wysokim poziomie z masą solidnego riffowania.

Trzeci album średnio już pamiętam, prócz tego, że był zdecydowanie najgorszy w dorobku.

[Pioniere]

Behind the Realms of Madness. Zawierał on raptem 6 utworów, które brzmiały jak zmieszane Hellhammer, Sodom, Nuclear Assault i Plasmatics.

@Nucleator muszę się nieco "przyjebać do zaimków", bo ww. utwory z debiutu Brytyjczyków, nie mogły wtedy brzmieć, a dopiero "dziś" mogą nam brzmieć, jak wspomniane Nuclear Assault, gdyż wtedy to ekipa Likera była jeszcze w powijakach i nie zdążyła wydać nawet swego demo, a Brytole z Sacrilege już mieli na swym koncie dwa dema i debiut z utworami z nich pochodzącymi. Także k woli ścisłości ekipa z NY nijak nie mogła wpłynąć na to, co słyszymy na Behind the Realms of Madness, a jest wręcz odwrotnie i to Sacrilege mogło wpłynąć na to, co słyszymy w muzie Nuclear Assault.

[pit]

Warto wspomnieć, że przed założeniem Sacrilege większość z nich grała w Varukers, a ostatni perkusista nawet z Morrissey'em. Także nie jest to typowy band "z metalu powstałeś w metal się obrócisz". W UK to norma. Bolt Thrower, Onslaught, English Dogs, Discharge (w tym przypadku przeszedł mnie zimny dreszcz) - wszystko to pancury, pozostaje tylko pytanie na jak długo.

[DiabelskiDom]

Ostatnimi dniami słuchałem sporo pierwszych dwóch płyt, bo w sumie tak wyszło, że znałem tylko tę doomową. Wiadomo, hail #ukochanydoommetal not hail #ukochanythrashmetal, hihihi. No, ale do meritum, zajebiste granko na tych Behind The Realms of Madness oraz Within The Prophecy. Nie jest to zdecydowanie thrash dla, jak to mówi imć @TITELITURY, brudnych kataniarzy, tylko zaklęty pokaźną ilością choroby i mroku. Słyszę na nim wyjście od takiego crust/punka na wścieku, ale gitary mają w sobie coś nietuzinkowego, nie jest to muzyka stricte do poskakania na Śliwka Feście. Pewnie ktoś się zaraz zesra, bo dziad w budzie z płytami powiedział coś innego, ale ja uważam, że ta płyta ma w sobie ten sam black metal, który ma Schizophrenia i Hell Awaits. Czyli atmosferę i tajemniczość, która na stricte gatunek muzyczny w samych dźwiękach się nie przekłada.

Bardzo dobre odkrycie, sam sobie daję medal, niczym Obama na memie. A tak całkiem poważnie, to polecam ze swojej strony odświeżyć Turn Back Trilobite, bo chociaż kompletnie inne to granie, to samo w sobie bardzo fajne.

[Thorgal]

Behind The Realms of Madness to szalony wykurw od początku do końca i aż się wierzyć nie chce, że zespół nie zrobił dużej kariery z takim graniem.